Sleeping Beauty the Assassin: เจ้าหญิงนิทรา นักลอบสังหาร

ข้อมูลเบื้องต้น

แนะนำ:

Cinderella the Bomber: ซินเดอเรลล่า มือวางระเบิด

Sleeping Beauty the Assassin: เจ้าหญิงนิทรา นักลอบสังหาร 

Little Bloody riding hood:หนูน้อยหมวกแดง(เลือด) 
Little Mermaid the Heart Eater: เจ้าหญิงเงือกปีศาจ 

เนื้อเรื่อง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพระราชาและพระราชินี ที่ปกครองอาณาจักรแห่งหนึ่งอย่างสงบสุขมาช้านาน ประชาชนทุกคนในเมืองนี้ต่างอยู่อย่างร่มเย็นโดยถ้วนหน้ากัน

วันหนึ่ง ณ งานเลี้ยงเฉลิมฉลองอันยิ่งใหญ่เนื่องในโอกาสการประสูติพระธิดาองค์แรกของพระราชา ซึ่งเป็นงานที่หรูหราที่สุด เท่าที่อาณาจักรแห่งนี้เคยจัดมา

            พระธิดาองค์น้อยมีนามว่า ‘ออโรร่า’ นางมีหน้าตาน่ารัก ผิวพรรณผุดผ่อง มีผมสีเหลืองหยักศกเป็นประกาย ประชาชนในเมืองต่างพากันเข้ามาร่วมฉลองในงานเลี้ยงใหญ่ครั้งนี้ โดยพระราชาเองทรงปลื้มปิติเป็นอย่างมาก และได้เชิญแม่มดทั้ง 7 ตน ผู้มีคาถาอาคมแก่กล้าให้มาอวยพรองค์หญิงน้อยด้วย แต่พระราชาไม่สามารถตามหาแม่มดองค์ที่ 7 เจอ จึงไม่ได้เชิญมาร่วมงาน เมื่อแม่มดทั้ง 6 ตน มากันครบ ก็เริ่มให้พรวิเศษแก่องค์หญิงออโรร่า

แม่มดองค์แรก ได้เข้ามาจุมพิตที่หน้าผากของพระธิดาน้อยแล้วกล่าวว่า

“ขอให้พระธิดาจงมีหน้าตาที่สวยสดงดงามมากกว่าหญิงใดในหล้า…”

แม่มดองค์ที่สอง ก็เข้ามาให้พรเช่นกันว่า

“ขอให้พระธิดาจงมีน้ำเสียงที่ไพเราะ ดุจระฆังแก้ว...”

แม่มดองค์ที่สาม ได้เข้ามาอวยพรว่า

“ขอให้พระธิดาจงมีสุขภาพแข็งแรงปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ ทั้งปวง”

แม่มดองค์ที่สี่ ก็อวยพรว่า

“ขอให้พระธิดาจงเป็นผู้ที่สามารถเต้นรำได้เก่งที่สุดในอาณาจักร”

แม่มดนางที่ห้า เข้ามาอวยพรเช่นกันว่า

“ขอให้พระธิดาสามารถเล่นดนตรีได้ทุกชนิด ไม่มีใครสามารถที่จะเทียบเทียมได้”

 จนมาถึงแม่มดองค์ที่หกก็ได้อวยพรองค์หญิงน้อยว่า

“ขอให้พระธิดาจงมีจิตใจที่งดงาม…และ...”

ยังไม่ทันที่แม่มดองค์ที่หกจะอวยพรจบ แม่มดองค์ที่เจ็ดก็ขี่ไม้กวาดพุ่งเข้ามาในงานพอดี นางมองไปรอบๆก็พบที่นั่งเพียงหกที่เท่านั้น แม่มดองค์ที่เจ็ดจึงโกรธจัด นางตะโกนเสียงดังลั่นว่า

“เจ้า!!!...พวกเจ้าจะต้องได ้รับผลจากการกระทำของพวกเจ้า ที่ไม่ยอมเชิญข้าให้เข้ามาร่วมในงานนี้ด้วย!”

พระราชาทรงตกพระทัยมาก และพยายามอธิบายเหตุผล แต่แม่มดองค์ที่เจ็ดไม่ยอมฟัง นางเริ่มร่ายมนตร์คาถา สาปแช่งพระธิดาองค์น้อย

“เมื่อพระธิดาองค์นี้อายุได้ 16 ปี นางจะต้องตาย ด้วยเข็มปั่นด้าย!!!  ฮ่า ๆๆๆๆ” พูดจบนางก็หัวเราะร่าด้วยความสะใจ ก่อนจะขี่ไม้กวาด บินหายลับไปท่ามกลางความตกตะลึงของเหล่าประชาชน บรรยากาศของงานเลี้ยง เงียบลงทันที เสียงหัวเราะ เสียงพูดคุยหายไป เหลือแต่เพียง ความเศร้าเสียใจต่อชะตากรรมอันน่าสงสารของพระธิดาองค์น้อย

            พระราชาและพระราชินีทรงเศร้าสลดเป็นอย่างมาก แต่แม่มดองค์ที่หนึ่ง ซึ่งเป็นแม่มดที่ใจดีที่สุดจึงพูดขึ้นว่า

“คำสาปของแม่มดองค์ที่เจ็ดนั้น เกิดจากความแค้น จึงทรงอานุภาพมาก ไม่สามารถลบล้างได้ แต่อาจบรรเทาได้...” พูดจบ แม่มดองค์ที่หนึ่งก็เริ่มร่ายมนตร์คาถาใหม่

“เมื่อพระธิดาออโรร่าอายุได้ 16 ปี ขอให้นางไม่ตาย เพียงแต่หลับไป เป็นเวลาหนึ่งร้อยปี แล้ววันหนึ่งจะมีเจ้าชายรูปงามมาล้างคำสาปให้ และนางก็จะมีความสุขตลอดไป...” ร่ายคาถาจบ ร่างของแม่มดใจดีก็ร่วงลงกับพื้น และเริ่มสลายกลายเป็นละอองเกสรดอกไม้

“กะ..เกิด อะไรขึ้น ทำไมแม่มดองค์ที่หนึ่งจึงกลายเป็นเช่นนั้นเล่า...”พระราชาตรัสถาม แม่มดองค์ที่หกนำถุงไปเก็บละอองนั้นด้วยสีหน้าเศร้าๆก่อนจะตอบว่า

“นางยอมสละชีวิตของนาง... เพื่อเปลี่ยนคำสาปของแม่มดจอมชั่วร้าย เมื่อพลังเวทย์หมด ร่างของนางจึงกลายเป็นแบบนี้...”

            หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา พระราชาสั่งให้ทำลายเครื่องปั่นด้ายทุกอันในอาณาจักร หากใครฝ่าฝืนจะถูกสั่งประหารชีวิต ทำให้แทบทั้งอาณาจักร ไม่มีใครได้เห็นเครื่องปั่นด้ายได้อีกเลย แต่พระราชาได้แอบสั่งให้คนปั่นด้ายไปปั่นด้ายที่อุโมงค์ลับท้ายวัง

            เวลาผ่านไป 15 ปี องค์หญิงออโรร่าเจริญวัยขึ้นเป็นหญิงสาวที่งดงาม มีเสียงที่ไพเราะ เชี่ยวชาญการเต้นรำและการเล่นดนตรี เป็นไปตามคำอวยพรของแม่มดทุกประการ จนมาถึงวันคล้ายวันประสูติขององค์หญิงซึ่งจะมีอายุครบ 16 ชันษา องค์หญิงผู้งดงามเดินเล่นอยู่ในสวน ในชุดแขนยาว กระโปรงยาวสีชมพูสดใส ประดับตกแต่งไปด้วยเพชรพลอยและริบบิ้นสีแดงสด แสงแดดยามเช้าสะท้อนกับสีผมหยักศกยาวสลวยสีเหลืองขององค์หญิงดูงดงามเป็นอย่างมาก

            ทันใดนั้น องค์หญิงออโรร่าก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ซึ่งเป็นเสียงของเครื่องปั่นด้ายนั่นเอง นางไม่เคยได้ยินมาก่อนจึงเกิดความสงสัย และเดินตามเสียงนั้นไป จนไปพบกับอุโมงค์ท้ายวังนั้น เมื่อองค์หญิงเดินเข้าไป จึงพบกับหญิงชรากำลังทำท่าแปลกๆ กับเครื่องมือชนิดหนึ่งอยู่ นางจึงเข้าไปถาม

“หม่อมฉันกำลังปั่นด้ายอยู่เพคะ...องค์หญิง” หญิงชราตอบ หญิงชราผู้นี้ก็คือแม่มดองค์ที่เจ็ดที่ปลอมตัวมานั่นเอง องค์หญิงออโรร่าจึงมองดูหญิงชราอย่างสนใจ

“องค์หญิงช่วยสอดด้ายใส่ในเข็มเล่มนี้ให้หม่อมฉันหน่อยได้มั้ยเพคะ...” หญิงชรายื่นเข็มกับด้ายให้กับองค์หญิงออโรร่า องค์หญิงซึ่งมีความสนใจอยู่แล้วจึงรับเข็มกับด้ายนั้นมาด้วยความตื่นเต้น

“หึ..หึ... องค์หญิง...เจ้าต้องตายไปตามคำสาปของข้า...” หญิงชราแสยะยิ้ม

‘ฉึ่ก!!!’ หากแต่เข็มเล่มนั้นกลับแทงไปที่หลังของหญิงชรานั้นเอง หญิงชราหันกลับไปมอง ก็พบร่างขององค์หญิงผู้งดงามยืนอยู่ ในมือของนางกำเข็มนั้นไว้แน่น

“ปะ..เป็น..ไปไม่ได้..” หญิงชราทรุดลงและกลายร่างกลับเป็นแม่มดองค์ที่เจ็ด องค์หญิงแสยะยิ้มก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงไพเราะราวกับระฆังแก้ว

“ในวันที่แกสาปฉันน่ะ... แม่มดทูนหัวองค์ที่หกของฉัน ยังให้พรไม่เสร็จเลย...” องค์หญิงเปิดผ้าคลุมชั้นนอกของนาง เผยให้เห็นเข็มอีกเป็นพันเล่มเรียงกันเป็นแถวตามแนวของชุดซ่อนอยู่ นางใช้นิ้วเรียวยาวของตนลูบเข็มเหล่านั้นอย่างพึงพอใจ

------------------------------------------------------------------------------------------

ย้อนกลับไปในงานเฉลิมฉลองการประสูติขององค์หญิงออโรร่า หลังจากแม่มดองค์ที่หนึ่งผู้ใจดีที่สุดยอมสละชีวิตของตน เพื่อช่วยเปลี่ยนคำสาปให้กับองค์หญิงน้อย ได้สร้างความคับแค้นใจให้กับแม่มดองค์ที่หกเป็นอย่างมาก เนื่องจากนางเป็นน้องสาวแท้ๆของแม่มดองค์ที่หนึ่ง ก่อนที่งานฉลองนั้นจะยุติลง นางจึงพูดขึ้นมาว่า

“องค์ราชาเพคะ... หม่อมฉันยังอวยพรให้องค์หญิงไม่จบเลยนะเพคะ...” พระราชาก็ทรงอนุญาตให้นางได้อวยพรต่อ

“ขอให้พระธิดาจงมีจิตใจที่งดงาม…แต่แฝงไปด้วยความโหดเหี้ยม อำมหิต เลือดเย็น จนสุดท้ายสามารถฆ่าแม่มดที่เคยสาปนางได้ด้วยเข็มปั่นด้ายนั่นเอง!!!”

------------------------------------------------------------------------------------------

แม่มดองค์ที่เจ็ดเริ่มตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

“หลังจากนั้น เมื่อข้าเติบโตขึ้น ข้าก็ได้รู้ถึงคำสาปของเจ้า ข้าจึงได้เฝ้าฝึกวิชา การปาเข็มพิษ จนเชี่ยวชาญ หึหึ.. และข้าก็ได้ถามเสด็จพ่อเรื่องของเครื่องปั่นด้ายอันสุดท้าย ซึ่งเสด็จพ่อก็บอกที่ซ่อนของมัน ว่าคือที่นี่...” องค์หญิงพูด แววตาของนางมีแต่ความเคียดแค้น แม่มดองค์ที่เจ็ดเรียกไม้กวาดวิเศษออกมา แล้วพยายามที่จะบินหนี

“หึหึ... เจ้าบินหนีไปไม่ได้หรอก อุโมงค์ลับแห่งนี้มีทางเข้าออกแค่ทางเดียว และข้าก็ได้สั่งให้ทหารล็อคประตูจากทางด้านนอกแล้ว...” องค์หญิงว่า

“หึ!..แต่เจ้าเป็นเพียงแค่มนุษย์...เจ้าคิดว่าเจ้าจะสู้กับแม่มดที่มีคาถาอาคมเช่นข้าได้อย่างนั้นเหรอ!!!” แม่มดองค์ที่เจ็ดกำลังจะร่ายเวทย์มนตร์

“ก่อนที่เจ้าจะดูถูกคนอื่น...เจ้าลองมองไปที่ตัวเองแล้วหรือยัง!” องค์หญิงยืนยิ้มกอดอกอยู่ แม่มดมองไปร่างของตนก็พบว่าตนโดนเข็มหลายสิบเล่มทิ่มแทงอยู่

“หนอย!!! ข้าจะฆ่าเจ้า!!!!!!”  แม่มดขี่ไม้กวาดพุ่งเข้าใส่

“เข้ามาเลย!” องค์หญิงออโรร่ากระโดดหลบ พร้อมทั้งปาเข็มพิษอย่างรวดเร็วจนมองแทบไม่ทัน โดยเข็มทุกเล่มปักเข้าที่ตัวของแม่มดได้ทั้งหมดไม่มีพลาด องค์หญิงวิ่งไปที่ผนังอุโมงค์ก่อนจะตีลังกาที่และเตะหน้าของแม่มดผู้ชั่วร้ายอย่างจังราวกับนินจาที่ใช้วิชาเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว จนแม่มดองค์ที่เจ็ดตกลงจากไม้กวาดมาสู่พื้นเบื้องล่าง

‘อั่ก!’ แม่มดบาดเจ็บเป็นอย่างมาก ไม้กวาดก็กระเด็นหล่นไปอีกทางหนึ่ง องค์หญิงออโรร่าเดินเข้ามาหาแม่มด ด้วยสายตาอาฆาตจ้องมองไปที่แม่มดผู้ชั่วร้าย

“เฮื้อก!...” แม่มดยังรวบรวมพลังที่เหลือเรียกไม้กวาดให้มาทุบร่างขององค์หญิง แต่องค์หญิงกลับจับไม้กวาดนั้นไว้ได้ นางดึงไม้กวาดมาแล้วใช้เข่ากระแทกไปที่ไม้กวาดอย่างแรงทำให้ไม้กวาดหักออกเป็นสองท่อน ก่อนจะโยนซากทิ้งไป นางหันกลับมาทางแม่มดผู้ชั่วร้ายแล้วแสยะยิ้มอีกครั้ง แม่มดองค์ที่เจ็ดนอนหายใจพะงาบพะงาบอยู่ องค์หญิงออโรร่าหยิบเข็มอีกเล่มซึ่งมีเส้นด้ายร้อยอยู่ขึ้นมา

‘ฉึ่ก!’องค์หญิงแทงเข็มเล่มนั้นลงไปที่ริมฝีปากของแม่มด

“ปากปากนี้ใช้มั้ย!...”

‘ฉึ่ก!’

“ที่เคยสาปแช่งข้า...”

‘ฉึ่ก!’ องค์หญิงเย็บริมฝีปากบนและล่างของแม่มดให้ติดกัน

“ที่เคยหวัง...ให้ข้าตาย...”

‘ฉึ่ก!’ เลือดของแม่มดไหลริน

“เพียงเพราะเจ้า...”

‘ฉึ่ก!’ แม้แม่มดจะเจ็บปวดสักเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถจะร้องออกเสียงออกมาได้

“ไม่ได้รับเชิญให้มางานเลี้ยงของข้า...”

‘ฉึ่ก!’

“จะบอกอะไรให้นะ...”

‘ฉึ่ก!’

“แม่มดอย่างเจ้าน่ะ...”

‘ฉึ่ก!’

“ไม่คู่ควร ที่จะมาอวยพรวันเกิดให้ข้าหรอก!”

‘ฉึ่ก!’ องค์หญิงหยุดนิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะมากระซิบที่ข้างหูของแม่มด

“อย่าได้ใช้ปากเน่าๆของเจ้า..ไปสาปแช่งใครอีกล่ะ..รู้มั้ย...หึหึหึ..” พูดจบองค์หญิงก็มัดปมเส้นด้ายแล้วดึงให้ขาด เป็นอันเสร็จสมบูรณ์ ก่อนจะปักเข็มเล่มนั้นลงที่หัวใจของแม่มด แม่มดดิ้นทุรนทุรายอีกเล็กน้อยก่อนจะขาดใจตาย แล้วประตูอุโมงค์ก็เปิดออก องค์หญิงผู้งดงามซึ่งบัดนี้เปื้อนไปด้วยเลือดของแม่มดก็เดินออกไป ท่ามกลางความดีใจของเหล่าทหารที่มายืนรอรับ...

-บทส่งท้าย-

องค์หญิงออโรร่านำถุงใส่ละอองของแม่มดองค์ที่เจ็ดมาวางไว้บนโต๊ะ เหล่าแม่มดทูนหัวขององค์หญิงทั้ง 5 ตนก็มารุมล้อมชื่นชมผลงานขององค์หญิงโดยพร้อมเพรียงกัน

“เก่งมากเพคะองค์หญิง... พระองค์ทรงรีบไปเตรียมตัวเถิด งานเลี้ยงฉลองวันประสูติอายุครบ 16 ชันษาใกล้เข้ามาแล้ว องค์หญิงของหม่อมฉันจะต้องสวยที่สุดในงานนะเพคะ...”

-จบ-

อย่าลืมเม้นกันเยอะๆนะคะ><

BlackForest