เหลี่ยมรักเชลยทาส (กำราบรักเชลยพรหมจรรย์)

สิ่งที่ผู้อยู่เบื้องหลังตลาดค้าทาสทำกับครอบครัวแลงเกนสเบิร์ก

ปลุกปั่นเลือดในกาย ‘เบนจามิน’ ให้เดือดพล่านด้วยกระหายจะแก้แค้น

จนกระทั่งโอกาสสวยหรูถูกยื่นให้จนถึงมือ เมื่อ ‘เอเลน่า ปภังกรกุล สตีเฟนสัน’

ก้าวเข้าสู่กับดักของเขาในฐานะสาวงามที่ถูกนำตัวมาประมูลในตลาดค้าทาส

เบนจามินพร้อมจะลากเธอเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในการแก้แค้น

แต่การแก้แค้นที่หอมหวาน...ฤาจะสู้ความบริสุทธิ์ของสาวงามที่แสนไร้เดียงสาได้

อารัมภบท

“ยินดีต้อนรับสู่อ้อมกอดของไอ้ขี้เมาครับคุณผู้หญิง” ชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งด้วยเข่าข้างหนึ่งในระดับเดียวกัน รอยยิ้มของเขาควรจะเท่บาดใจจนขวยเขิน แต่มันไม่ใช่ในสถานการณ์ที่อึดอัดและสกปรกแบบนี้ “สวมเสื้อนี่ซะ...คุณโดนคนอื่นมองจนไม่มีอะไรให้มองแล้วคนสวย” เขาถอดเสื้อแจ็คเก็ตยีนออกแล้วยื่นให้

“ไม่!” หญิงสาวตวาดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ จ้องตากับเขาชนิดไม่ยอมลดละ ต้องยอมรับโดยดุษฎีว่านัยน์ตาสีน้ำผึ้งเช่นเดียวกับผิวของเธอนั้น มันกำลังทำให้หัวใจของเขาอ่อนยวบ ภายในกายร้อนผ่าวด้วยความต้องการล้ำลึก อยากดึงเธอเข้ามาจูบแสดงความเป็นเจ้าของ แน่นอนว่าเขาควรทำ

“หวังว่าตอนที่เราฟาดกันอยู่บนเตียง...คุณจะมองหน้าผมแบบนี้เหมือนกันนะที่รัก” พูดจบเบนจามินก็เอื้อมมือไปรั้งไหล่บางให้ลุกขึ้นยืน ยัดเยียดสวมเสื้อแจ็คเก็ตให้ แม้จะเธอจะพยายามขืนตัวห่างก็ตาม “ทีนี้ก็ถึงเวลาประกาศความเป็นเจ้าของแล้ว” ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาทันทีที่สิ้นคำพูด

ริมฝีปากอุ่นร้อนบดเบียดเข้ากับเรียวปากนิ่มที่เย็นและสั่นระริก มือใหญ่ตรึงปลายคางเธอไว้ไม่ให้ถอยห่าง มันเป็นจูบที่ลึกซึ้งและเนิ่นนานจนแทบขาดอากาศหายใจ เสียงโห่ตะโกนอย่างขัดใจดึงให้เธอหลุดจากความเผลอไผล รีบยกมือขึ้นดันอกกว้างเต็มแรง ตั้งท่าจะวาดมือไปปะทะที่ข้างแก้มเขา แต่เขายึดข้อมือเธอไว้อย่างรู้ทันแล้วช้อนร่างขึ้นสู่อ้อมแขน

“ปล่อยฉันนะ!” เอเลน่าดิ้นขลุกขลัก

“ปล่อยเงินห้าล้านให้เสียฟรีน่ะเหรอ...คุณมันบ้าไปแล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ “ถ้าไม่อยู่นิ่งผมจะปล่อยคุณลงให้ไอ้พวกบ้ากามหลายร้อยคนรุมทึ้งจนอิ่มเลย อย่าคิดว่าผมไม่กล้านะ” ไม่วายดักคอลงท้ายอีกต่างหาก

“คุณต้องปล่อยฉันไป เงินห้าล้านนั่นฉันจะคืนให้โดยเร็วที่สุดเลย” หญิงสาวอ้อนวอน

“ผมพูดเหรอว่าอยากได้เงิน?”

“งั้นคุณจะเอาอะไรเล่า!” เธอตวาด

“เอาคุณ” เขาตอบหน้าตาเฉย หนำซ้ำยังขยิบตาให้ใจคนมองเต้นแรงอีก

“คุณมันโรคจิต!” มือบางทุบเข้าที่ไหล่หนาสุดแรง แต่กลับเป็นคนเจ็บมือเสียเอง “ให้ตายเถอะ...ฉันน่าจะยอมถูกจับแต่งงานดีกว่าหนีมาเจอวงจรอุบาทว์แบบนี้” หญิงสาวพึมพำด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด เมื่อเขาพาเดินฝ่าผู้คนออกมา เธอก็จำเป็นต้องเบียดตัวเข้าหาและซุกซบใบหน้าลงบนอกเขา ไม่ต้องการเห็นสายตาจาบจ้วงกักขฬะจากพวกผู้ชายใจร้ายอีกแล้ว

เรื่องนี้อัพเดทลงให้อ่านเรื่อยๆ นะค้าาาา

 ฝากเพื่อนๆ แวะกดไลค์เพจเพื่อติดตามข่าวสารด้วยจ้า

คำเตือน

ห้ามมิให้มีการคัดลอกบทความไปเผยแพร่

หรือดำเนินการใดๆ อันเป็นการล่วงละเมิดลิขสิทธิ์โดยเด็ดขาด

หากพบว่ามีการกระทำดังกล่าว จะดำเนินคดีทางกฎหมายอย่างถึงที่สุด