ลำดับตอนที่ #76
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #76 : บทที่เจ็ดสิบเอ็ด -- จัดการ2
บทที่เจ็ดสิบเอ็ด
ตอนบ่าย...ขณะที่ณัฐกำลังนั่งเรียนวิชาภาคบรรยายอยู่ภายในห้องเรียนห้องหนึ่ง สมองเขาก็คิดวนเวียนอยู่แต่เรื่องเดิมๆซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนไม่เป็นอันเรียน
...ก็ข่าวลือเรื่องที่เขากับพี่สนคบกันน่ะสิ... !!
เพราะวันนี้ทั้งวัน เขาก็ถูกมองด้วยสายตาแบบเดิมๆ ทั้งมีคนพูดซุบซิบนินทาสารพัด จนตอนนี้ไม่วายจะกลายเป็นคนหวาดระแวงคนอื่นไปหมดแล้ว เพราะมัวแต่กังวลว่าเพื่อนคนไหนจะรู้บ้าง แล้วรุ่นพี่คนอื่นๆในคณะจะรู้มากแค่ไหน ดีนะที่ยังมีแพรและจัมโบ้คอยอยู่เป็นเพื่อน ไม่งั้นเขาอาจจะไม่กล้าเดินไปไหนมาไหนเลยก็ได้
เฮ้อ...อยู่ในสถานการณ์แบบนี้มันทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ
เขาทนเรียนต่อไปจนถึงคาบเรียนสุดท้ายของวัน หลังจากที่อาจารย์เดินออกไปจากห้องแล้ว เขาก็เก็บของใส่กระเป๋าเตรียมกลับทันที
แต่แล้ว...
“ ประกาศ ๆ ๆ เพื่อนๆ ‘His-Med กลุ่ม 8’ อยู่ก่อนนะ เดี๋ยวจะนัดประชุมเรื่องงาน !!! ” เพื่อนคนหนึ่งที่เขาจำได้ว่าเป็นหัวหน้ากลุ่มของเขาเองกำลังยืนตะโกนอยู่หน้าห้อง
เฮ้อ...มีประชุมกลุ่มเหรอเนี่ย ?? เขาได้แต่แอบบ่นในใจ
ไม่นาน...เพื่อนๆสมาชิกในกลุ่มประมาณ 15 คนก็เริ่มทะยอยเดินมารวมกันทางด้านหน้า...รวมทั้งเขาด้วย
หญิงสาวคนหนึ่งเดินมานั่งเก้าอี้ทางด้านข้าง เขาหันไปมองก็พบว่าเป็น ‘แก้ม’ นั่นเอง...
ใช่แล้ว !! เขาอยู่กลุ่มเดียวกันกับแก้ม เธอส่งยิ้มหวานมาให้ตามปกติ จ้องมองเขาสักพัก ก่อนที่จะหันมาถาม
“ ณัฐ...?? ”
“ หือ ?? ”
“ คือว่า...แก้มมีอะไรจะถามณัฐหน่อยอ่ะ ” เธอทำหน้าตาสงสัย
ถ้าจะให้เขาเดานะ เรื่องที่แก้มอยากรู้...ต้องไม่พ้นเรื่องที่เขากำลังกลุ้มใจอยู่ตอนนี้แน่นอน
“ อะไรเหรอ ? ”
“ คือว่า... ” เธอหันไปมองรอบๆ ก็พบว่าเพื่อนคนอื่นๆยังมากันไม่ครบกลุ่ม และคนที่นั่งอยู่ก็ไม่ได้สนใจกันมากนัก จึงตัดสินใจถามต่อ...
“ คือ...ช่วงนี้มีข่าวลือแปลกๆ เกี่ยวกับ...ณัฐน่ะ ”
“ อืมม...ว่าไงล่ะ ? ” เขาถามกลับอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ ก็...เรื่องของณัฐ...กับ...เอ่อ ”
“ พี่สน ”
นั่นไง....แก้มอยากรู้เรื่องนี้จริงๆด้วย
“ จริงหรือเปล่า ? ”
“ คือ...แก้มแค่ได้ยินมา แต่แก้มไม่ค่อยอยากจะเชื่อ อยากได้ยินคำตอบจากณัฐเอง ” เธอรีบอธิบายให้ฟังอย่างรวดเร็ว
อันที่จริงแล้ว...แก้มก็รู้ว่าเขากับพี่สนสนิทกัน แต่เธอก็ไม่เคยถามเรื่องนี้เลย อาจจะเป็นไปได้ว่า...หลังจากที่เธอได้ยินข่าวลือมา ก็เลยเกิดความสงสัยในความสัมพันธ์ของเขากับพี่สนอีกคนล่ะมั้ง
เพียงแต่...แก้มเป็นคนแรกที่กล้ามาถามเขาตรงๆ เท่านั้นเอง
เขาหันไปสบตากับเธอ
แก้มคนนี้...ที่เคยบอกว่าชอบเขาและขอคบกัน และในขณะเดียวกันก็เคยขอคบกับพี่สนเหมือนกัน...
แล้วตอนนี้เขาควรจะตอบยังไงดี ???
“ แก้มได้ยินมาว่ายังไงเหรอ ? ” เขาลองถามดูก่อน
“ ก็ได้ยินว่า...ณัฐกับพี่สน...เป็นแฟนกัน ” เธอพูดชัดถ้อยชัดคำ
“ เหรอ ? ”
“ ใช่ แต่แก้มอยากมาถามณัฐเองมากกว่า ”
ร่างเพรียวชั่งใจสักพัก ก่อนที่จะยิ้มบางเป็นคำตอบ
“ แล้วแก้มคิดว่ายังไงล่ะ ? ”
เธอทำหน้าตกใจเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินเขาถามกลับแบบนี้
เธอคิ้วขมวด พลางส่ายศีรษะไปมา
“ แก้มไม่...ไม่เชื่ออ่ะ ”
“ ณัฐกับพี่สนสนิทกันก็จริง แต่...มันก็แค่นั้นไม่ใช่เหรอ ? พี่สนไม่ได้เป็นเกย์นี่นา...ณัฐก็ด้วย ”
เธอเหลือบมามอง “ หรือเปล่า ? ”
แต่ร่างเพรียวยังคงนั่งนิ่ง ไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด เธอจึงอุทานขึ้นมาว่า...
“ ณัฐ...นี่อย่าบอกนะ ??!! ”
เขานั่งเงียบพยายามคิดทบทวนเรื่องราวในหัวสมอง ตอนนี้ทุกคนคงจะรู้เรื่องของเขากับพี่สนแล้วสินะ ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วจะมีความจำเป็นอะไรอีกที่ต้องแกล้งทำเป็นโกหกปิดบังต่อไป นั่นเพราะ...เขากับพี่สนก็กำลังคบกันอยู่จริงๆและยังไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงอะไรในตอนนี้
ในเมื่อพี่สนยังกล้าบอก เขาก็ต้องทำได้เหมือนกัน...เพราะเราทั้งสองคนตกกันแล้ว
เขาสูดหายใจลึก แล้วจึงตัดสินใจตอบออกไป
“ อืมม...ก็อย่างที่คนอื่นลือกันน่ะแหละ ถูกแล้ว ” เขาตอบด้วยรอยยิ้มบางโดยไม่สนใจสีหน้าตกตะลึงของอีกฝ่าย ก่อนที่เพื่อนหัวหน้ากลุ่มจะเรียกให้พวกเราทั้งหมดหันไปประชุมกันอย่างพร้อมเพรียง
เฮ้อ...บอกไปแล้ว
เขาบอกความจริงกับเพื่อนไปแล้ว ถึงจะเพียงแค่คนเดียว แต่ก็ทำให้รู้สึก...โล่งใจได้อย่างประหลาด ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ??
ระหว่างที่กำลังนั่งปรึกษาหารือและแบ่งงานกันอยู่นั้น ประตูห้องเรียนทางด้านหลังก็เปิดออกอย่างช้าๆ ชายร่างสูงคนหนึ่งได้เดินเข้ามาในห้องเรียนขนาดใหญ่และ...นั่งลงที่เก้าอี้ตัวหลังสุด เพื่อ ‘รอ’ ใครสักคนที่อยู่ในกลุ่ม
หญิงสาวในกลุ่มหันไปมองแล้วทำตาโต ก่อนที่จะรวมใจหันมามอง ‘ณัฐ’ เป็นตาเดียว เห็นดังนั้นเขาจึงหันไปมองบ้าง...
พี่สน.... !!!!
เขาค่อยๆหันกลับมาอย่างช้าๆ แล้วพยายามนั่งฟังการประชุมของเพื่อนอย่างสงบต่อไป โดยไม่สนใจสายตาของหญิงสาวหลายคู่ที่มองมาราวกับจะคาดคั้นเอาคำตอบจากเขาให้ได้
เฮ้อ...
แต่ถ้าจะให้คิดดูอีกที...
ในเมื่อเรื่องมันเป็นไปแบบนี้แล้ว...
...ปล่อยไปแบบนี้...ก็คงดีเหมือนกัน....
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ เขากับพี่สนก็ต้องยอมรับและผ่านมันไปให้ได้ เพราะพวกเราตัดสินใจกันแล้ว
เมื่อเสร็จสิ้นการประชุม เขาเดินตรงไปยังหลังห้องเพื่อไปหาร่างสูงนั้น อีกฝ่ายยิ้มหวานให้ก่อนที่จะขยี้หัวของเขาเบาๆแล้วถามด้วยความเป็นห่วง
“ พี่นึกว่าณัฐจะเลิกเรียนแล้วซะอีก ”
“ พอดีมีประชุมต่อน่ะ พี่สนมาทำอะไรที่นี่เนี่ย ?? ” เขาถามพลางผลักประตูให้เปิดออก เพราะปกติฝ่ายนั้นจะรอข้างล่างตึกเรียนมากกว่า ไม่เคยเลยที่จะมานั่งรอในห้องเรียนขนาดนี้
“ ก็พี่มารอณัฐกลับด้วยกันนี่นา ”
“ แต่ปกติรอข้างล่างไม่ใช่เหรอ ทำไมวันนี้ถึงมารับถึงห้องได้ล่ะ ? ”
“ ต่อไปนี้พี่จะมารอรับแบบนี้แหละ ทุกวันเลย ” รุ่นพี่เดินตามจนทัน
“ ทำไมล่ะ ? ”
ถ้าพี่สนมารอรับเขาอย่างนี้ทุกวัน คนอื่นๆไม่ยิ่งนินทาไปกันใหญ่หรอกเหรอ ?
“ พี่แค่อยากให้คนอื่นรู้กันไปให้หมดเลย พิสูจน์ให้คนอื่นเห็นว่าณัฐคบกับพี่จริงๆ จะได้ไม่มีใครกล้ามายุ่งกับณัฐอีก ”
ฝ่ายนั้นยิ้มกว้างมาให้ “ ประกาศให้รู้กันไปเลย...วันนี้แหละ ! ”
เขาล้วงมือเข้ากระเป๋าเสื้อเพราะอากาศที่หนาวเย็น เดินก้มหน้า เงียบเสียงไปสักพักเพื่อคิดอะไรบางอย่าง ก่อนที่จะพูดด้วยรอยยิ้มบางว่า...
“ อืมม... ”
“ ...ให้รู้กันไปเลย ”
...เป็นแบบนี้...ก็คงดีเหมือนกัน...
******************************************
...หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป...
หลังจากที่เราทั้งคู่ยอมรับเรื่องที่กำลังคบหากันอยู่ ช่วงแรกๆกระแสฮือฮามากเสียจนเขาเองก็แทบรับมือไม่ไหว เพราะพี่สนเป็นคนดังที่ทุกคนในคณะต่างรู้จัก พอมีข่าวลือว่ากำลังคบหาอยู่กับ ‘ผู้ชาย’ เท่านั้นแหละ คนอื่นๆไม่วายที่จะอยากตามหาว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร
เพราะฉะนั้นในเวลาไม่นาน...เขาเองจึงตกเป็นเป้าสายตาของคนในคณะได้อย่างง่ายดาย ทั้งสายตาทุกคนที่ต่างมองมาราวกับเขาเป็นตัวประหลาด การพูดซุบซิบนินทาที่บางครั้งก็จงใจอยากให้ได้ยินเสียเหลือเกิน เรื่องนี้จึงทำเอาเขาเครียดได้เหมือนกัน
ถึงจะมีแต่เรื่องชวนให้เครียด บางครั้งก็ยังมีเรื่องดีๆปนอยู่บ้าง เมื่อมีรุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งมองแบบยิ้มๆมาให้ แล้วก็เดินมาพูดกับเขาว่า ‘ น้องน่ารักจัง...สมแล้วที่เป็นแฟนสน ’ พูดแล้วก็หัวเราะคิกคักเดินจากไป
เฮ้อ...มีหลายแบบจนไม่รู้ว่าเขาควรจะรู้สึกยังไงดี
ทุกวันนี้เขาและพี่สนก็ยังคงทำตัวเหมือนเดิมตามปกติ ‘ไม่ได้ประเจิดประเจ้อ...แต่ก็ไม่ได้ปิดบังอะไร’ เพราะเราทั้งคู่ตกลงกันแล้วว่า...ให้เป็นไปแบบนี้คงจะดีกว่า ต่อจากนี้คงทำได้แค่เพียงรอเวลาให้คนอื่นๆยอมรับให้ได้เท่านั้นเอง
ส่วนแก้ม...หลังจากที่ได้บอกความจริงกับเธอไปในวันนั้น เขาก็ไม่ได้พูดคุยกับเธออีกเลย มีเพียงครั้งหนึ่งเท่านั้นที่ได้เดินสวนผ่านกันหลังเลิกเรียนขณะที่เขากำลังเดินเคียงข้างกับรุ่นพี่ อีกฝ่ายมองมาที่พวกเขาเล็กน้อย แล้วหลบสายตาเดินเลี่ยงไปทางอื่นทันที
เราทั้งสองไม่ได้สนใจ และไม่มีใครซักถามอะไรเรื่องนี้ รุ่นพี่หันมายิ้มให้ก่อนที่จะมากุมมือเขาเอาไว้ขณะที่เข้าไปนั่งบนรถแล้ว และเราก็เดินทางกลับหอพักตามปกติ
*****************************************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น