คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 4 อดีตที่ลืมไม่ลง
เรจิน่า หญิงสาวผมสีขาวปนชมพูกำลังเดินอยู่บนถนน ที่มีผู้คนเดินขวักไขว่ไปทั่ว ดวงตาสีแดงฉานของเธอจ้องมองไปที่ผู้คนเหล่านั้น ผู้คนทั้งเด็กและผู้ใหญ่ต่างก็หวาดกลัว แล้วเดินห่างออกไป เรจิน่าจ้องมองไปที่เหยื่อรายหนึ่ง ที่ใส่ผ้าปิดหน้าตาของตน
เรจิน่าวิ่งเข้าไปหมายจะจับตัวของเขา ชายผู้นั้นหันกลับมาปามีดใส่ หญิงสาวหลบ แล้วหยิบดาบของตนขึ้นมาสู้ ทั้งสองต่อสู้กันอย่างดุเดือด เรจิน่ากระโดดเตะชายผู้นั้นได้ เขาจึงเสียหลัก หญิงสาวได้ทีใช้ดาบแทงเข้าที่ลำตัวของชายผู้นั้น แล้วดึงผ้าที่ปิดหน้าออก ชายผู้โชคร้ายมีสัญลักษณ์รูปพระจันทร์เสี้ยวอยู่ที่หน้า หญิงสาวกำลังจะแทงชายผู้นั้นซ้ำอีกครั้ง แต่มีมือๆหนึ่งมาจับไว้ เรจิน่าจึงหันกลับไปมอง
“เมทิสต์...” หญิงสาวพูดขึ้น
“ฉันขอชีวิตของคนคนนี้ได้รึเปล่า...” ชายหนุ่มผมสีม่วงพูด
“ไม่!!!” เรจิน่า สะบัดมือของเมทิสต์ออก แล้วแทงร่างของชายผู้โชคร้ายเต็มๆ หยดเลือดกระเด็นเต็มแขนเสื้อของเธอ หญิงสาวเปิดแขนเสื้อขึ้น เผยให้เห็นสัญลักษณ์รูปพระจันทร์เสี้ยวที่หัวไหล่ของเธอเช่นกัน
“เขาก็เป็นเหมือนกับพวกเรา...ไม่ใช่เหรอ... เฮเลนน่า..”
“อย่าเรียกฉันแบบนั้นอีก!!! ฉันชื่อเรจิน่า... เรจิน่า เดลล่านอท” เรจิน่าเอาดาบเปื้อนเลือดของเธอจ่อที่คอของเมทิสต์
“ฉันรู้นะว่าเธอเป็นคนยังไง...” เมทิสต์พูด หญิงสาวมองใบหน้าและแววตาที่แสนดีของชายหนุ่มตรงหน้า ชายหนุ่มลูบริบบิ้นที่พี่สาวของเขานามว่า ‘อวามารีน’ทำให้
“นายจะหลอกคนอื่นไปอีกเท่าไหร่กัน ถ้าแค้นนักก็มาสู้กับฉันตัวต่อตัวเลยสิ!”
“อวามารีน... พี่สาวสุดที่รักของฉัน..” ชายหนุ่มผมสีม่วงทำหน้าเศร้า
“ฉันเป็นคนที่ฆ่าพี่สาวของนายเองแหล่ะ ฉันเป็นคนทำ! ฉันมันเลว! ฉันมันเป็นชั่ว!”
“เปล่าเลย... ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่คนทำ... ไม่ใช่เธอ...” เมทิสต์ยิ้มด้วยรอยยิ้มที่แสนละมุน
“ซาตานเท่านั้นที่จะบอกได้...” เมทิสต์กระซิบเบาๆ
“....” เรจิน่าจึงรีบวิ่งออกไปจากที่นั่น
“รีเบลจะรู้ไหมนะ...” ชายหนุ่มมองหญิงสาวนักฆ่าด้วยแววตายิ้มๆ พลางนึกถึงเรื่องราวชีวิตในวัยเด็กของพวกเขาทั้ง 5 คน อันได้แก่ เมทิสต์ รีเบล เฮเลนน่า อินดิโก และอวามารีนพี่สาวแท้ๆของเมทิสต์
ทั้ง 5 เป็นเด็กที่น่าสงสาร โดนกลุ่มคนชุดดำจับมาอยู่รวมกันที่สถานที่อันแสนน่ากลัวซึ่งมีเด็กหญิงลึกลับผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำเป็นหัวหน้า เด็กหญิงผู้ไม่เคยโตคนนี้มีจิตใจโหดเหี้ยม ชอบจับเด็กมาทรมานแล้วฝึกให้ทำภารกิจเสี่ยงตายต่างๆนานา แล้วยังประทับตรารูปพระจันทร์เสี้ยวเป็นสัญลักษณ์ติดตัวเด็กที่ถูกจับเข้าองค์กรนี้ ขณะที่ใช้ชีวิตอยู่ในสถานที่แห่งนั้นอย่างทรมาน มิตรภาพของทั้ง 5 ก็ถักทอขึ้น โดยรีเบลเป็นผู้ที่รักและเป็นห่วงเพื่อนมากที่สุด โดยเฉพาะกับเฮเลนน่า รีเบลจะยอมรับโทษแทนเฮเลนน่าทุกครั้ง อวามารีนซึ่งมีอายุมากที่สุดก็พยายามจะปกป้องทุกคนและน้องชายของตนอย่างเต็มความสามารถเช่นกัน วันหนึ่งอินดิโกคิดแผนที่จะให้ทุกคนหนีไปตามอุโมงทั้ง 5 ทุกคนจึงทำตาม ระหว่างการหนีนี่แหล่ะทำพวกเขาได้ยินเสียงของซาตาน สุดท้าย เฮเลนน่ากลับทรยศ เข้าไปเป็นพวกเดียวกับเด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำ และอวามารีนก็ตายไป ทำให้เด็กชายทั้ง 3 เสียใจเป็นอย่างมาก แต่ก็สามารถหนีรอดออกมาจนได้ เหตุการณ์เหล่านั้นทำให้ รีเบลเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เขาเริ่มแยกตัวไปอยู่คนเดียว จนสุดท้ายจึงแยกทางกัน ส่วนอินดิโกและเมทิสต์ก็กลับไปในเมือง โชคดีที่มีผู้ใจดีรับเขาทั้งสองเป็นบุตรบุญธรรม และดูแลอย่างดี จนเมื่อโตขึ้นก็ได้เป็นนักเขียนนิยาย ส่วนเมทิสต์ก็เรียนจบด้านจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยชื่อดัง
........................................................
เด็กหญิงมฤตยูอุ้มร่างของงูลวดลายงดงามมาวางไว้บนโต๊ะ แล้วลูบหัวมันช้าๆ พลันเกิดแสงสว่างขึ้น ปรากฏเป็นร่างของชายหนุ่มผู้มี 12 ปีกเรืองแสง เขาบินลงมาเบื้องล่าง แล้วโค้งคำนับเด็กหญิงมฤตยู
“ลูซิเฟอร์ ดีอุส ออฟ เดท... คุณโดนคำสาปงั้นเหรอ...” เด็กหญิงมฤตยูพูดขึ้น
“ครับ...” ชายหนุ่มผู้นั้นตอบ
“งานเยอะไหม?”
“ก็ต้องดูแลทั้งพ่อมด แม่มด และแวมไพร์บนโลกมนุษย์ ก็เหนื่อยอยู่เหมือนกัน”
“คิดยังไงถึงอยากมาทำงานนี้...”
“ผมก็แค่อยากช่วย...”
“อืม...”
“ส่งวิญญาณพวกเขาไปในที่ที่ควรจะไป”
“แต่ซาตานต้องการวิญญาณพวกเขา คุณจะเป็นปรปักษ์กับซาตานอย่างนั้นเหรอ?”
“เปล่า ... แต่ผมเป็นเทพแห่งความตาย นี่ก็ควรจะเป็นหน้าที่ของผม”
“ตามใจ... ” เด็กหญิงมฤตยู หันหลังกลับไป ลูซิเฟอร์ก็หายตัวไปพร้อมกับแสงสว่าง เด็กหญิงตัวน้อยเดินไปเปิดหีบเก่าๆใบหนึ่งที่ตั้งอยู่ข้างโต๊ะ มีอสรพิษมากมายเลื้อยออกมายั้วเยี้ย มีสายตาคู่หนึ่งจ้องมาที่เธอ เด็กหญิงมฤตยูจึงปิดหีบนั้นแล้วแสยะยิ้ม ร่างเล็กๆในเงามืดเดินเข้ามาหาเธอ ปรากฏเป็นเด็กหญิงผมสีขาว ใส่ชุดสีดำ และมีปีกสีขาว อายุมากกว่าเธอเพียงเล็กน้อย เด็กหญิงมฤตยูจ้องมองสักพักก็รู้ว่าเธอคนนี้เป็นใคร
“ปีศาจ.... ไอซ์ มิกะ...”
........................................................
ความคิดเห็น