คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ++ChApTeR 5++i!i..The End..I!i++
++Chapter 5++
"อะไรนะ..นายจะเลิกแล้วงะ.." ยูชอนตะโกนเสียงดังอย่างลืมตัวจนโลมามือไวแทบปิดปากไว้ไม่ทัน..
"ใช่..ฉันจะเลิกแล้ว" โลมาน้อยพูดด้วยโหมดเคร่งขรึม..ที่น้อยคนนักจะเห็น
..เห็นทีไร ใจหายวาบทุกที..
..ถ้าไม่มีแผนบ้าๆบอๆ ก็คงเป็นเรื่องที่หนักหนามากทีเดียว..
...
"ไม่ได้นะ..ฉันอุตส่าห์เตรียมแผนตั้งนาน นายจะเลิกง่ายๆแบบนี้หรอ ไม่ยอมอ่ะ ไม่ยอมๆๆๆๆๆๆ" เจ้าหนูมิคกี้ตอนนี้กลายร่างเป็นหนูบ้าขี้แยไปแล้ว..ปัญญาอ่อนชะมัด.. (แว๊กกก..ไมยราพกระทืบ..//ทีไลท์)
...
..เงียบ..ไม่มีเสียงตอบรับใดๆทั้งสิ้นจากจุนซู..
...
..เงียบเกินไปแล้วนะจุนซู..
...
"จุนซู..ทำไม นายถึงคิดจะเลิก" ยูชอนเว้นเสียงระยะหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยต่อ "ทั้งๆที่ตอนแรกนายก็ดูตื่นเต้นไม่ใช่หรอตอนที่ฉันบอกนายเรื่องแผนนี้ แล้วทำไมตอนนี้นายถึง.."
"เพราะฉันคิดถึงตัวฉันเอง.." จุนซูตอบคำถามของยูชอน โดยที่ไม่รอให้เจ้าตัวพูดจบเสียก่อน
..คิดถึงตัวนายเองงั้นหรอ คิมจุนซู..
"เพราะฉันคิดว่า..ถ้าเป็นฉัน" จุนซูหยุดเว้นวรรค สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เตรียมพร้อมที่จะพูดประโยคต่อไป "ถ้าเป็นฉันที่โดนทำแบบนี้ ถ้าคนๆนั้นเป็นฉัน..ฉันคงอึดอัดน่าดู"
...
..ความในใจของคิมจุนซู สะกิดความรู้สึกผิดของยูชอนเข้าอย่างจัง..
..แล้วถ้าเป็นนายล่ะยูชอน ถ้าเป็นนาย นายจะทำยังไง..
...
"นี่ยูชอน นายรู้สึกผิดเป็นด้วยหรอ" คิมจุนซูถามด้วยท่าทางอยากรู้ เปลี่ยนท่าทางจากเคร่งเครียดเป็นสดใสและอยากรู้อยากเห็นได้ภายในพริบตา
..นี่ละนะ คิมจุนซู..
..พลิกสถานการณ์ เปลี่ยนอารมณ์ได้เป็นว่าเล่น..
"เออๆๆถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องบอกทุกคนเร็วๆนี้ไม่อย่างนั้นเรื่องมันจะไปกันใหญ่"ยูชอนลุกขึ้นพร้อมถอนหายใจเบาๆ"จะบอกแจจุงกับยุนโฮเมื่อไหร่ดีล่ะ"
คำพูดของยูชอนได้ลอยละล่องเข้าไปกระทบหูของใครบางคนที่อยู่แถวนี้...
แจจุงที่เพิ่งผ่านมาได้ยินเข้าพอดี...
ปาร์คยูชอน นายซวยแล้วไง....
"พวกนาย..มีอะไรจะบอกฉันงั้นหรอ.." แจจุงกวาดสายตามองทางยูชอนที จุนซูที
...
"ใช่..มันเป็นเรื่องของนาย..กับยุนโฮ" ยูชอนพูดเสียงแผ่ว..รู้สึกกลัวกับสายตาจับผิดคู่นั้น
...
..เรื่องเกี่ยวกับยุนโฮด้วยงั้นหรอ..
"จุนซู นายไปตามยุนโฮ กับชางมินมาที่นี่"
เมื่อทุกคนมาพร้อมหน้ากัน ชางมินก็นั่งสั่นอย่างช่วยไม่ได้
'พี่ๆน่ากลัวมากๆเลยตอนนี้ โอ้ ไม่นะ... ขออย่าให้ทะเลาะกันเลย'
เริ่มที่แจจุงที่นั่งหน้าเคร่ง ต่อด้วยยุนโฮที่เหมือนยังจะไม่รู้เรื่องอะไร ยูชอนที่เข้าโหมดเครียด และจุนซูกับรอยยิ้มแหยๆ
"คือว่า...."ยูชอนเริ่มเปิดประเด็น "เรื่องทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็นฟิคชั่นในคอมพ์ของยุนโฮ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่นายสองคนทำตัวแปลกไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่พวกนายต้องอยู่ด้วยกันแค่สองคนในบ้าน..คือ..ทุกเรื่องนั้น..เอ่อ..พวกเรา..เป็น..."
"เดี๋ยวก่อน 'เรา' นายร่วมมือกับใครบ้าง!"ยุนโฮที่เริ่มจะรู้อะไรขึ้นมาลางๆถาม
จุนซูและชางมินเมื่อได้ยินคำถามนั้นก็สะดุ้งตามไปด้วย
"จุนซู..ชางมิน พวกนายสองคนด้วยงั้นหรอ" ยุนโฮถามด้วยน้ำเสียงปกติ แต่กลับสร้างความหวาดกลัวให้กับสองคนที่ถูกกล่าวถึง และคนเกริ่นนำ
...
..บรรยากาศเริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีใครตอบคำถามของยุนโฮ ตอนนี้เรื่องสนุกๆของยูชอนและจุนซูกลับสร้างความหวาดกลัวให้เขาทั้งสองอย่างที่ไม่เคยคาดคิด..
...
"ใช่ ยุนโฮ" จุนซูตอบคำถามเบาๆ "แต่แผนนี้คนที่รู้ก็มีแค่ฉันกับยูชอนเท่านั้น..ชางมินไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเลยสักนิด"
คำตอบของจุนซูทำเอาชางมินทำหน้าเหวอ
..จะบอกว่าเขาไม่รู้เรื่อง ก็ไม่ได้หรอก..
...
ความเงียบเริ่มครอบงำ ต่างคนต่างประมวลเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น สองคนกำลังสับสน อีกสองคนกำลังรู้สึกผิด และอีกหนึ่งคนทั้งสับคนและรู้สึกผิดไปพร้อมๆกัน
...
..ชางมิน นี่นายจะให้พวกพี่ๆเค้ารับผิดกันแค่สองคนหรือไง..
...
..ทั้งๆที่..
..ทั้งๆที่นายก็รู้เรื่องทั้งหมด รู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น..
...
..รู้ทุกอย่าง ตั้งแต่แรกแล้ว..
..จะเอาตัวรอดคนเดียวงั้นหรอ ชิมชางมิน..
..ทำแบบนั้น เห็นแก่ตัวเกินไปรึเปล่า..
...
หลังจากที่ชางมินได้คิดทบทวนอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขาก็สูดลมหายใจเข้าปอดไปให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เตรียมพร้อมกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น
..ยอมโดนทำโทษ ดีกว่าเป็นคนเห็นแก่ตัว..
...
..เอาล่ะ เป็นไงเป็นกัน สู้ๆ..
...
"เอ่อ..พี่แจจุงฮะ" ชางมินเอ่ยเบาๆ เลือกที่จะเรียกพี่ชายคนโตมากกว่ายุนโฮ "คือที่จริงแล้ว.." ชางมิน หยุดพูดกะทันหัน พยายามทำใจอีกครั้งก่อนจะพูดต่อไปว่า "ที่จริงแล้วทุกๆเรื่องผม..รู้เห็นหมดทุกอย่างครับ"
...
..เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับใดๆเกิดขึ้น..
...
..นายเลือกที่จะบอกไปแล้วนะชางมิน มันแก้ไขไม่ได้ และนายควรยอมรับมัน..
...
"ชางมิน.." เสียงเรียกที่ไม่ต้องการการขานรับของจุนซูดังขึ้นอย่างแผ่วเบาราวเสียงกระซิบ
..ฉันอุตส่าห์ช่วยนายแล้วแท้ๆนะชางมิน..
...
..ฉันช่วยนายแล้วนะ..
...
...
...
"ผมขอโทษนะครับพี่แจจุง..พี่ยุนโฮ" น้องเล็กเอ่ยขอโทษหัวหน้าวงและนักร้องนำเป็นคนแรก ลุกขึ้นยืนและโค้งคำนับเสียจนต่ำ แต่อีกสองคนต้นเรื่องที่ยังไม่สามรถตั้งสติได้ยังคงนั่งหน้าเหวอกับการกระทำของน้องเล็ก และไม่ยอมขอโทษเพื่อนสักที
...
...
"ขอโทษจริงๆครับ"
ชางมินกล่าวขอโทษอีกครั้ง และในครั้งนี้ดูเหมือนสองคนเจ้าของความคิดพิเรนทร์จะนึกขึ้นได้กระทันหันว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด และรีบลุกขึ้นขอโทษแทบไม่ทัน
...
และด้วยความรีบร้อนนั้น ทำให้ยูชอนผู้มีมาดเงียบขรึมสะดุดล้มอย่างไม่เป็นท่า..
...
..เรียกเสียงหัวเราะจากสมาชิกทั้งสี่ได้เป็นอย่างดี..
...
..ดูเหมือนเรื่องราวต่างๆจะจบลงได้ด้วยดีแล้ว..
...
...
...
"เราสองคนไม่โกรธพวกนายหรอกนะ"ยุนโฮพูดขึ้น
"ฉันเข้าใจนะว่าการแกล้งคนอื่นน่ะเป็นเรื่องสนุก" ตามด้วยแจจุงที่ชอบแกล้งคนอื่นเป็นประจำ..
..แล้วทั้งสองคนก็สบตากันอย่างมีความหมาย..
..ก่อนที่จะหันมาพูดว่า..
"เพราะฉะนั้น..เราไม่โกรธพวกนายหรอกนะ"
...
..แล้วสมาชิกวงทุกคนก็ยิ้มให้กันอย่างเข้าใจ..
.......
......
.....
....
...
..
.
..กลางดึกคืนนั้น..
...
"ยุนโฮ ฉันว่าเราต้องแก้แค้น" แจจุงพูดกับหัวหน้าวงด้วยเสียงเบาจนแทบเรียกได้ว่ากระซิบ..
"ใช่แจจุง นายคิดเหมือนฉันเลยล่ะ" ยุนโฮตอบรับความคิดเห็น "ถ้าเราไม่แก้เผ็ดพวกนั้นคืน มันก็เท่ากับว่าเราเป็นผู้แพ้ และฉันก็ไม่ชอบแพ้ใคร"
...
"ชางมิน นายต้องช่วยพี่สองคนด้วย" แจจุงพูดถึงน้องเล็กที่เกือบถูกลืม
...
..พี่ๆครับ แล้วที่บอกว่าให้อภัยน่ะ มันหมายความว่าไงกันครับ..
...
...
"ว่าไงล่ะชางมิน" ยุนโฮเร่ง
...
...
"เอ่อ..ก็ได้ครับ" แล้วมินมินน้องเล็ก ก็ต้องเข้าไปร่วมแผนการชั่วร้ายเป็นครั้งที่สอง..
...
...
..แววตาแห่งความชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนดวงตาของพี่ชายทั้งสอง..
..พวกนาย
...
...
...
..The End..
ความคิดเห็น