แสบนัก...รักหมดใจ

ลำดับตอนที่ #3 : ปฏิบัติการ(รัก)2

        ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่ห้องสมุดของโรงเรียนทั้งๆที่เป็นโรงเรียนของพ่อผมเอง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเข้ามานั่งในนี้เพราะอาจารย์สั่งให้มาทำรายงาน แต่เหตุผลที่แท้จริงคือคนที่ทำรายงานคู่กับผมต่างหากล่ะ ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าผมชอบเธอได้อย่างไร ผมรู้แต่ว่าผมมักคิดถึงเธอเสมอที่ไม่เห็นหน้าแต่เธอคงไม่รู้สึกเหมือนผมหรอกเธอคงจะเกลียดผมจริงๆ นี่ขนาดผมเอ่ยปากขอคบเธอก่อนเธอยังปฏิเสธได้แต่มีเหรอผมจะยอมถอยง่ายๆ ผมคงจะบ้าจริงๆเพราะยิ่งเธอปฏิเสธผมก็ยิ่งชอบมากขึ้นอาจเป็นเพราะว่าเธอไม่เหมือนคนอื่นๆที่ผมคบด้วย ตอนนี้ผมมีนายอาร์มเป็นผู้ช่วยอยู่เรื่องจีบเธอคงจะง่ายขึ้น



      ผมไม่รู้ว่าผมนั่งจ้องหน้ารูมินานเท่าไหร่แต่สำหรับผม ผมคิดว่ามันเพิ่งจะแป็บเดียวเอง สงสัยรูมิจะสังเกตเห็นรอยยิ้มที่ผุดขึ้นที่ริมฝีปากของผมเธอจึงถามผมเสียงห้วน



     “ยิ้มอะไร ไม่มีอะไรทำหรือไง ถึงมานั่งจ้องหน้าฉันแล้วยิ้มแบบเนี้ย” ผู้ชายบ้าอะไรนั่งยิ้มคนเดียวก็เป็นด้วย ฉันคิดในใจ



     “มีแต่ไม่ทำ มีอะไรไหม” ช่วงนี้ผมไม่ค่อยเห็นรูมิอารมณ์สักเท่าไหร่ ผมจึงตอบกวนๆเผื่อว่าเธอจะอารมณ์ขุ่นขึ้นมาบ้างแล้วผมก็พบว่าได้ผลจริงๆเพราะตอนนี้หน้าของรูมิเริ่มแดงขึ้นด้วยอารมณ์โกรธ



    “ประสาท คิดว่าตัวเองเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนแล้วไม่ต้องทำหรือไง ฉันว่านะที่นายสอบได้ที่ 1 ทุกเทอมเนี่ยคงเพราะบารมีพ่อนายอีกล่ะสิลำพังสมองของนายคงไม่ได้เรื่องอะไรนอกจากคิดเรื่องสกปรกไว้แก้แค้นฉัน”



    “จะไปไหน” ผมเอ่ยถามรูมิเมื่อเห็นเธอเก็บของและลุกขึ้นจากเก้าอี้



    “ฉันก็จะไปหาคู่ทำรายงานใหม่น่ะสิ ฉันรู้สึกว่านายนพจะไม่มีคู่ทำรายงานนะ ฉันว่าฉันไปคู่กับเขาดีกว่าทั้งหล่อทั้งพูดจาสุภาพแบบนั้นฉันคงมีความสุขมากถ้าได้ทำรายงานด้วย ไปก่อนนะคุณหัวหน้าแก็งค์มังกร ฉันยังไม่อยากได้คะแนนดีตอนนี้ ไปนะ บาย”



       “เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น เธอต้องเป็นคู่ทำรายงานของฉัน” นายนี่สงสัยจะใช้อำนาจจนเคยชินบางครั้งก็พูดเอาแต่ได้เหมือนเด็ก ฉันค่อนแคะในใจก่อนจะพูดออกมาด้วยท่าทางกวนๆ



      “ทำไมฉันต้องฟังคำสั่งนายด้วยล่ะและอีกอย่างนายไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน”



      “ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ เธอลืมไปแล้วเหรอว่าฉันเป็นใคร” อ้อ...จะบอกว่าตัวเองใหญ่งั้นสิ โธ่เอ๊ย..ไอ้ผู้ชายหลงตัวเอง



     “ถ้านายคิดว่าฉันจะเชื่อฟังคำสั่งนายเพราะว่านายเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนล่ะก็นายคิดผิด” เชอะ คิดจะใช้อำนาจของพ่อมาบังคับฉันเหรอ นายรู้จักฉันน้อยไปแล้วนายเอ็ม



     “นี่เธอกำลังท้าทายฉันนะ”จากน้ำเสียงฉันว่านายนี่คงกำลังโกรธและดูเหมือนจะโกรธมากด้วย นี่ฉันคงจะไม่คิดไปเองว่าเวลานายเอ็มโกรธนี่น่ารักเป็นบ้าเลย



     “ใช่ฉันกำลังท้าทายนาย ถ้านายคิดว่านายสามารถทำให้ฉันกลับไปเป็นคู่ทำรายงานของนายเหมือนเดิมได้”

นี่เธอคงคิดว่าผมไม่มีทางทำได้สินะถึงได้พูดออกมาแบบนี้แต่สงสัยคราวนี้เธอจะคิดผิดเพราะผมมีแผนที่จะทำให้เธอยอมกลับมาเป็นคู่ทำรายงานของผมแล้ว



      “ดี งั้นเธอก็เตรียมตัวกลับมาเป็นคู่ฉันได้เลย” ผมพูดอย่างมั่นใจ

ฉันรู้สึกว่านายเอ็มดูจะมั่นใจเป็นพิเศษแล้วยังจะรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากนั่นอีกล่ะ ฉันว่ามันชักจะยังไงๆแล้วนะ



      “ทุกคนฟังทางนี้ถ้าใครเป็นคู่ทำรายงานกับยัยตัวแสบนี่ถือว่ากำลังท้าทายฉัน ถ้าไม่อยากเจอดีก็ควรจะทำตามคำสั่งฉัน” นั่นไงฉันว่าแล้วมันชักจะยังไงๆอยู่ นายนี่มันบ้าจริงๆเลยตะโกนออกมาได้นี่มันห้องสมุดนะแถมยังขึ้นไปยืนบนโต๊ะอีก เฮ้อ...แต่ถึงจะไม่มีใครยอมเป็นคู่กับฉัน ฉันก็ทำของฉันคนเดียวได้ ฉันไม่ยอมแพ้นายหรอก ‘นายเอ็มบ้าอำนาจ’



     “ตกลงเธอจะยอมแพ้แล้วกลับมาเป็นคู่ฉันได้หรือยัง”



     “ยัง...เพราะฉันจะทำคนเดียว” ฉันตอบหน้าตาเฉยโดยไม่สนใจสายตาขุ่นเคืองที่นายเอ็มส่งมาให้



     “ฮึ...ฮึ...555”



     “นายหัวเราะอะไร”



     “ก็หัวเราะเธอไง อย่างเธอเนี่ยนะจะทำรายงานคนเดียววิชานี้เธอได้ 1 ตลอดไม่ใช่เหรอ”



     “มันเรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับนาย”



     “งั้นเอาอย่างนี้ไหมฉันจะทำรายงานนี้คนเดียวโดยที่เธอไม่ต้องทำอะไรเลย ตกลงไหม”



     “จริงเหรอ...นายต้องการอะไร” ฉันมองตานายเอ็มอย่างค้นหา



     “ต้องการอะไรหมายความว่าไง” เอ็มแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้เรื่องที่รูมิถาม



     “การที่นายทำแบบนี้ฉันคิดว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ”



     “ไม่น่าเชื่อว่ายัยเบ๊อะอย่างเธอจะฉลาดเป็น”



     “อย่ามาเรียกฉันว่ายัยเบ๊อะนะฉันอนุญาตให้นายอาร์มเรียกได้คนเดียวเท่านั้น รู้ไว้ซะด้วย”



     “งั้นฉันเรียกเธอว่ายัยตัวแสบก็แล้วกัน”



     “ทำไมไม่เรียกชื่ออื่นที่มันฟังแล้วเข้าหูกว่านี้หน่อยห๊า ฮึ่ย...แล้วตกลงนายต้องการอะไรยังไม่ได้บอกฉันเลยนะ”



     “ฉันต้องการให้เธอไปเที่ยวกับฉันเสาร์นี้”



     “ไม่...”



     “อย่าปฎิเสธนะไม่งั้นฉันไม่บอกเรื่องลูกน้องเธอนะ”



     “ลูกน้องฉันเกี่ยวอะไรด้วย..นี่..เดี๋ยวสินายเอ็ม..นี่” เอ็มพูดจบก็เดินจากไปปล่อยให้รูมิสงสัยอยู่อย่างนั้น