ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปฎิบัติการ (รัก ) 1
ก๊อก…ก๊อก…ก๊อก ฉันเดินมาเปิดประตูอย่างงัวเงียและทำท่าจะด่าคนที่มารบกวนเวลานอนของฉัน แต่ปากที่กำลังจะขยับก็หยุดชะงักลงเมื่อมองเห็นหน้าคนเคาะประตูอย่างชัดเจน
“อาร์ม หน้าไปโดนอะไรมา”
“มีเรื่องตอนไปฉลองนิดหน่อยน่ะ”
“หน้าเละแบบนี้ยังจะว่านิดหน่อยอีก ไหนสัญญาว่าจะไม่มีเรื่องอีกแล้วไง”
“นี่ยัยเบ๊อะฉันเรียกเธอออกมานี่ไม่ได้จะให้เธอมาถามหรือด่าฉันหรอกนะ”
“แล้วนายเรียกฉันทำไมนี่มันเพิ่งจะหกโมงเองนะ อย่าบอกนะว่าเกิดอยากจะไปโรงเรียนเช้าขึ้นมา ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆมีหวังหิมะได้ตกเมืองไทยแน่”
“พูดพอหรือยัง ฉันอยากจะให้เธอช่วยแต่งหน้าปิดรอยช้ำพวกนี้ให้หน่อย”
“จบขนาดนี้ยังจะห่วงหล่ออีกนะ”
“พูดมากน่า รีบๆทำเร็วเข้า”
“แล้วนี่ไปมีเรื่องกับพวกไหนมาอีกล่ะ” ฉันถามขึ้นขณะแต่งหน้าให้นายอาร์ม
“ไม่รู้สิ ฉันไม่ได้มีเรื่องโดยตรงหรอกพอดีเห็นว่าอยู่โรงเรียนเดียวกันก็เลยช่วย”
“อ้อ…อยากเป็นพ่อพระว่างั้นเหอะ”
“หุบปากไปเลย…โอ๊ย…เจ็บนะจะฆ่าฉันหรือไง”
“ถ้านายไม่ใช่น้องฉัน ฉันคงฆ่านายไปนานแล้วล่ะ”
“อย่าพูดมากได้ไหม รีบๆแต่งตัวได้แล้วจะได้รีบไปโรงเรียน”
วันนี้ฉันต้องมาโรงเรียนแต่เช้าก็เพราะไอ้น้องชายของฉันน่ะสิเกิดอยากจะมาโรงเรียนก่อนคนอื่น ด้วยเหตุผลเพียงแค่ไม่อยากให้คนอื่นเห็นหน้าที่เคยหล่อของเขาบวมปูด
“เออนี่อาร์ม…อ้าวหายไปไหนแล้วล่ะ” ฉันหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาเจ้าน้องชายของฉันแล้วสายตาของฉันก็ไปหยุดอยู่ที่คนกลุ่มหนึ่งที่กำลังคุยกันอย่างกับสนิทกันมาสิบปีอย่างนั้นแหละ แต่เอ๊ะ! นั่นมันแก๊งค์มังกรนี่ แล้วคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ นายเอ็มนั่นก็น้องชายฉัน! นี่นายอาร์มไปรู้จักกับคนบ้าอำนาจอย่างนายเอ็มได้ไงเนี่ย หรือว่านายนั่นจะใช้อาร์มในการแก้แค้นฉัน เลวที่สุดฉันต้องคุยกับนายให้รู้เรื่องนายเอ็ม ทันทีที่นายเอ็มก้าวเท้าเข้าห้องเรียนฉันก็ลากเขาออกมาทันที
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย”
“มีอะไรหรือว่าจะสารภาพรักกับฉัน”
“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ที่ฉันลากนายมาเนี่ยแค่อยากจะรู้ว่านายคิดจะทำอะไรกันแน่”
“เธอหมายความว่าไง”
“ไม่ว่านายคิดจะทำอะไร จะแก้แค้นฉันด้วยวิธีไหนก็ตามฉันก็ไม่กลัวหรอกแต่อย่าเอาน้องฉันมาเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ด้วย”
“น้องเธอเหรอ ใคร?”
“ก็นายอาร์มไง”
^^ นายอาร์มเหรอ อ๋อ...ไอ้เด็ก ม. ต้นที่ช่วยผมไว้เมื่อคืนนี่เอง ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นน้องของยัยนี่ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น ^^
“อ๋อ…เหรอ ฉันเพิ่งรู้นะว่านายอาร์มมีพี่สาวสวย”
“นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอไง ลืมไปแล้วเหรอว่าเราเป็นศัตรูกัน”
“ฉันเปลี่ยนใจแล้วฉันชักจะชอบเธอขึ้นมาแล้วสิ คบกับฉันไหม”
“เชอะ ฉันไม่มีวันคบกับกับนายหรอกซึ่งก็แน่นอนว่าฉันไม่มีวันชอบนาย”
“คอยดูไปก็แล้วกัน ฉันจะทำให้เธอชอบฉันและคบกับฉันให้ได้”
“ไม่มีทาง”
พูดจบรูมิก็เดินเข้าห้องเรียนไปทันที ถ้ารูมิหันหลังกลับมาเธอก็คงเห็นรอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนริมฝีปากของเอ็ม เอ็มรู้สึกชอบรูมิตั้งแต่ทะเลาะกันครั้งแรก เหตุผลน่ะเหรอก็เพราะนักเรียน ( ทุกคน ) รวมทั้งครูในโรงเรียนไม่มีใครกล้าเถียงหรือกล้าขัดคำสั่งเขาด้วยเหตุผลที่ว่าเขาเป็นลูกเจ้าของโรงเรียน แต่รูมิไม่เหมือนคนอื่นเธอทะเลาะกับเขาทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเขาเป็นใครอีกอย่างคือเธอไม่สนใจในความหล่อของเขา ถ้าเป็นผู้หญิงทั่วไปคงจะตอบรับทันทีที่เขาขอคบด้วย
เวลาผ่านไปหลายวันหลังจากที่เอ็มขอคบกับรูมิแต่เธอปฏิเสธทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนรูมิคิดว่าเอ็มคงพูดเล่นแต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
“รูมิแย่แล้ว” หนึ่งในสมาชิกแก๊งค์ BR เอ่ยขึ้นด้วยเสียงหอบ
“มีอะไรเหรอ ฟาง”
“ก็คนของเราตอนนี้ 70% มีเป็นแฟนของสมาชิกแก๊งค์มังกร น่ะสิฉันว่ามันแปลก ๆ นะ”
“ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนก็สมาชิกแก๊งค์มังกร ทุกคนหล่อ ๆ กันทั้งนั้น” มิ้นคู่ปรับหมายเลขสอง ( รองจากนายเอ็ม ) ของรูมิเอ่ยขึ้น
“แล้วมันเกี่ยวอะไรพวกเธอมิทราบ”
“มันคงไม่เกี่ยวหรอกนะถ้าคนของแกไม่ไปยุ่งกับเอ็มของฉัน”
“งั้นเหรอฉันว่าเธอน่าจะไปบอกนายเอ็มของเธอมากกว่านะว่าอย่ามายุ่งกับคนของแก๊งค์ BR”
“เชอะหลงตัวเองมากไปหรือเปล่าพูดอย่างกับว่าพวกแกสวยอย่างนั้นแหละ”
“สวยหรือไม่สวยฉันก็ไม่รู้หรอกนะแต่ที่ฉันรู้แน่ ๆ ก็คือมีคนมาจีบฉันมากกว่าเธอ เอาล่ะฉันว่าเธอรีบไปจะดีกว่านะคราวหน้าคราวหลังเวลาจะหาเรื่องใครหัดดูสถานที่ซะบ้างนะว่าเป็นถิ่นของใครเพราะไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มีโอกาสได้เดินออกไปแบบครบ 32 อย่างนี้หรอก”
“นี่แกขู่ฉันเหรอนังรูมิ”
“ฉันว่าเธอน่าจะรู้จักฉันดีนะมิ้น ว่าฉันไม่ชอบขู่มันให้เสียเวลา ฉันชอบทำเลยมากกว่า”
“แก ฝากไว้ก่อนเถอะ” มิ้นพูดก่อนจะเดินจากไป
\"แล้วเราจะทำไงต่อไป\" ฟางเอ่ยขึ้นเมื่อมิ้นเดินออกไปแล้ว
\"รอดูสถานการณ์ไปก่อนก็แล้วกัน\"รูมิพูดออกมาพลางคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น