ขอโทดนะ........ที่รักเทอ

เนื้อเรื่อง

แกที่เราหมายถึงคือ ผู้ชายคนนึงซึ่งไม่ถูกกันมาก่อนอะ เราอยากให้เค้ารุความรุสึกของเรา แต่เราก้ไม่รุว่ามานจาได้เหนข้อความนี้รึป่าว


      เรายังคงจำได้ดีถึงวันที่แกเข้ามาทักเรา ตอนนั้นแกล้อเพื่อนเรา เราเลยด่าแก เพราะเราไม่ชอบให้ใครมาว่าเพื่อนของเรา

แกก้ด่ากลับ หลังจากนั้นเรากะแกก้เปนคู่กัดกันไม่มีวันไหนที่เรากะแกจะไม่ทะเลาะกัน บางคาบเรากะแกแทบไม่ได้เรียนด่ากันทั้งชั่วโมง

แกด่าว่าเราเสียๆหายๆ เราทั้งโกดทั้งเกลียดแก บางครั้งเราก้เคยคิดนะว่าเราไปทำอะไรให้แกไม่พอใจรึไงถึงได้ว่าเราแรงขนาดนี้

บางวันเราถึงกับร้องไห้ แล้วก้คิดว่าทำไมเราต้องเจอคนแบบนี้ด้วยนะ เราอยากหนีไปให้ไกลๆ แต่ก้ทำไม่ได้ เราต้องสู้

มีอยู่วันนึงครูเหมือนกับรู้ว่าเราสองคนเกลียดกันเลยให้เราสองคนจับมือกัน ให้เราดีกัน อย่าทะเลาะกัน เรากับแกก้ปฏิเสธ

แล้วครูก้มาจับให้ จนเราสองคนต้องจับมือกัน เราขยะขแยงแกมากๆ ไม่อยากจะยุ่งกะแกเลย เราพยายามที่จะเปนเพื่อนกะแก

เพราะเราไม่อยากโดนใครเกลียด แต่เหมือนแกจะเกลียดเรามาก พอเราพูดดีๆด้วยแกกลับหาว่าเราเ สื อ ก ยุ่งเรื่องคนอื่น

แล้วก้บอกเราว่าอย่ามาพูดกะเราอีก เราโคดแค้นแกเลยอะ อยากต่อยหน้าแกจิงๆ แต่ดูเหมือนกับฟ้าเล่นตลก

เรากลับอยู่ด้วยกันบ่อยขึ้นกว่าเดิม เจอกันบ่อยมาก แล้วครูก้ชอบให้เราสองคนทำงานด้วยกัน เราก้คิดว่าครูคิดยังไงเนี่ยให้เรา

สองคนคู่กัน เดี๋ยวก้ไม่เป็นอันทำงานหรอก พอหลังๆมาแกก้ไม่ได้ว่าเราแรงๆเหมือนเมื่อก่อน เราแค่ล้อกัน เหมือนเพื่อนล้อกันเท่านั้น

บางทีเราก้ตีแกบ้าง เตะแกบ้าง แต่ไม่ได้ตีแรงนะ แต่แกก้ไม่เคยตีกลับ ตอนแรกเราก้คิดว่าเรายังเกลียดแกอยู่ แต่แล้วเราก้ผิด

แกจำได้มั๊ยตอนที่แกมีแข่งบอลอะ เราก้ไปเชียร์แก เราก้ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไปเพื่ออะไร เราก้ตะโกนบอกแกว่า

ขอให้แพ้นะ แต่ก้นึกในใจ ขอให้ชนะนะ มีอยู่วันนึงเราเริ่มสังเกตุตัวเองเวลาที่แกล้อเรา เรากลับยิ้ม ทั้งแกทั้งเรา

กลับยิ้มให้กัน ทั้งๆที่เมื่อก่อนเรากะแกจะหน้าบึ้งตลอด เราก้ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมเราถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้

เพื่อนๆต่างก้ล้อเรากะแก เราก้ด่าพวกมันไปว่าเราเกลียดแก ทั้งๆที่ใจเราไม่ได้เกลียดอะไรแกเท่าไหร่หรอก

แค่มีทิฐิมากเท่านั้นเอง ตอนหลังเราก้รุว่าเราชอบแอบมองแกตลอดเวลา เราก้ไม่รุตัวเองเหมือนกัน เราห้ามตัวเองไม่ได้

เรามองหาแกอยู่ตลอดเวลา อยากเจอแก เราก้ภาวนาขอให้เราไม่ชอบแกเถอะไม่งั้นเราคงต้องเสียใจเพราะถ้าเราชอบแก

เราก้คงต้องเก็บไว้ในใจ เราคงบอกแกไม่ได้ มีเพื่อนคนนึงบอกเราว่าทำไมมันถึงชอบมาอยู่ใกล้เทอจัง

เราก้บอกว่าบ้าหรอไม่ใช่หรอก อย่างมันเนี่ยนะจามาชอบเราอะ ไม่มีทาง แต่เราก้แอบดีใจอยู่ลึกๆ มีอยู่วันนึงแกไม่ล้อเรา

แกไม่พูดกะเรา เราเลยโกดแก เมินแก ไม่พูดกะแกบ้าง แต่แล้วมันก้ทำให้ทุกอย่างแย่ลงไปยิ่งกว่าเก่า

เรากลับแกกลับยิ่งห่างเหินกัน เวลาเจอกันก้ไม่ได้ทัก กลับกลายเปนแค่คนแปลกหน้า เราเสียใจ เสียใจที่

ทำให้เรา2คนเปนคนแปลกหน้าของกันและกัน เราขอโทดนะ ตอนนี้เรารุแล้วว่าเราทำผิดไปแต่เราก้ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้

เราไม่กล้าพอที่จะเข้าไปพูดกะแก นี่ก้เกือบ3เดือนแล้วที่เรากะแกไม่ได้คุยกัน อยากเข้าไปพูดคุย หยอกล้อกันเหมือนแต่ก่อน

แต่ก้ทำไม่ได้ไม่รุว่าจะไปพูดกะแกได้ยังไงในเมื่อตอนนี้เรากะแกไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้ว ถ้าเราเข้าไปคุยกะ

แกเราก้กลัวจะมีคนล้อว่าเราชอบแก เรากลัวว่าถ้าแกไม่ได้คิดอย่างที่เราคิดแล้วแกจะห่างเหินไปยิ่งกว่าเก่า

ไม่แน่แกก้อาจจาเกลียดเราเลยด้วยซ้ำ ถ้าแกเห็นข้อความนี้ขอให้แกรุไว้ว่าเราชอบแกนะ

เราขอโทดที่ทำให้แกรำคานอยู่เรื่อย ขอโทดที่ด่าแก ตีแก ขอโทดที่ไม่เคยเห็นค่าของแกเลย

เคยคิดแต่ว่าแกเปนศัตรูมาตลอด พอเราห่างกันเราถึงเห็นค่าของแก ขอโทดนะ เรารุว่าแกไม่ได้ชอบเราหรอก

แกไม่เคยมองมาที่เราเลย บางครั้งเราคิดเข้าข้างตัวเองว่าแกอาจจาชอบเราบ้าง แต่เปล่าเลย มันไม่ใช่

แกไม่เคยหันมามองเราเลยซักครั้งเดียว ในขณะเดียวกัน เรามองหาแกตลอดเวลา วันไหนไม่ได้เจอแกเราจะเศร้า

เราเหงา เราฝันถึงแกทุกคืน บางทีเราก้เอากระดาษที่แกเขียนล้อเรา มาดูเล่น ดูไปก้ยิ้มไปเหมือนคนบ้า

เวลาแกไม่มาร.ร.เราก้คิดว่าแกจะเปนไรไปรึป่าว


    เมื่อก่อนห้องเราจะเปลี่ยนที่นั่งทุกเดือนแล้วเราก้ซวยทุกทีเพราะเราได้นั่งใกล้แกทุกเดือน ใจเราก้คิดว่า ให้ตายซิ

เบื่อชะมัด เจอหน้าไอ้บ้าเนี่ยอีกและ ในชั่วโมงเรียนแกอะชอบมาล้อเลียนเรา เลียนแบบเรา เวลาเราหยิบดินสอแกก้จาหยิบ

เวลาเรายกมือแกก้จะยก ไม่ว่าเราจะทำอะไร แกก้จะเลียนแบบเราทุกอย่าง เรารำคานมากเลย เราด่าแกๆก้ไม่หยุด

จนครูด่าแกเพระครูเห็นว่าแกล้อเลียนเรา 555ซะใจเปนบ้าเลย แบร่ มีอยู่เดือนนึงแกนั่งหันหลังให้เราอะ

แล้วแกก้ชอบมาเคาะเก้าอี้เรา บ้ารึป่าวเนี่ย มาเคาะๆพอหันไปแกก้ทำเปนไม่รุไม่ชี้ บางทีเรียนๆอยู่แก

ก้เอาหัวมาชนหัวเรา-*- บางทีก้มาซะกิดไหล่ พอเราถามว่ามีไร แกก้บอกว่าป่าว ทุกๆวันแกจะทาเจลหรือมูส

อะไรซักอย่างเพื่อทำให้ผมแกตั้งเราก้ไม่เข้าใจว่าแกทำไปเพื่อ?? แกคงคิดว่ามันเท่แต่เปล่าเลย

มันทำให้แกดูแย่กว่าตอนที่แกไม่ใส่เจลอีก มีอยู่วันนึงพวกเราไปเข้าค่ายกันแกก้ลืมเอาเจลมา555หัวแกก้เลยไม่ตั้ง

เราก้บอกแกว่าแกดูดีออก ดีก่าตอนใส่เจลนะ แต่แกคงไม่เชื่อเรา แกก้ยังทาเจลมาทุกวันๆ แต่ตอนนี้

แกโกนหัวแระ อยากบอกว่าดูดีก่าเดิมมาก ^-^ อยากรุจังว่าทำไมแกถึงตัดผม ทั้งๆที่เมื่อก่อนแกไม่คิด

จะตัดเพราะแกชอบทรงนี้มาก เมื่อก่อนนะ เวลาแกล้อเรา เราก้มีวิธีแก้เผ็ดแก 555 คือรายรุมะ ก้ทำให้ผมแกยุ่งไง

อิอิ เราก้จะปัดผมแกให้ยุ่งแล้ว บางวันแกวิ่งหนีเราใหญ่เลยอะ เพราะกลัวเราจะละเลงหัวแก อิอิ ตลกเปนบ้า คิดถึงวันเก่าๆจัง


    นี่แกจำได้มั๊ยตอนนั้นครูประจำห้องเลือกเราสองคนเป็นคนไหว้ครู ตอนนั้นเราไม่อยากคู่กะแกเลยรุมะ

เพราะเราเกลียดแก!!! ครูก้ดันให้เราไหว้ครูด้วยกันอีก เวนกรำจิงๆเลย คู่ไม่คู่ดันมาคู่กะแกเนี่ย เฮ้อ

พักกลางวันเรากะแกก้ต้องมาซ้อมพิธีไหว้ครูอีก เราแทบบ้า เราเคยคิดว่าทำไมต้องจับพานร่วมกันด้วยนะ

ยี้ๆๆๆ สยิว พอถึงวันไหว้ครูเราก้ไม่ได้ไปไหว้ครูกะแก เราก้ดีใจนะที่ไม่ต้องไหว้คู่กะแก แต่ความจิงเราไม่ได้

ตั้งใจจะไม่ไปนะ ก้เราไม่รุว่าเค้าให้เราไปรอตรงไหน ไปเตรียมตัวตรงไหนอะU_U แต่ก้ดีแล้วละ

พอหลังเลิกงานแกก้มาทำท่าหงุดหงิดใส่เรา แกถามเราว่าทำไมไม่ไป ความจิงเราอยากจะตอบแกว่าเ

ราไม่รุว่าเค้าให้ไปตรงไหน แต่ปากเราเนี่ยสิไม่ตรงกับใจซะเลย เราเลยบอกว่า ก้เราไม่อยากคู่กะแกนิเลยไม่ไป

แกเลยเดินหนีไปเลย พอตอนนี้คิดถึงเรื่องนั้นขึ้นมา เราก้นึกเสียดายนะ ถ้าตอนนั้นเราไปไหว้ครูกะแก มันคงเปน

ความทรงจำที่ดีมากๆเลยเนอะ อยากกลับไปตอนนั้นจังอยากจะไหว้ครูคู่กะแก แต่มานก้ไม่มีทางเปนไปได้อีกแล้ว...

ถ้าย้อนเวลาได้นะ เราก้อยากทำตัวดีๆพูดกะแกดีๆแกจะได้ไม่ต้องโกดเราเกลียดเราไม่พูดกะเราแบบนี้ ขอโทด ขอโทด ขอโทด.......


    มีอยู่วันนึงเราเดินไปแล้วเจอรูปแกติดอยู่ที่บอร์ดเราเลยจ้องนานนิดนึง อยู่ๆก้มีคนเดินมา พอเราหันหลังไป

อ๊าก!!! มาได้ไงเนี่ย แกมาอยู่หลังเราเฉยเลย ไม่รุว่าแกจะเหนรึป่าวว่าเราจ้องรูปแกเนี่ย โคดอายอะ

ถ้าแกเหนนี่ไม่รุว่าแกจาคิดยังไงเนอะ 555 คงคิดว่าไอ้นี่เปนบ้าไรวะเนี่ยจ้องรูปไปยิ้มไป โรคจิตป่ะเนี่ย มั้ง

เหอะๆ เรานี่เซอะเบ๊อะจิงๆU_U


   เดี๋ยวนี้แกสนิทกะเพื่อนเรา เราอิจฉาเพื่อนเราจังที่ด้ายคุยกะแก เพื่อนเราชอบมาเล่าให้เราฟังบ่อยๆเกี่ยวกับแก

แกจะคุยกะเราแบบนั้นบ้างได้มั๊ย รุมั๊ยเราน้อยใจมากเลยนะ ทั้งๆที่เรากะแกเจอกันก่อนแต่เราสองคนไม่เคย

คุยกันอย่างที่แกคุยกะเพื่อนเราเลย เราเคยคิดนะว่าแกจะชอบเพื่อนเรารึป่าว ถ้าแกชอบเพื่อนเราส่วนเกิน

อย่างเราคงต้องยอมแพ้ ตอนที่เรากะเพื่อนเราเดินแล้วเจอแก เพื่อนเราก้เรียกแกแต่แกก้ไม่หัน

เพราะเราอยู่ด้วยใช่มั๊ยแกถึงไม่ตอบเพื่อนเรา เพราะเรามันน่ารังเกียดมากใช่ป่ะ เราขอโทดแล้วกันถ้าเราทำ

ให้แกกะเพื่อนเราไม่เข้าใจกันเราขอโทดที่ทำให้เพื่อนเราโกดแก เรามันเปนคนส่วนเกินซินะ........


   วันก่อนปิดเทอม เราได้รุว่าแกจะย้ายร.ร. แกรุมั๊ยเราเสียใจมาก เราคิดว่าเราจะไม่ได้เจอแกอีกแล้ว

เรายังไม่ได้บอกความรุสึกของเราเลยนะ ไม่ แกยังไปตอนนี่ไม่ได้นะ เรายังไม่ได้คุยกะแกให้รุเรื่องเลย

ถ้าแกไปใครละจะมาล้อเรา ใครละที่จะทำให้เรายิ้ม ใครละที่ให้เราแก้ง ไม่มีอีกแล้ว....  

พอเย็นวันนั้นเราก้ไม่ได้ไปบอกลา........เราเสียใจมาก นี่เราทำอะไรเนี่ย เราทำอะไรอยู่ ทำไมนะแค่พูดคำว่าลาก่อน แค่นี้เรา

กลับพูดไม่ได้ พออยู่ต่อหน้าแกเราก้พูดไม่ออก เรานี่มันบ้าจิงๆ เราจะไม่ได้เจอแกอีกแล้ว T-T

ตลอดระยะเวลาที่ปิดเทอมเราไม่มีความสุขเลย เราเสียใจมาก เราโทดตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่าทำไมไม่เข้าไปคุย

พอถึงตอนเปิดเทอม เราเหนแว๊ปๆ แต่เราก้จำได้แค่มองด้านหลังแกเราก้รุแล้ว เราดีใจมากเลยนะ รุ้มั๊ย

เราคิดว่า อืม..ไม่เปนไรเราขอดูแกอยู่อย่างนี้ อยู่ในมุมๆนึง ถึงแม้แกจะไม่เหนก้ตาม แต่ขอให้รุไว้นะว่า

เราจะเปนห่วงแกเสมอ ถ้าแกเสียใจเราก้เสียใจ ถ้าแกมีความสุขเราก้มีความสุขเช่นกัน....


    หลายครั้งที่เราอยากตัดใจ แต่ก้ทำไม่ได้ เราห้ามใจตัวเองไม่ได้ เราขอโทดที่รักแก ถ้าเปนไปได้อยากให้แกให้อภัยเราได้มั๊ย

กลับมาเปนคนเก่า ขอแค่นี้ได้มั๊ย ไม่ต้องชอบเราก้ได้ ขอให้เราพูดกันบ้างเท่านั้น หวังว่าคำขอร้องจากผู้หญิงโง่ๆ

อย่างเราคงไม่มากเกินไปสำหรับแกนะ

รักแกเสมอ…..


วันที่ 12 ตุลา 2548
   วันนี้เราเจอแกตอนเช้า เราตกใจมาก แกตัดผมซะเหลือนิดเดียวเอง แกกลายร่างเปนอิ๊กคิวซังแล้ว ฮ่าๆๆๆ

ประจานๆ อยากเข้าไปบอกแกจัง อยากเข้าไปล้อแกว่าอิ๊กคิวซังU_U เฮ้อ~~~แต่ก้มะกล้าพออะ


วันที่ 15 ตุลาคม 2548
    เหงาจัง ปิดเทอมแล้วอะ คงไม่ได้เจอมันอีกนานU_Uเฮ้อ แย่จิงๆ แล้วจาทำไงดีละเนี่ย เศร้าจังเลยอ่า

คิดถึงวันเก่าๆจังเลย แต่เราตัดสินจายและว่าเราจาให้ของขวันมันตอนวันเกิดมันละ แต่ก้นะ อีกนานเลย แง้ว

สู้ๆ ถ้าถึงตอนนั้นมันไม่สนจายเรา เราจะตัดใจแล้วละ ไม่ไหวแล้ว

เหนื่อยจิงๆ แกจะรุบ้างมั๊ยว่าหลายครั้งที่แกทำให้เราเสียใจ อยากถามมันจิงๆว่ารุสึกยังไงกับเรากันแน่

เราไม่เข้าใจมันเลยจิงๆ ทำไมมันต้องมายุ่งกับเราด้วยนะ ทำไมมันต้องมาทำให้เราชอบด้วย....

เกลียดแกจิงๆ....แต่ก้....ชอบแก


วันที่ 26 ตุลาคม 2548
    วันนี้เปิดเทอมแล้ว ดีใจที่ได้เจอแกนะ แต่โชคร้ายที่วันนี้มีสอบ แต่ก้ไม่เชิงโชคร้ายซะทีเดียวหรอก

เพราะเราสอบห้องเดียวกะแกละ นั่งใกล้ๆกันด้วย อิอิ แต่เราไม่กล้ามองแกอะ กลัวครูหาว่าทุจริต เหอะๆ

เศร้าเลย วันนี้ไม่รุเปนไร ปวดท้องมาก อวกทั้งวันเลยอะ แล้วก้ปวดหัวด้วย มึนไปหมดเลย

ตอนพักกลางวันเราเลยไปห้องพยาบาล เค้าให้เรากินยาแก้ปวดหัวแล้วก้นอน เฮ้อ ค่อยยังชั่ว ตอนแรกรุสึกเหมือนหัวจะ

ระเบิดเลยอะ แกจะรุมั๊ยเนี่ยว่าเราไม่สบาย พอตอนเย็นเราก้ไปหาหมอ หมอบอกว่าลำไส้เราอักเสบ

พุ่งนี้สงสัยคงไม่ได้ไปร.ร.แหงๆ เพื่อนเราบอกว่าหน้าเราซีดมาก โอ้ย ปวดท้องT-T

วันที่ 2+3 พฤศจิกายน 2548
    เมื่อคืนฝันว่าเราได้คุยกันละ แล้วในฝันนะเพื่อนเราคนนึงมาดูโทรสับมือถือเรา ปรากดว่าเค้าเจอเบอร์ของแก

แล้วมันก้ทำหน้าแบบ ไม่อยากเชื่ออะไรงี้อะ เราก้บอกเพื่อนเราว่าห้ามบอกใครเด็ดขาด เพื่อนเรามาบอกเราว่า

แกชอบใครก้ไม่รุแหละ เราก้คิดว่าคงไม่ใช่เราแน่นอน ปรากดแกมาบอกเราว่าแกชอบเรา โอ้ว ดีจายมาก

แต่ก้นะ มันก้เปนแค่ความฝันที่ไม่อยากตื่น เดี๋ยวนี้ไม่รุว่าคิดไปเองรึป่าว แต่เหมือนเหนแก

มองมาที่เรา แต่คงไม่ใช่หรอก.....พุ่งนี้ไปทัศนศึกษาแต่ก้ไม่ได้นั่งรถเดียวกันอยู่ดีเพราะครูบอกว่านั่งตามห้อง

แงๆๆๆ แต่ได้ไปพร้อมกันก้ดีแล้วละ พอถึงวันที่ได้ไป เหอะๆ ครูจัดกลุ่มก้ไม่ได้อยุ่กลุ่มเดียวกานเจงๆด้วยแฮะ

และแล้วเราก้เจอสิ่งแปลกปลอม แกเจาะหู!!!O_O แหงะ ไม่เข้ากะแกเลยง่า เจาะทามมายก้มะรุ ไม่เจาะดูดีก่าอีกอะ

เดี๋ยวนี้เรากลับมาเล่นบาสตอนกลางวันอีกแล้นเพราะจาได้เจอแก ฮ่าๆๆ>_< เจ๋งป่ะละ เราไม่ได้อยากเล่นไรมากนักหรอก

แต่แกเล่นเราเลยเล่นไง ไม่งั้นเราก้ไม่ได้เจอกันเลยอะจิ เดี๋ยวนี้จะฟิตฝึกภาษาอังกริด ร.ร.เรามีแยกเปนห้องๆอะถ้าอยู่ห้อง1

ก้เก่งสุดถ้าห้อง6ก้ห่วยสุด เราจะฟิตฝึกอังกริดจะด้ายย้ายห้องไปอยู่กะแก อิอิ สู้ตายย!!! เปนกะลังจายห้ายด้วยน้า

วันที่ 15 พฤศจิกายน 2548

     วันนี้ก้เปนอีกวันที่ไม่ได้ไปร.ร.เพราะป่วยหนัก ทั้งปวดท้อง ปวดหัว อวก มึนหัว เลยไปหาหมอ ปรากดว่าหมอให้นอน

ห้องฉุกเฉินเลยงะ คือ..ไม่หนักขนาดนั้น หมอบอกว่าที่หน้ามืดเพราะความดันต่ำ แล้วที่ปวดท้องก้เพราะเปนโรคกาเพาะ

หรือลำไส้อักเสบเนี่ยแหละ เฮ้อ เศร้าใจๆ พอตอนเยน พี่สาวติงต๊องมาบอกว่า แกฝากถามว่าเปนไรมากป่าวถึงไม่มาร.ร.

อึ้งค่ะ อึ้ง อึ้งไป10วิ แล้วก้เริ่มเหนถึงความผิดสังเกต-*- ก้เรากะแกไม่ได้คุยกันเลยแล้วแกจะมาถามพี่สาวเราได้ไง

ปากดพี่สาวเรามานโกหกนั่นเอง ถ้าแกพูดงั้นจิงนะจะกระโดดกอดแกเลยอะ ฮะๆๆ โอย ปวดท้องขั้นร้ายแรง

วันที่ 20 พฤศจิกายน 2548

      แฮรี่ภาคใหม่เข้าแล้ว เย้ๆๆ พอนึกถึงแฮรี่ เลยนึกถึงDraco Malfloy และทำให้นึกถึงแกอีกแล้วT-T จำได้มะ เมื่อก่อน

เราบ้าDracoมากๆๆหรือTom Feltonนั่นแหละ(คนที่แสดงเปนDraco) ทุกคนจะรุว่าเราบ้าTomมาก ไม่มีใครไม่รุ พอเราบอกว่า

Tomหล่อชิบเป๋งเลย น่ารักโคดๆ แกก้ชอบบอกว่า แหวะ!!สู้เราก้ไม่ได้ เราหล่อกว่าตั้งเยอะ ไม่เห็นจะหล่อตรงไหนเลย

แล้วเราก้จะเถียงกลับว่า แกอะเทียบกับขี้เล็บของเค้ายังไม่ได้เลย 555 เรากะแกชอบเถียงกันเรื่องTom

เพราะแกมาว่าสุดที่รักของเรา(Tom)ว่าไม่หล่อ>_< จนตอนนี้เรายกให้แกเปนDracoสำหรับเรานะ อิอิ

     *****   I LoVe ya mY LiTTle DeVil  *****

       เย้ๆๆๆๆ ตกลงเราได้เลื่อนห้องแล้ววิชาอังกริดอะ เราจาได้เลื่อนไปอยู่ห้องเดียวกะแกและ เย้ๆๆๆๆ ถ้าแกเลื่อนลงมานะ

เราจะเลิกชอบแกเลยคอยดูเหอะ แบร่ แต่ก้มีความเปนไปได้สูงแหะ เพราะว่าแกกะเราเหมือนหนังเรื่องTurnleft Turnrightเลยงะ

-*- เราไปด้านนึง แกไปอีกด้าน เวลาเราเกลียดแก ดันเจอแกบ่อย เวลาเราชอบแกดันไม่เจอกันเลย เวนกำจิงๆ เฮ้อ

วันที่ 14 ธันวาคม 2548

       วันนี้มีแต่เรื่องดีๆแฮะ เรื่องแรกก้คือวันนี้เปนวันสุดท้ายของเทอมเน้ เย้ๆๆๆๆ>_< วันนี้มีแข่งบอลที่ร.ร.

เราก้ไม่ได้ดูอยู่ดีเพราะอะไรรุมะ ทายสิๆ 555 ก้นะ เรานั่งมองแกตลอดเวลาเลยนิ^/////^ เลยไม่ได้ดูอะไรเล้ย

แฮะๆ เราบ้าไปรึป่าวเนี่ยO_oยังสงสัยในตัวเองบ้างเหมือนกาน วันนี้ฉลองวันคริสมาส เลยได้หมวกซานต้า

มาคนละอัน รุมะตอนแกใส่น่ารักมากๆเลยอ่า เหนแล้วหมั่นเขี้ยว อยากหยิกแก้มง่าU_U แต่พอคิดๆดูปิดเทอม

ไม่ดีเลยแฮะ เราก้อดเจอแกอะดิ ตั้งเกือบเดือนนะT-T ไอบ้า!! แงๆๆ เออ ลืมบอก เรารุมาว่า แกไม่ต้องเลื่อนห้อง

อังกริดแหละ โย่ว ดีจายสุดลิตร เย่ๆๆๆๆ แต่เรากะแกก้คงไม่ได้คุยกานอยู่ดีอะแหละ เฮ้อออ~~แต่ไม่เปนราย

อย่างน้อยขอมองแกอยู่อย่างนี้ก้โอเคแระ^-^ เจอกานตอนเปิดเทอมนะ ไอบ้าติงต๊อง!! รักแกเว้ยยย ชิส์ๆ

วันที่ 26 ธันวาคม 2548

        เดี๋ยวนี้เราเป็นอะไรนะ จะยิ้มแบบมีความสุขซักที ทำไมมันยากเหลือเกิน นี่เรา จะต้องฝืนยิ้มแบบนี้ไปอีก

นานแค่ไหนกันนะ ทำไมเราจะยิ้มแบบจิงใจ ยิ้มแบบความสุขไม่ได้เลย ตอนนี้ชีวิตเราก้มีแต่ความทุกข์

เบื่อจัง เหนื่อยมากนะ เราต้องทนอยู่อย่างนี้ไปอีกนานแค่ไหนกัน เราก้ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพราะอะไร

อาจเปน คนๆนั้น แต่ก้แค่ส่วนหนึ่ง รึอาจเปนครอบครัวก้ได้ จิงอยู่ที่ครอบครัวเราก้ค่อนข้างมีฐานะดี

หลายคนอาจคิดว่าเราโชคดีที่มีครอบครัวแบบนี้ อยากได้อะไรก้ได้ อยากซื้ออะไรก้ซื้อ แต่มีบางอย่าง

ที่ขาดไป ก้ความรัก ความเอาใจใส่ ให้เวลากันไงละ ครอบครัวเรายุ่งมาก พ่อแม่ก้ไม่ค่อยมีเวลาให้ซักเท่าไหร่

เราอาจจาขี้น้อยใจไปก้ด้าย รึเราอาจจะคิดไปเอง เราก้รุนะว่าพ่อแม่งานยุ่งมาก  เราก้พยายามไม่ทำ

อะไรให้พ่อแม่ลำบากใจ  แล้วเราก้รุด้วยว่าพ่อแม่รักเรามากแค่ไหน แต่เราก้แอบน้อยใจ

ไม่ได้บางทีก้ดูไม่เปนห่วงเราเลย ไม่คิดถึงความรุสึกของเราเลย เราเสียใจนะ น้อยใจนะ

ใครที่มีครอบครัวที่อบอุ่น รักกันให้มากๆนะ เอาใจใส่กัน อย่าทะเลาะกันละ

ถึงแม้เงินจะซื้อทุกอย่างได้ แต่ซื้อใจซื้อความรักไม่ได้นะ..

ชื่อเพลง/Title : ฝืน
อัลบัม/Album : ลิปตา
ศิลปิน/Artist : ลิปตา

คอยห้ามใจทีไรมันก็ยาก ทนไม่ไหว ทุกครั้งที่เราใกล้ชิดกัน ฉันเพ้อฝันไปถึงไหน


* อย่าไปอยู่ใกล้เธอ เตือนหัวใจตัวเอง อย่ามัวฝันถึงเธอ แล้วฉันจะทำได้ไหม

   อย่าคอยส่งยิ้มให้เธอ เธอคงไม่สนใจฉันสักนิดเลย


** แล้วฉันจะฝืน ฝืนหัวใจตัวเองได้ไหม แล้วฉันจะฝืนความรู้สึกของฉันได้ยังไง

     ไม่อาจจะฝืนความรักที่มันเอ่อล้น


ฉันนั้นต้องฝืนทนกล้ำกลืน อยู่กับความขื่นขม ที่เธอมองว่าฉันไม่มีตัวตน

ถึงจะยากเย็นเพียงใด ฉันก็คงต้องฝืนต่อไป


(ซ้ำ *)


แล้วฉันจะฝืน ฝืนหัวใจตัวเองได้ไหม แล้วฉันจะฝืนความรู้สึกของฉันได้ยังไง


ไม่อาจจะฝืนความรักที่มันเอ่อล้น ฉันนั้นต้องฝืนทนกล้ำกลืน


อยู่กับความขื่นขม ที่เธอมองว่าฉันไม่มีตัวตน ถึงจะยากเย็นเพียงใด ต่อให้ฉันต้องทำอย่างไร

ฉันต้องทำให้ได้ ฉันต้องฝืนหยุดรักเธอ


(ซ้ำ *)


ถึงจะยากเย็นเพียงใด ฉันก็คงต้องฝืนต่อไป แล้วฉันจะฝืนได้ไหม ฉันนั้นต้องฝืนต่อไป

http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=5167

The Last letter for you

วันที่ 6 มกราคม 2548
          และแล้ววันนี้ก้มาถึง วันที่แกจากเราไป... เมื่อวานเปิดเทอม เราก้เหนว่าแกไม่มา เราก้คิดว่าอืม...

แกคงไปเที่ยวหรือไม่อยากมาเรียนเพราะอาทิดนี้เรียนแค่สองวันเอง คือวัน พฤหัส กับศุกร์ แต่พอถึงวันศุกร์

แกก้ยังไม่มา พอถึงคาบEng เราก้ได้เลื่อนห้องไปอยู่ห้องเดียวกะแก แต่แกก้ไม่มา เพื่อนในห้องก้บอกเราว่า

แกลาออกแล้ว พอเสดเพื่อนอีกคนนึงก้บอกว่าแกไปเรียนต่อที่ต่างประเทศแล้ว เราเสียใจ เสียใจมาก

แต่ก้ร้องไห้ไม่ได้เพราะคนอยู่เยอะ พอเรากลับบ้าน เราก้ร้องไห้อย่างห้ามตัวเองไม่ได้ แม้แต่จะบอกลา

เราก้ยังไม่ได้พูด อยากจะบอกแกว่า เราไม่ได้เกลียดแก อยากจะถามแกว่า แกเกลียดเรามั๊ย เราขอโทด

ถ้าเป็นไปได้ไม่อยากให้แกไปเลย อยากรุว่าเวลาที่เราไม่ได้คุยกัน ไม่ได้ล้อ แกเหงามั๊ย เราเหงานะ

เหงามาก เหมือนขาดอะไรไป แต่ยังไงความรุสึกของเราก้จะยังเหมือนเดิมนะ เราจะรอแกเสมอ

        หลังจากวันนั้นเราก็ไปขอเมลแกมาจากเพื่อนแก อยากบอกว่าโคดอาย กว่าจะทำใจให้ไปขอได้ก็หลายอาทิด  ตอนแรกแกไม่ออนmsnเลย
เราก็ไม่รุจาทำไง แต่ตอนนี้เราก็ได้คุยกันแล้ว อยากบอกว่าดีใจมากนะ ถึงแม้แกจะอยู่ไกลแสนไกลแต่ความรุสึกของเราก็ยังเหมือนเดิม ดีใจที่แกล้อเราเหมือนเดิม
555 นี่เราบ้ารึป่าวเนี่ย แค่แกออนเราก็ยิ้มได้ทั้งวันแล้วละ^-^ขอบคุนนะที่ยังเป็นเหมือนเดิม...