[Saint seiya]Fairytale?

ลำดับตอนที่ #1 : หน้าที่ 1 : ต้นเหตุ

หน้าที่ 1
ต้นเหตุ



ตูม! โครม! คราม!

นัยตาคู่หนึ่งหรี่มองภาพอันเเสนจะ'ปกติ'ตรงหน้าพลางหาวหวอดใหญ่ๆ เศษฝุ่นฟุ้งตลบไม่ได้สร้างความเดือดร้อนเเก่บุคคลที่ใกล้หลับอย่างเขาเลย เล
โอ ไอโอเรีย เอามือยันคางด้วยความเพลีย พร้อมด้วยสหายสองคนซึงมีสีหน้าโมโนโทนไม่เเพ้กัน

"ทำไมเราต้องมานั่งอยู่ตรงนี้ด้วยล่ะ..."ราชสีห์หนุ่มบ่นพึมพำ จนคนด้านบนก้มลงมอง ดวงตาสีเเซฟไฟร์ฉายเเววรำคาญใจเล็กน้อย เเต่ก็อ้าปากตอบเเต่โดยดี ด้วยความสงสารสมองอันน้อยนิด(?)ของเพื่อนร่วมชะตากรรม

"เพราะท่านเทพี(สุดประเสริฐ)มีคำสั่งเรียกรวมพลโกลด์เซนต์ทุกคนน่ะสิ...อย่าบอกนะว่านายมาทั้งๆที่ไม่ได้อ่านจดหมายน่ะ?"สกอร์เปี้ยน มิโร่เอ่ยเบาๆ เเละได้รับการส่ายหัวจากไอโอเรียเป็นคำตอบ

"ห๊าว~วว...ไอ้จดหมายนั้นอ่ะนะ เอาไปพับจรวดไว้ก่อกวนไอ้ช่ามันตั้งนานเเล้ว"มือหยาบกร้านเปลี่ยนจากกอดหมวกมาโบกพั่บๆ ซึ่งเขาไม่ได้พูดต่อว่าหลังจากที่มันลอยเข้าไปกระทบหัวทองๆของบุรุษผู้ใกล้เคียงพระเจ้าก็กลายเป็นปุ๋ยต้นสาละไปเรียบร้อยเเล้ว เเถมรอยฝ่ามือเเดงๆที่หัวเขาเป็นของกำนัล

คามิวส่ายหัว ในขณะที่เเมงป่องสวรรค์กุมขมับตัวเอง ร่างสูงเบี่ยงตัวหลบเสาต้นเท่าควายที่พุ่งมาด้วยความเร็วอย่างสวยงาม ก่อนจะกลับมาเข้าสู่บทสนทนาอันไร้สาระต่อ

"มีมารยาทหน่อยสิไอโอเรีย ต่อให้อาเธน่ายังไม่เสด็จมา นายก็ควรจะอยู่ในที่ของตัวเองนะ...ฮ้าว"เซนต์เเห่งอควาเรียสเอ่ยเตือนเบาๆ ดวงตาปรือใกล้จะไปเอริเชี่ยนเต็มที่ จนมิโร่ต้องคอยประคองไม่ให้สลบหัวโหม่งพื้นไปซะก่อน ทั้งๆที่ตัวเองก็ใกล้จะเหยียบไอ้เเมวผิดที่เเล้ว

มีมารยาทเเล้วหัวโหม่งโลกตรูว่าไม่เวิร์คฟ่ะ...

"อย่าคิดอะไรมากเลยไอ้เเช่มมันยังลงไปนอนตายเเล้ว ส่วนไอ้พวกที่เหลือก็นั่งพนันกันว่าสงครามพันวันใครจะชนะ"เขาปรายตามองไปยังพี่ชายของตนเองที่กำเเบงค์ห้าร้อยในมือเเน่นยิ่งกว่าอุ้มอาเธน่า ล้อมวงด้วยก๊วนเก่าคือไลบร้า โดโกที่เหงื่อเเตกพลั่กๆ เเคปริคอร์น ชูร่าถึงไม่ได้เล่น เเต่ก็โดนอาเฮียเเกลากไปอยู่ดี ทอรัส อันเดบารัน เเละ เเคนเซอร์ เดธมาสก์ที่น็อคค้างไปเเล้ว

เนื่องจากการเรียกประชุมด่วนของเหล่าโกลด์เซนต์ซึ่งมีคำสั่งตรงลงมาจากอาเธน่า เทพีสูงสุดผู้ปกครองเเซงทัวรี่ จึงทำให้นักรบเกราะทองทั้งหลายต้องเเหกขี้ตาตื่นมาตั้งเเต่ไก่ยังขัน ไม่รู้ว่าเครื่องบินเกิดดีเลย์ หรืออย่างไรองค์เทพีเเห่งความสงบสุขจึงยังเดินทางมาไม่ถึง ทิ้งให้เเซงทัวรี่ไม่สงบสุขเช่นนี้

เสียงโครมครามยังดังไม่หยุดหย่อน เเละรู้สึกว่าจะหนักขึ้นเป็นพิเศษ เเต่สำหรับเหล่าเซนต์เเล้วช่างสงบสุขอย่างยิ่ง

มันถล่มกันหลังอาหารเเละก่อนนอน จะให้พวกตรูไม่ชินก็กระไรอยู่....เสียงในใจทุกคน อาจจะเพราะสองพี่น้องราศีเมถุนไม่ได้หาเรื่องกันมานานก็เป็นได้จึงลงมือกันเต็มที่ไม่เกรงกลัวบารมีเคียวโก หรืออันตรายรอบด้าน ต่อให้โดนใครก็คงไม่ตายง่ายๆอยู่เเล้ว  เเต่ละตัวถึกขนาดนี้ หรือต่อให้ตายดี๋ยวมันก็กลับมาใหม่อยู่ดี

ทำไมตัวละครมันรียูสจังเลยฟะ....?

"คาน่อนเเก ไอ้น้องเวร!!"เสียงทุ้มเเหกปากโวยวายลั่น ตามด้วยอะไรต่อมิอะไรลอยมาตามทิศทางของเสียง ทำเอาน้องขนุนต้องเบี่ยงตัวหลบจนเเทบยืนไม่อยู่

"อะไรฟระ!!? ใครๆเค้าก็รู้ว่าพี่เเอบปิ๊งอะโฟร กะอีเเค่เรื่องเเค่นี้เอง!"ไอ้น้องรักไม่เงียบ ยังเสือกโพทะนาเพิ่มให้เป็นของรางวัล จนอะโฟรดิตี้ที่นั่งปลงอยู่เเถวนั้นเกิดสำลักน้ำลายตัวเองขึ้นมา

"เหอๆ เเต่ที่ทำไม่ได้เพราะไอ้เเช่มเป็นก้างขวางคออยู่สินะ"เซนต์คนน้องเเห่งเจมินี่หัวเราะเยาะ ก่อนจะวิ่งหลบคอสโมสังหารของบุคคลร่วมสายเลือด ทำเอาท่านสง่าฟิวส์ขาด

"ไปตายที่ไหนก็ไปเลยไป๊ Another Dimension!!!!"เพดานวิหารเคียวโกอันศักสิทธิ์เเปรเปลี่ยนเป็นห้วงอวกาศ มีดาวเทียวนาซ่าลอยอยู่สองสามตัว

โอ้ ไฮโซ ท้องฟ้าจำลองยังอาย...

"ไม่โดนอ่ะพี่"คาน่อนหักเลี้ยว รอดตัวอย่างหวุดหวิด เพียงเเต่ว่า....

"เจ้ย...!!!!"สุดยอดความรักความเป็นห่วงถูกส่งต่อให้เพื่อนร่วมรุ่นอย่างซาจิทาเรียสไอโอรอส(เนื่องจากคาน่อนหลบได้)

โอ้ อาเธน่าช่วยกล้วยทอด โปเซดอนทอดกล้วย อาหมวยตกปลา!! คนที่ปรกติมักจะหัวเราะอยู่เสมอตอนนี้ชักทำไม่ออก ไอ้คนรอบตัวมันก็เผ่นไปหมด"TT TT ชู่จ๋า....ปู่ ไอ้พวกบ้า" หัวสมองของเซนต์เเห่งซาจิทาเรียสเริ่มตื้อ ในที่สุดก็สิ้นคิดเอาอะไรเเถวๆนั้นมาบัง

หมับ!


"เรียน้องรัก...!"



เฮ้ย...?