--->[บางสิ่งบางอย่างที่เรียกว่า..รัก..]<---

ลำดับตอนที่ #2 : Fw:2 ++?? แด่คนที่ผมรัก ??++

ผมเพิ่งเขียนข้อความเหล่านี้เสร็จ ... ไม่นานนัก
หลังจาก " เธอ " ตัดสินใจจะก้าวออกไปจากชีวิตผม
ด้วยเหตุผลของเธอ ....

เธอจะรู้มั้ย ... ว่าผมรักเธอมากแค่ไหน

และยังรอคอยเธอ เสมอ .....


----------------------------------------------

เวลาที่ " ใครบางคน " ผ่านเข้ามาในชีวิต ....

มันเป็นเพียงแค่ความบังเอิญ ... หรือว่า
...เป็นความตั้งใจของอะไรสักอย่าง
ในเมื่อชีวิตทั้งชีวิต ต้องพบเจอผู้คนไม่รู้เท่าไหร่ ...
ต้องเรียนรู้สิ่งต่างๆ จากเขาเหล่านั้นมากมาย แต่จะมีสักกี่คน
... ที่จะเป็นคนที่เราจดจำเค้าไปจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต
... คนที่เรารู้สึกว่าเค้า
" พิเศษ " กว่าใครๆ ...

แน่นอนล่ะว่า ... คน " พิเศษ " คนนั้น ก็คงต้องเคยเป็น
" ใครบางคน " ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรามาก่อน

แล้วอะไร .. ที่ทำให้ " ใครบางคน " ซึ่งฟังดูแล้วไกลห่าง กลับกลายมาเป็น
ใครคนนั้น คนที่ " พิเศษ " ในใจคุณ
คนที่แนบชิดอิงแอบ ไปกับทุกอณูของความเป็นคุณ
คนที่อยู่ในความฝันที่แสนงดงาม ยามที่คุณหลับไหล ... และไม่เคยจางหายไป
เมื่อตื่นลืมตา .. คนที่เปลี่ยนแปลงชีวิตคุณทั้งชีวิต ... คนที่เป็นพลังให้คุณเชื่อมั่นที่จะดำรงอยู่ในโลกใบนี้
คนที่เป็นคำตอบ ของทุกๆ คำถาม ที่คุณไม่เคยได้เข้าใจ ...
คนที่ทำให้คุณรู้สึกว่า คุณไม่มีวันเดียวดาย ... ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบนโลกใบนี้
คนที่ ... ทำให้คุณเข้าใจ ... ว่าทุกลมหายใจนั้น คือ ความหมายที่งดงาม

และเป็นคนที่คุณ ... จดจำเค้าด้วยจิตวิญญาณ .. ตราบชั่วนิรันดร ...
บางที คำว่า " พิเศษ " มันอาจจะยังน้อยเกินไป ...


สำหรับผมแล้ว ....

คน " พิเศษ " คนนั้น ... ไม่ได้มาจาก " ใครบางคน " ....
เธอเป็นคนพิเศษของผม ...
คนดี ...

คนเดียว ...

มาเนิ่นนานก่อนที่เราจะได้พบเจอกัน
เพียงแต่ ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย ว่ามีเธออยู่บนโลกใบเดียวกันนี้ ....
แล้ววันนึง ... เธอก็ก้าวเข้ามาในชีวิตผม
เธอทำให้คนอย่างผม เข้าใจว่า
กระดาษสีขาวแผ่นนี้ ถูกสร้างมาเพื่อรอคอย ... จิตรกรแห่งความรัก แต่งแต้มสีสัน
ถึงแม้จะผ่านคืนวันที่เงียบเหงามาเนิ่นนาน ...
กระดาษแผ่นนี้ ก็ยังมีที่ว่างสีขาว ที่รอให้เธอได้แต่งแต้มด้วยหัวใจ
ได้อย่างไม่มีวันหมด รอคอยให้เธอได้เติมเต็มพื้นที่เหล่านั้น ตราบชั่วนิจนิรันดร


ผมไม่รู้ว่า ....
เวลาที่ผมมองตาคู่นั้น ... ผมคิดอะไรอยู่ ...
จิตใจผมล่องลอย ... ผมรู้เพียงแต่ อยากที่จะมองหน้าเธอนานๆ
ถ้าคนเราไม่ต้องทำอะไรๆ มากมายนัก ผมอยากจะจ้องมองตาคู่นี้ อย่างนี้ ไปเรื่อยๆ ....

ผมไม่รู้ว่า ...

ผมเคยได้เห็น ท่าทางแบบนี้ ....
เคยได้ฟัง คำพูดเหล่านี้ ... จากไหน ... และเมื่อไหร่
แต่ทำไม .... ท่าทางเหล่านั้นคุ้นตา ....
ทำไม น้ำเสียงเหล่านั้น คุ้นหู .... เหมือนดังกับว่า ผมสัมผัสกับมันมาทั้งชีวิต


ผมรู้แต่ว่า ....

เวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ... ผมหยุดเวลา หยุดทุกๆ อย่าง ไว้กับเธอ ...
ไม่ว่าอะไรจะเลวร้ายแค่ไหน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
แค่เพียงเราอยู่ใกล้ๆ กัน ผมไม่กลัวอะไรอีกเลย ...
ผมรู้สึกแค่เพียง ... เป็นสุขในหัวใจ


ผมรู้แต่ว่า ....
ผมมีความรู้สึกอย่างไรต่อเธอ .... และผมไม่เคยคิดจะหาเหตุผล
มาสนับสนุนความรู้สึกเหล่านั้นเลย เพราะผมเชื่อในความรู้สึกของตัวเอง
ผมเชื่อใจตัวเอง และ ผมเชื่อมั่นในตัวเธอ


ผมรู้แต่ว่า ....

เพียงพอแล้ว ... สำหรับชีวิตคนๆนี้ ทั้งชีวิต .... แค่เธอก็พอ


ก็ในเมื่อ ... เราไม่มีวันได้ล่วงรู้ ว่าวันข้างหน้าจะเป็นเช่นไร
 ... เราไม่เคยรู้ว่า จะเกิดอะไรขึ้นในวันพรุ่งนี้
ก็ในเมื่อ ... สิ่งที่เราล่วงรู้ได้ ...
คือวันนี้ .. ตอนนี้ และทุกๆ วินาที เราที่ดำรงอยู่ขณะนี้
ทำไม ... เราถึงไม่ทำในสิ่งที่หัวใจเรียกร้องต้องการ
.... ทำไม เรายังคงปล่อยให้บางสิ่ง บางอย่าง ล่วงเลยไป


สำหรับผม ....
ผมเข้าใจแล้วว่า .. จากวันนี้ นาทีนี้ ... ทุกๆ ลมหายใจ .... ผมอยู่เพื่อใคร
และจะเก็บเกี่ยวเอาวันเวลา จากนี้ ทุกๆ หยดหยาดไว้ข้างใน
ผมใช้เวลายี่สิบปีของชีวิต ในการเติบโต เรียนรู้และเข้าใจ สิ่งต่างๆ รอบตัว
ผมเสียเวลา กับ เรื่องไม่เป็นเรื่องมามากมาย ... แต่ต่อจากนี้ไป ...
ทุกๆ นาที จะมีคุณค่าไปจนถึง วันสุดท้ายที่ผมจะยังเหลือลมหายใจอยู่ ...

และแม้ว่า วันนึง ที่ผมจากโลกนี้ไป ...
ก็หาใช่ว่า ความรู้สึกอันมากมายนี้ จะหมดลงไปด้วย ...


ถึงแม้ว่า .... เวลานี้ เธอเลือกที่จะ ไม่มารับรู้ความรู้สึกเหล่านี้อีกแล้ว ....
ผมรักเธอเสมอนะ ...
และยังรอคอยเสมอ ที่จะทำให้เธอเข้าใจในทุกๆ อย่าง ....
" ฝ้ายคำ "


จากคุณ : หมาเต้

--------------------------------------------------------------------

เปิดประเดิม เมลล์ฉบับแรก ด้วยเรื่องซึ้ง ๆ กันเลยน่ะค่ะ
หวังว่าจะชอบกัน จะมาอัพเรื่อย ๆ ค่ะ
ช่วยคอมเม้น ติ ชม กันด้วยนะคะ