คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : บทที่สามสิบหก -- ไปด้วยกันไหม
บทที่สามสิบหก
หลังจากเรื่องราวร้ายๆได้ผ่านพ้นไปเขาจึงกลับมานอนที่หอพักตัวเองอีกครั้ง เพราะเหตุผลของการไปอยู่กับพี่สนนั้นเป็นเพราะเรื่องที่เขาไม่สบาย..แต่ตอนนี้ร่างกายเขาหายเป็นปกติดีแล้ว จึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะอยู่ต่อ
ส่วนพี่สนน่ะเหรอ..? พอรู้เรื่องนี้เข้าก็โวยวายเสียยกใหญ่เลยน่ะสิ
“ ณัฐ...จะกลับทำไม ? อยู่นี่ด้วยกันก็ได้ ” รุ่นพี่พูดขึ้นหลังจากที่กลับเข้าห้องมาในเย็นวันนั้นแล้วเห็นเขากำลังจัดของอยู่พอดี
“ ก็ณัฐหายดีแล้ว...ไม่มีอะไรต้องห่วงสักหน่อย ”
พี่สนเข้ามาโอบเขาทางด้านหลัง แล้วพูดกระซิบเบาๆที่ข้างหู
“ แต่พี่อยากให้ณัฐอยู่ด้วยนี่นา...ถึงหายดีแล้วก็อยากให้อยู่ ”
“ พี่สนก็พูดไป...หอพักณัฐก็มี จะให้อยู่กับพี่ได้ไงล่ะ ”
ฝ่ายนั้นหมุนตัวเขาให้หันมาเผชิญหน้า
“ ณัฐไม่อยากอยู่กับพี่เหรอ..? ”
“ .................. ”
ทำไมพี่สนถึงถามแบบนี้ล่ะ..? มันไม่เกี่ยวหรอกว่าเขาอยากอยู่หรือไม่อยาก เพียงแต่...มัน ‘ไม่ควร’ อยู่ต่างหาก เขาก็มีที่พักของตัวเองแล้วยังมาอาศัยอยู่กับพี่สนเนี่ยนะ มันไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย อีกอย่างไอ้จัมโบ้มันก็จะมองไม่ดีอีกถ้าหายไปกับพี่สนนานๆ
“ ก็อยู่ด้วยแล้วไง...ตั้งสองวัน เยอะที่สุดเลยนะเนี่ย ”
“ ........................ ” พี่สนยังคงมองเขาด้วยสีหน้าเช่นเดิม
“ ก็พี่ต้องอ่านหนังสือสอบ...ณัฐไม่อยากรบกวน ”
“ ........................ ”
“ พี่สน..... ”
“ อย่าทำหน้าแบบนั้นได้มั้ย ? ณัฐลำบากใจนะ ” เขาก้มหน้าก้มตาตอบ
แล้วรุ่นพี่ก็เข้ามาโอบกอดเขาทางด้านหน้าเบาๆ
“ เฮ้อ.... ”
“ ก็ได้...งั้นเดี๋ยวไปส่งละกัน ”
และเรื่องก็จบลงแบบนี้ เขาจึงได้กลับมานอนที่หอพักตัวเองเช่นเดิม....
******************
...สองสัปดาห์ต่อมา...
ช่วงนี้เป็นสัปดาห์แห่งการสอบปลายภาคของรุ่นพี่ปีสาม
ไม่ว่าหลังจากวันสอบเสร็จหรือว่าวันหยุดอ่านหนังสือ พี่สนก็จะมารับเขาไปกินข้าวเย็นทุกวันเป็นเวลาเกือบสองอาทิตย์แล้ว และพอถามถึงเรื่องการสอบ ฝ่ายนั้นก็บ่นว่าทำได้บ้างไม่ได้บ้างไปตามประสา
“ จะสอบตกมั้ยเนี่ย..? ” เขาพูดแซวเล่น หลังจากที่ฟังพี่สนเล่าถึงเรื่องการสอบวันนี้
“ แฟนบังคับให้ขยันขนาดนี้ ถ้าตกให้มันรู้ไป ”
ได้ยินดังนั้นเขาก็หลุดยิ้มออกมาทันที
...ดีใจจัง...ที่เขามีส่วนทำให้พี่สนอ่านหนังสือเยอะขึ้น
“ พี่สอบเสร็จวันไหนเหรอ ? ”
“ วันมะรืน...ศุกร์นี้แหละ ”
“ สอบเสร็จก็ปิดเทอมเลยสิเนี่ย...น่าอิจฉาจัง ”
เป็นที่รู้กันดีว่า ปีสามสอบปลายภาคเสร็จก็จะเป็นปิดเทอม ตรงข้ามกับปีหนึ่งและปีสองที่กำลังจะเข้าสู่ช่วงสอบแล้วค่อยปิดเทอมตามหลังอีกประมาณหนึ่งเดือน
พี่สนปิดเทอม...แต่เขายังต้องเรียนตามปกติ...สินะ
“ ปิดแป๊บเดียวเอง...ไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ ” ฝ่ายนั้นตอบกลับมา
“ แล้วปิดเทอมพี่จะไปไหนหรือเปล่า..? ”
“ ยังไม่ได้คิดเลย ดูก่อน ”
“ เหรอ ? ”
พี่สนกำลังจะปิดเทอมแล้ว...วันหยุดนานขนาดนั้นพี่สนจะกลับบ้านมั้ยนะ..? หรือว่าจะไปเที่ยวที่ไหนหรือเปล่า ? ที่แน่ๆคงไม่ได้อยู่หอเหมือนเดิม
ถ้าไม่ได้เจอหน้ากันนานขนาดนั้น...จะเป็นยังไงนะ..?
*****************
แล้วก็มาถึงวันสอบวันสุดท้ายของรุ่นพี่ปีสาม รุ่นพี่สอบที่ห้องเรียนชั้นเจ็ด ส่วนพวกเขาเรียนกันที่ห้องเรียนชั้นสอง
พักเที่ยงวันนั้น...พี่สนได้ส่งข้อความมาหา...
[ วันนี้เลิกกี่โมง ? ]
เมื่ออ่านเสร็จเขาก็รีบส่งกลับทันที
[ สี่โมงเย็น ]
“ อะแฮ่ม ๆ ” เสียงแกล้งกระแอมของแพรดังขึ้นทางด้านข้าง เขารีบเก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกงทันที
“ ฮั่นแน่...วันนี้พี่ปีสามสอบวันสุดท้ายนี่นา...มีโปรแกรมอะไรกันเหรอ..? ” เธอเอ่ยแซว
“ ไม่มีสักหน่อย ”
แพรเอาแต่ยิ้มเล็กยิ้มน้อย ตรงข้ามกับไอ้จัมโบ้ที่พยายามทำเป็นไม่สนใจ เขาสังเกตว่าช่วงแรกๆที่ได้ยินเรื่องนี้มันก็แอบทำสีหน้าเล็กน้อย แต่ช่วงหลังๆมานี้เขาคิดว่ามันคงจะชินเสียแล้ว เพราะแพรแซวเรื่องของเขาบ่อยเหลือเกิน วันละไม่ต่ำกว่าสามรอบเห็นจะได้ จนตอนนี้มันจึงได้แต่ทำเป็นไม่สนใจเวลาได้ยินเรื่องของเขากับพี่สนแทน
หลังจากเลิกเรียนเสร็จก็เป็นเวลาสี่โมงเย็นกว่าๆ เขาเดินออกมาจากห้องบรรยายพร้อมกับเพื่อนทั้งสอง หลังจากที่เดินลงมาจนถึงใต้อาคารเพื่อเตรียมตัวจะกลับ ก็ได้ยินเสียงเรียกของใครคนหนึ่งเข้า
“ ณัฐ ! ”
เขาหันไปมองตามเสียงนั้นทันที ก็เห็นพี่สนกำลังเดินมาทางนี้ ฝ่ายนั้นยังใส่ชุดนักศึกษาอยู่เลย
มาทำอะไรเนี่ย..? เขินเพื่อนตายเลย !!
ส่วนแพรนั้นก็เอาแต่สะกิดแขนเขาเสียยกใหญ่ ต่างจากไอ้จัมโบ้ที่ยังคงทำสีหน้านิ่งเฉย
แล้วรุ่นพี่ก็เดินมาจนถึงตัวเขา
“ เรียนเสร็จแล้วใช่มั้ย ? ” พี่สนเอ่ยถาม
เขาพยักหน้าให้เบาๆ
รุ่นพี่หันไปมองหน้าเพื่อนทั้งสองแล้วยิ้มกว้างทักทายให้
“ นี่น้องแพร....น้องจัมโบ้ใช่มั้ย ? ”
แพรที่ได้ยินดังนั้นก็ทำตาโตแล้วหน้าแดงไปจนถึงใบหู เพราะไม่คิดว่าพี่สนจะรู้จักชื่อของตัวเอง ส่วนไอ้จัมโบ้ก็ได้แต่ยืนทำหน้าเหรอหราเพราะทำตัวไม่ถูก
พี่สนเอื้อมแขนข้างหนึ่งมาโอบคอเขาไว้อย่างสนิทสนม
....ทำอะไรต่อหน้าเพื่อนเนี่ย..? ....ไม่อายรึไง...!!!
“ พี่ขออนุญาตพาณัฐ ‘แฟน’ ของพี่ไปดูหนังหน่อยนะครับ ” รุ่นพี่เอ่ยอย่างอารมณ์ดี
มาพูดอะไรต่อหน้าเพื่อนแบบนี้เนี่ย ??
เขารู้สึกเหมือนพี่สนจะลงน้ำหนักเสียงของคำว่า ‘แฟน’ เป็นพิเศษเลยแฮะ...พอเห็นว่าเพื่อนทั้งสองของเขารู้เรื่องที่คบกันแล้วก็เอาใหญ่เลยนะ
แพรได้ยินดังนั้นก็ยิ้มกว้างแล้วรีบผงกหัวให้แรงๆ
“ เชิญเลยค่ะ...แล้วแต่พี่สนเลย ” เธอรีบพูดจนลิ้นแทบจะพันกัน
“ แล้วน้องจัมโบ้ล่ะครับ ? ” คราวนี้พี่สนเปลี่ยนไปถามไอ้เพื่อนตัวอ้วนแทน
“ ก็...แล้วแต่สิครับ ” มันได้แต่ก้มหน้าก้มตาตอบ
“ โอเค !! ”
“ งั้น...ขอบคุณที่ดูแลแฟนพี่เป็นอย่างดีนะ ” พี่สนทิ้งท้าย
“ เราไปกันเถอะ...ที่รัก ” รุ่นพี่หันมาพูดกับเขาก่อนที่จะเดินจากมา
....เอาสิ...เอาเข้าไป...
เขาได้แต่ส่งสายตาอาฆาตกลับไปให้ เพราะไม่กล้าที่จะโวยวายต่อหน้าเพื่อน
แต่เมื่อเดินออกมาจนเกือบจะถึงรถ เขาก็รีบดึงมือพี่สนออกทันที
“ เมื่อกี้พี่ทำอะไร..? ”
ฝ่ายนั้นยังคงทำหน้ายิ้มอารมณ์ดีแบบเดิม
“ ก็ไม่เห็นได้ทำอะไรเลยนิ ”
“ ก็แล้วทำไมพี่สนต้องไปทำอะไรแบบนั้นต่อหน้าเพื่อนด้วยล่ะ ”
“ ก็เพื่อนรู้แล้วไม่ใช่เหรอ ? ”
“ ................. ”
ถึงรู้แล้วก็ไม่ได้แปลว่าจะทำอะไรประเจิดประเจ้อแบบนั้นได้นี่นา พี่สนนี่ล่ะก็
“ น่านะ...อย่าโกรธเลย วันนี้พี่สอบเสร็จ...ไปฉลองกันดีกว่า ”
“ พี่อุตส่าห์นั่งรอณัฐตั้งชั่วโมงกว่าเลยนะ ”
“ .................. ”
พอเห็นเขายังคงไม่พูดไม่จา พี่สนก็แอบฉวยโอกาสเข้ามา..หอมแก้ม..เขาทีหนึ่ง !!
เขาหันขวับไปมองทันที
“ พี่สนอ่ะ !! ”
แต่ฝ่ายนั้นก็รีบวิ่งไปเปิดประตูรถอีกฝั่งเสียแล้ว
*****************
หลังจากซื้อตั๋วเสร็จเรียบร้อย เมื่อถึงเวลาก็เดินเข้าโรงหนัง พวกเราโชคดีได้นั่งบริเวณตรงกลางฝั่งบน เพราะวันนี้เป็นวันแรกของหนังฟอร์มยักษ์ที่คนอยากดูกันมากที่สุดจึงทำให้ที่นั่งเต็มไปจนถึงด้านหน้า
และทั้งๆที่เป็นหนังแอคชั่นสุดมันส์ แต่พอถึงกลางเรื่องพี่สนกลับ...หลับ...ซะอย่างงั้น..?
หลับไปได้ไง หนังเสียงดังออกขนาดนี้
เฮ้อ...สงสัยจะเหนื่อยจริงๆอ่ะแหละ เพราะตอนเดินทางมาฝ่ายนั้นบ่นให้ฟังว่าอ่านหนังสือทั้งคืนจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน
ไม่นานรุ่นพี่ก็เอียงหัวมาพิงที่ไหล่เขาไว้
...เขาได้แต่นั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น...และไม่ได้ว่าอะไร...
นั่นเพราะว่า วันนี้พี่สนเหนื่อย อีกอย่างคนก็ไม่ได้สนใจพวกเขาสักเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะความมืด หรือบริเวณที่เรานั่งนั้นอยู่แถวบนสุดก็เป็นได้
แล้วจะชวนเขามาดูหนังทำไมเนี่ย..?? นอนพักอยู่หอไม่สบายกว่าเหรอ ?
เมื่อหนังจบเขาก็รีบปลุกพี่สนก่อนที่ไฟจะเปิดสว่าง ฝ่ายนั้นงัวเงียตื่นขึ้นมา หันซ้ายหันขวาอยู่อย่างนั้น จนเขาต้องแอบหัวเราะ
“ หนังจบแล้วเหรอ ? ”
“ อื้อ ” เขาแอบอมยิ้มให้กับฝ่ายนั้น
แล้วก็ถึงเวลาเดินทางกลับเสียที
ในขณะที่รุ่นพี่กำลังขับรถอยู่นั้น อยู่ดีๆเสียงเพลงร็อกจากโทรศัพท์มือถือของพี่สนก็ดังขึ้นจากเบาะด้านหลัง
“ ณัฐหยิบให้หน่อยดิ ” พี่สนพูดโดยที่มือไม่ได้ปล่อยจากพวงมาลัย
เขาเอี้ยวตัวไปหยิบให้ทันที มือถือของพี่สนอยู่ในซอกกระเป๋า กว่าจะหาเจอเสียงเพลงก็เงียบเสียง จนเพลงเริ่มดังขึ้นอีกครั้งนั่นแหละ
“ อ๊ะ ” เขายื่นให้ฝ่ายนั้น พอยื่นให้แล้วก็รู้สึกแปลกๆ พี่สนจะคุยยังไงล่ะ..? เดี๋ยวตำรวจก็จับพอดี
“ รับให้หน่อย ” รุ่นพี่เอ่ย
หา..?? ให้รับโทรศัพท์ให้เนี่ยนะ จะดีเหรอ..?
“ ใครโทรมาอ่ะ ? ” พี่สนถาม
เขาก้มลงไปมองที่หน้าจอ ‘....เชี่ยกฤต....’ งั้นเหรอ ?
“ พี่กฤตอ่ะ ” เขาบอกออกไป
“ อือ...รับเลย ไม่เป็นไรหรอก ”
หา...? แล้วถ้าพี่กฤตถามว่าทำไมเขามารับโทรศัพท์พี่สน จะตอบว่าไงดีล่ะ..??
“ เดี๋ยวมันก็วางสายก่อนหรอก ”
อาจจะเป็นเพราะพี่สนพูดอย่างนั้น เขาจึงรีบกดรับสายทันที
“ ฮัลโหล ” เขาตอบเสียงเบา
“ เชี่ย !! ...ทำไมมึงรับช้าจังวะ ? เออ...พรุ่งนี้ว่าจะไปเที่ยวกันว่ะ ไปกันหมดกลุ่มเหมือนเดิมนั่นแหละ ครั้งนี้ไปเขาใหญ่...มึงห้ามปฏิเสธ ” เสียงปลายสายพูดอย่างรัวเร็ว
“ แต่ว่าครั้งนี้ไปแค่สองสามวันพอ มึงไม่ต้องเอาของไปเยอะนะ ฮัลโหล... ”
“ ฮัลโหล...มึงได้ยินมั้ย ?? ”
“ ................. ” เขาได้แต่หันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากพี่สน แต่ฝ่ายนั้นคงช่วยอะไรเขาไม่ได้ เขาจึงต้องพยายามเปล่งเสียงตอบออกไป
“ เอ่อ....ฮัลโหลครับ...คือ...พี่สนขับรถอยู่ครับ ”
“ นี่ใครอ่ะ ? ”
ตายล่ะ..!! จะบอกว่าไงดี..??
“ เอ่อ...ณัฐครับ ”
“ ณัฐปีหนึ่ง ”
“ .................... ” ฝ่ายนั้นเงียบเสียงไปสักพัก
ซวยแล้ว..?? พี่กฤตต้องสงสัยแน่เลย...ว่าทำไมรุ่นน้องปีหนึ่งอย่างเขาถึงมารับโทรศัพท์ของพี่สนได้ แต่แล้วกลับไม่เป็นดังคาด เพราะพี่กฤตกลับตอบมาแค่ว่า...
“ อ๋อเหรอ...น้องณัฐเองเหรอ..? เออ งั้นฝากบอกไอ้สนมันด้วยนะ หรือถ้ามันสงสัยอะไรก็ให้มันโทรมาถามอีกทีก็ได้ ”
“ ได้ครับ ”
“ อือ...งั้นขอบใจมาก ”
แล้วฝ่ายนั้นก็กดวางสายไป
“ มันบอกว่าไงบ้าง ? ” พี่สนถามขึ้น
“ พี่กฤตชวนพี่ไปเที่ยวเขาใหญ่...สองสามวัน ”
“ เหรอ..? แล้วไงอีก ”
“ จำ...ไม่ได้แล้ว ”
เขาไม่ได้แกล้งเล่นลิ้นกับพี่สน แต่เขาจำไม่ได้จริงๆ...เพราะว่าเมื่อกี้เขาตื่นเต้นเสียจนสมองไม่ค่อยทำงาน แต่โชคดี...ที่พี่กฤตไม่ได้สงสัยหรือถามอะไรเรื่องที่เขามารับโทรศัพท์ของพี่สน
...เฮ้อ...ทำไมต้องให้ทำอะไรเสี่ยงๆแบบนี้ด้วยนะ..?? พี่สนเนี่ย
“ ณัฐ ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
เขาหยุดคิดเรื่องพี่กฤตแล้วหันไปมองพี่สนทันที
“ ไปด้วยกันมั้ย..? ”
“ หา !! ” เขาตกใจทำตาโต
“ ไปเที่ยวด้วยกันเถอะ...แค่สองสามวันเอง ตรงกับเสาร์อาทิตย์พอดีเลย ”
“ ณัฐจะไปได้ไง...พี่สนนี่ล่ะก็ ?? ”
“ ทำไมจะไปไม่ได้ล่ะ..? ณัฐก็สนิทกับกลุ่มพี่ดีออก ใช่มั้ย ? ”
ที่พี่สนพูดมันก็ถูก...เพียงแต่เขายังไม่ได้บอกว่าอยากไปสักหน่อย
และถึงแม้ว่าเขาอยากจะไปก็คงไม่กล้าไปอยู่ดี....เพราะพวกรุ่นพี่คงอยากไปเที่ยวกันตามประสากลุ่มเพื่อนมากกว่า เขาเป็นแค่รุ่นน้องที่รู้จักกัน คงจะกลายเป็นแค่ส่วนเกินแน่ๆ
อีกอย่างพวกรุ่นพี่ปิดเทอมกัน แต่เขายังต้องกลับมาเรียนในวันจันทร์ ยังไงก็ไม่สะดวก ไม่มีเหตุผลไหนที่เขาควรจะไปเลย...
ไม่นาน...รถก็ถูกขับมาจนถึงหอพักของรุ่นพี่
หลังจากดับเครื่องยนต์เสร็จ ฝ่ายนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรออกทันที
“ ฮัลโหล ” พี่สนพูดขึ้นหลังจากปลายสายกดรับ
“ เออ...แล้วไปวันไหนอ่ะ..? พรุ่งนี้เหรอ ? ”
ฟังจากคำถามแล้ว..พี่สนคงกำลังพูดกับพี่กฤตอยู่สินะ
“ .................... ”
“ แล้วนัดที่ไหน..? กี่โมง..? ”
“ ................... ”
“ อืม..โอเค แล้วทำไมถึงไปเขาใหญ่วะ..? ครั้งก่อนๆก็ไปแล้วไม่ใช่เหรอ.? ”
“ .................................. ” ครั้งนี้พี่สนเงียบเสียงไปนาน
“ เชี่ย !! เออๆได้ ” ฝ่ายนั้นปล่อยยิ้มออกมา
“ เดี๋ยวก่อน...มีคนอยากไปด้วยอีกคนหนึ่งว่ะ ” พี่สนเอ่ยขึ้น
เขาได้ยินดังนั้นก็หันหน้าไปมองแบบงงๆ ....นี่คงไม่ได้กำลังหมายถึงเขาอยู่หรอกใช่มั้ย..?
“ ใช่..น้องณัฐ ” คราวนี้ฝ่ายนั้นพูดขึ้นพร้อมกับหันหน้ามายิ้มให้
หา !! พี่สนพูดแบบนี้ได้ไง...ใครบอกว่าอยากไปกันล่ะ..?
“ ตกลงแล้วใช่มั้ย...? โอเค...งั้นเจอกันพรุ่งนี้เช้า ”
แล้วพี่สนก็กดวางสาย พร้อมกับยิ้มทะเล้นกลับมาให้
****************
“ ใครบอกว่าณัฐจะไป ? ” ตอนนี้เขาได้แต่นั่งหน้าบูดกอดอกอยู่บนโซฟา และพี่สนก็กำลังพยายามคะยั้นคะยอเขาอยู่ข้างๆ
“ ไปด้วยกันเถอะ...วันหยุดไม่ใช่เหรอ..? ”
แล้วพี่สนเปลี่ยนมานอนหนุนตักเขาแทน
...แล้วทำไมต้องมานอนหนุนตักด้วยเนี่ย..?? นี่เขากำลังโกรธอยู่นะ...!!
“ ณัฐยังไม่ได้บอกเลยว่าณัฐอยากไปด้วย ”
“ ไม่อยากไปเหรอ...สนุกนะ ”
ฝ่ายนั้นพยายามพูดให้เขาคล้อยตาม เล่านู่นเล่านี่เกี่ยวกับเขาใหญ่ไปเรื่อย เขาเองก็ไม่เคยไปเขาใหญ่ซะด้วยสิ ได้แต่นั่งฟังแล้วนึกภาพตาม จนตอนนี้ทำให้เขาเริ่มจะสนใจขึ้นมานิดๆ
“ นี่...ไปด้วยกันนะ เพื่อนพี่ก็บอกแล้วไงว่าไปด้วยกันได้ ” อยู่ดีๆพี่สนก็เอานิ้วมาจิ้มคางเขาเล่นซะงั้น
มันก็น่าสนใจอยู่หรอกนะ แต่ว่า...
“ ก็นั่นแหละ...มีแต่กลุ่มเพื่อนพี่...ณัฐไม่กล้าไป เกรงใจ ” เขาสารภาพตามตรง
“ กลัวเรื่องนี้เองเหรอ..? ”
“ อีกอย่างคือ...พวกพี่ปิดเทอม ถ้าเที่ยวกันเพลินแล้วอยากอยู่ต่อ ณัฐไม่แย่เหรอ..? ”
“ มีแค่สองเรื่องนี้ใช่มั้ย..? ”
เขาพยายามทำหน้าครุ่นคิด “ อืม..มีแค่นี้แหละ ”
“ ข้อหนึ่ง...เพื่อนพี่มันสบายๆอยู่แล้ว ณัฐก็รู้จักกับทุกคนดีนี่นา เพราะฉะนั้นไม่ต้องเกรงใจ ”
“ ข้อสอง...ไอ้เม้งมันต้องไปธุระกับพ่อมันวันจันทร์ด้วย ยังไงทริปนี้ก็ต้องรีบกลับเย็นวันอาทิตย์อยู่ดี เพราะฉะนั้นณัฐไม่ต้องกลัวว่าจะกลับมาเรียนไม่ทัน ”
“ ข้อที่สาม...เมื่อกี้พี่บอกไอ้กฤตไปแล้วว่าณัฐจะไปด้วย แล้วถ้าพรุ่งนี้ณัฐไม่ไปเดี๋ยวมันก็จะถามอีก แล้วเพื่อนพี่ก็จะผิดหวัง ”
“ และข้อที่สี่... ”
ทำไมมันมีหลายข้อจังเลยอ่ะ..? เขาได้แต่คิดในใจ
“ พี่อยากให้ณัฐไปด้วย...เรายังไม่เคยไปเที่ยวด้วยกันเลยนะ ”
...จริงสินะ...เขายังไม่เคยได้ไปเที่ยวกับพี่สนมาก่อนเลย ที่ผ่านมา...นอกจากการไปกินข้าวแล้วก็ดูหนัง ส่วนใหญ่ก็จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในห้องของรุ่นพี่มากกว่า
ถ้าไปเที่ยวกับกลุ่มพี่สนจริงๆ เขาคิดว่าคงจะสนุกเฮฮาไม่น้อย แต่เหตุผลหลักๆที่เขาไม่กล้าไปก็คือ เขาแค่รู้สึก..เกรงใจ..แค่นั้นเอง แต่พอฟังพี่สนพูดแล้วก็รู้สึกมีความหวังมากขึ้น
นี่เขาสามารถไปเที่ยวกับกลุ่มพี่สนได้ใช่มั้ย..? ไม่แปลกไปใช่มั้ย ?
“ ถ้าณัฐไปในฐานะรุ่นน้อง...เพื่อนพี่ไม่สงสัยแน่นะ ” เขาเริ่มใจอ่อน จึงถามอีกครั้งเพื่อให้เกิดความมั่นใจ
“ เพื่อนพี่มันไม่สงสัยหรอก ” ฝ่ายนั้นยิ้มให้เป็นคำตอบ
“ .................... ”
“ สรุปว่าไปนะ ” พี่สนถามด้วยความกระตือรือร้น
“ ................... ”
“ นะ...ไปด้วยกัน ” เมื่อเห็นว่าเขาไม่ยอมตอบ ฝ่ายนั้นก็ยังคงอ้อน
“ ................... ”
“ พี่กฤตไม่ว่าอะไร...จริงๆนะ ” เขาถามย้ำอีกครั้ง
“ มันบอกว่า....คนเยอะๆสนุกดี ”
ตั้งแต่มาเรียนที่นี่เขาก็ไม่เคยไปเที่ยวที่ไหนซะด้วยสิ ? และครั้งนี้ก็จะได้ไปกับพี่สนและก็เพื่อนพี่สน...คงจะสนุกน่าดู...
...อยากไปเหมือนกัน...
“ สรุปว่าณัฐไปนะ ” พี่สนเร่งเร้า
เขาก้มมองรุ่นพี่ แล้วคลี่ยิ้มบางตอบกลับไป
“ อื้ม ”
พี่สนได้ยินดังนั้นก็ยิ้มกว้าง...แล้วคว้ามือเขาไปหอมซะฟอดใหญ่
....เขาจะได้ไปเที่ยวกับพี่สน...
....จะเป็นยังไงบ้างน้า..??
****************
ความคิดเห็น