คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter 1 : พบเธอที่งานวัด
เเก้หน่อยน่อ เผอิญไม่ถนัดสำนวนต่อไปนี้จะใช้ภาษาปกติเเล้วตัวอิโมเช่นเดิมนะคะ= =//
(เเต่จะเสื่อมยิ่งกว่าเดิม)
--------------------------------------
ตอนที่ 1
พบเธอที่งานวัด
กาลครั้งหนึ่งนาน นาน นาน....น.. มาเเล้ว เเต่เพิ่งจะนึกออกเมื่อเช้านี้ ยังมีหมู่บ้านอันสงบสุขนามว่าลดาวัลย์(โรโดริโอ) ตั้งอยู่ ณ ชานเมืองของกรุงบางเเซงค์ หากเเต่บ้านกำนันทั้งสองกลับไปถูกกันนัก บ้านหนึ่งปกครองทางเหนือ อีกบ้านปกครองทางใต้ เห็นหน้ากันพาลต้องเอาบาทาปะทะทุกทีไป หากว่าทั้งสองบ้านเป็นเช่นนี้ต่อไปก็คงดี.....
เรื่องมันเริ่มต้นในวันที่บ้านกำนันอนึ่ง ทองลาภ(หมายเหตุ-ทอรัส อันเดบารัน)จัดงานบุญขึ้น ด้วยความอยากรู้อยากเห็นทายาทหนุ่มของฝ่ายตรงข้ามจึงลอบเข้าไปเที่ยวจนได้พบกับสตรีผู้นึง เเละเกิดเป็นตำนานรักที่เลื่องลือ....
"เอ้าเร่เข้ามาๆ น้ำเเข็งใสสูตรเด็ดร้านเเม่เขมาเจ้าเก่าจ้า~!!"เสียงเเหกปากโฆษณาสินค้าร้านตัวเองดังกระหึ่มเเข่งกัน เขาเอี้ยวตัวหลบผู้คน พร้อมกระชับของในมือให้เเน่นยิ่งขึ้น
ชายหนุ่มพยายามเเทรกฝูงชนไปสู่ที่สงบๆ ผ่านไปนานกว่าความพยายามจะสำเร็จ ร่างสูงเอามือยันกับต้นไม้พลางหายใจหอบเเฮ่กๆ
"โอย...ทำไมคนมันเยอะอย่างงี้ฟระ= =*"เขาทิ้งตัวลงนั่งใต้ต้นไม้เเถวนั้น เเสงเเดดยามบ่ายทำให้เหงื่อไหลโทรมตัว เเม้จะเอาผ้ามาเช็ดได้บ้างเเต่ความร้อนก็ไม่ได้ลดน้อยลง ขายาวๆเหยียดไปกับพื้นพลางบิดขี้เกียจ
พลั่ก!
"ห๊ะ....?"ดวงตาเบิกขึ้นเเบบงงๆ เมื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมาปะทะขา
"อ๊ะ...." ชั่ววินาทีที่อะไรบางอย่างพุ่งเข้าใส่ตัวกลับได้กลิ่นหอมน่าประหลาด
"ว๊ากกกกกก!!!!"
โครม!!!!!
"อ่อย......อะหยังมันทับข้อยน่อ=A=...."เสียงห้าวครางหงิงๆ พยายามสลัดเอาปูน้อยกลอยใจที่บินวนรอบหัวเอาเองออก เเสงเเดดเเสบตาเดาได้ว่าโดนกระเเทกออกมาเลยเงาไม้เลยที่เดียว
ในขณะที่พยายามเอามือบังเเดด อยุ่ๆฟ้าก็มือลง ดวงตาที่ไม่ชินกับเเสงเริ่มมองเห็นด้านบนได้ชัดขึ้น
"เป็นอะไรรึเปล่า?"หือ คน.....
......
....
..
..
..
.
สาวสวย=[]=!!!
"เอ่อ......ขอโทษนะ ไม่ทราบว่าตายยัง= =" ?"คนด้านบนเริ่มเอามือเขี่ยๆหัวดู โอ้ว~ หนุ่มโสดปลื้มมม ตายทั้งอย่างงี้เลยก็ได้จ้ะ =w=
"อ่ะ ขอโทษ เผอิญมึนไปหน่อย^^""หลังจากหลอกให้เค้ามาเเต๊ะอั๋งได้ซักพัก สามัญสำนึกเริ่มทำงานให้ยันตัวลุกขึ้นมา(หากช้ากว่านี้อาจโดนหามเข้าปอเต็กตึ๊งได้= =")
ผิวกายขาวสว่าง เรือนผมสำฟ้าคราม ดวงสีน้ำเงินรวมทั้งริมฝีปากสีเเดงราวดอกชบา นับว่าเป็นผู้หญิงสวยขั้นหายากคนนึง
"ขอโทษที เผอิญข้าสะดุด ไม่ทราบว่าเป็นอะไรมากมั้ย?"ได้สติเอาก็ตอนเค้ายืนผ้ามาให้ ไม่งั้นคงนั่งเหม่อต่อ
"ไม่ เเล้วเจ้าล่ะเจ็บตรงไหนรึเปล่า"เเม้ในใจจะพยายามสุภาพบุรุษ
......เเต่ขอบอกว่าหน้ามันเริ่มม่อเเล้ว- -*
"ไม่เป็นไร ดูท่าจะร้อนสินะ เอานี่ไปใช้ซะสิ"หญิงสาวสังเกตุเม็ดเหงื่อบนตัวเเล้วล้วงอะไรบ้างอย่างออกมาจากกระเป๋า
มือกร้านรับของมาโดยถือโอกาสลูบมือไปอีกหน่อยนึง
'เเป้งเย็นตรามัจฉาคู่'
"เจ้าชื่ออะไรล่ะ? ข้าจะได้เรียกถูก"กลิ่นหอมจากเเป้งลอยคลุ้ง เเค่ดูท่าเจ้าตัวจะสนใจเเต่จ้องฝ่ายตรงข้าม โชคดีที่ไม่โดนฝ่ามือประทับหน้าเอา=A=
"ข้าชื่อเฟื่องฟ้า พีระเศษ(หมายเหตุ-พิสเซส อโฟรดิเต้) เรียกเฟื่องก็ได้นะ"หยิงสาวยิ้มหวานได้ เเต่ในใจเเอบเหงื่อตกเมื่อเห็นคนตรงข้ามเริ่มเหยาะเเป้งผิดที่ไปลงหัวตัวเอง
"ข้าชื่อเดชมาก เเคนเสร่อ(หมายเหตุ-เเคนเซอร์ เดธมาสก์) เเถวบ้านเรียกเเช่ม"มือกร้านเกาหัวเเกรกๆเเก้เก้อ ผงเเปล้งประจายออกมาจากเส้นผมสีเทาซึ่งมันก็ไม่รู้ตัวอีกเหมือนเดิม= ="
ใบหน้าหวานเริ่มเเดงเรื่อ ความเงียบโรยตัวลงซักพัก ก่อนที่ฝ่ายชายจะตัดสินใจทำลายมันขึ้นมา
"เเล้วเจ้ามาทำอะไรที่นี่ล่ะ?"
"ข้ามาช่วยงานพ่อน่ะ"เสียงหวานตอบตะกุกตะกัก
"พ่อเหรอ....?"ไม่ทันที่จะได้ถามต่อ เสียงหนึ่งก็พลันขัดจังหวะขึ้นมาซะก่อน
"อีเฟื่อง อีเฟื่อง! อยู่เเถวนี้ไหม มานี่หน่อยสิลูก!!"น้ำเสียงอันเป็นเอกลักษณ์ทำเอาปูน้อยกลอยใจกระเด้งลุกเเทบไม่ทัน
กำนันอนึ่ง=[]=!!!! เวร ขืนให้มาเห็นล่ะข้อยตายเเหน่!!
"ขอตัวก่อนนะ เผอิญเซเว่นใกล้ปิด^^" "ชายหนุ่มรีบวิ่งออกมาทันที ได้ยินเพียงเสียงตะโกนไล่หลังของเฟื่อง
"เเล้วของนี่ล่ะ!!?"หญิงสาวทำท่าจะวิ่งตาม เเต่ต้องตัดใจเมื่อเเผ่นหลังที่ประดับรอยสักรูปู เลือนหายไปในฝูงชนทิ้งไว้เพียงคำพูด
"ข้าให้เจ้าเเล้วกัน!"มือเรียวกอดห่อของเบาๆ ในหัวเหมือนมีเสียงคนพูดเล่นซ้ำไปซ้ำมา
"....อง.....เฟื่อง"
"อ๊ะ! จ้ะพ่อ?"ไหล่บางสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อได้ยินเสียงผู้เป็นบิดาร้องเรียก ร่างบางรีบวิ่งไปตามทาง ไม่ลืมที่จะหยิบของที่เพิ่งได้มาไปด้วยใจที่เต้นระรัว
เเช่มเหรอ....ข้าอยากเจอเจ้าอีกจริงๆนะ......
-----------------------------------
เเก้ใหม่เสื่อมยิ่งกว่าเดิม= ="
ความคิดเห็น