คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 5 ปีศาจหิมะขาว
ความเย็นเยือกแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ
ไอความเหน็บหนาวยิ่งกว่าหิมะค่อยๆแพร่กระจายเข้ามา
ละอองหิมะจางๆระเหยออกมาจากผิวหนังขาวซีดของปีศาจน้อยวัย 11 ปี นามว่า ‘ไอซ์ มิกะ’
ดวงตาของปีศาจในร่างของเด็กหญิงหน้าตาน่ารักจับจ้องไปที่เด็กหญิงมฤตยู
มิกะยกมือขึ้น หลับตา แล้วใช้พลังปีศาจหิมะทำให้เกิดลมหนาวขึ้น ลมนั้นพัดแรงขึ้น
จนพัดเอาหีบเก่าๆใบนั้นของเด็กหญิงมฤตยูไปอยู่ที่เธอ
ร่างเล็กๆของเด็กหญิงมฤตยูเมื่อโดนลมหิมะเช่นนั้น จึงล้มลงไปกองบนพื้น หากแต่ความหนาวเย็นของลมหิมะไม่สามารถทำอะไรเธอได้
มิกะยึดเอาหีบนั้นมาแล้วเปิดขึ้น อสรพิษมากมายจึงทะลักออกมาจากหีบ ขู่ฟ่อๆ ด้วยเขี้ยวอันคมขริบ
เด็กหญิงมฤตยูค่อยๆดันโต๊ะเพื่อพยุงร่างของตนขึ้นมา
มิกะใช้ปล่อยพลังให้น้ำแข็งเข้าล้อมรอบงูเหล่านั้น เพื่อแช่แข็งทั้งเป็น
“ทำลายไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก…” เด็กหญิงมฤตยูว่า
“เธอคิดจะทำอะไรกันแน่ มฤตยู…” มิกะเอ่ยปากถามขึ้น
“คนเราเกิดมามีกรรม ไม่เว้นแม้แต่ปีศาจอย่างเธอหรอกนะ เราไม่สามารถกำหนดชีวิตของใครได้...”
“ย้าก!!!” มิกะปล่อยพลังน้ำแข็งไปที่เด็กหญิงมฤตยู เกล็ดน้ำแข็งค่อยๆก่อตัวขึ้นที่ผิวของเธอ
“แต่เธอร่วมมือกับซาตาน เธอกำลังจะทำให้ซาตานโกงชีวิตของคนพวกนั้นนะ!” มิกะตะโกนใส่
“การทำสัญญาน่ะ ไม่ได้เป็นเพราะความเต็มใจอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้น มันสนุกได้ยังไงกันล่ะ แล้วอีกอย่าง เธอก็ไม่ได้ทำสัญญากับซาตานสักหน่อย จะเดือดร้อนไปทำไม?” เด็กหญิงมฤตยูแสยะยิ้ม ทั้งๆที่ร่างของเธอกำลังจะถูกแช่แข็งด้วยพลังของมิกะ
“หึ! ฉันจะฆ่าเธอซะ!” มิกะเร่งพลังให้แรงขึ้น เด็กหญิงมฤตยูมองไปเห็นอสรพิษตัวหนึ่งกำลังเลื้อยมาทางด้านหลังของมิกะ
“ระวังข้างหลัง…” เด็กหญิงมฤตยูบอก มิกะหันไปปล่อยพลังใส่งูตัวนั้น ก่อนที่งูจะกัดเธอได้ทันเวลา
“เธอช่วยฉันทำไม…” มิกะถาม
“ก็เธอจะอยู่ข้างไหนล่ะ..” เด็กหญิงมฤตยูว่า
…………………………………………………
‘เรโอเนล’ หลังจากที่ผิดหวังกับการที่จะได้เจอหน้าพ่อกับแม่ เธอจึงขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง แม้จะเสียใจและน้อยใจแค่ไหน แต่ก็ไม่มีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาสีแดงเลือดของเธอเลยสักหยด เธอหยิบหนังสือเรื่องปฏิญญาซาตานมาอ่านต่อจนจบ
“สนุกจริงๆ! ไม่เคยมีนิยายเรื่องไหนที่สนุกเท่านี้มาก่อนเลยแฮะ!” เรโอเนลอุทาน เธอลืมความทุกข์เศร้าของเธอไปชั่วขณะ
“อืม... แต่ก็อ่านจบแล้ว ไม่มีอะไรทำแบบนี้ เราต้องเบื่ออีกแน่ๆเลย...” เรโอเนลพยายามจะหาอะไรมาทำแก้เบื่อ พอดีนึกขึ้นว่า หนังสือที่เธอขโมยรีเบลมายังเปิดดูไม่ครบทุกหน้า เธอจึงหยิบมันขึ้นมา
ลมพัดมาทางหน้าต่าง พัดให้กระดาษในหนังสือนิยายของเธอเปิดไปยังหน้าสุดท้าย
“เอ๊ะ! นิยายเล่มนี้มีหน้านี้ด้วยเหรอเนี่ย ทำไมเราไม่เคยสังเกต” เรโอเนลหยิบนิยายของตนขึ้นมาดูให้แน่ใจ แผ่นกระดาษปริศนานั้นเป็นแผ่นกระดาษเก่าๆสีน้ำตาล
“เปิดหนังสือสิ….” เสียงแหบแห้งดังขึ้นมาในความคิดของเรโอเนล
“ใครน่ะ?” เรโอเนลมองไปรอบตัว ก็ไม่เห็นใคร
“อยู่ในความคิดฉันเหรอ เจ๋งดีนี่! ใช่ซาตานหรือเปล่า?” เรโอเนลตอบกลับไปด้วยคำถามกวนๆ ดูเหมือนตอนนี้เธอจะมีอะไรให้เล่นสนุกแล้วสิ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เธอเป็นคนที่กล้ามาก สนใจมาทำสัญญากับฉันรึเปล่าล่ะ” เสียงแหบพร่านั้นหัวเราะอย่างพอใจ
“สัญญางั้นเหรอ...” เรโอเนลก้มลงดูที่หนังสืออักขระมืดที่เธอขโมยรีเบลมา ปรากฏว่าเธอสามารถอ่านมันได้ ในหนังสือนั้นสั่งให้เธอเอาแผ่นกระดาษเก่าๆสีน้ำตาลในหน้าสุดท้ายของนิยายไปส่องดูกับแสงจันทร์ ซึ่งเรโอเนลก็ลองทำตาม พลันกระดาษสีน้ำตาลนั้นกลับมีตัวอักษรผุดขึ้นมามากมาย
“พันธะสัญญาของซาตาน...” เรโอเนลอ่าน
“ฉีกกระดาษแผ่นนั้นออกมาจากหนังสือนั่นซะสิ! แล้วฉันจะทำให้ความปรารถนาของเธอเป็นจริง...” เสียงแหบพร่านั้นให้ความรู้สึกราวกับมากระซิบอยู่ข้างๆหู เรโอเนลก็ทำตาม
“แล้วต้องทำยังไงอีกล่ะ?”
“เลือด... เพียงหยดเดียว แปะเอาไว้ที่กระดาษนั่น แล้วฉันจะเป็นเจ้าของชีวิตของเธอ...”
“งั้นเหรอ?...” สาวน้อยหยิบคัตเตอร์ขึ้นมากรีดที่นิ้วโป้งเป็นรอยแผลเล็กๆแล้วแปะประทับไว้
“ดีมาก....หึหึหึ...”
“แล้วฉันจะได้อะไรบ้างล่ะ คุณซาตาน” เรโอเนลถามด้วยสีหน้ายิ้มๆ
“ตราบใดที่ฉันยังไม่อนุญาต เธอจะไม่มีทางตายเป็นอันขาด และฉันจะทำให้เธอได้ลิ้มรสของความปรารถนาที่เธอต้องการมาตลอดชีวิต”
“แล้วภารกิจล่ะ ต้องให้ฉันทำภารกิจอะไรเพื่อรับใช้ซาตานบ้างไหม?”
“ตอนนี้ฉันจะยังไม่สั่ง ถ้าจะสั่งเมื่อไหร่ฉันบอกเธอเอง ตอนนี้ก็เล่นสนุกกับชีวิตที่ไม่มีวันตายไปก่อนสักวัน ก็แล้วกันนะ...” เสียงนั้นหายไป เรโอเนลก็ยังไม่ได้ปักใจเชื่อนัก จึงลองเอาคัตเตอร์นั้นกรีดที่แขนตัวเองดู แต่ก็ไม่มีบาดแผลใดๆ สาวน้อยจึงลองเอาขวดแก้วและของมีคมต่างๆมาทดสอบดู ก็พบว่าไม่อาจจะทำให้ผิวของเธอระคายเลยแม้แต่น้อย
“ว้าว! สนุกจริงๆเลย ขอบคุณคุณซาตาน”
“หึหึ... ฉันก็แค่จะแสดงพลังของฉันให้เธอดูเท่านั้นเองแหล่ะ...” เสียงของซาตานกระซิบเบาๆ
“โอ๊ย!!!” คราวนี้เรโอเนลเริ่มเจ็บแผลที่นิ้วที่เธอกรีดเพื่อหยดเลือดทำสัญญา เด็กสาวจึงกลับมาทำหน้าเซ็ง
“ฮ่าๆๆๆ... ฉันรู้นะ... ว่าความปรารถนาของเธอคืออะไร ฉันจะทำให้ความปรารถนาของเธอเป็นจริงเดี๋ยวนี้แหละ…”
ความคิดเห็น