พันธะสัญญาซาตาน: Satan's promise (ปิดรับสมัคร)

ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 3 หยดเลือดที่ไม่มีใครต้องการ

 เรโอเนลทิ้งตัวลงนอนที่เตียงนอนนุ่มๆ ของเธอ เธอหยิบไพ่ขึ้นมาสำรับหนึ่ง แล้วสับไพ่นั้นอย่างเชี่ยวชาญ เธอโยนไพ่สลับไปสลับมา แล้วก็รับได้ทุกใบ

“เฮ้อ... เบื่อจริงๆเลย ไม่มีใครมาเล่นกับเราสักคน...” เธอบ่น แต่แล้วดวงตาสีแดงของเธอก็เหลือบไปเห็นหนังสือที่เธอแอบหยิบ(ขโมย)ของรีเบลมา เธอจึงลองเปิดดู แต่ด้วยอักขระมืดซึ่งเป็นอักษรลึกลับที่อ่านยากมาก ทำให้เธอละความพยายาม และกลับไปอ่านนิยายเรื่องปฏิญญาซาตานของเธอตามเดิม

เด็กสาวอ่านไปเรื่อยๆ ด้วยถ้อยคำและเนื้อเรื่องที่สนุกสนานน่าติดตามทำให้เธอวางไม่ลง เธออ่านเรื่องนี้ทั้งวันจนมืดค่ำ

“มิสเตอร์อาร์เทอเรีย และมาดามอาร์เทอเรีย กลับมาจากประเทศฝรั่งเศสแล้ว...” เรโอเนลได้ยินเสียงแว่วๆ เหมือนกับเสียงคนรับใช้ในบ้านพูดขึ้น เธอจึงนึกถึง‘สัญญา’ที่พ่อกับแม่ของเธอให้ไว้ก่อนจะไปต่างประเทศ ว่าวันนี้จะกลับมาเยี่ยมเธอ เธอจึงรู้สึกดีใจมาก แล้วรีบวิ่งลงไปรอที่หน้าบ้าน

รถราคาแพงคันหนึ่งขับมาจอดที่ประตูบ้าน เรโอเนลก็ได้แต่หวังว่า พ่อกับแม่ของเธอจะกลับมาจริงๆ

ประตูรถเปิดขึ้น แต่กลับไม่เห็นพ่อและแม่ของเธอเดินออกมา มีเพียงคนรับใช้คนสนิทของพ่อแม่ของเธอเท่านั้น

“มิสเตอร์ และมาดามอาร์เทอเรีย ติดงานยุ่งอยู่ จึงไม่ได้กลับมา แต่การทำธุรกิจก็ได้ผลกำไรงดงามจึงกำลังจะขยายสาขาไปต่อที่ประเทศเยอรมัน และให้จ้างครูมาสอนภาษาเยอรมันให้กับคุณหนูเรโอเนลอีก นอกจากภาษาอังกฤษ ฝรั่งเศส จีน ญี่ปุ่น อิตาลี รัสเซีย โปแลนด์ เดนมาร์ก สเปน และอื่นๆที่คุณหนูจะต้องเรียนเพิ่มตามรายชื่อดังต่อไปนี้” คนรับใช้คนสนิทหยิบกระดาษที่ยาวจนเกือบจะลากดินออกมา

“พอที!!!” เรโอเนลตะโกน เธอเดินเข้าไปหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

“ฉันเบื่อ!!! ชีวิตแบบนี้ มีพ่อกับแม่ก็เหมือนไม่มี!! ฉันจะไม่ตามคำสั่งหรือการบังคับของใครทั้งนั้น!”

เรโอเนลเดินกลับขึ้นไปบนห้องของเธอ ปิดประตูดังปัง!

“เรโอเนล....” พัตรยืนถอนหายใจอยู่หน้าห้อง เธอเองก็สงสารเรโอเนลอยู่ไม่น้อย

.............................................................

สาวหล่อนามภัทรมนเดินทางกลับบ้านด้วยความเหนื่อยมาทั้งวัน เธอจึงกลับบ้านช้าไปหนึ่งชั่วโมง พ่อของเธอซึ่งขี้เหล้าเมายากำลังซดสุราขวดใหญ่ แต่ก็ต้องขว้างขวดเหล้าทิ้งเพราะหมดเกลี้ยง

“กลับมาแล้วเหรอ นังตัวดี!” พ่อของเธอพูดอย่างไม่สบอารมณ์

“….” พัตรมองไปที่ในบ้าน ก็พบว่าข้าวของถูกรื้อค้นจนกระจัดกระจายไปทั่ว

“กลับช้าไปตั้งชั่วโมง มีเงินมาให้ฉันบ้างรึเปล่าล่ะ” พ่อของเธอแบมือขอเงิน

“ไม่มี… เงินเดือนยังไม่ออก” สาวหล่อตอบห้วนๆ ซึ่งมันทำให้พ่อของเธออารมณ์ขึ้น

“ไม่มี! แกบอกอย่างนี้มากี่วันแล้ว! แกให้ฉันรอ ให้ฉันรอ ปากก็บอกว่าไปทำงานพิเศษ ไม่เคยจะเคยมีเงินตกถึงมือฉันบ้างเลย! อ๋อ...หรือที่จริงแล้ว แกไม่ได้ทำงาน แต่หนีฉันออกไปเที่ยวใช่ไหม นังลูกไม่รักดี!!!”

“เปล่านะพ่อ สัปดาห์ที่แล้ว ฉันก็พึ่งเอาเงินไปให้พ่อเองไม่ใช่เหรอ ถ้าพ่อใช้หมดเร็วขนาดนี้ ฉันก็คงจะหาเงินไม่ทันหรอกนะ”

“เดี๋ยวนี้กล้าเถียงฉันเหรอ! ไม่ต้องโทษฉันเลยนะ ในเมื่อแกหาเงินมาให้ฉันซื้อเหล้าไม่ได้ ก็ไม่ต้องมาเป็นลูกของฉันอีก ออกไป!!!”

“พ่อ!!!”

“ยังจะเสนอหน้าอยู่อีก!!” ‘เพี๊ยะ!’ พ่อของเธอตบหน้าเธออย่างแรง จนพัตรทรุดลงไป เธอกำมือแน่น น้ำตาคลอเบ้า

“แกน่ะ... มันเป็นแค่ ‘เศษขยะ’...ไม่มีใครต้องการแกหรอก ฉันไม่อยากได้เด็กที่ไร้ประโยชน์อย่างแกมาเป็นลูกหรอกนะ….” คำพูดนั้น มันช่างเสียดแทงหัวใจของผู้ที่เป็นลูกแท้ๆอย่างเธอ แต่เธอก็ไม่อาจจะตอบโต้ใดๆ แม้ว่าเพียงแค่เธอลุกขึ้นสู้ ก็สามารถเอาชนะชายผู้นี้ได้ง่ายๆ แต่นั่นเพราะเขาเป็น‘พ่อ’ ที่เธอรักที่สุด…

“ออกไปเดี๋ยวนี้! ฉันไม่อยากเห็นหน้าแกอีก!!!” พ่อของเธอออกปากไล่

ด้วยความเศร้าและเสียใจ พัตรรีบวิ่งเข้าไปในห้องของเธอทันที แล้วปิดประตูล็อคแน่น ก่อนจะทรุดลงร้องไห้เสียใจที่สุดในชีวิต

………………………………..

                       พัตรยืนมองเงาของตัวเองในกระจก เห็นร่างสูงโปร่งและหน้าตาหล่อเหลาราวกับชายหนุ่มในผมสีแดงเพลิง เธอกำมือแน่นด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ เธอไม่อาจจะอดทนต่อไปได้อีกแล้ว เธอจึงตัดสินใจหยิบคัตเตอร์ขึ้นมาหมายจะกรีดข้อมือของตน ฆ่าตัวตาย

“มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก ฟ่อ...ฟ่อ...” เสียงแหบพร่าดังขึ้น ทำเอาพัตรตกใจกรีดโดนนิ้วมือของตน เลือดสีแดงหยดลงใส่กระดาษสีน้ำตาลเก่าๆ บนพื้นเบื้องล่าง หญิงสาวงุนงงเป็นอย่างมาก จึงหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาดู

“นั่นคือสัญญา...” เสียงแหบพร่านั้นดังขึ้นมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ดังชัดเจนขึ้นมาก ราวกับอยู่ในความคิดของเธอเลยทีเดียว

“แกเป็นใคร เล่นตลกอะไรอยู่เนี่ย!” สาวหล่อตะโกน

“ภารกิจของเธอ... ฉันจะยังไม่บอกก่อนหรอก แต่ฉันสามารถทำให้ความปรารถนาของเธอเป็นจริงได้”

“ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าแกเป็นใคร แต่ฉันไม่สนใจภารกิจบ้าๆอะไรนั่นหรอก!” พัตรพยายามจะฉีกกระดาษแผ่นนั้น แต่กระดาษแผ่นนั้นกลับลอยละลิ่วออกไป หญิงสาวกำลังจะวิ่งตามแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าที่ข้อมือของเธอมีรอยมีดกรีด และเลือดของเธอก็ไหลออกมาไม่หยุด หญิงสาวเริ่มรู้สึกตัวหนักๆ ความมืดเข้าปกคลุมไปทั่วบริเวณ แล้วสติของเธอก็ดับวูบลง แต่มีร่างของชายผู้หนึ่งมารับตัวเธอไว้ ....

.....................................................................