คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4
อ๊ายยยย นั่นรอยมือใครน่ะ อ๊ายยยยย นั่นใยแมงมุมใช่มั้ย อ๊ายยยยยย นั่นๆๆ รอยเลือดหรือเปล่าค่ะ T0T ใครก็ได้ช่วยฉันที ฉันนั่งอยู่ในห้องที่พระรูปหนึ่งพามา ฮือๆ มันคือห้องนอนหรือห้องทรมานฉันก็ไม่แน่ใจ นี่กะจะทดสอบความกล้ากันหรือค่ะ Y.Y ฉันก็ได้แต่บ่นในใจ และนั่งกอดเข่าเป็นทุกข์อยู่บนเตียง
~5 4 3 2 คุณจะรับโทรศัพท์หรือไม่ นั่นขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณ โปรดกดตอบโดยเร็ว~
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นได้จังหวะที่ประจวบเหมาะเอามากๆ ฉันไม่รีรอที่จะกดรับทันที
“ยัยสา... นั่นแกใช่มั้ย แกรู้มั้ยว่าฉันทรมานแค่ไหน ฮือๆ ขอบคุณพระเจ้าที่แกโทร.มาTT0TT”ฉันรีบร้องขอความเห็นใจเผื่อมันจะลากฉันให้กลับไปอยู่ด้วย
“อะไรของเธอ ยัยหน้าด้าน -_-” o.O OoO อ๊ากกกก เสียงคุ้นๆT.T
“นั่น...นั่น ใครพูด”หวังว่าคงไม่ใช่...
“ฉันคา”ไม่น้า..... อีตาบ้ากามที่เคยด่าฉันว่าหน้าด้านนี่นา แล้วเขามีเบอร์ฉันได้ไง
“นายมีเบอร์ฉันได้ไง นายหน้าไม่อาย ><”
“ใครใช้ให้เธอด่าฉันแบบนั้นยัยหน้าด้าน -_-”
“แล้วใครใช้ให้นายด่าฉันแบบนั้นละ -_-*”
“เออๆ ช่างเถอะน่ารำคาญ ที่ฉันโทร.หาเพราะเธอทำกระเป๋าสตางค์ตกไว้ แล้วมันมีเบอร์เธออยู่ในกระเป๋า แล้วบังเอิญฉันไม่หน้าด้านเหมือนเธอ เลยโทร.มาจะคืนให้”อ๊ายย หมายความว่าไงยะ =_=
“เออๆ ขอบใจยะ”
“แล้วจะให้เอาไปคืนที่ไหน”แหม คนดีจริ๊ง
“ไม่รู้ -_-”
“งั้นก็ไม่ต้องเอาคืน -_-”
“จะบ้าหรอ เงินในนั้นมีตั้งเยอะนะ ไว้ค่อยคุยแล้วกัน ฉันง่วงแล้ว แค่นี่นะนายหน้าไม่อาย -_-”
“เฮอะ ฉันเปลี่ยนใจและ ไม่ต้องคืนหรอก ฉันไม่อยากเจอคนหน้าด้าน”
ตู๊ดๆๆๆ
อ๊ายยย ไม่น้ากระเป๋าสตางค์ฉานนน T.T แล้วจะทำยังไงดีละเนี้ย ฮือๆ หล่นตอนไหนก็ไม่รู้ เบอร์ของหมอนั่นก็ไม่โชว์เบอร์ แล้วฉันจะโทร.กลับยังไง ฮือๆ เงินก็ไม่มี ที่จะอยู่ก็ไม่มี Y.Y ตอนนี้คงต้องจำใจยอมรับในสิ่งที่เป็น T..T พระเจ้าคงไม่คิดจะให้ฉันอยู่ที่นี่ไปตลอดหรอกนะค่ะ TT3TT
“มาสายนะ”สายืนกอดอกอยู่หน้าประตูห้อง ในขณะที่ฉันหอบใกล้ตายเพราะเหนื่อยจากการวิ่งจากวัดมาถึงโรงเรียน สรุปแล้วเมื่อคืนฉันไม่ได้นอนเลย เพราะเสียงตุ๊กแก =_=
“ไม่สายยะ ฉันมาทันออดเข้าเรียนนะ -_-”
“เฮ้อ... เอาเถอะ แล้วเมื่อคืนไปนอนที่ไหนละ”
“วัด T.T”
“ห๊า....”จะร้องอะไรนักหนา ก็เพราะแกแหละสา T.T ฮือๆ
“น่ากลัวมากอะ ><” หลังจากนั้นฉันก็เล่าเรื่องราวให้สาฟัง รวมทั้งเรื่องของผู้ชายสี่คนนั่นด้วยจนยัยสาแทบเป็นลม
“แกว่าไงนะ แกได้เจอคินหรอ อ๊ายๆๆ”
“ใช่ แต่ฉันยัง งงๆอยู่เลยว่าสุดที่รักของแกไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง-_-*”
“นี่แกไปอยู่ไหนมา เค้ารู้กันไปทั่วแล้วว่าคิน คา วิน ฟา เป็นใคร”อ้าว ก็หูฉันมันไม่ได้เดินได้ แล้วไปสอดส่องหาข่าวเองนิ -_- “ยังไงซะ พวกเค้าก็เป็นนักดนตรี และผู้กำกับหนัง คนที่ชื่อคินเป็นมือกลอง ฟา เป็นนักร้องนำ วินเป็นมือเบส ส่วนคาเป็นผู้กำกับละครเวทีของโรงเรียน แต่บางทีเค้าสร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนโดยการสร้างหนังเอง และดังไปถึงเมืองนอกเลยนะแก” เมืองนอกเนี้ย เมืองลาวหรือไงยะ -_-
“เค้าจะเป็นใครก็ช่าง แต่ตอนนี้สำหรับฉันเค้าเป็นเพียงแค่คนขโมยกระเป๋าสตางค์ฉัน T0T”
“เอาน่า พวกเค้าเป็นคนดีจะตายแก เอางี้เดี๋ยวฉันไปขอจากคินให้ ><”นี่สาอยากช่วยฉันหรือว่าอยากเจอคินกันแน่
“เออๆ ขอบใจยะ”คุยกันได้ไม่นานอาจารย์ก็เดินเข้ามาในห้อง และเริ่มสอนวิชาสังคม หรือเรียกอีกอย่างว่าวิชานอนคาบเช้า U.U
“มินจ๋า เย็นนี้ว่างมั้ยจ๊ะ ^__^”ยัยสาถามขณะที่ฉันกำลังเก็บหนังสือเข้ากระเป๋า ฉันชักกลัวว่ามันจะมาขออะไรจากฉันอีก -_-*
“อะไรอีกละ จะให้ฉันเอาการ์ดบอกรักหรือดอกไม้ช่อไหนไปให้คินอีกหรือไงยะ ไม่เอาแล้วนะ เพราะดูท่าทางคินของเธอจะความจำดีเหลือเกิน ถ้าเกิดจำหน้าฉันได้ขึ้นมาละก็ เค้าคงคิดว่าฉันชอบเค้า แล้วพวกแฟนๆเค้าคงมาฆ่าฉันตายคาที่ =_=” ฉันบ่นยืดยาว จนสายืนเท้าเอว
“เปล่าเลยยะ ฉันแค่จะให้แกไปเป็นเพื่อนฉันเฉยๆ งานนี้แกก็แค่เดินไปกับฉัน แค่นั้นเอง นะๆๆ”-_-
“ไปไหนละ”
“ไปชั้นบน”
“o.O ชั้นบนของโรงเรียนหรอ ไปทำไมละ”เอ๊ะ ชักน่าสงสัย
“ก็.... เออ... -///- คือว่า คินเค้ามักจะซ้อมดนตรีอยู่ข้างบนนะ ไม่ก็เล่นบาส แต่วันนี้ฉันไปสืบมาแล้วละว่าเค้าซ้อมดนตรีอยู่ข้างบน แล้วฉันก็.....อยากจะไปหาเค้าแล้วบอกเค้าว่า....-/////////-”
“แกอย่าบอกนะว่าจะบอกรักคินของแกน่ะ”O.O
“-////-”สาหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ จนไม่ตอบก็รู้ว่าคำตอบจะเป็นยังไง โอ้ เปอร์เซ็นที่จะได้คำว่ารักตอบกลับมาเป็นศูนย์ เพราะคินยังไม่รู้จักสาเลยนะ แล้วเพื่อนฉันก็ต้องอกหักงั้นสิ Y.Y
“ไม่ได้นะ”ฉันรีบห้าม
“ทำไมละ ก็เห็นเค้าบอกกันมาว่า ถ้ารักแล้วก็ต้องบอกไป”สาทำหน้าตาใส่ซื่อ
“แกไม่เข้าใจ คินเค้ายังไม่รู้จักแกเลยไม่ใช่หรอ”ฉันพูดโดยไม่ทันคิด ทำให้สาน้ำตาคลอ อ๊ายยย ขอโทษ T.T แต่ฉันพูดความจริงน้า
“ฉันไปคนเดียวก็ได้”ว่าแล้วสาก็วิ่งออกจากห้องเรียนไป ฉันทิ้งกระเป๋าไว้ในห้องแล้วรีบวิ่งตามสาออกไป จนถึงชั้นบน ที่มีห้องซ้อมดนตรีเต็มไปหมด พอถึงชั้นนั้นก็ไม่เห็นสาแล้ว
“สา”ฉันร้องเรียก แล้วสอดส่องหาในแต่ละห้องแต่ก็ไม่เจอ จนมาถึงห้องสุดท้าย ที่ประตูเขียนไว้ว่าห้องส่วนบุคคล พอส่องมองผ่านกระจกเข้าไปก็เห็นคานั่งอ่านหนังสืออยู่ คินนั่งอยู่หน้ากลอง แล้วคนที่น่าจะเป็นวินยืนสะพายเบสอยู่ ส่วนฟาก็ยืนอยู่หน้าไมค์เป็นนักร้องนำ แล้วยิ่งไปกว่านั้น ยัยสายืนอยู่กลางห้อง น้ำตาอาบแก้มทั้งสอง ฉันรีบวิ่งถลาเข้าไป
“สา!”ฉันตะโกนเรียกแล้วไปยืนอยู่ข้างๆ แต่สากลับไม่ตอบสนองกลับมา “พวกนายทำอะไรสาน่ะ” ฉันโกรธจริงๆน้าเนี้ย ฮึ่ย
“อ้าวเธอคือ.... มิน”คินทัก แต่ฉันไม่มีอารมณ์มาทักทายตอบหรอกนะ
“คิน นายทำให้เพื่อนฉันร้องไห้หรอ”
“อะไรนะ ฉันเปล่า”แหม หน้าไม่อายกันทั้งกลุ่มเลยหรือไง
“แล้วนี่มันอะไร”ฉันโวยวายสุดฤทธิ์ แล้วชี้ไปที่สาที่ยังคงยืนร้องไห้
“อ๋อ ก็ ผู้หญิงคนนี้เค้ามาหาฉันแล้วก็บอก...เออ”คินตะกุกตะกักตอบ
“สาบอกชอบนาย แล้วนายปฏิเสธใช่มั้ย แล้วใครใช้ให้นายปฏิเสธห๊ะ”อ๊ากกก สุดจะทน
“อ้าว มันก็ขึ้นอยู่กับฉันสิว่าฉันจะตอบว่ายังไง”-_-
“นายนี่มัน”ฉันสุดจะทนแล้ว ผู้ชายอะไรทำผู้หญิงร้องไห้แล้วยังทำหน้าเฉยได้ถึงขนาดนี้ ฉันรีบเดินกระทืบเท้าเข้าไปหาคิน แล้วกระชากคอเสื้อเขาแบบหาเรื่อง
“พอเถอะ มิน”วินส่งนัยน์ตาสีดำมองมาด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
“พวกนายก็ดีแต่เข้าข้างกันไปวันๆ”
พึ่บ
ร่างฉันถูกกระชากอย่างแรง แล้วฉันก็ถูกลากออกไปจากห้อง แล้วหลังของฉันก็ถูกผลักให้กระแทกกับกำแพงอย่างแรง
“เจ็บนะ”ฉันตะโกนใส่หน้าคนที่ลากฉันมา แล้วก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าเป็นคา
“เธอมันหน้าด้านของแท้ เธอทำแบบนั้นคิดหรือว่า เพื่อนเธอจะดีใจ”เขาดุ เอ๊ะ ที่เขาพูดก็มีเหตุผล -_-
“ก็ฉัน....”
“เพื่อนของเธอมาขอคินเป็นแฟน คินยังไม่ได้ตอบอะไร ยัยนั่นก็ร้องไห้แล้ว”อ้าว หน้าแตก *_*
“เออ...งั้น ฉันก็หมดธุระแล้ว ^.^”ลาก่อนเลยแล้วกัน
“เดี๋ยว” อะไรอีกละ จะให้ฉันหน้าแตกไปถึงไหน T.T “เพื่อนเธอยังบอกเรื่องของเธอด้วย” ห๊ะ บอกไรงะ แง้ มันทรยศไรฉันเนี้ย
“บอก... บอกไรหรอ”
“เรื่องครอบครัวเธอ ตอนแรกฉันก็ไม่เข้าใจ ว่าจะมาบอกทำไม แต่พอยัยนั่นขอร้องฉันก็เข้าใจ” เขามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า หนอย ดูถูกกันอยู่หรือเปล่ายะ
“ขอร้องอะไรมิทราบ”
“ยัยนั่นบอกให้ฉันช่วยดูแลเธอโดยให้ที่อยู่ ให้อาหาร ให้ปลอกคอ หรืออาบน้ำให้ก็เข้าท่านะ”อ๊ายยยอีตาบ้ากามหุบปากน้า
“นายนี่มันหน้าไม่อายจริงๆ”
“เฮอะ แต่จะว่าไปเธอคงไม่มีอะไรที่น่าดูเท่าไหร่” จ้า พ่อคนมีอะไรน่าดูเยอะแยะเลย -.,- “สรุปแล้ว พวกเราจะช่วยหาที่อยู่ให้ โดยมีข้อแลกเปลี่ยน”
“ทำไมนายถึงจะช่วยฉันละ”
“ก็ยัยนั่นบอกว่าถ้าคินทำให้ยัยนั่นร้องไห้ หรือปฏิเสธ พวกเราจะต้องตอบแทนค่าน้ำตา ด้วยการช่วยเหลือเธอ แต่ถ้าพวกเราไม่ทำตาม ยัยนั่นจะแฉพวกเรา เรื่องปฏิเสธยัยนั่นอย่างเลือดเย็น และเรื่องอื่นๆอีกมาก ที่ยัยนั่นเอามาจากไหนฉันก็ไม่รู้ สรุปแล้วพวกฉันต้องช่วยเธอ แต่อย่าคิดว่าฉันจะช่วยฟรีๆ ถึงแม้ฉันจะเป็นต่ออยู่ก็ตามที”
“แล้วข้อแลกเปลี่ยนอะไรมิทราบ”ลองถามไปก่อนแล้วกัน
“เธอจะต้องแลกเปลี่ยนด้วยการมาเป็นคนใช้พวกเรา” T.T นี่เขาเรียกว่าช่วยหรือเปล่าฟะเนี้ย
“ฉันไม่ตกลง”
“เธอต้องตกลง”
“ทำไมละ มันเป็นสิทธิ์ของฉันไม่ใช่หรอ”ชิ
“แต่ถ้าเธอไม่ตกลงพวกฉันต้องโดนแฉเรื่องต่างๆนานๆ แล้วถ้าเป็นแบบนั้นทั้งเธอ และเพื่อนของเธอเจอดีแน่”T.Tอย่าส่งสายตาดุดันแบบนั้นสิ แง้ น่ากลัวน้า><
“ถ้าอย่างนั้น นายก็จัดการฉันกับเพื่อนตั้งแต่ตอนนี้เลยสิ ทำไมต้องเสียเวลามาทำข้อแลกเปลี่ยนกับฉันด้วยละ”บ้าหรือเปล่า
“เฮอะ ฉันก็อยากทำแบบนั้น แต่คิน ฟา วิน มันไม่เห็นด้วย คิดแล้วเจ็บใจ-_-*”อะไรกัน แสดงว่าเขาอยากจัดการพวกฉันงั้นสิ ผู้ชายโรคจิต T.T
“ไม่รู้โว้ย ฉันจะกลับบ้าน”ว่าแล้วฉันก็เดินหนีจะไปลงบรรได แต่ก็โดนฉุดกระฉากให้หันไปคุยกับเขาต่อ
“ตอบตอนนี้ ถ้าเธอปฏิเสธ ฉันจะไม่คืนกระเป๋าสตางค์ -_-”อ๊ายยย ฉันลืมไปได้ไงว่ากระเป๋าอยู่กับเขา ฮือๆ
“นี่นาย”
“ว่าไง”หนอย จะว่าไงได้ละ Y..Y
“แล้วถ้าฉันไม่สนใจกระเป๋าสตางค์ละ” กวนประสาทกันหน่อยเป็นไง ฮุๆ
“เธอนิ กวนประสาทจริงๆ ถ้าเธอไม่สนกระเป๋าสตางค์ฉันก็จะเอาไปทิ้ง แล้วบังคับเธอด้วยวิธีอื่นไง ถามโง่ๆ” ไม่ว่าเปล่า เขาก็เดินเข้ามาใกล้ แล้วทำหน้าตามีเล่ห์เหลี่ยม T.T ไม่น้า ไอ้โรคจิต ฉันถีบเขาที่หน้าท้อง แต่ดูท่าทางเขาจะไม่สะทกสะท้านอะไรเลย และยังคงเดินเข้ามาใกล้จนหลังฉันติดกำแพง ><
“โอเคๆ ฉันยอมแล้ว ตกลงก็ได้”T.T ฮือๆ หนูโดนข่มขู่ค่า
“ดี” เขาเดินจากไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน และสวนทางกับสาที่เดินออกมาจากห้องดนตรี สารีบวิ่งมากอดฉัน ส่วนฉันก็ได้แต่กอดปลอบมัน อย่างช่วยไม่ได้
ความคิดเห็น