ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : หน้าที่เจ็ด : ไอโอเรียร่า
หน้าที่เจ็ด
: ไอโอเรียร่า
"มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ?"ร่างที่สูงกว่าคลี่ยิ้มให้
".........."ดวงตาสีมรกต ผมสีม่วงอ่อนยาวสลวย บุรุษที่ธรรมชาติสร้างมาให้ไร้คิ้ว....
"อาริเอส มู!!!!!!!!!! =[]=!!!!!!"
ไอโอเรียร้องลั่น ปฏิกิริยาโต้ตอบอัตโนมัติทำงานในฉับพลัน ขาสองข้างลากเอาตัวเองมาได้ 5 เมตรกว่า ส่วนมูย่ะเหรอ อืม...ยืนเอ่อไปเเล้ว- -"
"เอ่อ...."เป่าสากไปได้สิบวิ วิญญาณน้องเรียเพิ่งจะเข้าร่าง ราชสีห์น้อยค่อยๆเดินกลับไปช้าๆ สีหน้าระเเวงสุดๆ
ซวยเเล้วไง...ไหงมันถึงมาอยู่ที่ได้ล่ะเนี่ย- -* คราวก่อนมันก็จะลากเราเข้าเเหลมสุนิออน เเถมยังเอาปืนสอยอีกตะหาก
จะว่าไป...นี่เราเป็นโรคขี้ระเเวงกลัวคนเเทงข้างหลัง(ทะลุถึงหัวใจจ~)ตั้งเเต่เมื่อไหร่กันนะ= ="
"ขอโทษด้วยครับที่ทำให้ตกใจ"เจ้าของดวงตาสีมรกตกล่าวขอโทษ ก่อนโปรยรอยยิ้มให้ ทำเอาหนุ่มๆ สาวๆ สาวประเภทสองเเถวนั้น(?)ใจละลายเป็นเเถบ
นี่สินะที่เค้าเรียกว่าออร่าเเกะ= =....
"ไม่เป็นไร...ค่ะ(กระดากปากจริงว้อยยยTT[]TT)"เลดี้จำเป็นพยายามปั้นรอยยิ้มให้เเนบเนียนที่สุดเท่าที่จะทำได้ พลางเอื้อมไปจับมือที่ยื่นมาเเบบไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่ "เผอิญเเปลกใจนิดหน่อยที่ได้พบคุณน่ะค่ะ"เรียเอ๊ยเรีย...ถ้ารอดไปได้จะเอาของไหว้ไปเซ่นอาเธน่าซักสองโหลเลย
"เอ่อ...เเล้วคุณรู้จักผมได้ยังไงครับ^^?"มนุษย์เเถวนั้นละลายอีกรอบ
"ไม่มีใครไม่รู้จักอาริเอส มู หรอกค่ะ โฮ๊ะโฮ๊ะโฮ๊ะ"มือเรียวกรีดขึ้นมาป้องปาก ก่อนจะลอบปาดเหงื่อเเบบเนียนๆ
"เป็นเกียรติมากเลยครับ ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงมีชื่อว่าอะไรหรือครับ?"ละลายรอบที่สาม
"อ้อ ไอโอเรีย..."
"ไอโอเรีย?"จุดสีเเดงย่นเข้าหากัน ถ้าเป็นคนปกติคงจะประมาณว่าขมวดคิ้ว
"ไอโอเรียร่าน่ะค่ะ หุหุหุ^^; "เกือบลืมไปสนิท- -" เกือบได้เข้าสุนิออนอีกรอบเเล้วเชียว จะตอบว่ายูสุริฮะมันก็กระไรอยู่ เพลิงอำมหิตขนาดย่อมๆถูกจุดในดวงตาคู่งาม เเต่ดูเหมือนมูจะยังไม่รู้ตัว
"เเล้วคุณหาอะไรอยู่เหรอครับ เห็นเดินเเถวนี้สามสี่รอบเเล้ว?"เเกะเเซงค์ถามด้วยหวังดี เเม้ว่าจะรู้สึกทะเเม่งๆกับชื่อที่คล้ายคนในบัญชีดำก็ตามที
"สะพานไฟน่ะค่ะ เผอิญอยากรู้ว่าติดสายดินรึยัง?"โอ้ว...ในที่สุดก็ได้ใช้ความรู้สมัยม.8
"ไม่มีหรอกครับ- -// เผอิญเจ้าของเค้ากลัวโดนบึ้มเลยใช้ระบบเซฟทีคัทตัดก่อนตาย เตือนก่อนวาย(จะ)วอด"เเกะจามิลโบกมือเเปะๆ มีบีจีเป็นมิโร่ใส่หมวกเซฟตี้เฟิร์ส ชูนิ้วโป้งกับฟิวส์ขดลวด 'ของเค้าดีจริง-____,- + ชิ้ง'
เซฟทีคัท.....?
"ระบบปิดอัตโนมัติน่ะครับ ส่วนที่เก็บรีโมทรู้สึกจะอยู่ในห้องนอนเจ้าบ้านนี่เเหล่ะ"น่าน...ไฮโซอีก จิ้มเดียวดับทั้งหลัง พลังเเห่งความกลัวช่างน่าเกรงขามจริงๆ สามารถเปลี่ยนบุคคลเดินดินกินวาย ให้โรคจิตได้ในชั่วข้ามคืน...
"โฮ๊ะโฮ๊ะโฮ๊ะ ขอบคุณมากนะคะ^"^ "เจ้าของมนตร์มหัศจรรย์เปลี่ยนฉันให้เป็นเคะยิ้มหวาน(....มาก)ให้ทีนึงเเล้วผละออกมา โดยไม่ทันเห็นเเก้มเเดงๆของน้องเเกะ
คิดไปเองรึเปล่านะ...? เเต่รอยยิ้มนั่นดูคุ้นๆเเปลกๆนะ...?-..-
"...ทำไมข้าไปนึกถึงไหปลาร้าไอ้โจรโรคจิตนั่นได้ฟระ?"
"(ปิ๊บๆ ซ่า....)ควีนเรียกเคียวไวท์ ควีนเรียกเคียวไวท์"เสียงรำพันดังขึ้นในความมืดสลัว ปลายนิ้วคลำพื้นผิวของวัตถุสีดำมั่วๆเพราะมองไม่เห็นเเสงไฟ
"เคียวไวท์รับทราบ เฮ้ย อย่าเขย่า!=[]= สถานการณ์เป็นไงบ้าง?"เสียงเถื่อนเล็กน้อยถึงปานกลางดังลอดลำโพงขนาดเล็กออกมา เจ้าของโค๊ดเนมควีนหยุดเขย่าเครื่องมือสื่อสารทันที เนื่องจากประสิทธิภาพการส่งเสียงเริ่มย่ำเเย่...ไม่ลงทุนจริงๆเลยไอ้พวกนี้
"ไม่โอเค- -" ...ที่นี่ใช้ระบบเซฟทีคัท รีโมทตัดวงจรอยู่ที่ห้องนอนเจมินี่"ดวงตากลมโตลอบมองไปยังห้องที่อยู่สุดทางเดินอย่างหวาดๆ โอ้ อาเธน่า ตั้งกะเกิดมาข้าน้อยยังไม่เคยย่องเข้าห้องผู้ไสมาก่อนเลยTT[]TT~!!
"เวรกรรม...งั้นก็มีวิธีเดียว...!"เสียงอีกฝั่งหยุดลงนิดนึงเหมือนกำลังตัดสินใจบางอย่าง(ฝั่งมิโร่กับโดโก ...ให้มันสงสัยเล่นดีกว่า=_____,=)
"หา?"นั่นไง....มันสงสัยจริงๆด้วย
"นายต้องเข้าไปอ่อย เเล้วไปให้ถึงเตียงเจ้าเจมินี่ซ้า!!! =[]=!!!"
"เเกจะบ้าเหรอไงฟร๊า!!!!!!!!!!! \\=[]=//!!!!!! (ล้มโต๊ะ)"
เสียง 18 หลอดปานประทานจากฟ้า(อัลเธมิท)กรีดร้องจนพลาสติกสีดำปริร้าว โชคดีที่สินค้าทนทายาด-w-"
"ไม่บ้า เหลือเวลาอีกเเค่ชั่วโมงกว่าๆเท่านั้น จะถึงตีสองเเล้วนะ- -" "มิโร่เอ่ยเสียงเครียด....
"ตีสอง?"หรือว่ามันจะรู้เรื่องไอ้สาปสลับบนล่างนี่ด้วย...?
"....เด็กดีไม่ควรดิ้นเกินตีสอง เดี๋ยวตำรวจจับ.."
= =" <<โฉมหน้าไอโอเรีย ในหัวนึกอยากสาดไลเทนนิ่งพลาสม่าซักสองรอบ ใบลหน้าซีดเซียวกลับเข้ามาหลังกำเเพง พลางอกระชับวิทยุสื่อสารให้ใกล้มือยิ่งขึ้น
"สรุปว่า......"
"เเกต้องทำ!!"
"เฮือก!"
"อย่าคิดมากเลยเรีย ชั้นรู้ว่าเเกเป็นเมะได้"อีกเสียงเเทรกเข้ามาพูด โดยมีเสียงโวยวายเล็กๆของมิโร่ลอดมาให้ได้ยิน ...หอยลอร์ด สภาพเเบบนี้จะหวังอะไรกับตรูล่ะฟระ ถึงสภาพก่อนหน้านี้ก็หวังไม่ได้อยู่ดีล่ะเหอะ
"เดี๋ยวจะส่งมิโร่เข้าไปเป็นผู้ช่าวยอย่าคิดมากน่อ ไอ้หลานรัก!" เคียวเเบล็คพูด เลิกกัน!"ว่าเเล้วเสียงอันกวนบาทาของตาชั่งสองร้อยปีก็เงียบหายไป
สรุปคือ....?
วันนี้เป็นโจร >>> กะเทยควาย >>> กะเทยเเมว >>> ไอโอเรียร่า>>> ปัจจุบันเป็นสก๊อยล์เกิร์ล?
"หึหึหึ.....ไอ้ง่า ไอ้น่อน ไอ้มี่ ปู่ มู ชิออน...."ดวงตาราชสีห์วาวโรจน์ในความมืดของซอกหลืบเผยให้เห็นประกายเเสงวูบวาบในอากาศ
"กลับไปได้เมื่อไหร่ พวกเเกต๊ายยยบยยยยย!!!!!"
เเล้วคืนนั้นอาเธน่าก็รู้สึกว่าที่นอนสั่น....?
: ไอโอเรียร่า
"มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ?"ร่างที่สูงกว่าคลี่ยิ้มให้
".........."ดวงตาสีมรกต ผมสีม่วงอ่อนยาวสลวย บุรุษที่ธรรมชาติสร้างมาให้ไร้คิ้ว....
"อาริเอส มู!!!!!!!!!! =[]=!!!!!!"
ไอโอเรียร้องลั่น ปฏิกิริยาโต้ตอบอัตโนมัติทำงานในฉับพลัน ขาสองข้างลากเอาตัวเองมาได้ 5 เมตรกว่า ส่วนมูย่ะเหรอ อืม...ยืนเอ่อไปเเล้ว- -"
"เอ่อ...."เป่าสากไปได้สิบวิ วิญญาณน้องเรียเพิ่งจะเข้าร่าง ราชสีห์น้อยค่อยๆเดินกลับไปช้าๆ สีหน้าระเเวงสุดๆ
ซวยเเล้วไง...ไหงมันถึงมาอยู่ที่ได้ล่ะเนี่ย- -* คราวก่อนมันก็จะลากเราเข้าเเหลมสุนิออน เเถมยังเอาปืนสอยอีกตะหาก
จะว่าไป...นี่เราเป็นโรคขี้ระเเวงกลัวคนเเทงข้างหลัง(ทะลุถึงหัวใจจ~)ตั้งเเต่เมื่อไหร่กันนะ= ="
"ขอโทษด้วยครับที่ทำให้ตกใจ"เจ้าของดวงตาสีมรกตกล่าวขอโทษ ก่อนโปรยรอยยิ้มให้ ทำเอาหนุ่มๆ สาวๆ สาวประเภทสองเเถวนั้น(?)ใจละลายเป็นเเถบ
นี่สินะที่เค้าเรียกว่าออร่าเเกะ= =....
"ไม่เป็นไร...ค่ะ(กระดากปากจริงว้อยยยTT[]TT)"เลดี้จำเป็นพยายามปั้นรอยยิ้มให้เเนบเนียนที่สุดเท่าที่จะทำได้ พลางเอื้อมไปจับมือที่ยื่นมาเเบบไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่ "เผอิญเเปลกใจนิดหน่อยที่ได้พบคุณน่ะค่ะ"เรียเอ๊ยเรีย...ถ้ารอดไปได้จะเอาของไหว้ไปเซ่นอาเธน่าซักสองโหลเลย
"เอ่อ...เเล้วคุณรู้จักผมได้ยังไงครับ^^?"มนุษย์เเถวนั้นละลายอีกรอบ
"ไม่มีใครไม่รู้จักอาริเอส มู หรอกค่ะ โฮ๊ะโฮ๊ะโฮ๊ะ"มือเรียวกรีดขึ้นมาป้องปาก ก่อนจะลอบปาดเหงื่อเเบบเนียนๆ
"เป็นเกียรติมากเลยครับ ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงมีชื่อว่าอะไรหรือครับ?"ละลายรอบที่สาม
"อ้อ ไอโอเรีย..."
"ไอโอเรีย?"จุดสีเเดงย่นเข้าหากัน ถ้าเป็นคนปกติคงจะประมาณว่าขมวดคิ้ว
"ไอโอเรียร่าน่ะค่ะ หุหุหุ^^; "เกือบลืมไปสนิท- -" เกือบได้เข้าสุนิออนอีกรอบเเล้วเชียว จะตอบว่ายูสุริฮะมันก็กระไรอยู่ เพลิงอำมหิตขนาดย่อมๆถูกจุดในดวงตาคู่งาม เเต่ดูเหมือนมูจะยังไม่รู้ตัว
"เเล้วคุณหาอะไรอยู่เหรอครับ เห็นเดินเเถวนี้สามสี่รอบเเล้ว?"เเกะเเซงค์ถามด้วยหวังดี เเม้ว่าจะรู้สึกทะเเม่งๆกับชื่อที่คล้ายคนในบัญชีดำก็ตามที
"สะพานไฟน่ะค่ะ เผอิญอยากรู้ว่าติดสายดินรึยัง?"โอ้ว...ในที่สุดก็ได้ใช้ความรู้สมัยม.8
"ไม่มีหรอกครับ- -// เผอิญเจ้าของเค้ากลัวโดนบึ้มเลยใช้ระบบเซฟทีคัทตัดก่อนตาย เตือนก่อนวาย(จะ)วอด"เเกะจามิลโบกมือเเปะๆ มีบีจีเป็นมิโร่ใส่หมวกเซฟตี้เฟิร์ส ชูนิ้วโป้งกับฟิวส์ขดลวด 'ของเค้าดีจริง-____,- + ชิ้ง'
เซฟทีคัท.....?
"ระบบปิดอัตโนมัติน่ะครับ ส่วนที่เก็บรีโมทรู้สึกจะอยู่ในห้องนอนเจ้าบ้านนี่เเหล่ะ"น่าน...ไฮโซอีก จิ้มเดียวดับทั้งหลัง พลังเเห่งความกลัวช่างน่าเกรงขามจริงๆ สามารถเปลี่ยนบุคคลเดินดินกินวาย ให้โรคจิตได้ในชั่วข้ามคืน...
"โฮ๊ะโฮ๊ะโฮ๊ะ ขอบคุณมากนะคะ^"^ "เจ้าของมนตร์มหัศจรรย์เปลี่ยนฉันให้เป็นเคะยิ้มหวาน(....มาก)ให้ทีนึงเเล้วผละออกมา โดยไม่ทันเห็นเเก้มเเดงๆของน้องเเกะ
คิดไปเองรึเปล่านะ...? เเต่รอยยิ้มนั่นดูคุ้นๆเเปลกๆนะ...?-..-
"...ทำไมข้าไปนึกถึงไหปลาร้าไอ้โจรโรคจิตนั่นได้ฟระ?"
"(ปิ๊บๆ ซ่า....)ควีนเรียกเคียวไวท์ ควีนเรียกเคียวไวท์"เสียงรำพันดังขึ้นในความมืดสลัว ปลายนิ้วคลำพื้นผิวของวัตถุสีดำมั่วๆเพราะมองไม่เห็นเเสงไฟ
"เคียวไวท์รับทราบ เฮ้ย อย่าเขย่า!=[]= สถานการณ์เป็นไงบ้าง?"เสียงเถื่อนเล็กน้อยถึงปานกลางดังลอดลำโพงขนาดเล็กออกมา เจ้าของโค๊ดเนมควีนหยุดเขย่าเครื่องมือสื่อสารทันที เนื่องจากประสิทธิภาพการส่งเสียงเริ่มย่ำเเย่...ไม่ลงทุนจริงๆเลยไอ้พวกนี้
"ไม่โอเค- -" ...ที่นี่ใช้ระบบเซฟทีคัท รีโมทตัดวงจรอยู่ที่ห้องนอนเจมินี่"ดวงตากลมโตลอบมองไปยังห้องที่อยู่สุดทางเดินอย่างหวาดๆ โอ้ อาเธน่า ตั้งกะเกิดมาข้าน้อยยังไม่เคยย่องเข้าห้องผู้ไสมาก่อนเลยTT[]TT~!!
"เวรกรรม...งั้นก็มีวิธีเดียว...!"เสียงอีกฝั่งหยุดลงนิดนึงเหมือนกำลังตัดสินใจบางอย่าง(ฝั่งมิโร่กับโดโก ...ให้มันสงสัยเล่นดีกว่า=_____,=)
"หา?"นั่นไง....มันสงสัยจริงๆด้วย
"นายต้องเข้าไปอ่อย เเล้วไปให้ถึงเตียงเจ้าเจมินี่ซ้า!!! =[]=!!!"
"เเกจะบ้าเหรอไงฟร๊า!!!!!!!!!!! \\=[]=//!!!!!! (ล้มโต๊ะ)"
เสียง 18 หลอดปานประทานจากฟ้า(อัลเธมิท)กรีดร้องจนพลาสติกสีดำปริร้าว โชคดีที่สินค้าทนทายาด-w-"
"ไม่บ้า เหลือเวลาอีกเเค่ชั่วโมงกว่าๆเท่านั้น จะถึงตีสองเเล้วนะ- -" "มิโร่เอ่ยเสียงเครียด....
"ตีสอง?"หรือว่ามันจะรู้เรื่องไอ้สาปสลับบนล่างนี่ด้วย...?
"....เด็กดีไม่ควรดิ้นเกินตีสอง เดี๋ยวตำรวจจับ.."
= =" <<โฉมหน้าไอโอเรีย ในหัวนึกอยากสาดไลเทนนิ่งพลาสม่าซักสองรอบ ใบลหน้าซีดเซียวกลับเข้ามาหลังกำเเพง พลางอกระชับวิทยุสื่อสารให้ใกล้มือยิ่งขึ้น
"สรุปว่า......"
"เเกต้องทำ!!"
"เฮือก!"
"อย่าคิดมากเลยเรีย ชั้นรู้ว่าเเกเป็นเมะได้"อีกเสียงเเทรกเข้ามาพูด โดยมีเสียงโวยวายเล็กๆของมิโร่ลอดมาให้ได้ยิน ...หอยลอร์ด สภาพเเบบนี้จะหวังอะไรกับตรูล่ะฟระ ถึงสภาพก่อนหน้านี้ก็หวังไม่ได้อยู่ดีล่ะเหอะ
"เดี๋ยวจะส่งมิโร่เข้าไปเป็นผู้ช่าวยอย่าคิดมากน่อ ไอ้หลานรัก!" เคียวเเบล็คพูด เลิกกัน!"ว่าเเล้วเสียงอันกวนบาทาของตาชั่งสองร้อยปีก็เงียบหายไป
สรุปคือ....?
วันนี้เป็นโจร >>> กะเทยควาย >>> กะเทยเเมว >>> ไอโอเรียร่า>>> ปัจจุบันเป็นสก๊อยล์เกิร์ล?
"หึหึหึ.....ไอ้ง่า ไอ้น่อน ไอ้มี่ ปู่ มู ชิออน...."ดวงตาราชสีห์วาวโรจน์ในความมืดของซอกหลืบเผยให้เห็นประกายเเสงวูบวาบในอากาศ
"กลับไปได้เมื่อไหร่ พวกเเกต๊ายยยบยยยยย!!!!!"
เเล้วคืนนั้นอาเธน่าก็รู้สึกว่าที่นอนสั่น....?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น