คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : บทที่สามสิบสี่ -- วันดี
บทที่สามสิบสี่
เมื่อเขาทำอาหารจนเสร็จมองนาฬิกาเป็นเวลาสองทุ่มครึ่ง พี่สนก็กลับมาถึงห้องพอดี ท่าทางฝ่ายนั้นดูเหนื่อยล้าเหลือเกิน
“ เฮ้อ.... ” รุ่นพี่โยนกระเป๋าลงพื้นแล้วล้มตัวลงนอนที่โซฟาทันที
เขาเห็นดังนั้นก็ชะโงกหน้าออกมาจากห้องครัว มือพลางถอดผ้ากันเปื้อนออก
“ พี่สน...กลับมาแล้วเหรอ ? ”
“ ณัฐทำกับข้าวเสร็จแล้วนะ ”
พี่สนหันหน้ามามองแล้วถามอย่างตื่นเต้น
“ ทำกุ้งทอดกระเทียมหรือเปล่า ? ”
“ อือ ”
ฝ่ายนั้นยิ้มเหมือนเด็กๆแล้วพยายามกวักมือเรียก
“ ณัฐ...มานี่หน่อย ”
พอล้างมือเสร็จ เขาก็เดินไปหาพี่สนอย่างว่าง่าย
ฝ่ายนั้นลุกขึ้นแล้วเปลี่ยนลงไปนั่งที่พื้นทันที พร้อมกับตบมือแปะแปะที่โซฟาเรียกให้เขาไปนั่งตรงนั้น เขาก็เดินไปนั่งบนโซฟาข้างหลังพี่สนตามที่ฝ่ายนั้นต้องการ
รุ่นพี่หันหน้ามายิ้มกว้างให้
“ นวดไหล่ให้หน่อยสิ ”
“ อะไรนะ ? ”
“ นวดให้หน่อย...สามีเหนื่อยนะ ” รุ่นพี่พูดพร้อมกับใช้สายตาอ้อนมาให้
“ ณัฐทำกับข้าวก็เหนื่อยเหมือนกันแหละ ”
“ นะ นะ...นวดให้หน่อย เมื่อยจริงๆนะเนี่ย ” ฝ่ายนั้นลูบคลำบริเวณแถวต้นคอตัวเอง
อ้อนอีกแล้ว ...น่ารักตายล่ะ...!!
แต่ถ้าไม่น่ารัก...เขาจะยอมใจอ่อนอย่างนี้เหรอ ? เฮ้อ...
เขาจึงเอื้อมมือไปบีบนวดให้ร่างสูงตามที่ต้องการทันที
“ อืมม...สบายใจจัง ” รุ่นพี่พูดพร้อมกับพริ้มตาหลับ
มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว ก็ตอนที่อยู่บ้าน..เขานวดให้แม่ประจำ นานๆครั้งพ่อจะเรียกให้ไปนวดให้ แต่ส่วนใหญ่จะนวดให้แม่เสียมากกว่า จนตอนนี้เขารู้หมดแล้วว่าควรลงน้ำหนักที่ตรงไหน และขนาดไหน ?
“ วันนี้เหนื่อยเหรอ ? ” เขาถามออกไป
ดูตอนนี้แล้วเหมือนเขากำลังปรนนิบัติดูแลสามียังไงไม่รู้...??
“ ช่ายยยย...ติวหนังสือกันแบบว่า..มหาโหด ”
“ แล้วเป็นไง..? ”
“ ก็ดี...ไม่หลับ ” สมกับเป็นคำตอบของพี่สนจริงๆเลย
อันที่จริงวันนี้ทั้งวันมีเรื่องเกิดขึ้นกับเขามากมาย และเขาก็อยากจะเล่าให้พี่สนฟังเหมือนกัน แต่ว่า...พี่สนกำลังเหนื่อย จะเล่าให้ฟังดีมั้ยนะ ? แต่ถ้าคิดดูดีๆ...ตอนนี้พี่สนกำลังว่าง พออาบน้ำกินข้าวเสร็จก็ต้องอ่านหนังสืออีก งั้น...เล่าตอนนี้คงจะดีกว่า
“ พี่สน...ณัฐมีอะไรจะบอก ” เขาพูดออกไปทั้งๆที่มือยังทำหน้าที่นวดอยู่อย่างนั้น
“ อะไรอ่ะ ? ”
ถ้าเขาเล่าออกไป...พี่สนจะมีปฏิกิริยายังไงนะ ?
“ วันนี้...เพื่อนณัฐ...มาถาม ”
“ ว่า...เอ่อ ”
“ ณัฐกับพี่สนเป็นอะไรกัน ? ”
“ เหรอ ? ”
“ แล้วณัฐตอบว่าไงอ่ะ ? ” พี่สนกลับหันหน้ามาถาม
“ ณัฐ...บอกไปแล้ว ”
“ บอกความจริงไปแล้ว ”
“ ว่าเรา...เป็นแฟนกัน... ”
พูดได้แค่นั้นพี่สนก็ตกใจ
“ ณัฐพูดเองเลยเหรอ ? ”
“ อือ ” นี่เขาใจกล้าเกินไปหรือเปล่านะ ?
พี่สนจับข้อมือเขาทั้งสองข้าง แล้วดึงเข้าไปจนหน้าของเขาชิดกับแก้มของฝ่ายนั้น แล้วรวบแขนเขาไว้รอบคอ ตอนนี้ดูเหมือนเขากำลังโอบคอพี่สนเอาไว้อย่างนั้นแหละ
“ ดีใจจัง...ที่ณัฐกล้าพูดว่าพี่เป็นแฟน ”
“ จะไม่ให้กล้าได้ไง...ก็โดนเพื่อนต้อนซะขนาดนั้น ”
...ตอบไปหัวใจก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ... ก็เพราะว่าอยู่ใกล้ชิดกันซะขนาดนี้ แล้วยังได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากพี่สนอีกต่างหาก
“ แล้วเพื่อนว่าไงบ้าง ? ”
“ ................. ”
“ คนหนึ่งรับได้....แล้วก็เข้าใจดีด้วย ”
“ แต่อีกคนหนึ่ง...เขาบอกว่า...”
“............... ”
“ บอกว่าอะไร ? ” รุ่นพี่สงสัยเพราะเขาไม่ยอมพูดสักที
“ บอกว่า...... ‘ ที่แท้ก็เป็นเกย์ ’ !!! ”
“ พูดอย่างนี้เลยเหรอ ? ”
เขาพยักหน้าเบาๆ
“ งั้น...ตอนนี้พี่ก็กลายเป็นเกย์แล้วดิ ” พี่สนพูดเล่น
“ หึหึ ” เขาได้แต่หัวเราะเบาๆออกไปแต่ในหัวใจกลับไม่ได้เป็นแบบนั้น เขาอยากเป็นคนไม่คิดมากแบบพี่สนจัง กังวลแบบนี้แล้วมันรู้สึกทรมานยังไงไม่รู้
“ แล้วณัฐ...รู้สึกยังไง ? ” รุ่นพี่มากุมมือเขาไว้เบาๆ สงสัยฝ่ายนั้นจับความรู้สึกของเขาได้ จึงเปลี่ยนน้ำเสียงมาถามแบบจริงจังบ้าง
“ ณัฐก็...อึ้งไปเลย ”
“ แต่ไม่เป็นไรหรอก...ณัฐคิดไว้อยู่แล้ว ว่ามันต้องออกมาเป็นแบบนี้ ”
“ .................... ”
“ เสียใจมั้ย ? ที่บอกออกไป ” พี่สนถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
เขาส่ายหน้าเป็นคำตอบ
ฝ่ายนั้นเปลี่ยนมาลูบหัวเขาเบาๆ
“ ช่างมันเถอะ...สักวันหนึ่ง เพื่อนก็จะรับได้เอง”
“ ถ้าเขาเป็นเพื่อนเราจริงอ่ะนะ ”
...ถ้าเขาเป็นเพื่อนเราจริง...??? คิดแล้วก็รู้สึกเจ็บขึ้นมาอีกครั้ง
แล้วถ้า..สุดท้ายไอ้จัมโบ้รับเขาไม่ได้ล่ะ อย่าบอกนะว่าต้องจบกันไปแบบนี้ ขออย่าให้เป็นอย่างนั้นเลย
“ ณัฐ ”
“ หือ ? ”
อยู่ดีๆพี่สนก็หันมาหอมแก้มเขาเสียฟอดใหญ่จนเขากลัวว่าแก้มตัวเองจะช้ำไปเสียก่อน และนั่นก็ทำให้เขาเขินจนหน้าแดง
“ ขอบคุณนะ ”
“ ขอบคุณอะไร ? ”
“ ที่ณัฐกล้าบอกเพื่อนออกไปขนาดนั้น แสดงว่าณัฐต้องมั่นใจในตัวพี่มากเลยล่ะ ใช่มั้ย ? ”
“ ไม่ได้มั่นใจอะไรสักหน่อย...มันจนมุมต่างหาก ”
“ และก็เป็นเพราะพี่อ่ะแหละที่ไปทำให้เพื่อนเลยสงสัย ก็เลยต้องเป็นแบบนี้ ”
“ อ๋อเหรอ ? ” พี่สนแกล้งทำเสียงล้อเลียนเหมือนเข้าใจ
“ พี่สนอ่ะ ” เขาพยายามจะปล่อยมือออก แต่ฝ่ายนั้นก็รวบข้อมือเขาเอาไว้เสียก่อน
“ อาบน้ำด้วยกันป่ะ ! ” พี่สนหันหน้ามาถาม
ได้ยินดังนั้นเขาก็ตกใจจนตาเหลือก
...อาบน้ำกับพี่สน...จะมีอะไรอันตรายกว่านี้อีก...ใครจะยอมกันล่ะ ?
“ จะบ้าเหรอ ? อยากอาบก็ไปอาบคนเดียวสิ ”
“ เมื่อกี้ใครบางคน...แก้มเหม็นอ่ะ มีแต่กลิ่นกุ้ง ” ฝ่ายนั้นพูดพร้อมกับทำจมูกย่น
“ หือ..? ”
“ ใคร..แก้มเหม็น ? ” เขาถามพร้อมกับลูบแก้มตัวเองป้อยๆ
“ ใครไม่รู้...แก้มเหม็น แต่ก็น่ารัก ”
“ งั้นไม่ต้องกินข้าวเลยนะ ” เขาตอบออกไปแต่ที่จริงก็รู้สึกเขิน
“ ไม่กินได้ไง หิวจะตายอยู่แล้วเนี่ย ”
“ แต่ว่า...เราไปอาบน้ำด้วยกันเถอะนะ ”
“ ไม่เอาอ่ะ ” เขาดึงมือออกแล้วเปลี่ยนเป็นนั่งกอดอกพิงโซฟาแทน
ฝ่ายนั้นก็ลุกขึ้นมานั่งข้างเขาทันที
“ ทำไมล่ะครับ...? ที่รัก ”
...ไม่ต้องมาทำเป็นพูดหวานเลย...
“ ณัฐไม่ไว้ใจพี่สนอ่ะ ”
“ อาบด้วยกันเฉยๆ....พี่ไม่ทำอะไรหรอก ”
...ถึงอาบเฉยๆ เขาก็เขินอยู่ดีอ่ะแหละ...ไม่ต่างกันเลย
“ ไม่เอา ”
“ ไม่ทำอะไรจริงๆ...สัญญาเลยอ่ะ... ” พี่สนพูดพร้อมกับยกนิ้วก้อยยื่นมาให้
เขาหันไปมองหน้าฝ่ายนั้นอย่างลังเล...จะเชื่อได้มั้ยเนี่ย..??
“ งั้น...ขอกินข้าวก่อนได้มั้ยอ่ะ ? ” เขาตอบเสียงเบา
แต่แล้วพี่สนก็ยิ้มกว้างจนทำให้เขาแทบจะละลายอยู่ตรงนั้น
“ ได้ค้าบบบ ”
*****************
พี่สนกินข้าวท่าทางน่าอร่อยมาก สงสัยคงจะถูกปาก เขาได้แต่มองฝ่ายนั้นแล้วเผลออมยิ้มออกมา เหมือนแม่ที่กำลังมองดูลูกชายกินข้าวยังไงยังงั้น
“ พี่สน ” เขาตัดสินใจพูดขึ้น เมื่อเรากินข้าวจนเกือบพร่องจาน
“ หือ ? ” ฝ่ายนั้นถามแต่สายตาก็มองแต่อาหารจานถัดไป สงสัยจะหิวจัดจริงๆ
วันนี้มีเรื่องราวเกิดขึ้นกับเขามากมาย จนเขาไม่รู้ว่าจะเล่าเรื่องไหนก่อนดี...แต่ว่าเรื่องนี้เขาอยากถามพี่สนเหลือเกิน อยากรู้จริงๆ
“ วันนี้...เฮียเจ้าของร้านเหล้า มาหาพี่แหละ ” เขาพูดออกไปช้าๆพลางสังเกตท่าทางของพี่สน
“ เหรอ ? ” พี่สนหันขึ้นมามอง
“ แล้วเฮียพูดอะไรกับณัฐบ้าง ? ”
เขามองหน้าฝ่ายนั้นพลางตัดสินใจ...ตอนนี้พี่สนไม่รู้ว่าเขารู้ความจริงเรื่องที่รุ่นพี่ลาออกแล้ว เขาจะแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องดีมั้ยนะ..? อยากรู้ว่าฝ่ายนั้นจะยอมบอกให้เขาฟังมากน้อยแค่ไหน เพราะถ้าถามออกไปตรงๆพี่สนอาจจะเบี่ยงเบนเพื่อทำให้เขาสบายใจก็ได้
“ ก็บอกว่า.... ”
“ ให้พี่โทรกลับ...เฮียเขาอยากคุยด้วย ” เขาตัดสินใจบอกออกไป พูดแค่นี้..พี่สนคงไม่รู้หรอกมั้ง ?
พี่สนนิ่งสักพัก แล้วก็ยิ้มบางออกมา
“ เฮียคงบอกหมดแล้วสินะ ”
“ ห๊ะ..? ” พี่สนรู้ได้ไง..? เขายังไม่ได้บอกอะไรเลย
" ไอ้เฮียมันปากมากจะตาย...มีอะไรก็พูดหมด..ไม่มีทางที่มันจะบอกณัฐแค่นี้หรอก...จริงมั้ย ? " ฟังจากสรรพนามแล้ว รู้ได้ทันทีเลยว่า พี่สนคงจะสนิทกับเจ้าของร้านมากพอควร
“ อ๋อ...อืม ” เขาก้มหน้าตอบพลางรู้สึกผิด...เพราะไม่คิดว่าพี่สนจะรู้ทัน
“ แล้ว... ”
“ ทำไม...พี่ถึงลาออกล่ะ ? ”
ถามไปก็พลันรู้สึกผิด...อย่าบอกนะว่าลาออกเพราะคำพูดของเขาตอนนั้น
'.....พี่สน....ตอนที่พี่ยิ้มหวานให้คนอื่นไปทั่ว...พี่ไม่ได้คิดอะไรใช่มั้ย ?.....'
'.....นั่นน่ะมันเป็นงาน...เจ้าของร้านสั่งให้ทำ....แต่ถ้าณัฐไม่อยากให้พี่ทำต่อ...พี่ไปลาออกพรุ่งนี้ก็ได้นะ.....'
เอาอีกแล้ว...เขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่สนลำบากอีกแล้ว
รู้ทั้งรู้ว่าพี่สนรักการเล่นดนตรีมากขนาดนั้น แล้วยังต้องมาทำให้รุ่นพี่หนักใจอีก
...แย่จริงๆเลยเรา....
“ โอมมม...คลายจุด ” อยู่ดีๆพี่สนก็เอานิ้วชี้มาจิ้มที่หว่างคิ้ว จนทำให้เขาแปลกใจ
“ พี่ทำอะไร ? ”
“ คลายจุดไง ” แล้วพี่สนก็ชักมือกลับ
“ คิ้วขมวดอยู่นั่นแหละ...แก้โจทย์โอลิมปิกอยู่หรือไง..? ”
“ ก็พี่ลาออก..เพราะณัฐ...ใช่มั้ย ? ” เขาก้มหน้าก้มตาถาม
“ ไม่ใช่สักหน่อย ” พี่สนตอบแล้วตักข้าวกินต่อ
เอ๋...ไม่ได้ลาออกเพราะเขางั้นเหรอ ?
พี่สนหันขึ้นมามองหน้า แล้วเริ่มเล่าให้ฟัง
“ พี่คิดเรื่องลาออกไว้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วแหละ ”
เขาตั้งใจฟังพี่สนทุกคำพูด
“ เพราะว่าช่วงนี้เรียนหนัก...ไม่มีเวลาว่างมาทำงานแบบนั้นแล้ว ยังไงซะวันหนึ่งข้างหน้าก็ต้องลาออกอยู่ดี ลาออกตอนนี้ก็ไม่ต่างกัน...จะได้เตรียมตัวสอบไฟนอลด้วย ”
“ เข้าใจยัง ? ”
เพราะเรื่องเรียนเองหรอกเหรอ..?
นั่นสินะ ทำไมเขาถึงคิดไม่ออกทั้งๆที่เป็นเรื่องสำคัญขนาดนี้ งั้นก็แสดงว่า...เขาไม่ได้ทำให้พี่สนลำบากใช่มั้ย ?
“ อื้ม ”
“ แต่ว่า...พี่ก็ไม่ได้เล่นดนตรีแบบนั้นอีกแล้วสิ ไม่คิดถึงแย่เหรอ ? ”
“ ถึงไม่ได้เล่นอยู่ร้าน..แต่พี่ก็เล่นให้คนอื่นฟังได้นี่นา ”
“ ณัฐอยากฟังพี่เล่นหรือเปล่าล่ะ ? ”
ได้ยินดังนั้นเขาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
“ อยากสิ ” เขาผงกหัวแรงๆ
พี่สนมอบรอยยิ้มอบอุ่นกลับมาให้
“ เรื่องที่พี่ลาออกไม่ต้องคิดมากนะ...ยังไงอนาคตพี่ก็ต้องลาออกอยู่แล้ว ก็รู้อยู่ว่านักศึกษาแพทย์มันไม่มีเวลาว่างขนาดนั้น แต่ว่า.... ” พี่สนเปลี่ยนเป็นยิ้มทะเล้น
“ .....จะบอกว่าณัฐไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้เลยก็ไม่ถูก ”
“ ก็พี่เป็นคน ‘หล่อมากถึงมากที่สุด’ ถ้าสาวๆมาติดพันแล้วสลัดไม่หลุด..ไม่แย่เหรอ ? แล้วใครบางคนแถวนี้ก็จะทั้งหึง...ทั้งหวง...สุดท้ายก็ร้องไห้แงๆ ”
“ พี่ขี้เกียจมาปลอบอ่ะ ”
ได้ยินดังนั้นเขาก็ทำหน้าบูดใส่พี่สนทันที ก็แล้วทำไมต้องเอาเรื่องที่เขาร้องไห้ในตอนนั้นมาล้อเลียนด้วยล่ะ..?? แย่จริงๆเลยพี่สนเนี่ย !!
“ งั้นณัฐเปลี่ยนใจ...ไม่อาบน้ำด้วยแล้ว ” เขาพูดพร้อมกับกินข้าวต่อโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านใดๆของพี่สนอีก
อันที่จริง เขาก็ไม่ได้โกรธอะไรฝ่ายนั้นหรอก
...เขาแค่...ไม่อยากอาบน้ำกับพี่สนก็แค่นั้นเอง...
...จะบ้าเหรอ ?....เขินตายเลย...
*****************
หลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เขาก็มานอนทำการบ้านบนเตียง ส่วนพี่สนก็นั่งอ่านหนังสือภายใต้โคมไฟบนโต๊ะตัวเดิมในห้องโดยที่ไม่ได้รบกวนกัน และพอทำการบ้านจนเสร็จเขาก็เตรียมตัวเข้านอนทันที
เมื่อห่มผ้าเรียบร้อย เขาก็ได้แต่นอนเล่น...มองพี่สนอยู่อย่างนั้น
....รู้สึกชอบมากเลยเวลาที่พี่สนใส่แว่นแล้วตั้งใจอ่านหนังสือเนี่ย...มันช่างดูดีแล้วก็น่าชื่นชมยังไงไม่รู้....
และเมื่อมองฝ่ายนั้นนานเข้า อยู่ดีๆพี่สนก็พูดขึ้นมา
“ มองกันอย่างนี้..จับพี่ปล้ำเลยดีกว่ามั้ย ? ” พี่สนพูดโดยที่ไม่ได้หันมามอง
เขารีบหมุนตัว นอนหันหลังให้ทันที
“ ใครมอง...หลงตัวเอง ” เขากระซิบบ่น
เขาได้ยินแต่เสียงหัวเราะเบาๆของรุ่นพี่ ส่วนเขาก็ได้แต่แอบอมยิ้มกับตัวเองในใจ
หลังจากนั้นก็พยายามข่มตานอน แต่อยู่ดีๆเขาก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้เสียก่อน เรื่องที่เขายังไม่เข้าใจ...
“ พี่สน ” เขาพลิกตัวกลับมาทางเดิมแล้วเรียกอีกฝ่ายด้วยสีหน้าครุ่นคิด
“ อะไร ? ”
“ อย่าบอกนะ...ว่าอยาก ปั่ม ปั๊ม กันอ่ะ..? ” พี่สนพูดทะเล้น
“ จะบ้าเหรอ..!!! ”
“ ณัฐแค่อยากถามพี่เฉยๆ...”
เขาเปลี่ยนมาทำสีหน้าปกติ
“ พี่รู้หรือเปล่าว่า...? ”
“ สาววาย.....นี่คืออะไรเหรอ ? ”
ฝ่ายนั้นส่ายหน้าเบาๆเป็นคำตอบ
“ อืม...ไม่รู้สิ ”
****************
ความคิดเห็น