คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ++SpEcIaL 1++
++Special 1++
ณ ห้องทำงานของผู้จัดการวงดงบังชินกิ
"อะไรนะครับ! ไปพักร้อนเหรอ!!!"หัวหน้าวงยูโนยุนโฮย้ำอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
"ใช่แล้ว พักร้อน..."ผู้จัดการบอก "ไม่ดีหรือไง ทำหน้าตกใจอยู่นั่นแหละ ไปเตรียมข้าวของได้แล้ว ไป"
ยุนโฮแทบจะสะดุดล้มอยู่ข้างโต๊ะผุ้จัดการ 'ผีเข้าแหงๆ ใจดีขนาดนี้' 2-3 ปีที่ผ่านมาเคยได้ไปพักผ่อนแค่ครั้งเดียว แต่ตอนนี้งานแสนจะยุ่ง กลับให้ไปพักผ่อน ผู้จัดการเค้าคิดยังไง?
แต่ด้วยความไม่มากเรื่องเจ้าหมีก็เดินออกมาข้างนอกห้องผู้จัดการซึ่งมีสมาชิกอีก 4 คนรออยู่ก่อนแล้ว
ดังนั้นเป็นโอกาสที่ดีที่จะบอกเจ้าลิงดื้อทั้ง 4
"ว่าไงอะยุนโฮ มีงานอะไรอีกล่ะ"แจจุงถอนหายใจอย่างรู้ชะตากรรม "งานๆ และงาน... งาน เงิน... เฮ้อ..."
ยุนโฮที่นึกอยากแกล้งลูกวงจึงชักสีหน้าเหนื่อยใจ
"อื้ม... ต้องไปถ่ายแบบที่บริษัท GN แล้วก็ไปอัดรายการกับพวกซูจู และก็ไปร้านอาหารที่เปิดใหม่ ไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้เค้า"
"อ่า... ร้านอาหารเหรอ... ดีเหมือนกันนะเนี่ยๆ"คำพูดนี้จะเป็นของใครไม่ได้นอกจากชเวกังชางมินเจ้านักกินแห่งดงบังชินกิ
'หยุดคิดเรื่องกินสักนาทีไม่ได้เหรอชางมิน'
ยูชอนที่อยู่ข้างๆก็ถอนหายใจตามคนอื่นๆ
"นี่... แบบนี้เมื่อไรเราจะหาแฟนได้ ทำงานอย่างเดียวเลยเนี่ย โฮ้ยย"
จุนซูหันมาหัวเราะเบาๆ
"ตราบใดที่ผู้จัดการยังเคี่ยวแบบนี้ มันไม่มีทางแน่ๆยูชอน"พูดแล้วก็ขมวดคิ้ว "เอ้อ... เรามาปฏิบัติการแกล้งผู้จัดการกันเอามะ"
"ยังไม่เข็ดเหรอจุนซู!"แจจุงบ่นอีกระลอก แต่ก็ติดใจกับคำพูดของจุนซู
...เอ๊ะ เดี๋ยวนะ....
...เรายังไม่ได้แก้แค้นจุนซูกับยูชอนเลยนี่นา....
...หึหึ... เป็นโอกาสที่ดี....
ว่าแล้วร่างบางก็ลากชางมินและยุนโฮที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรออกมา
"ยุนโฮ ฉันว่าเรามาแก้แค้นเจ้าสองคนนั้นกันเหอะ"
ยุนโฮมองแจจุงอย่างเพิ่งนึกได้
"เอ้อ... ใช่ หึหึ แกล้งตอนพักร้อนเนี่ยแหละ"
"หา.... อะไรพักร้อน?"ชางมินถาม
"เอ้อ... โทษที กะจะแกล้งพวกนายเล่นๆซะหน่อย จริงๆแล้ว ที่ผุ้จัดการเรียกฉันไปก็เพราะเรื่องนี้แหละ เราจะได้ไปพักร้อนที่เกาะเชจู 3 วัน"
"หา..เกาะเชจูงั้นหรอ" แจจุงพูดดวงตาแสดงความเพ้อฝัน "พิพิธภัณฑ์อะไรน้า..ที่มีตุ๊กตาหมีเยอะๆน่ะ.. ว้าว..ฉันอยากไปมานานแล้ว"
...
ชางมินมองแจจุงด้วยท่าทางอึ้งๆ ส่วนยุนโฮมองด้วยความเอ็นดู(??)
...
รุ่งเช้า
"อ๊า... นายขี้โกงนี่หว่า แกล้งกันแบบนี้เรื่อยเลย"ยูชอนมองยุนโฮอย่างค้อนๆและรับกุญแจห้องพักมาลวกๆ 'เพิ่งจะมาบอกว่าผู้จัดการให้ไปพักร้อน แล้วก็จะออกเดินทางอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า ไอ้ยุนโฮเอ้ย แล้วชั้นจะเอาเวลาที่ไหนไปเตรียมของ!!!'
"ใช่ๆ แบบนี้ทุกทีอะ ถ้าเกิดฉันลืมของขึ้นมานายต้องให้ฉันยืมนะ"จุนซูสมทบและรับกุญแจดอกที่สองมาเขย่าเล่น
"เอาน่า พวกนายจะได้ฝึกจัดของเตรียมตัวเร็วๆซะบ้าง ไปได้แล้ว ไปๆทั้งคู่นั่นแหละ"ยุนโฮบอกปัด ไอ้พวกนี่ เล่นนิดเล่นหน่อยไม่ได้
....หึ... อีกไม่นาน ก็จะได้รู้สึก....
"เป็นอะไรของนายไอ้หมี หน้ายังกะจะฆ่าใคร"ยูชอนพูดทิ้งทวนเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะแยกกับจุนซูไปเก็บข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวที่จำเป็นในการเดินทาง
....
...
..
.
แล้วก็จนได้... ยูชอนลืมกุญแจห้อง...
ช่างบังเอิญ เหมาะเจาะอะไรอย่างนี้!!!
….
…
..
.
"เชจู!!!!"เสียงใสของแจจุงตะโกนก้อง ได้มาสัมผัสแล้ว...เกาะสวรรค์ของเกาหลี ร่างบางกระโดดโลดเต้นและวิ่งไปที่ร้านขายตุ๊กตาข้างทาง
ยุนโฮยืนมองอย่างมีความสุข ลูกวงของเขาร่าเริงและมีความสุข จะมีอะไรดีไปกว่านี้ล่ะ...
...
อ้อ... ลืมไป.. ที่ว่าดีกว่านี้ก็คงเป็น...
"หา... นายลืมกุญแจห้องงั้นเหรอ"จุนซูถอนหายใจ "แล้วจะไปนอนไหนล่ะเนี่ย หือ"
"นอนกะนายได้ปะ..." ยูชอนยิ้มแหยๆ "แหะๆ จะว่าไปแล้ว เราก็เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งน๊านนานนา... ช่วยกันหน่อยเด้..."
จุนซูกรอกตาขึ้นฟ้า มาอีกและมุขนี้ เป็นเพื่อนกันๆ ก็เห็นเพื่อนกันทุกที ก็ชอบแกล้งเขาทุกทีน่ะแหละ
"เออๆ งั้น นายแบกของให้ฉันด้วย ไม่งั้นไม่ให้นอนโว้ย"
แล้วโลมาใจร้ายก็ปล่อยให้ไก่น้อยผู้น่าสงสารแบกกระเป๋าสัมภาระมากมายของตนเอง ส่วนเจ้าตัวก็เดินไปเดินดูของฝากอย่างสบายใจ
ชางมินและยุนโฮที่เฝ้าดูอยู่หัวเราะเบาๆ
"สบายกาย สบายใจได้ไม่นานหรอกพี่จุนซู... ฮ่าๆๆๆ"ชางมินหัวเราะชั่วร้าย ยุนโฮอึ้งไปนิด ก่อนจะหัวเราะตามอย่างสะใจ
"คืนนี้ก็รู้จุนซู ยูชอน"
....
...
..
.
"ฮ้าว..ง่วงนอนเป็นบ้าเลยแฮะจุนซู" ยูชอนบ่นกับเพื่อนร่วมห้องจำเป็น
"ก็จะไม่ให้ง่วงได้ยังไงล่ะห๊ะ ก็นายน่ะเล่นพาฉันหลงในตลาด จนแทบหาทางกลับที่พักไม่เจอเนี่ย..ไม่เหนื่อยก็เว่อร์แล้วล่ะนะ..ปาร์คยูชอน" แล้วสุดท้ายคนโดนบ่นก่อนก็โดนโลมาน้อยเสียงใส บ่นกลับไปยาวพรืด
..แต่มันก็สมควรอยู่หรอกที่โดนบ่นไปแบบนั้น ก็ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่รู้ทาง แต่กลับชี้ทางไปนู่นไปนี่ มั่วไปมั่วมา จนสุดท้ายก็ดันหลงทางจนได้..
..กว่าจะหาทางกลับได้ ก็เล่นเอาเหนื่อยไปเลยทีเดียว..
...
"เหอะ..จุนซู" ยูชอนเรียกชื่อเพื่อนของตน "ฉันพากลับมาได้ก็ดีแค่ไหนแล้ว ถึงฉันจะพานายหลงน่ะนะ แต่ฉันก็พานายกลับมาด้วยนี่"
"เอ่อ.."
จุนซูผู้กำลังสำนึกในพระคุณต้องกลืนคำขอบคุณลงทันทีเมื่อมิคกี้เมาส์ตัวใหญ่พูดขัดขึ้นมาก่อนที่จะล้มตัวลงนอนว่า
…
"ฉันไม่ทิ้งให้นายเป็นโลมาเกยตื้นอยู่ในตลาดก็ดีเท่าไหร่แล้วล่ะ"
...
..ฉันเกลียดนายไอ้หนูหูบาน..
สุดท้ายแล้วจุนซูก็ทำได้เพียงแค่บอกรักเพื่อนร่วมห้องจำเป็นในใจ ก่อนที่จะตัดสินใจล้มตัวลงนอน..
....
...
..
.
กลางดึกคืนนั้น ณ.บ้านพักตากอากาศของดงบังชินกิ..
...
"พี่แจจุง พี่ยุนโฮฮะ เราจะเริ่มแผนการได้หรือยังฮะ ตอนนี้พี่จุนซูกับพี่ยูชอนหลับไปแล้วล่ะครับ" ชางมินเอ่ยถามพี่ๆ
...
"หึ สองคนนั้นเสร็จฉันแน่ๆ" เสียงหวานเจือปนด้วยน้ำเสียงแห่งความชั่วร้าย..
...
"เอาล่ะ เริ่มปฏิบัติการได้แล้วทุกๆคน" หัวหน้าวงออกคำสั่งทันที
+++++++++++
ตอนพิเศษที่แสนยาว..
เราเลยต้องตัดฉับ
ออกเป็นสองท่อน
..
รู้สึกไม่เข้าใจนิดหน่อย
ว่าทำไมทีไลท์ต้องใช้สีม่วง
แต่เอาเหอะ
ใช้ก็ใช้
T Light
ความคิดเห็น