ลำดับตอนที่ #84
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #84 : บทที่เจ็ดสิบหก -- ข่าวร้าย
บทที่เจ็ดสิบหก
“ ฮือ...ฮือ...อึก...ฮือ...สน ” หญิงสาวกอดร่างสูงไว้แนบแน่นพลางสะอื้นโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
ชายทั้งสองต่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ณัฐยืนมองตาค้างแต่รุ่นพี่สติไวกว่าจับร่างของหญิงสาวออกจากอกโดยเร็ว
“ ก้อย...มีอะไรเหรอ ?! เป็นอะไร ? ”
“ สน...ฮืออ ฮืออ ” อีกฝ่ายละล่ำละลักโผเข้ากอดอีกรอบและสะอื้นร่ำไห้หนักกว่าเดิม
“ ก้อยไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว...มันสับสนไปหมด ”
ร่างสูงหันกลับมามองคนทางด้านหลังด้วยความเป็นห่วง แต่เขาก็ส่ายหัวให้ความหมายว่าไม่เป็นอะไร รุ่นพี่จึงคิ้วขมวดหันกลับไปดังเดิม
“ ก้อย...ใจเย็นๆก่อนนะ ”
“ ฮือ...ฮือ...อึก...ฮือ ”
รุ่นพี่พาร่างของหญิงสาวนั่งที่โซฟา รอจนอีกฝ่ายหยุดสะอื้นแล้วจึงถามออกไปอีกครั้ง
“ ก้อย...มีอะไรอยากพูดกับเรางั้นเหรอ ? ”
“ สน ? ” เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตาจนเกลี้ยง แล้วจึงเหลือบมองมาทางเขาที่กำลังยืนงงอยู่อีกฝั่งของห้อง แต่พี่สนก็รีบพูดแทรกขึ้นมาทันที
“ ก้อยอยากพูดอะไรก็พูดมาเถอะ เรากับน้องไม่เคยมีความลับกัน ” ถึงรุ่นพี่จะพูดออกไปอย่างนั้นแต่เขาก็ยังกระอักกระอ่วนอยู่ดี
เธอก้มหน้าลงแล้วพูดเสียงเบา “ แต่เรื่องนี้...ก้อยไม่อยากให้ ‘คนอื่น’ รู้ ”
ได้ยินดังนั้นเขาก็รู้ทันทีว่าต้องทำอย่างไร
“ คือ...อ้อ !! ณัฐนึกขึ้นได้ว่าไข่ในตู้เย็นหมดแล้วน่ะ งั้นณัฐขอออกไปซื้อที่เซเว่นก่อนนะ ”
“ ณัฐ !! ” พี่สนตะโกนเรียกโดยเร็วตั้งแต่เขายังไม่ได้ก้าวขาด้วยซ้ำ
“ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น ”
“ แต่ว่า... ”
“ ไข่น่ะ จะออกไปซื้อตอนไหนก็ได้นี่นา ”
“ พี่สน...ไม่เป็นไรหรอก ” เขาบอกด้วยสายตาแน่วแน่
แต่พี่สนก็ไม่สนใจออกคำสั่งเรียกให้เขาไปนั่งข้างๆทันที
“ ณัฐ...ขอร้องล่ะ มานั่งนี่เถอะ ”
เขาจ้องตารุ่นพี่สลับกับผู้หญิงคนนั้นไปมา ยืนนิ่งอยู่นาน...ก่อนที่จะหลุบตาต่ำแล้วตัดสินใจเดินออกมาจากห้องแล้วปิดประตูทันที ได้ยินแต่เสียงเรียกของรุ่นพี่ตามหลังสองสามครั้ง เขาจึงรีบก้าวเท้าเดินโดยเร็ว
เขารู้ดีว่าพี่ก้อยคงจะมีเรื่องกลุ้มใจมากพอสมควรเพราะสัมผัสได้จากน้ำเสียงที่ได้คุยกันก่อนหน้านี้ ขนาดเขาไม่รู้เรื่องอะไรยังรู้สึกสงสารอีกฝ่ายเลย เพราะมีเขาอยู่ด้วยเธออาจจะไม่กล้าเล่าปัญหาให้รุ่นพี่ฟัง บางทีเรื่องนี้อาจจะใหญ่เกินไปที่เขาควรจะมารับรู้ก็ได้ ในเวลานี้พี่สนไม่จำเป็นต้องมานั่งแคร์เขาหรอก ก่อนอื่นต้องจัดการปัญหาของพี่ก้อยให้ได้ก่อนเพราะเธอกำลังลำบาก
เพราะไม่ว่าจะยังไง...เขาก็เชื่อมั่นในตัวพี่สนอยู่แล้ว !!!
เขาเชื่อใจพี่สน !!
ร่างสูงมองคนที่พึ่งเดินออกไปพลางส่ายหัวอย่างขัดใจ แล้วจึงรีบหันมาหาคนตรงหน้า
“ ก้อย...อยากพูดเรื่องอะไรงั้นเหรอ ? ”
หญิงสาวน้ำตาคลอเบ้าขึ้นมาอีกครั้ง
“ ก้อยมีเรื่องจะบอกสน ”
“ ได้สิ เรื่องอะไรล่ะ ? ”
“ คือ... ” เธอจ้องตาเขาแน่นิ่ง แล้วน้ำตาไหลพรากเป็นทางยาวพลางสะอื้นหนัก
“ ก้อย...ฮือ...อึก...ก้อย ”
“ ก้อยท้องอ่ะสน !!!!!!! ”
“ ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง แต่ว่า...มันก็เกิดขึ้นแล้ว ก้อยไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีแล้วตอนนี้ ฮือ...ฮือ ”
“ ท้องเหรอ ?! ” เขาขมวดคิ้วแน่น
“ ใช่...พึ่งรู้เมื่อเดือนที่แล้ว ”
“ ท้องกี่เดือนแล้ว ? ”
“ ห้าเดือน ”
เหมือนสายฟ้าฟาดลงมากลางกระหม่อม เขาขมวดคิ้วแน่น
“ ท้องกับใคร ?! ”
“ ฮือ...อึก...ฮือ...ฮือ ” ไม่มีคำตอบจากคนตรงหน้า ความรู้สึกหวาดหวั่นเริ่มถาโถมเข้ามา
“ สรุปว่าท้องกับใคร ?! บอกมาสิก้อย อย่าเงียบแบบนี้ ”
หญิงสาวหันขวับ พร้อมกับตวาดเสียงดัง ดวงตาแดงก่ำจ้องอีกฝ่ายเขม็ง
“ ทำไม ?! ถ้าเป็นสนแล้วไง สนจะไม่รับผิดชอบใช่มั้ย สนก็เป็นเหมือนผู้ชายเลวๆทั่วไปใช่มั้ย !!!!? ”
“ .............................................. ”
“ ............................................... ”
ร่างสูงนิ่งเงียบเป็นคำตอบ ก่อนที่จะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ ก้อย ? สรุปอยากบอกอะไรเรากันแน่ ”
“ ฮือ...ฮือ...อึก...ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสนก็จะเป็นคนแบบนี้ ”
“ สรุปใครทำเธอท้อง !? ”
“ .............................................. ” หญิงสาวเงียบเป็นคำตอบพลางร้องไห้สะอื้นจนเขาชักจะหงุดหงิด เรื่องที่ก้อยมาหาเขาในวันนี้ หรือว่า...
“ เราคบกันเมื่อห้าเดือนที่แล้วก็จริงนะ แต่ว่า...ทุกครั้งที่มีอะไรกัน เราก็ป้องกันตลอด จะท้องกับเราได้ยังไง ? แล้วช่วงนั้นก้อยก็ไม่ได้มีแค่เราคนเดียวนี่นา ‘ท้องกับคนอื่นหรือเปล่า ?’ ” เขาบอกตามตรง แต่แล้ว...
เพียะ !!!! หญิงสาวตบหน้าชายหนุ่มสุดแรง สายตาข่มกลั้นความคับแค้นใจเอาไว้ แล้วตามด้วยครั้งที่สอง
เพียะ !!!! เหวี่ยงแขนจนสุดแรงแล้วฟาดลงไปให้หนำใจอีกข้าง
เพียะ !!!!
ตุบ ๆ ๆ อั่ก ๆ ชายหนุ่มได้แต่ยกมือขึ้นมาป้องตัวเองไว้อย่างหลวมๆด้วยความตกใจ
“ ไอ้เฮี้ยเอ้ย !! ผู้ชายแม่งก็เลวอย่างนี้ทุกคนแหละ !!! ”
“ เฮ้ย ก้อย !! เดี๋ยวหยุดก่อน ” เขารีบจับข้อมือโดยเร็วเพื่อหยุดความคลุ้มคลั่งของหญิงสาว จนเธอหอบหายใจหนักพลางก้มหน้านิ่ง น้ำตาไหลเป็นทางยาวโดยไร้เสียงสะอื้น
“ ทำไม...ทำไมถึงพูดแบบนี้...อีกแล้ว... ”
“ ก็พูดความจริงนี่นา เรายังนึกไม่ออกเลยว่า...ก้อยจะท้องกับเราได้ยังไง ? ”
หญิงสาวแหงนหน้าขึ้นมามอง แววตาคู่สวยสั่นระริก
“ ใช่ เราป้องกันทุกครั้ง แต่จำได้มั้ย ที่ครั้งหนึ่งสนเมามาก... ”
“ แล้วเราก็...”
“ ...พลาด !! ”
“ ตอนไหน ? ” เขาพยายามนึกถึงเหตุการณ์ในอดีต
“ ครั้งแรกนั่นไง !! ”
เขาจ้องมองหญิงสาวแน่นิ่ง ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
จะเป็นไปได้ยังไงกัน ?!
“ .................................... ”
“ .................................... ”
“ สรุปคือ...ที่มาในวันนี้ ก้อยจะมาบอกว่า...ท้องกับเรางั้นเหรอ ?!! ”
หญิงสาวกัดฟันพยายามระงับความรู้สึกภายในใจ
“ ก็อย่างที่บอกน่ะแหละ ”
“ ไม่จริงอ่ะ ” เขาส่ายศีรษะ
“ หมายความว่าไงอ่ะสน พูดแบบนี้ไม่เชื่อกันเหรอ ?! ”
“ ไม่ใช่ไม่เชื่อ...แต่มันเชื่อได้ยากน่ะ แล้วเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลยนะ ”
“ ก็ใช่น่ะสิ มันไม่ใช่เรื่องเล็กเลย !! ก้อยต้องไปขอดร็อปเรียนไว้ก่อนเพราะกลัวว่าคนอื่นจะรู้ เรื่องแบบนี้ไม่กล้าแม้แต่จะบอกเพื่อนด้วยซ้ำ หลายอาทิตย์แล้วที่ก้อยนอนไม่กลับเพราะคิดมากจนจะบ้าตาย มันทรมานมากเลยรู้บ้างไหม ? ฮือ...อึก...ฮือ...ฮือ ”
เธอปล่อยโฮอออกมาอีกครั้ง เขารู้สึกสับสนกับสิ่งที่พึ่งได้รับรู้
ก้อย...ท้องกับเขา...เนี่ยนะ ?! จะเป็นไปได้ยังไง ?
ร่างสูงทรุดลงนั่งบนโซฟาพยายามนึกทบทวนเหตุการณ์ในอดีตด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น คืนที่เขากับก้อยมีอะไรกันครั้งแรก เขาได้ป้องกันมั้ยนะ ? คืนนั้น...เราเจอกันที่ผับ กินเหล้ากันจนเมา แล้วก็จบลงที่ห้องพักของหญิงสาว
แล้วหลังจากนั้นล่ะ ?!
เรื่องราวมันก็ผ่านมานานแล้ว ใครมันจะไปจำได้วะว่าได้ป้องกันหรือเปล่า ? โธ่เว้ย !!!
เขาถอนหายใจยกมือขึ้นกุมหัวตัวเองด้วยความกลัดกลุ้ม
เรื่องนี้...เขาต้องรู้ความจริงให้ได้
“ ก้อยบอกว่ารู้มาเดือนหนึ่งแล้วเหรอ ? ”
“ ........................................ ”
เขาหันไปหน้าหญิงสาว “ แล้วทำไมพึ่งมาบอกเราเอาป่านนี้ล่ะ ? ”
“ ก็ตอนแรก....ก้อยตั้งใจไม่บอกใครเพราะคิดว่าจะไป ‘เอาออก’ ”
“ แต่ว่า... ” เธอลูบท้องตัวเองอย่างอ่อนโยน
“ ตอนนี้ไม่อยากทำแล้ว...สงสารลูก ”
เขามองคนตรงหน้าก่อนที่จะถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความกลัดกลุ้ม เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไงกัน ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ก้อยเล่าให้ฟังเลย อยากจะนึกเหตุการณ์ในวันนั้นให้ออก อยากจะมั่นใจว่าเขาเองก็ป้องกันดี แต่ว่า...ถ้าคืนนั้นเขาพลาดจริงๆล่ะ ?!
โอ๊ย...ทำไมนึกไม่ออกวะ เขาเมามากขนาดนั้นเลยเหรอ ?!
แต่ว่า...เราทั้งคู่ก็รู้ ‘เรื่องพรรค์นี้’ ดี ก้อยก็คงผ่านผู้ชายมานับไม่ถ้วน...ใช่ย่อยซะที่ไหนกัน แล้วไม่คิดจะป้องกันตัวเองหน่อยเหรอ ก็รู้ว่าตัวเองอาจจะพลาดได้สักวัน พอคิดแบบนี้ก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลยแฮะ ปล่อยให้พลาดได้ยังไงกัน...แปลก
เขามองหน้าท้องของหญิงสาวที่เริ่มป่องออกมาเล็กน้อย ถ้าไม่มีใครสังเกตจริงๆก็คงไม่ทราบหรอกว่าผู้หญิงคนนี้กำลังท้อง เพราะว่าเธอร่างบอบบางมากและนี่ก็เป็นท้องแรกจึงดูไม่โตมากนัก
เด็กในท้องนั่น...อาจจะเป็นลูกของเขา หรืออาจจะเป็นลูกของผู้ชายคนอื่นก็ได้ เพราะตอนนี้ยังไม่มีหลักฐานอะไรพิสูจน์ว่าเป็นเพราะเขา เพราะฉะนั้นก็อย่าพึ่งร้อนใจไป !!
แต่ถ้าไม่ใช่ลูกของเขา...แล้วก้อยจะมาที่นี่ทำไม ก้อยจะมาโกหกทำไม ? เรื่องนี้สิที่น่าสงสัย
“ แล้วก้อยอยากให้เราทำอะไร ? ” เขาถามออกไป
เธอเบือนสายตาหนีทันที “ ก้อยแค่อยากให้สน ‘รู้ไว้เฉยๆ’ ไม่จำเป็นต้องมารับผิดชอบอะไรหรอก ”
“ หา ?! ” เขาอุทานออกมาทันที ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
“ ก้อยจะคลอดเด็กออกมา ก้อยจะเลี้ยงเค้าเอง.... ” น้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมาอีกครั้ง
“ เค้าไม่ต้องมีพ่อก็ได้ ”
“ พูดบ้าอะไรเนี่ย ?!! ”
“ ก้อยมาที่นี่เพื่อมาบอกว่าเราเป็นพ่อของลูก แค่อยากบอกให้เรารู้ไว้เฉยๆ แล้วก็จะกลับไปเลี้ยงลูกตัวคนเดียว ก้อยหมายความว่าอย่างนี้ใช่มั้ย ?! นี่พูดประชดกันหรือเปล่า ? หรือกำลังล้อเล่นกันอยู่ ”
“ งั้นสนจะรับผิดชอบก้อยไหมล่ะ ? สนทำได้เหรอ ? ” เธอพูดด้วยเสียงเยือกเย็น
“ เฮ้อ... ” เขาเงียบเป็นคำตอบ
“ ขอบอกตามตรงนะก้อย ตอนนี้เราไม่รู้ด้วยซ้ำ...ว่าเด็กในท้องนั่นเป็นเพราะเราหรือเปล่า ? เรายังไม่อยากจะเชื่อน่ะ ”
“ ได้ !! ในเมื่อสนพูดแบบนี้ งั้นก้อยกลับล่ะ ?!!!! ” เธอกระชากเป๋าแล้วเดินไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว
“ เดี๋ยวก่อน !! ” เขารีบลุกขึ้นไปจับข้อมือของเธอไว้ทันที
“ ให้เวลาเราคิดหน่อยสิ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะ อยู่ๆจะมาเอาคำตอบปุบปับได้ยังไง ”
“ ............................................. ”
“ ถ้าเด็กนั่น ! ” เขามองทางด้านล่าง แล้วพูดเสียงหนักแน่น
“ พิสูจน์ได้ว่าเป็นลูกของเราจริง...เราก็พร้อมที่จะรับผิดชอบ ”
หญิงสาวหันมามองหน้าเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อในสายตา
“ แต่ว่า...ถ้าไม่ใช่ !! ก้อยกล้ารับปากอะไรเราสักอย่างได้หรือเปล่า ? ”
เธอหลุบตาต่ำ “ อะไรล่ะ ? ”
“ ถ้าเราจับได้ว่าก้อยโกหก...” เขาหรี่ตามอง
“ ก้อยจะไม่ได้รับแม้แต่ความสงสารเห็นใจหรือความช่วยเหลือใดๆจากเรา และขอให้ก้อยสัญญาว่าต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับชีวิตของเราอีก ทำได้หรือเปล่า ? ”
ดวงตาคู่สวยสั่นระริกสะท้อนถึงความความเจ็บปวดอันแสนสาหัส น้ำตาไหลรินอาบแก้มทั้งสองข้าง ภาพนั้นทิ่มแทงลงไปในหัวใจของร่างสูงอย่างจังเมื่ออีกฝ่ายพูดด้วยเสียงสะอื้นราวกับจะขาดใจ
“ แค่นี้...ก้อยยังเจ็บไม่พออีกเหรอสน ? ยังเจ็บไม่พออีกเหรอ ?!!! ”
เธอสะบัดข้อมือโดยแรง รีบก้าวเท้าออกจากห้องอย่างรวดเร็วพลางร้องไห้สะอื้นและปิดประตูตามหลังจนเกิดเสียงดังปัง !!!
******************************
บรรยากาศข้างล่างหอพักเงียบสนิท ณัฐนั่งอย่างเงียบเชียบที่เก้าอี้มุมหนึ่งมานานเกือบชั่วโมง แต่ภายในใจกลับรู้สึกกระวนกระวายใจแปลกๆ
อยู่ดีๆพี่ก้อยอดีตคนที่เคยคบกับพี่สน ก็โผล่มาหารุ่นพี่ทั้งๆที่ก็ไม่ได้ติดต่อกันมานานมากแล้ว เหมือนมีเรื่องกลุ้มใจอะไรสักอย่าง ดูท่าแล้วเหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่ซะด้วย
‘ สมมติว่าถ้าน้องมีแฟน แล้วน้องก็รักแฟนมาก ถ้าเกิดวันหนึ่ง...แฟนของน้องทำเรื่องที่ผิดพลาด เป็นเรื่องที่ใหญ่มาก แล้ว...น้องจะให้อภัยแฟนหรือเปล่า ? ’
สิ่งที่พี่ก้อยพูด...มันหมายความว่ายังไงกันนะ ?
ถ้านั่นหมายถึงตัวพี่ก้อยเอง แล้วเธอ...ก็ทำเรื่องผิดพลาด รู้แต่ว่าเป็นเรื่องที่ใหญ่มากจนแฟนไม่ให้อภัย เรื่องอะไรกัน ??
แล้ว...แฟนของพี่ก้อย ใช่หมายถึงพี่สนหรือเปล่า ?!!
ไม่จริง !! เป็นไปไม่ได้ ก็พี่สนไม่ได้ติดต่อกับพี่ก้อยมานานแล้วนี่นา จะเป็นแฟนได้ยังไงกัน
แล้วพี่ก้อยอยากมาคุยกับพี่สนเรื่องอะไรกัน ?? คิดไม่ออกเลยจริงๆ
ร่างเพรียวสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนกำลังมุ่งตรงมาทางนี้ !!!
พี่ก้อยกำลังร้องไห้สะอื้นก้าวเท้าผ่านเขาไปอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจเขาเลยสักนิด เขาได้แต่มองตามด้วยความวิตกกังวล ทำไม ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ ? ทำไมถึงร้องไห้ฟูมฟายขนาดนั้น
ความวิตกกังวลในใจยิ่งก่อตัวเพิ่มมากขึ้น...นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ??!!
ไม่กี่นาทีต่อมา...เขาก็เห็นร่างของพี่สน อีกฝ่ายมองซ้ายมองขวาจนหยุดสายตาที่เขา แล้วจึงเดินมุ่งตรงมาทางนี้เช่นกัน
“ มานั่งรออยู่ข้างล่างนี่เอง ” พี่สนยังมอบรอยยิ้มอบอุ่นมาให้เหมือนเดิม
“ แล้วไหนล่ะของที่ว่าจะไปซื้อน่ะ ? ”
“ ก็...ณัฐไม่ได้เอาเงินลงมาด้วยนี่นา ” เขาก้มหน้าตอบ
“ พี่ก็ว่างั้นแหละ ฮ่ะ ๆ ”
“ พี่สน ?? ” เขามองอีกฝ่ายด้วยความกังวล
“ แล้วพี่ก้อย... ”
รุ่นพี่คว้ามือเขาเอาไว้แน่น “ แล้วพี่จะเล่าให้ฟัง ”
“ ตอนนี้ขึ้นห้องก่อนเถอะ ข้างล่างหนาวจะแย่ ”
พอขึ้นมาจนถึงห้องพัก เขาก็รีบนั่งลงบนโซฟาทันทีแล้วรอฟังอีกฝ่ายอย่างใจจดใจจ่อ
“ พี่ก้อย...มาคุยกับพี่สนเรื่องอะไรเหรอ ? ”
แต่แล้วสายตาของเขาก็หันไปเห็นบางอย่างบนใบหน้าของรุ่นพี่เสียก่อน เพราะตอนที่อยู่ข้างล่างตึกค่อนข้างมืดสลัวทำให้มองไม่เห็น แต่ตอนนี้เขาเห็นชัดเจนเลยว่าแก้มของรุ่นพี่เป็นปื้นแดงจางๆทั้งสองข้าง ทำเอาหัวใจของเขาหล่นวูบทันที
“ พี่สน...นี่อะไร ?!! ” เขาลูบไล้แก้มของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา
“ พี่ก้อยตบหน้าพี่สนเหรอ ? ”
“ อ๋อ...อืมใช่ ตั้งสามทีแน่ะ ”
เขามองอีกฝ่ายด้วยความเจ็บปวด “ ทำไมพี่ก้อยต้องตบพี่สนด้วยล่ะ ? ”
“ แล้วนี่เจ็บหรือเปล่า ? ”
ฝ่ายนั้นดึงมือของเขาไปกุมไว้ทั้งสองข้าง แล้วหันมาจ้องตาอยู่นาน
“ ณัฐ ?? ”
“ เรื่องที่พี่จะเล่าให้ฟังต่อจากนี้ พี่ไม่รู้ว่าณัฐจะคิดยังไง ไม่รู้ว่าจะรับได้ไหม แต่ว่า...เพราะเราสัญญากันไว้แล้วว่าจะไม่ปิดบังกัน เพราะฉะนั้นพี่ก็อยากจะเล่าให้ฟังหมดทุกอย่าง ”
“ ณัฐพร้อมหรือเปล่า ? ”
เขาสูดหายใจลึก พยักหน้าแรงๆด้วยความมั่นใจ แล้วรอฟังด้วยใจระทึก
“ ....................................... ”
“ ....................................... ”
“ ก้อย...มาบอกพี่ว่า ” รุ่นพี่พูดช้าๆแต่ชัดเจน
“ ............................................ ”
“ ตอนนี้กำลัง ‘ท้อง’ !! ”
“ ............................................ ”
เขาแทบหยุดหายใจเมื่อได้ยินประโยคแรกที่อีกฝ่ายพูดออกมา หมายความว่ายังไง ? พี่ก้อยท้องเหรอ แล้วท้องกับใคร ? เรื่องราวที่เคยได้ฟังเหมือนถูกปะติดปะต่อได้ในคราวเดียว
อย่าบอกนะว่า ?!!!
“ พี่สน...ไม่ใช่... ” เขาส่ายหน้าเบาๆเหมือนร่างกายกำลังไร้เรี่ยวแรงลงไปทุกที
“ ไม่ใช่พี่สนใช่มั้ย ? ”
“ ............................................. ” ฝ่ายนั้นนิ่งเงียบ
“ ไม่ใช่พี่สนใช่มั้ย ? บอกณัฐมาสิ !! ” เขาแทบขาดใจเมื่ออีกฝ่ายไม่พูดปฏิเสธให้เด็ดขาดเหมือนทุกครั้ง
“ ณัฐ !! พี่ไม่รู้ว่าก้อยพูดเรื่องจริงหรือเปล่า ? แต่ก้อยบอกว่า... ”
“ ก้อยบอกว่า... ”
“ เป็นเพราะพี่ ”
รู้สึกเหมือนมีสายฟ้าฟาดลงมากลางกระหม่อม เขาช็อกจนร่างแข็งทื่อ สมองไม่รับรู้คำพูดที่อีกฝ่ายพรั่งพรูออกมาต่อจากนั้นเลยแม้แต่น้อย
หมายความว่าไง พี่ก้อยท้องกับพี่สนงั้นเหรอ ?!!
ทำไม ?
ทำไม ?
“ แต่พี่ไม่เชื่อหรอกนะ พี่ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ”
“ ณัฐ...ณัฐ ?? ”
ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นด้วย ?!!
“ พี่สน...จริงเหรอ ? ”
น้ำตาไหลเอ่อจนคลอเบ้า เขาเอ่ยถามด้วยเสียงแหบแห้ง ข้างในมันรู้สึกจุกแน่นจนหายใจไม่ออก
“ ณัฐ...ใจเย็นก่อนนะ ” ฝ่ายนั้นร้อนรนรีบมากอดเขาเอาไว้แนบแน่น
“ ไม่จริงใช่มั้ย ? พี่สนไม่ได้ทำใช่มั้ย ?! ฮือ...ฮืออ ”
“ ณัฐ...ฟังที่พี่พูดก่อนนะ ก้อยแค่มาบอกพี่ว่าอย่างนั้น แต่ความจริงแล้วอาจจะไม่ใช่ก็ได้ ไม่ใช่สิ...มันอาจจะเป็นไปไม่ได้เลย ”
“ ทำไมพี่สนถึงพูดอย่างนั้นล่ะ ? ”
“ ก็...เรา...เอ่อ ป้องกันทุกครั้งเลยน่ะสิ ” รุ่นพี่พูดเสียงอึกอัก แต่ภายในใจของเขากลับรู้สึกเจ็บแปลบ เมื่อนึกได้ว่าพี่สน...เคยมีอะไรกับคนอื่น
“ แล้วช่วงนั้นก้อยก็ไม่ได้มีแค่พี่คนเดียวด้วย เพราะเราก็ไม่ได้จริงจังอะไรกันขนาดนั้น อาจจะท้องกับคนอื่นก็ได้ ”
“ พี่สนป้องกันทุกครั้งจริงๆนะ ?!! ” เขารีบถามย้ำเพื่อความมั่นใจ เขาจะยอมไม่โกรธรุ่นพี่ก็ได้ที่เคยมีอะไรกับคนอื่น ขอแค่...อย่าให้มีอะไรผิดพลาดทีเถอะ
“ จริงสิ...พี่ไม่ได้ป้องกันแค่กับณัฐคนเดียวเท่านั้นแหละ ”
“ แต่พี่สนกับพี่ก้อยเลิกกันไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ ? ”
“ ก็ตั้งแต่ก่อนคบกับณัฐอ่ะ ”
“ แล้วพี่ก้อย...ท้องได้กี่เดือนแล้วอ่ะ ? ”
“ เอ่อ...ห้าเดือน ”
เขาเถียงไม่ออก จ้องรุ่นพี่ตาค้าง
ห้าเดือน...นั่นเป็นช่วงที่รุ่นพี่ยังคบกับพี่ก้อยอยู่นี่นา งั้นก็เป็นไปได้ที่จะเป็นพี่สนสิ
ไม่จริงใช่มั้ย ?!!
“ แล้วทำไมพี่ก้อยถึงมาบอกพี่สนอย่างนั้นล่ะ ถ้าไม่ได้ท้องกับพี่สนจริงๆ ? ” เขารีบถามด้วยความร้อนรนทันที
“ พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่พี่ว่า...ก้อยดูผิดสังเกตหลายอย่าง เหมือนมีอะไรมากกว่านั้นแต่ก็ไม่ยอมบอก แล้วก็ไม่ยอมพูดให้ชัดเจนด้วยว่าเป็นพี่ เอาแต่ร้องไห้ แล้วบางครั้งก็พูดอะไรแปลกๆ เหมือนกับว่า...เคยถูกใครปฏิเสธมาก่อนอย่างนั้นแหละ ”
“ พี่ถึงไม่อยากเชื่อไง...ว่าก้อยจะท้องกับพี่น่ะ ”
“ แต่พี่สนก็แค่คิดเองไม่ใช่เหรอ ? แล้วถ้า...ถ้าพี่ก้อยพูดความจริงล่ะ ? ” น้ำตาของเขารื้นขึ้นมานิดๆ
“ ณัฐ ?? ” ฝ่ายนั้นจ้องมองหน้าเขา
“ พี่สน...ณัฐบอกตามตรงว่าณัฐ...”
“ รับเรื่องแบบนี้ไม่ได้ !! ทำไมพี่สนกับพี่ก้อยถึง...?? ฮือ...อึก...ฮือ ” เขาพยายามกลั้นไม่ให้ร้องไห้ แต่หัวใจก็เจ็บปวดจนเกินจะทน รู้อยู่หรอกนะว่าเป็นเรื่องในอดีตแต่เขาก็อดที่จะรู้สึกไม่ได้
“ ณัฐ...พี่ขอโทษ ” ฝ่ายนั้นเข้ามาโอบกอดเขาไว้อีกรอบเพื่อปลอบประโลม
“ พี่สน...บอกณัฐสิว่ามันไม่ใช่ !! ”
“ บอกว่าพี่สนไม่ได้ทำ...ไม่เคยแตะต้องพี่ก้อยแม้แต่ปลายเล็บ บอกมาสิ !! ”
“ ณัฐ...แต่เรื่องนั้นมันก็เกิดขึ้นตั้งแต่ก่อนที่พี่จะคบกับณัฐนะ ตอนนี้พี่ก็มีแค่ณัฐคนเดียวนะครับ...พี่รักณัฐแค่คนเดียว ”
“ พี่สน...ณัฐเสียใจ ฮือ...อึก...ฮือออ มันเจ็บข้างใน ”
“ พี่ขอโทษ...ขอโทษจริงๆ ” รุ่นพี่กอดกระชับร่างของเขาให้แน่นขึ้น
ความรู้สึกถาโถมเข้ามาจนสมองหนักอึ้ง เขาร้องไห้สะอื้นจนรู้สึกแสบจมูกไปหมด ถ้าพี่ก้อยท้องกับพี่สนจริงๆ...คิดไม่ออกเลยว่าจะเป็นยังไง ชีวิตต่อจากนี้ของพวกเขาจะเป็นยังไง ?
“ พี่สนไม่ได้ทำพี่ก้อยท้องจริงๆใช่มั้ย ? ”
“ แน่นอนสิ ”
“ แล้วณัฐจะเชื่อพี่สนได้ยังไง ? จะแน่ใจได้ยังไง ? ”
“ พี่จะทำทุกอย่างพิสูจน์ให้ณัฐได้รู้ว่าก้อยไม่ได้ท้องกับพี่...ณัฐเชื่อพี่นะ ขอเวลาพี่ก่อน ”
“ ฮือ...ฮือ...ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นด้วย ทำไมพี่สน...ทำแบบนี้ ทำไมเราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ !! ” เขาได้แต่ระบายความอัดอั้นอย่างหาทางออกไม่ได้ จนคนที่ปลอบต้องพลอยเศร้าไปตามๆกัน
“ พี่ขอโทษ ”
ฝ่ายนั้นได้แต่พูดคำว่าขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า ส่วนเขาก็ได้แต่ภาวนา...ขออย่าให้เรื่องที่ได้ยินในวันนี้เป็นเรื่องจริงเลย
...เพราะว่าไม่อยากเสียพี่สนไป...อยากจะอยู่ด้วยกันตลอดไป...
...ใครก็ได้ช่วยที...ขออย่าให้เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงเลย...!!!
**********************************
“ ฮือ...ฮือ...อึก...ฮือ...สน ” หญิงสาวกอดร่างสูงไว้แนบแน่นพลางสะอื้นโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
ชายทั้งสองต่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ณัฐยืนมองตาค้างแต่รุ่นพี่สติไวกว่าจับร่างของหญิงสาวออกจากอกโดยเร็ว
“ ก้อย...มีอะไรเหรอ ?! เป็นอะไร ? ”
“ สน...ฮืออ ฮืออ ” อีกฝ่ายละล่ำละลักโผเข้ากอดอีกรอบและสะอื้นร่ำไห้หนักกว่าเดิม
“ ก้อยไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว...มันสับสนไปหมด ”
ร่างสูงหันกลับมามองคนทางด้านหลังด้วยความเป็นห่วง แต่เขาก็ส่ายหัวให้ความหมายว่าไม่เป็นอะไร รุ่นพี่จึงคิ้วขมวดหันกลับไปดังเดิม
“ ก้อย...ใจเย็นๆก่อนนะ ”
“ ฮือ...ฮือ...อึก...ฮือ ”
รุ่นพี่พาร่างของหญิงสาวนั่งที่โซฟา รอจนอีกฝ่ายหยุดสะอื้นแล้วจึงถามออกไปอีกครั้ง
“ ก้อย...มีอะไรอยากพูดกับเรางั้นเหรอ ? ”
“ สน ? ” เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตาจนเกลี้ยง แล้วจึงเหลือบมองมาทางเขาที่กำลังยืนงงอยู่อีกฝั่งของห้อง แต่พี่สนก็รีบพูดแทรกขึ้นมาทันที
“ ก้อยอยากพูดอะไรก็พูดมาเถอะ เรากับน้องไม่เคยมีความลับกัน ” ถึงรุ่นพี่จะพูดออกไปอย่างนั้นแต่เขาก็ยังกระอักกระอ่วนอยู่ดี
เธอก้มหน้าลงแล้วพูดเสียงเบา “ แต่เรื่องนี้...ก้อยไม่อยากให้ ‘คนอื่น’ รู้ ”
ได้ยินดังนั้นเขาก็รู้ทันทีว่าต้องทำอย่างไร
“ คือ...อ้อ !! ณัฐนึกขึ้นได้ว่าไข่ในตู้เย็นหมดแล้วน่ะ งั้นณัฐขอออกไปซื้อที่เซเว่นก่อนนะ ”
“ ณัฐ !! ” พี่สนตะโกนเรียกโดยเร็วตั้งแต่เขายังไม่ได้ก้าวขาด้วยซ้ำ
“ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น ”
“ แต่ว่า... ”
“ ไข่น่ะ จะออกไปซื้อตอนไหนก็ได้นี่นา ”
“ พี่สน...ไม่เป็นไรหรอก ” เขาบอกด้วยสายตาแน่วแน่
แต่พี่สนก็ไม่สนใจออกคำสั่งเรียกให้เขาไปนั่งข้างๆทันที
“ ณัฐ...ขอร้องล่ะ มานั่งนี่เถอะ ”
เขาจ้องตารุ่นพี่สลับกับผู้หญิงคนนั้นไปมา ยืนนิ่งอยู่นาน...ก่อนที่จะหลุบตาต่ำแล้วตัดสินใจเดินออกมาจากห้องแล้วปิดประตูทันที ได้ยินแต่เสียงเรียกของรุ่นพี่ตามหลังสองสามครั้ง เขาจึงรีบก้าวเท้าเดินโดยเร็ว
เขารู้ดีว่าพี่ก้อยคงจะมีเรื่องกลุ้มใจมากพอสมควรเพราะสัมผัสได้จากน้ำเสียงที่ได้คุยกันก่อนหน้านี้ ขนาดเขาไม่รู้เรื่องอะไรยังรู้สึกสงสารอีกฝ่ายเลย เพราะมีเขาอยู่ด้วยเธออาจจะไม่กล้าเล่าปัญหาให้รุ่นพี่ฟัง บางทีเรื่องนี้อาจจะใหญ่เกินไปที่เขาควรจะมารับรู้ก็ได้ ในเวลานี้พี่สนไม่จำเป็นต้องมานั่งแคร์เขาหรอก ก่อนอื่นต้องจัดการปัญหาของพี่ก้อยให้ได้ก่อนเพราะเธอกำลังลำบาก
เพราะไม่ว่าจะยังไง...เขาก็เชื่อมั่นในตัวพี่สนอยู่แล้ว !!!
เขาเชื่อใจพี่สน !!
ร่างสูงมองคนที่พึ่งเดินออกไปพลางส่ายหัวอย่างขัดใจ แล้วจึงรีบหันมาหาคนตรงหน้า
“ ก้อย...อยากพูดเรื่องอะไรงั้นเหรอ ? ”
หญิงสาวน้ำตาคลอเบ้าขึ้นมาอีกครั้ง
“ ก้อยมีเรื่องจะบอกสน ”
“ ได้สิ เรื่องอะไรล่ะ ? ”
“ คือ... ” เธอจ้องตาเขาแน่นิ่ง แล้วน้ำตาไหลพรากเป็นทางยาวพลางสะอื้นหนัก
“ ก้อย...ฮือ...อึก...ก้อย ”
“ ก้อยท้องอ่ะสน !!!!!!! ”
“ ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง แต่ว่า...มันก็เกิดขึ้นแล้ว ก้อยไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีแล้วตอนนี้ ฮือ...ฮือ ”
“ ท้องเหรอ ?! ” เขาขมวดคิ้วแน่น
“ ใช่...พึ่งรู้เมื่อเดือนที่แล้ว ”
“ ท้องกี่เดือนแล้ว ? ”
“ ห้าเดือน ”
เหมือนสายฟ้าฟาดลงมากลางกระหม่อม เขาขมวดคิ้วแน่น
“ ท้องกับใคร ?! ”
“ ฮือ...อึก...ฮือ...ฮือ ” ไม่มีคำตอบจากคนตรงหน้า ความรู้สึกหวาดหวั่นเริ่มถาโถมเข้ามา
“ สรุปว่าท้องกับใคร ?! บอกมาสิก้อย อย่าเงียบแบบนี้ ”
หญิงสาวหันขวับ พร้อมกับตวาดเสียงดัง ดวงตาแดงก่ำจ้องอีกฝ่ายเขม็ง
“ ทำไม ?! ถ้าเป็นสนแล้วไง สนจะไม่รับผิดชอบใช่มั้ย สนก็เป็นเหมือนผู้ชายเลวๆทั่วไปใช่มั้ย !!!!? ”
“ .............................................. ”
“ ............................................... ”
ร่างสูงนิ่งเงียบเป็นคำตอบ ก่อนที่จะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ ก้อย ? สรุปอยากบอกอะไรเรากันแน่ ”
“ ฮือ...ฮือ...อึก...ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสนก็จะเป็นคนแบบนี้ ”
“ สรุปใครทำเธอท้อง !? ”
“ .............................................. ” หญิงสาวเงียบเป็นคำตอบพลางร้องไห้สะอื้นจนเขาชักจะหงุดหงิด เรื่องที่ก้อยมาหาเขาในวันนี้ หรือว่า...
“ เราคบกันเมื่อห้าเดือนที่แล้วก็จริงนะ แต่ว่า...ทุกครั้งที่มีอะไรกัน เราก็ป้องกันตลอด จะท้องกับเราได้ยังไง ? แล้วช่วงนั้นก้อยก็ไม่ได้มีแค่เราคนเดียวนี่นา ‘ท้องกับคนอื่นหรือเปล่า ?’ ” เขาบอกตามตรง แต่แล้ว...
เพียะ !!!! หญิงสาวตบหน้าชายหนุ่มสุดแรง สายตาข่มกลั้นความคับแค้นใจเอาไว้ แล้วตามด้วยครั้งที่สอง
เพียะ !!!! เหวี่ยงแขนจนสุดแรงแล้วฟาดลงไปให้หนำใจอีกข้าง
เพียะ !!!!
ตุบ ๆ ๆ อั่ก ๆ ชายหนุ่มได้แต่ยกมือขึ้นมาป้องตัวเองไว้อย่างหลวมๆด้วยความตกใจ
“ ไอ้เฮี้ยเอ้ย !! ผู้ชายแม่งก็เลวอย่างนี้ทุกคนแหละ !!! ”
“ เฮ้ย ก้อย !! เดี๋ยวหยุดก่อน ” เขารีบจับข้อมือโดยเร็วเพื่อหยุดความคลุ้มคลั่งของหญิงสาว จนเธอหอบหายใจหนักพลางก้มหน้านิ่ง น้ำตาไหลเป็นทางยาวโดยไร้เสียงสะอื้น
“ ทำไม...ทำไมถึงพูดแบบนี้...อีกแล้ว... ”
“ ก็พูดความจริงนี่นา เรายังนึกไม่ออกเลยว่า...ก้อยจะท้องกับเราได้ยังไง ? ”
หญิงสาวแหงนหน้าขึ้นมามอง แววตาคู่สวยสั่นระริก
“ ใช่ เราป้องกันทุกครั้ง แต่จำได้มั้ย ที่ครั้งหนึ่งสนเมามาก... ”
“ แล้วเราก็...”
“ ...พลาด !! ”
“ ตอนไหน ? ” เขาพยายามนึกถึงเหตุการณ์ในอดีต
“ ครั้งแรกนั่นไง !! ”
เขาจ้องมองหญิงสาวแน่นิ่ง ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
จะเป็นไปได้ยังไงกัน ?!
“ .................................... ”
“ .................................... ”
“ สรุปคือ...ที่มาในวันนี้ ก้อยจะมาบอกว่า...ท้องกับเรางั้นเหรอ ?!! ”
หญิงสาวกัดฟันพยายามระงับความรู้สึกภายในใจ
“ ก็อย่างที่บอกน่ะแหละ ”
“ ไม่จริงอ่ะ ” เขาส่ายศีรษะ
“ หมายความว่าไงอ่ะสน พูดแบบนี้ไม่เชื่อกันเหรอ ?! ”
“ ไม่ใช่ไม่เชื่อ...แต่มันเชื่อได้ยากน่ะ แล้วเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลยนะ ”
“ ก็ใช่น่ะสิ มันไม่ใช่เรื่องเล็กเลย !! ก้อยต้องไปขอดร็อปเรียนไว้ก่อนเพราะกลัวว่าคนอื่นจะรู้ เรื่องแบบนี้ไม่กล้าแม้แต่จะบอกเพื่อนด้วยซ้ำ หลายอาทิตย์แล้วที่ก้อยนอนไม่กลับเพราะคิดมากจนจะบ้าตาย มันทรมานมากเลยรู้บ้างไหม ? ฮือ...อึก...ฮือ...ฮือ ”
เธอปล่อยโฮอออกมาอีกครั้ง เขารู้สึกสับสนกับสิ่งที่พึ่งได้รับรู้
ก้อย...ท้องกับเขา...เนี่ยนะ ?! จะเป็นไปได้ยังไง ?
ร่างสูงทรุดลงนั่งบนโซฟาพยายามนึกทบทวนเหตุการณ์ในอดีตด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น คืนที่เขากับก้อยมีอะไรกันครั้งแรก เขาได้ป้องกันมั้ยนะ ? คืนนั้น...เราเจอกันที่ผับ กินเหล้ากันจนเมา แล้วก็จบลงที่ห้องพักของหญิงสาว
แล้วหลังจากนั้นล่ะ ?!
เรื่องราวมันก็ผ่านมานานแล้ว ใครมันจะไปจำได้วะว่าได้ป้องกันหรือเปล่า ? โธ่เว้ย !!!
เขาถอนหายใจยกมือขึ้นกุมหัวตัวเองด้วยความกลัดกลุ้ม
เรื่องนี้...เขาต้องรู้ความจริงให้ได้
“ ก้อยบอกว่ารู้มาเดือนหนึ่งแล้วเหรอ ? ”
“ ........................................ ”
เขาหันไปหน้าหญิงสาว “ แล้วทำไมพึ่งมาบอกเราเอาป่านนี้ล่ะ ? ”
“ ก็ตอนแรก....ก้อยตั้งใจไม่บอกใครเพราะคิดว่าจะไป ‘เอาออก’ ”
“ แต่ว่า... ” เธอลูบท้องตัวเองอย่างอ่อนโยน
“ ตอนนี้ไม่อยากทำแล้ว...สงสารลูก ”
เขามองคนตรงหน้าก่อนที่จะถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความกลัดกลุ้ม เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไงกัน ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ก้อยเล่าให้ฟังเลย อยากจะนึกเหตุการณ์ในวันนั้นให้ออก อยากจะมั่นใจว่าเขาเองก็ป้องกันดี แต่ว่า...ถ้าคืนนั้นเขาพลาดจริงๆล่ะ ?!
โอ๊ย...ทำไมนึกไม่ออกวะ เขาเมามากขนาดนั้นเลยเหรอ ?!
แต่ว่า...เราทั้งคู่ก็รู้ ‘เรื่องพรรค์นี้’ ดี ก้อยก็คงผ่านผู้ชายมานับไม่ถ้วน...ใช่ย่อยซะที่ไหนกัน แล้วไม่คิดจะป้องกันตัวเองหน่อยเหรอ ก็รู้ว่าตัวเองอาจจะพลาดได้สักวัน พอคิดแบบนี้ก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลยแฮะ ปล่อยให้พลาดได้ยังไงกัน...แปลก
เขามองหน้าท้องของหญิงสาวที่เริ่มป่องออกมาเล็กน้อย ถ้าไม่มีใครสังเกตจริงๆก็คงไม่ทราบหรอกว่าผู้หญิงคนนี้กำลังท้อง เพราะว่าเธอร่างบอบบางมากและนี่ก็เป็นท้องแรกจึงดูไม่โตมากนัก
เด็กในท้องนั่น...อาจจะเป็นลูกของเขา หรืออาจจะเป็นลูกของผู้ชายคนอื่นก็ได้ เพราะตอนนี้ยังไม่มีหลักฐานอะไรพิสูจน์ว่าเป็นเพราะเขา เพราะฉะนั้นก็อย่าพึ่งร้อนใจไป !!
แต่ถ้าไม่ใช่ลูกของเขา...แล้วก้อยจะมาที่นี่ทำไม ก้อยจะมาโกหกทำไม ? เรื่องนี้สิที่น่าสงสัย
“ แล้วก้อยอยากให้เราทำอะไร ? ” เขาถามออกไป
เธอเบือนสายตาหนีทันที “ ก้อยแค่อยากให้สน ‘รู้ไว้เฉยๆ’ ไม่จำเป็นต้องมารับผิดชอบอะไรหรอก ”
“ หา ?! ” เขาอุทานออกมาทันที ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
“ ก้อยจะคลอดเด็กออกมา ก้อยจะเลี้ยงเค้าเอง.... ” น้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมาอีกครั้ง
“ เค้าไม่ต้องมีพ่อก็ได้ ”
“ พูดบ้าอะไรเนี่ย ?!! ”
“ ก้อยมาที่นี่เพื่อมาบอกว่าเราเป็นพ่อของลูก แค่อยากบอกให้เรารู้ไว้เฉยๆ แล้วก็จะกลับไปเลี้ยงลูกตัวคนเดียว ก้อยหมายความว่าอย่างนี้ใช่มั้ย ?! นี่พูดประชดกันหรือเปล่า ? หรือกำลังล้อเล่นกันอยู่ ”
“ งั้นสนจะรับผิดชอบก้อยไหมล่ะ ? สนทำได้เหรอ ? ” เธอพูดด้วยเสียงเยือกเย็น
“ เฮ้อ... ” เขาเงียบเป็นคำตอบ
“ ขอบอกตามตรงนะก้อย ตอนนี้เราไม่รู้ด้วยซ้ำ...ว่าเด็กในท้องนั่นเป็นเพราะเราหรือเปล่า ? เรายังไม่อยากจะเชื่อน่ะ ”
“ ได้ !! ในเมื่อสนพูดแบบนี้ งั้นก้อยกลับล่ะ ?!!!! ” เธอกระชากเป๋าแล้วเดินไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว
“ เดี๋ยวก่อน !! ” เขารีบลุกขึ้นไปจับข้อมือของเธอไว้ทันที
“ ให้เวลาเราคิดหน่อยสิ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะ อยู่ๆจะมาเอาคำตอบปุบปับได้ยังไง ”
“ ............................................. ”
“ ถ้าเด็กนั่น ! ” เขามองทางด้านล่าง แล้วพูดเสียงหนักแน่น
“ พิสูจน์ได้ว่าเป็นลูกของเราจริง...เราก็พร้อมที่จะรับผิดชอบ ”
หญิงสาวหันมามองหน้าเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อในสายตา
“ แต่ว่า...ถ้าไม่ใช่ !! ก้อยกล้ารับปากอะไรเราสักอย่างได้หรือเปล่า ? ”
เธอหลุบตาต่ำ “ อะไรล่ะ ? ”
“ ถ้าเราจับได้ว่าก้อยโกหก...” เขาหรี่ตามอง
“ ก้อยจะไม่ได้รับแม้แต่ความสงสารเห็นใจหรือความช่วยเหลือใดๆจากเรา และขอให้ก้อยสัญญาว่าต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับชีวิตของเราอีก ทำได้หรือเปล่า ? ”
ดวงตาคู่สวยสั่นระริกสะท้อนถึงความความเจ็บปวดอันแสนสาหัส น้ำตาไหลรินอาบแก้มทั้งสองข้าง ภาพนั้นทิ่มแทงลงไปในหัวใจของร่างสูงอย่างจังเมื่ออีกฝ่ายพูดด้วยเสียงสะอื้นราวกับจะขาดใจ
“ แค่นี้...ก้อยยังเจ็บไม่พออีกเหรอสน ? ยังเจ็บไม่พออีกเหรอ ?!!! ”
เธอสะบัดข้อมือโดยแรง รีบก้าวเท้าออกจากห้องอย่างรวดเร็วพลางร้องไห้สะอื้นและปิดประตูตามหลังจนเกิดเสียงดังปัง !!!
******************************
บรรยากาศข้างล่างหอพักเงียบสนิท ณัฐนั่งอย่างเงียบเชียบที่เก้าอี้มุมหนึ่งมานานเกือบชั่วโมง แต่ภายในใจกลับรู้สึกกระวนกระวายใจแปลกๆ
อยู่ดีๆพี่ก้อยอดีตคนที่เคยคบกับพี่สน ก็โผล่มาหารุ่นพี่ทั้งๆที่ก็ไม่ได้ติดต่อกันมานานมากแล้ว เหมือนมีเรื่องกลุ้มใจอะไรสักอย่าง ดูท่าแล้วเหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่ซะด้วย
‘ สมมติว่าถ้าน้องมีแฟน แล้วน้องก็รักแฟนมาก ถ้าเกิดวันหนึ่ง...แฟนของน้องทำเรื่องที่ผิดพลาด เป็นเรื่องที่ใหญ่มาก แล้ว...น้องจะให้อภัยแฟนหรือเปล่า ? ’
สิ่งที่พี่ก้อยพูด...มันหมายความว่ายังไงกันนะ ?
ถ้านั่นหมายถึงตัวพี่ก้อยเอง แล้วเธอ...ก็ทำเรื่องผิดพลาด รู้แต่ว่าเป็นเรื่องที่ใหญ่มากจนแฟนไม่ให้อภัย เรื่องอะไรกัน ??
แล้ว...แฟนของพี่ก้อย ใช่หมายถึงพี่สนหรือเปล่า ?!!
ไม่จริง !! เป็นไปไม่ได้ ก็พี่สนไม่ได้ติดต่อกับพี่ก้อยมานานแล้วนี่นา จะเป็นแฟนได้ยังไงกัน
แล้วพี่ก้อยอยากมาคุยกับพี่สนเรื่องอะไรกัน ?? คิดไม่ออกเลยจริงๆ
ร่างเพรียวสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนกำลังมุ่งตรงมาทางนี้ !!!
พี่ก้อยกำลังร้องไห้สะอื้นก้าวเท้าผ่านเขาไปอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจเขาเลยสักนิด เขาได้แต่มองตามด้วยความวิตกกังวล ทำไม ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ ? ทำไมถึงร้องไห้ฟูมฟายขนาดนั้น
ความวิตกกังวลในใจยิ่งก่อตัวเพิ่มมากขึ้น...นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ??!!
ไม่กี่นาทีต่อมา...เขาก็เห็นร่างของพี่สน อีกฝ่ายมองซ้ายมองขวาจนหยุดสายตาที่เขา แล้วจึงเดินมุ่งตรงมาทางนี้เช่นกัน
“ มานั่งรออยู่ข้างล่างนี่เอง ” พี่สนยังมอบรอยยิ้มอบอุ่นมาให้เหมือนเดิม
“ แล้วไหนล่ะของที่ว่าจะไปซื้อน่ะ ? ”
“ ก็...ณัฐไม่ได้เอาเงินลงมาด้วยนี่นา ” เขาก้มหน้าตอบ
“ พี่ก็ว่างั้นแหละ ฮ่ะ ๆ ”
“ พี่สน ?? ” เขามองอีกฝ่ายด้วยความกังวล
“ แล้วพี่ก้อย... ”
รุ่นพี่คว้ามือเขาเอาไว้แน่น “ แล้วพี่จะเล่าให้ฟัง ”
“ ตอนนี้ขึ้นห้องก่อนเถอะ ข้างล่างหนาวจะแย่ ”
พอขึ้นมาจนถึงห้องพัก เขาก็รีบนั่งลงบนโซฟาทันทีแล้วรอฟังอีกฝ่ายอย่างใจจดใจจ่อ
“ พี่ก้อย...มาคุยกับพี่สนเรื่องอะไรเหรอ ? ”
แต่แล้วสายตาของเขาก็หันไปเห็นบางอย่างบนใบหน้าของรุ่นพี่เสียก่อน เพราะตอนที่อยู่ข้างล่างตึกค่อนข้างมืดสลัวทำให้มองไม่เห็น แต่ตอนนี้เขาเห็นชัดเจนเลยว่าแก้มของรุ่นพี่เป็นปื้นแดงจางๆทั้งสองข้าง ทำเอาหัวใจของเขาหล่นวูบทันที
“ พี่สน...นี่อะไร ?!! ” เขาลูบไล้แก้มของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา
“ พี่ก้อยตบหน้าพี่สนเหรอ ? ”
“ อ๋อ...อืมใช่ ตั้งสามทีแน่ะ ”
เขามองอีกฝ่ายด้วยความเจ็บปวด “ ทำไมพี่ก้อยต้องตบพี่สนด้วยล่ะ ? ”
“ แล้วนี่เจ็บหรือเปล่า ? ”
ฝ่ายนั้นดึงมือของเขาไปกุมไว้ทั้งสองข้าง แล้วหันมาจ้องตาอยู่นาน
“ ณัฐ ?? ”
“ เรื่องที่พี่จะเล่าให้ฟังต่อจากนี้ พี่ไม่รู้ว่าณัฐจะคิดยังไง ไม่รู้ว่าจะรับได้ไหม แต่ว่า...เพราะเราสัญญากันไว้แล้วว่าจะไม่ปิดบังกัน เพราะฉะนั้นพี่ก็อยากจะเล่าให้ฟังหมดทุกอย่าง ”
“ ณัฐพร้อมหรือเปล่า ? ”
เขาสูดหายใจลึก พยักหน้าแรงๆด้วยความมั่นใจ แล้วรอฟังด้วยใจระทึก
“ ....................................... ”
“ ....................................... ”
“ ก้อย...มาบอกพี่ว่า ” รุ่นพี่พูดช้าๆแต่ชัดเจน
“ ............................................ ”
“ ตอนนี้กำลัง ‘ท้อง’ !! ”
“ ............................................ ”
เขาแทบหยุดหายใจเมื่อได้ยินประโยคแรกที่อีกฝ่ายพูดออกมา หมายความว่ายังไง ? พี่ก้อยท้องเหรอ แล้วท้องกับใคร ? เรื่องราวที่เคยได้ฟังเหมือนถูกปะติดปะต่อได้ในคราวเดียว
อย่าบอกนะว่า ?!!!
“ พี่สน...ไม่ใช่... ” เขาส่ายหน้าเบาๆเหมือนร่างกายกำลังไร้เรี่ยวแรงลงไปทุกที
“ ไม่ใช่พี่สนใช่มั้ย ? ”
“ ............................................. ” ฝ่ายนั้นนิ่งเงียบ
“ ไม่ใช่พี่สนใช่มั้ย ? บอกณัฐมาสิ !! ” เขาแทบขาดใจเมื่ออีกฝ่ายไม่พูดปฏิเสธให้เด็ดขาดเหมือนทุกครั้ง
“ ณัฐ !! พี่ไม่รู้ว่าก้อยพูดเรื่องจริงหรือเปล่า ? แต่ก้อยบอกว่า... ”
“ ก้อยบอกว่า... ”
“ เป็นเพราะพี่ ”
รู้สึกเหมือนมีสายฟ้าฟาดลงมากลางกระหม่อม เขาช็อกจนร่างแข็งทื่อ สมองไม่รับรู้คำพูดที่อีกฝ่ายพรั่งพรูออกมาต่อจากนั้นเลยแม้แต่น้อย
หมายความว่าไง พี่ก้อยท้องกับพี่สนงั้นเหรอ ?!!
ทำไม ?
ทำไม ?
“ แต่พี่ไม่เชื่อหรอกนะ พี่ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ”
“ ณัฐ...ณัฐ ?? ”
ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นด้วย ?!!
“ พี่สน...จริงเหรอ ? ”
น้ำตาไหลเอ่อจนคลอเบ้า เขาเอ่ยถามด้วยเสียงแหบแห้ง ข้างในมันรู้สึกจุกแน่นจนหายใจไม่ออก
“ ณัฐ...ใจเย็นก่อนนะ ” ฝ่ายนั้นร้อนรนรีบมากอดเขาเอาไว้แนบแน่น
“ ไม่จริงใช่มั้ย ? พี่สนไม่ได้ทำใช่มั้ย ?! ฮือ...ฮืออ ”
“ ณัฐ...ฟังที่พี่พูดก่อนนะ ก้อยแค่มาบอกพี่ว่าอย่างนั้น แต่ความจริงแล้วอาจจะไม่ใช่ก็ได้ ไม่ใช่สิ...มันอาจจะเป็นไปไม่ได้เลย ”
“ ทำไมพี่สนถึงพูดอย่างนั้นล่ะ ? ”
“ ก็...เรา...เอ่อ ป้องกันทุกครั้งเลยน่ะสิ ” รุ่นพี่พูดเสียงอึกอัก แต่ภายในใจของเขากลับรู้สึกเจ็บแปลบ เมื่อนึกได้ว่าพี่สน...เคยมีอะไรกับคนอื่น
“ แล้วช่วงนั้นก้อยก็ไม่ได้มีแค่พี่คนเดียวด้วย เพราะเราก็ไม่ได้จริงจังอะไรกันขนาดนั้น อาจจะท้องกับคนอื่นก็ได้ ”
“ พี่สนป้องกันทุกครั้งจริงๆนะ ?!! ” เขารีบถามย้ำเพื่อความมั่นใจ เขาจะยอมไม่โกรธรุ่นพี่ก็ได้ที่เคยมีอะไรกับคนอื่น ขอแค่...อย่าให้มีอะไรผิดพลาดทีเถอะ
“ จริงสิ...พี่ไม่ได้ป้องกันแค่กับณัฐคนเดียวเท่านั้นแหละ ”
“ แต่พี่สนกับพี่ก้อยเลิกกันไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ ? ”
“ ก็ตั้งแต่ก่อนคบกับณัฐอ่ะ ”
“ แล้วพี่ก้อย...ท้องได้กี่เดือนแล้วอ่ะ ? ”
“ เอ่อ...ห้าเดือน ”
เขาเถียงไม่ออก จ้องรุ่นพี่ตาค้าง
ห้าเดือน...นั่นเป็นช่วงที่รุ่นพี่ยังคบกับพี่ก้อยอยู่นี่นา งั้นก็เป็นไปได้ที่จะเป็นพี่สนสิ
ไม่จริงใช่มั้ย ?!!
“ แล้วทำไมพี่ก้อยถึงมาบอกพี่สนอย่างนั้นล่ะ ถ้าไม่ได้ท้องกับพี่สนจริงๆ ? ” เขารีบถามด้วยความร้อนรนทันที
“ พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่พี่ว่า...ก้อยดูผิดสังเกตหลายอย่าง เหมือนมีอะไรมากกว่านั้นแต่ก็ไม่ยอมบอก แล้วก็ไม่ยอมพูดให้ชัดเจนด้วยว่าเป็นพี่ เอาแต่ร้องไห้ แล้วบางครั้งก็พูดอะไรแปลกๆ เหมือนกับว่า...เคยถูกใครปฏิเสธมาก่อนอย่างนั้นแหละ ”
“ พี่ถึงไม่อยากเชื่อไง...ว่าก้อยจะท้องกับพี่น่ะ ”
“ แต่พี่สนก็แค่คิดเองไม่ใช่เหรอ ? แล้วถ้า...ถ้าพี่ก้อยพูดความจริงล่ะ ? ” น้ำตาของเขารื้นขึ้นมานิดๆ
“ ณัฐ ?? ” ฝ่ายนั้นจ้องมองหน้าเขา
“ พี่สน...ณัฐบอกตามตรงว่าณัฐ...”
“ รับเรื่องแบบนี้ไม่ได้ !! ทำไมพี่สนกับพี่ก้อยถึง...?? ฮือ...อึก...ฮือ ” เขาพยายามกลั้นไม่ให้ร้องไห้ แต่หัวใจก็เจ็บปวดจนเกินจะทน รู้อยู่หรอกนะว่าเป็นเรื่องในอดีตแต่เขาก็อดที่จะรู้สึกไม่ได้
“ ณัฐ...พี่ขอโทษ ” ฝ่ายนั้นเข้ามาโอบกอดเขาไว้อีกรอบเพื่อปลอบประโลม
“ พี่สน...บอกณัฐสิว่ามันไม่ใช่ !! ”
“ บอกว่าพี่สนไม่ได้ทำ...ไม่เคยแตะต้องพี่ก้อยแม้แต่ปลายเล็บ บอกมาสิ !! ”
“ ณัฐ...แต่เรื่องนั้นมันก็เกิดขึ้นตั้งแต่ก่อนที่พี่จะคบกับณัฐนะ ตอนนี้พี่ก็มีแค่ณัฐคนเดียวนะครับ...พี่รักณัฐแค่คนเดียว ”
“ พี่สน...ณัฐเสียใจ ฮือ...อึก...ฮือออ มันเจ็บข้างใน ”
“ พี่ขอโทษ...ขอโทษจริงๆ ” รุ่นพี่กอดกระชับร่างของเขาให้แน่นขึ้น
ความรู้สึกถาโถมเข้ามาจนสมองหนักอึ้ง เขาร้องไห้สะอื้นจนรู้สึกแสบจมูกไปหมด ถ้าพี่ก้อยท้องกับพี่สนจริงๆ...คิดไม่ออกเลยว่าจะเป็นยังไง ชีวิตต่อจากนี้ของพวกเขาจะเป็นยังไง ?
“ พี่สนไม่ได้ทำพี่ก้อยท้องจริงๆใช่มั้ย ? ”
“ แน่นอนสิ ”
“ แล้วณัฐจะเชื่อพี่สนได้ยังไง ? จะแน่ใจได้ยังไง ? ”
“ พี่จะทำทุกอย่างพิสูจน์ให้ณัฐได้รู้ว่าก้อยไม่ได้ท้องกับพี่...ณัฐเชื่อพี่นะ ขอเวลาพี่ก่อน ”
“ ฮือ...ฮือ...ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นด้วย ทำไมพี่สน...ทำแบบนี้ ทำไมเราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ !! ” เขาได้แต่ระบายความอัดอั้นอย่างหาทางออกไม่ได้ จนคนที่ปลอบต้องพลอยเศร้าไปตามๆกัน
“ พี่ขอโทษ ”
ฝ่ายนั้นได้แต่พูดคำว่าขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า ส่วนเขาก็ได้แต่ภาวนา...ขออย่าให้เรื่องที่ได้ยินในวันนี้เป็นเรื่องจริงเลย
...เพราะว่าไม่อยากเสียพี่สนไป...อยากจะอยู่ด้วยกันตลอดไป...
...ใครก็ได้ช่วยที...ขออย่าให้เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงเลย...!!!
**********************************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น