คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Go Go เดินทาง (ต่อ)
“ก็เรียนพิเศษน่ะ เสร็จก็อยู่บ้านเฉย ๆ ปิดเทอมทั้งทีก็อยู่บ้านให้มันเต็มที่หน่อยแล้วเด็กน้อยล่ะ”เบทถามบ้าง
“ก็ทำอะไรไปเรื่อย ๆ”ไอน์ตอบเนือย ๆ เธอไม่อยากคิดถึงเลยตอนปิดเทอมสำหรับเธอก็ดีอยู่หรอก แต่ปีนี้แย่หน่อยที่ต้องมีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องการเรียนของไอน์ทำให้หมดสนุกไปเยอะ เพราะไอน์ต้องร้องไห้ไม่รู้กี่ครั้งกว่าจะได้มานั่งอยู่บนรถนี่ ไอน์สงสารพ่อแม่ที่ต้องรับภาระเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งของน้องและเธอและค่าใช้จ่ายที่ไม่รู้ทำไมมันมาเพื่อเอาปีนี้ แต่ก็อยากเรียนในสิ่งที่ตั้งใจไว้ เบทเห็นสีหน้าเครียดของไอน์จึงรีบหาเรื่องอื่นมาพูด
“เด็กน้อยทำงานพิเศษตอนปิดเทอมใช่มั๊ย ได้ยินมาจากจ๋าน่ะ”เขาถามขึ้นหลังจากเห็นสีหน้าไม่ดีของไอน์
“อ๋อ.. ไปทำขนมกับกลุ่มแม่บ้านน่ะ ทำได้ไม่กี่วันหรอกปิดเทอมไม่ค่อยมีออเดอร์”ไอน์ตอบเอาขนมใส่ปากอีกครั้งหลังจากหยุดทานไปสักพัก
“แล้วไม่ไปเที่ยวไหนบ้างเหรอ”เบทถามต่อเมื่อเห็นไอน์ท่าทางดีขึ้น
“ไปสิ ฉันไปเกาะมาล่ะสนุกมากเลย”ไอน์พูดเหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่จริงไอน์ขี้ลืมเป็นประจำ บางทีคำพูดสำคัญเพิ่งพูดเสร็จ หรือกำลังจะพูดแท้ไอน์ก็ลืมซะเฉยๆ ทำให้ไอน์หัวเสียกับความขี้ลืมของเธอเสมอ แต่เป็นข้อดีบางอย่างของเธอที่เธอไม่รู้ตัวคือ โกรธง่ายหายเร็วเพราะมักจะลืมสิ่งที่เพื่อนทำไม่ดีให้เธอโกรธได้เร็วและมักให้อภัยเพื่อนเสมอ อาจเป็นข้อนี้ที่ทำให้เธอยิ้มอยู่ตลอดด้วยไม่มีอะไรทำให้เธอโกรธได้นาน (นอกจากเรื่องสาหัส ร้ายแรงที่ทำให้เธอลืมไม่ลงจริง ๆ เช่นเรื่องขี้ลืมไงล่ะ แฮะๆ)^-^
ไอน์กับเบทคุยกันจนไม่รู้ตัวเลยว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว จนทั้งคู่เริ่มง่วงเบทจึงดูนาฬิกาที่ข้อมือ
“สี่ทุ่มแล้วล่ะ นอนเถอะพรุ่งนี้จะได้ไม่เพลียมากนัก”เบทพูดขึ้นไอน์พยักหน้าอย่างงัวเงีย พลางเอามือควานหาผ้าห่มมาห่ทยังไม่ทันเสร็จก็หลับปุ๋ย เบทช่วยจัดผ้าห่มให้ไอน์ก่อนที่จะนอนหลับไปอีกคน
ไอน์รู้สึกตัวแล้ว แธอหลับตาอยู่สักพักก่อนจะลืมตาขึ้น ไอน์มองออกไปนอกหน้าต่างรถ ท้องฟ้ามีสีส้มแซมสีเทาอมฟ้า
ความคิดเห็น