ฮานะ

ลำดับตอนที่ #2 : วันที่แสน ซวย

7.00 น.  ตายแล้ว! ตายแล้ว!  7 โมงแล้วหรอเนี้ย ไปโรงเรียนวันแรกก้อจะสายซะแล้วเรา ตอนอยู่ที่อังกฤษแม่ก้อปลุกทุกวันซะด้วยเลยไม่ค่อยชิน   เฮ้อ … มาถึงโรงเรียนจนได้น้าแทบตายดีนะที่นั้ง taxi มาไม่งั้นหลงทางอีกละก้อแย่แน่ๆ   ฉันบ่นพึมพำกับตัวเอง

“ แต่เธอมาสายนะ “  เสียงนร.ชายคนนึงพูดขึ้น

“ หา! ฉันเนี้ยนะมาสายอย่ามามั่วน่า “

“ มีนาฬิกาก้อหัดลืมตาดูซะมั่งสิ คุณนักเรียนใหม่ “  อะไรกันอีตานี่พูดจาไม่ได้เรื่องเอาซะเลย ถ้าผู้ชายญี่ปุ่นเป็นแบบนี้กันหมดฉันต้องเซ็งตายแน่ๆ   ฉันคิดในใจนะค่ะ ขืนพูดออกไปละก้อคงจะกลายเป็นศพอยู่ตรงนี้แน่ๆ

“ ฉันดูแล้วย่ะ ก้อนี่เพิ่งจา 8.10 น. เองน่ะ โรงเรียนเข้า 8.30 น. ไม่ใช่รึไงหา”

“ ไม่ใช่ โรงเรียนเข้า 8.00 น.” หา! จริงหรอเนี้ย โรงเรียนนี้มันจาบ้ากันไปใหญ่แล้วให้เข้าตั้งแต่ 8 โมงเช้า ขนาดอยู่ที่อังกฤษ เข้าเรียน 9 โมงฉันยังบ่นทุกวันเลย ตายแน่เรา ต้องตื่นเช้ากว่านี้ทุกวันหรอเนี้ย ฮือๆ ชีวิตมันชั่งน่าเศร้า

จริงๆ  แล้วทำไงดีละเนี้ยเราดันเถียงไปซะเยอะ แถมพูดไม่ค่อยดีด้วยสิ ไม่ได้ต้องไม่เสียฟอร์ม

“ อ๋อหรอ แล้วนายเป็นใคร จาทำอะไรฉันได้ฮะ  ไม่ใช่อาจารย์ซะหน่อย “

“ ผมชื่อ อุเอโนะ  เรียว เป็นประธานนักเรียนที่นี่ไม่ทราบว่า แค่นี้พอจะทำอะไรกับคุณได้มั่งรึยังครับ “

อึ๋อ ซวยแล้วเรา ทำไงดีเนี้ยดันเจอประธานนักเรียนตัวเป็นๆเลย อย่างงี้ต้องเล่นไม้ตายขั้นเด็ดสุดนายนี่ต้องอึ้งแน่

“ เออ ขอโทษค่ะ ที่มาสาย โลฮาน่า  ฮานะ เพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่เป็นวันแรก ยอมรับผิดแล้วค่ะ “ ( โอ้โห แม่คุณ ไม้ตายเด็ดสุดยอดเลยนะเนี้ยตั้งแต่เกิดมาเพิ่งเจอไม้ตายแบบนี้ ก้อเธอคนแรกเนี้แหละ ขอคนเขียนวิจารย์บ้างแล้วกันน่ะค่ะคือทนม่ายไหวอ่ะค่ะ  อ๋อลืมบอกไป ถ้าเป็นข้อความในวงเล็บล่ะก้อเป็นคำพูดของฉันก้อคือผู้เขียนนั้นเองน่ะค่ะ)

“ ยอมรับผิดก้อดีแล้วคราวนี้ผมจะไม่เอาเรื่องคุณเนื่องจากเป็นนักเรียนใหม่ แต่ครั้งหน้าขอให้มาโรงเรียนให้ทันเวลาก่อน 8.00 น ด้วย” เรียว พูดด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยในมาดของประธานนักเรียน

“ รู้แล้วย่ะ “ฉันตอบด้วยน้ำเสียงประชดประชัน แต่แล้วก้อเหลือบไปเห็นสายตาของประธาน มันช่างหน้ากลัวหลังจากได้ยินน้ำเสียงของฉันที่พูดไปเมื่อกี้นี้ สายตาจ้องมาด้วยความไม่พอใจ ทำอย่างกับจะกินฉันอย่างนั้นแหละ ฉันก้อเลยจำเป็นต้องเปลี่ยนคำพูดใหม่ ( กลัวหล่ะสิ อิอิ )

“ เออ.. ทราบแล้วค่ะ “

“ งั้นก้อเชิญขึ้นห้องเรียนได้แล้ว” หลังจากพูดจบเขาก้อเดินจากไปทันที

( ทำไงหล่ะทีนี้ ฮานะดันไปเจอประธานสุดเท่แต่ก้อสุดเฮียบ เองราวจะเป็นยัง โปรดติดตามตอนต่องไป)