คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5
“สา-_- แกทำอะไรลงไป”ฉันว่ายัยสาผ่านทางโทรศัพท์ และคืนนี้ฉันก็ยังคงต้องอาศัยอยู่ที่วัดเช่นเคย T.T
“ทำอะไรหรอจ๊ะ^_^”แหม แจ่มใส่จังนะ เมื่อตอนเย็นยังร้องไห้อยู่เลย -_-**
“ถามมาได้ ก็เรื่องที่แกไปทำข้อตกลงบ้าๆบอๆนั่นไง”
“แหมฉันบีบน้ำตาเพื่อแกเลยนะ^.^”ฉันเคยขอหรอย้า
“แล้วแกไปหาเรื่องอะไรมาแฉหรอ พวกเค้าถึงได้ยอมลดตัวมาช่วยฉันเนี้ย =_=”
“แหมๆ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่บอกพวกเค้าว่า ฉันสามารถทำให้แฟนๆของพวกเค้าเลิกชอบพวกเค้าได้ แล้วก็เรื่องแบล็คเมย์ต่างๆนานา ง่ายจะตาย โฮ๊ะๆ”หัวเราะได้ชั่วร้ายมาก -_-
“ขอบใจมากนะที่ช่วย แต่จะดีกว่านี้ ถ้าแกช่วยฉันด้วยตัวแก ไม่ใช่ไปขอคนอื่นเค้า ฉันยอมนอนข้างถนนดีกว่า YoY”
“อ้าวอยากนอนข้างถนนหรอ แล้วก็ไม่บอก งั้นเดี๋ยวฉันไปบอกพวกเค้าให้แล้วกันนะว่าข้อตกลงเป็นอันยกเลิก”
“เฮ้ยๆๆ ใครบอกละ ถ้าเลือกได้ก็อยากอยู่ในที่ๆมีที่นอน T.T”
“โฮ๊ะๆๆ”ฉันละเกลียดเสียงหัวเราะนี้จริงๆ
“แล้วทำไมแกไม่ช่วยหาห้องเช่าให้ฉันสักห้องละ ><”
“ถ้าพ่อแม่ฉันรู้ก็โดนด่าสิแก อย่าลืมนะว่าพ่อแม่ฉันให้เลิกคบกับแกน่ะ”แง้ จริงด้วย “แกก็ยอมทำตามเงื่อนไขพวกเค้าเล็กๆน้อยๆไปเถอะน่า อย่างน้อยก็มีที่อยู่ดีๆแหละน่า บายนะจ๊ะ ฝันดีจุ๊บๆ”
ตู๊ดๆๆๆๆ
แง้ ยังไม่ทันไรก็วางสายง่ายๆแบบนี้เลยหรอย้า ฮือๆ แต่ถ้าให้คิดอีกทีมันก็ดีกว่านอนข้างถนน และก็ดีกว่านอนที่วัดนี้ T.T สงสัยว่าพระเจ้าจะได้ยินฉันที่ขอร้องว่าฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ U0U
~5 4 3 2 คุณจะรับโทรศัพท์หรือไม่นั่น ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณ โปรดกดตอบโดยเร็ว~
วางสายจากสายังไม่ทันไรก็มีคนโทร.เข้าเครื่องฉันอีกแล้ว
“หวัดดีค่ะ”ฉันตอบ
“อยู่ไหนยัยหน้าด้าน นี่มันจะสองทุ่มแล้วนะ”ไม่ต้องถามก็รู้ว่าใครโทร.มา -_-
“นี่ จะบอกให้เอาบุญแล้วกันนะ ฉันชื่อมิน ไม่ได้ชื่อยัยหน้าด้านนะ นายหน้าไม่อาย”+_+
“งั้นฉันก็อยากจะบอกให้เอาบุญเหมือนกันว่าฉันชื่อคา -_-”เถียงกับเขาแล้วเหนื่อยจริงๆ -_-+
“โทร.มามีไรมิทราบ”
“เธอตกลงแล้วนี่ว่าจะให้พวกฉันช่วยเหลือ”
“แล้วไง”
“แล้วทำไมเธอไม่มา”อ้าว ฉันผิดงั้นดิ -_-
“ฉันจะรู้หรอ ว่าให้ไปไหน”
“เธอเคยหน้าด้านที่ไหนละ ก็มาที่นั่นแหละ”อ้าว กวนประสาท -_- ฉันจะจำได้หรอว่าฉันหน้าด้านที่ไหนบ้าง -.,-
“จำไม่ได้....”ฉันลากเสียงยาว กวนทีนเขาเล็กน้อย
“เธออยู่ไหน เดี๋ยวฉันให้วินไปรับ”
“วัด”วิน คนไหนน้า ลืมไปแล้วงะ -_-
“วัดแถวไหน”พอฉันบอกไป เขาก็ตัดสายฉันทิ้ง หลังจากนั้นฉันเลยต้องรีบเก็บกระเป๋า แล้วอำลาห้องผีสิงนี่ ฉันไปรออยู่หน้าวัด ไม่นาน รถมอร์เตอร์ไซค์คันสีดำก็มาจอดอยู่ตรงหน้า
“เอ้า ขึ้นมาสิ”เขาว่าเสียงอู้อี้อยู่ในหมวกกันน็อค แล้วยื่นหมวกอีกอันมาให้ ฉันรับมาแล้วสวมใส่ แต่จู่ๆก็รู้สึกกลัวขึ้นมา
“นายถอดหมวกออกก่อนสิ”
“ทำไมละ-_-+” แต่เขาก็ถอดหมวกออกอย่างว่าง่าย พอถอดหมวกจึงทำให้ผมสีดำสวยของเขายุ่งเหยิง และดวงตาสีดำมีแววรำคาญใจ -*- ทำหน้าเหมือนฉันไปทำอะไรให้ พอมั่นใจว่าใช่วิน ฉันเลยทำหน้าตาใส่ซื่อ แล้วก้าวขึ้นรถทันที
“เพื่อนเธอแสบมากนะ”เขาตะโกนสู้กับลมที่ตีเข้าใส่ขณะขับมอร์เตอร์ไซค์
“.....”
“ฉันรู้นะว่าเป็นแผนขอพวกเธอ”
“แผนอะไร”ก็ใช่น่ะสิ แผนยัยสาคนเดียวน้า
“อยากอยู่ใกล้คนดังละสิ”จะบ้าเร้อะ ถึงแม้จะมีส่วนนิดๆ @_@
“เปล่านะ ไม่ใช่แบบนั้น”ฉันพยายามแก้ตัวแต่เขาก็ขัดขึ้น
“ไว้คุยกันพอถึงที่หมายเถอะ”และแล้วก็จบบทสนทนา เขาขับรถด้วยความเร็วจนฉันเกือบหงายหลังหลายครั้ง
ก๊อกๆ
วินเคาะประตูห้องในคอนโดหรู เขาไม่ยอมคุยกับฉันอีกเลย จนกระทั่งมาถึงที่นี่ สรุปฉันทำอะไรให้เนี้ย +_+
“อ้าว มาแล้วหรอ ไง มิน”คินเปิดประตู แล้วทักทายอย่างเป็นกันเอง ฉันยิ้มรับ แล้วเขาก็พาฉันเข้าไปให้ห้อง แต่เอ๊ะ ห้องคุ้นๆนะ =_= ประตูหลายบาน ห้องรกๆ มันคุ้นจริงนะเนี้ย U.U
คินเดินไปนั่งที่โซฟา วินก็เดินไปนั่งที่ริมระเบียงที่เปิดค้างเอาไว้ สงสัยหมอนี่โลกส่วนตัวสูง-_- ส่วนคากับฟาก็นั่งอยู่ที่พื้น พวกเขาต่างพากันจ้องมาที่ฉัน แหม รู้ค่ะว่าสวยไม่ต้องจ้องนาน -.,-
“เอาไงละทีนี้”คินว่า
“หากรงให้อยู่ไง”อ๊ายยย วินค่ะพูดอะไรออกมา T.Tฉันไม่ใช่สัตว์นะ
“ไปซื้อที่ไหนดีละ ตอนนี้ร้านคงปิดหมดแล้ว”ไปกันใหญ่แล้วค่ะ ฟายังเป็นไปกับเขาด้วย
“นี่ ถ้าไม่เต็มใจ ฉันไปนอนที่วัดเหมือนเดิมก็ได้ยะ”ชิ ไม่ขอความช่วยเหลือก็ได้เชอะ
“เดี๋ยวก่อน ฉันว่าทางออกที่ดีที่สุดคือ เธอก็กลับบ้านไปซะ”คาเสนอ ถ้าเป็นนายจะกลับไปให้ตัวเองช้ำใจหรือไง ฉันยังทำใจไม่ได้เลยนะ YY.YY
“ฉันกลับไม่ได้ เอาเถอะ ถ้าไม่อยากช่วยฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร”
“เธอไม่ว่า แต่เพื่อนเธอน่ะตัวดี”วินหงุดหงิด
“งั้นเธอก็อยู่ที่ห้องฉัน แล้วฉันจะไปนอนห้องอื่นแล้วกัน”อ๊ายยย คานายเป็นสุภาพบุรุษด้วยหรอเนี้ย “อ๋อ ทำความสะอาดห้องให้ด้วยยัยหน้าด้าน”จบกันความเป็นสุภาพบุรุษ -_-
จากนั้นทุกคนก็ตกลงกันตามนี้แล้วแยกย้ายกันไปนอน ทิ้งฉันไว้ที่ห้องของคาเพียงคนเดียว พอมั่นใจว่าทุกคนออกไปหมดแล้วฉันก็กระโดด ไปนอนกลิ้งเกลือกอยู่บนเตียง เฮ้อ สบายกว่าเตียงแข็งๆที่วัดเยอะเลย T^T แต่ความสบายก็หมดลงเมื่อมองไปรอบๆห้องก็เห็นคำว่ารก รก รก ไปทั่วห้อง นี่ฉันต้องมาเป็นคนใช้พวกเขาจริงๆหรอเนี้ย เกิดมายังไม่เคยรับใช้ใครเลยนะ -*-
“เอ้า เอาไป”นั่นอะไรน่ะ ไม่กวาดหรอ T__T คาโยนไม้กวาดมาให้อย่างไม่ใยดีฉันเลย นี่ฉันเริ่มจัดตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ ทำไมมันยังไม่หมดอีกละเนี้ย ฮือๆ วันหยุดสุดสัปดาห์ของฉันถูกทำลายเพราะพวกปีศาจนี่แท้ๆ ที่ใช้ฉันขัดส้วมสี่ห้อง ทำความสะอาดสี่ห้อง และอีกบลาๆๆ ตั้งสี่ห้อง ฉันเป็นผู้หญิงน้า ฮือๆๆ แต่พวกผู้ชายทำไมถึงได้นั่งกินนอนกินอย่างสบายใจแบบนั้นละ ใจร้ายที่สู้ดดดด
“เร็วๆสิ ชักช้า -_-”หนอย นายมาลองทำมั้ยละ นายหลังคา
“ฉันก็ไม่ได้อู้อะไรนิ นายมาทำเองมั้ยละ”เมื่อฉันต่อปากกลับเขาก็จ้องฉันไม่วางตา “มองอะไรละ”
“มองคนหน้าด้าน เธอไม่มีสิทธิ์เถียงฉันเข้าใจมั้ย”ไม่เข้าใจ -_-
“ทำไมฉันไม่มีสิทธิ์เถียงนายมิทราบ นายเป็นพ่อแม่ฉันหรือไง”
“ถึงฉันไม่ใช่พ่อแม่เธอ แต่ตอนนี้ฉันเหนือกว่าเธอจำไว้คนหน้าด้าน”อ๊ายยยย อยากกรี๊ด T^T หนูโดนแกล้งเจ้าค่า แต่ฉันก็ได้แต่ระบายอารมณ์กับการกวาดบ้าน และห้องรกๆต่อไป คาเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วเปิดทีวีอย่างสบายใจ เห็นแล้วมันเจ็บใจ อยากจิกหัวแล้วเอาหัวมาถูบ้านแทนไม้ถูบ้านจริงๆ ~_~
“คาจะไปด้วยกันมั้ย วันนี้ทางค่ายเพลงเรียกประชุม คงจะไปซ้อมที่นั่นด้วย”คินตะโกน พร้อมกับผลักประตูเข้ามา เล่นเอาตกอกตกใจ
“ไม่ละ จะอยู่เฝ้ายัยหน้าด้านนี่ก่อน เกิดจู่ๆหน้าด้านขโมยอะไรไปแล้วจะตามจับไม่ทัน”หนอย ฉันต้องข่มใจแล้วกวาดพื้นต่อ ทำเป็นไม่สน และไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น >.<
“อื้ม ตามใจนาย งั้นฉันไปแล้วนะ”คินล่ำลาแล้วเดินออกจากห้องไป ฉันรู้ตัวอีกทีพื้นที่ฉันกวาดอยู่มันเงาวิ้งเหมือนถูกขัดถูมาเป็นเวลานาน -_-+
“เฮ้อ เสร็จเสียที ^^;” เหนื่อยเป็นบ้า
“ใครบอกว่าเสร็จ เธอจัดตู้หนังสือหรือยัง”ตู้หนังสือ ที่สูงเกือบเท่าตึกเนี้ยนะ T.T
“เสร็จแล้ว มีหรอจะพลาด”โกหกไปก่อนแล้วกัน ใครจะทำละเหนื่อยจะตายอยู่แล้วน้า
“อื้ม ก็ดี งั้นไปกันได้แล้ว”เอ๊ะ โง่กว่าที่คิด -.,- แต่จะไปไหนน่ะ
“จะไปไหน”
“ไปทำงาน”
“’งานอะไร”หน้าอย่างนายมีงานทำด้วยหรอ
“เธอโง่หรือแกล้งโง่เนี้ย ฉันเป็นผู้กำกับหนังนะ”เออ จริงด้วย -_-
“อ๋อ จริงด้วย งั้นนายก็รีบๆไปสิ ^.^”ฉันจะได้นอนอย่างสบายใจสักที โฮ๊ะๆ
“เธอต้องไปด้วยยัยคนรับใช้ ไปเปลี่ยนเสื้อซะ”ยังไม่ทันตอบตกลงเขาก็เดินหนีไปห้องอื่นเสียแล้ว
สุดท้ายฉันก็มาจนได้ -_- คาขับรถเลี้ยวเข้าบริษัทโอ พี เป็นบริษัทค่ายหนังชื่อดัง เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มาที่นี่ ใหญ่โตชะมัด พอลงจากรถ ดูท่าทางคาจะเป็นที่จับมองมาก เพราะแค่ก้าวลงมา ทุกคนที่อยู่ในลานจอดรถก็หันมามองกันเป็นตาเดียว แง้ฉันก็สวยนะ มองฉันสิ -^-
“ยืนทำอะไรอยู่ละ ถือกระเป๋าสิ”แหนะ สั่งหรอ -_- แต่ก็ทำ ฉันเปิดประตูหลังรถแล้วเอื้อมไปหยิบกระเป๋าสะพายข้างสีดำออกมา โหย เอาอะไรมาบ้างเนี้ย หนักจัง
คาพาเดินเข้าไปในตึก ผู้คนรอบข้างที่เราเดินผ่านต่างมองกันไม่ขาดสาย เขาไม่ใช่ดาราสักหน่อยนิ มองอะไรกันหว่า ฉันคิดเล่นๆระหว่างเดินตามต้อยๆ จนเขาพามาถึงห้องห้องหนึ่ง เขาผลักประตูเข้าไป
“มาแล้วหรอ มีคนจ้างให้กำกับหนัง”ชายหน้าตาแก่ๆนั่งอยู่หลังโต๊ะกลางห้องพูดกับคาแล้วชี้ไปที่หญิงอีกคนที่นั่งอยู่ที่โซฟาข้างห้อง
“สวัสดีครับ”คาทักทาย หญิงสาวคนนั้นลุกขึ้นแล้วกล่าวสวัสดีเช่นกัน
“ฉันต้องการคุยกับคุณเรื่องหนังเป็นการส่วนตัว”หญิงสาวคนนั้นดูวัยรุ่น แต่นิสัยเธอช่างเป็นผู้ใหญ่ชวนน่าหลงใหล คาพยักหน้ารับ แล้วทั้งสองก็เดินจากไป
“อ๋อ เธอไปรอที่ไหนก็ได้”คาพูดทิ้งท้าย แล้วหายลับไป Y^Y เอาฉันมาแล้วทำไมไม่รับผิดชอบกันแบบนี้ละ ฮือๆ ใจร้าย
“จะไปไหนครับ เดี๋ยวผมไปส่งมั้ยครับ”ชายหน้าตาแก่ๆคนเดิมถาม ฉันส่ายหน้า แล้วเดินออกมาจากห้องนั้น และรีบเดินกลับไปทางเดิม คือทางลานจอดรถ
18.00 น.
แง้ ข้าวเที่ยงยังไม่ได้กินเลยนะ นี้ก็หกโมงแล้วงะ ฮือๆ นายหน้าไม่อายไปคุยงานถึงไหนเนี้ย สงัสยไปกินก่อนแล้วมั้ง แล้วฉันมารอทำไมเนี้ยฮือๆ ยืนรอข้างรถมานานแล้วน้า ชิ ไม่สนแล้ว ฉันไปกินข้าวดีกว่า ฉันเดินมุ่งหน้าจะเข้าบริษัท แต่แล้วก็รู้สึกเหมือนโดนกระชากอย่างแรงที่กระเป๋าของคาที่ฉันเดินถือไปถือมา
“อ๊ายยยยย หยุดน้า”ที่แท้ก็มีขโมยนี่เอง ฉันวิ่งไล่ตามสุดชีวิต ไอ้โจรบ้าก็ดันเป็นผู้ชายวิ่งเร็วเป็นบ้า “หยุดน้า กระเป๋าไม่ใช่ของฉันนะยะ”แหกๆ ตะโกนไปก็เหนื่อยไป ทำไงดีละ นายนั่นต้องโวยแน่ๆ แรงฉันค่อยๆหมดไป แล้วกลายเป็นนั่งหอบกลางลานจอดรถ
“ทำอะไรอยู่น่ะ”อ๊ายยย ไม่จริง T.T ถ้าจำไม่ผิด เสียงนายนั่นใช่มั้ย ฉันค่อยๆหันหน้าไปมอง แง้ เขาจริงๆด้วยง่า T.T
ความคิดเห็น