คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : > Memory Of Love : บทที่ ๑ ลบเลือนความทรงจำ < [100%]
บทที่๑ : ลบเลือนความทรงจำ *
"เมื่อไหร่จะเลิกทำหน้าซึมๆแบบนี้สักทีวะเพลง คนเป็นเพื่อนมันเหนื่อยใจนะเว้ยT^T"
น้ำเสียงใสแจ๋วของเพื่อนซี้ 'แหวน' ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกอยากจะคุยด้วยเลยแม้แต่น้อย ถูกของมัน! ตั้งแต่วันที่กายส์จากฉันไปโดยขาดการติดต่อทุกอย่าง ฉันก็ซึมเป็นหมาหงอยแบบนี้
ทั้งๆที่นี่มันก็ผ่านมาตั้งสิบสามวันแล้ว!!!
"แก ฉันทนให้เพื่อนรักของฉันเศร้าใจคนเดียวแบบนี้ไม่ไหวแล้วนะT^T"
แหวนยังคงพูดต่อไปเรื่อยๆ ฉัน... ไม่รู้สิ ในสมองของฉันแต่ละวันคิดแต่เรื่องของกายส์ ตอนนี้นายจะเป็นยังไง? มีความสุขดีมั้ย? จะมีใครคอยดูแลนายหรือเปล่า?
"โอ้ย!! เย็นนี้ฉันจะพาแกไปที่บ้าน แน่นอนว่าแกจะต้องลืมผู้ชายคนนั้นได้แน่ๆเพลง"
จู่ๆแหวนก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังมากจนฉันเองยังตกใจ ปกติเพื่อนฉันเป็นคนนี้มันมีสาระที่ไหน-O-
"ฉันไม่มีทางลืมได้หรอก ฉันรักเขามาก!"
"ต้องได้สิยะ! ในเมื่อเขาไม่สนใจแก ในเมื่อเขาเลือกที่จะทิ้งแกไป"
"นั่นเป็นเพราะเขาคิดว่าตัวเองไม่คู่ควรกับฉันต่างหาก"
"หลงตัวเอง-O-^"
เออ เมื่อกี้ฉันพูดจาหลงตัวเองออกไปจริงๆด้วยT^T แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้ฉันรู้สึกว่าเขารักฉันจริงๆ อ้อมกอดครั้งสุดท้ายของเขาล้วนมีแต่ความรู้สึกดีๆ ความรู้สึกอบอุ่นที่อยู่ในตัวเขาถูกถ่ายทอดมาให้ฉัน แต่ฉันอาจคิดไปเองคนเดียวก็ได้
เพราะยังไงเขาก็เลือกที่จะทิ้งฉันนี่T^T
"แต่ยังไงแกก็ยังมีผู้ชายดีๆตั้งเยอะตั้งแยะมารุมจีบ รีบๆสอยไว้สักคนสิยะ>O<"
เฮ้อ.. ฉันมองยัยแหวนที่ทำท่ากระดี๊กระด๊าอยู่ข้างๆ ถ้ากายส์ไม่หายไปจากชีวิตฉันแบบนี้ฉันก็คงเป็นแบบมันนั่นแหละ=O= กระดี๊กระด๊าเวลาคุยเรื่องผู้ชายน่ะ (เอ่อ... หมายถึงอารมณ์ดีนะ!=_=)
"ฉันไม่มีอารมณ์จะชอบใครตอนนี้ว่ะแหวน ฉัน..."
"ฉันเข้าใจเว้ย เดี๋ยวเย็นนี้แกจะต้องลืมเขาได้แน่ แกจะได้กลับมาเป็นเพื่อนรักคนเดิมของฉันยังไงละ^O^"
"ฉันก็ขอให้มันเป็นแบบนั้น..."
ณ บ้านของแหวน
"ไอ้แหวน แกพาฉันมาที่นี่ทำไมยะ ฉันจะรีบกลับบ้าน"
"นี่แก ฉันมีของมาแนะนำ>O<"
แหวนพาฉันเดินขึ้นบันไดมายังห้องนอนของมัน โอ้โห ตุ๊กตาเต็มห้องไปหมดจนฉันแทบไม่มีที่ยืน-_-^
"อะไรของแก เร็วๆเลย เดี๋ยวแม่เป็นห่วง"
"ย่ะ ยัยคุณหนูเพลงหวาน!"
มันทำเสียงประชดประชันฉันก่อนจะมุดหัวเข้าไปใต้เตียง=_= มันคุ้ยของอยู่ในนั้นสักพักก็โผล่หัวออกมาพร้อมกับรอยยิ้มหวานแหววที่แอบแฝงไปด้วยยาพิษ
"นี่ไงยัยเพลง>O< ยาชนิดใหม่ที่คุณปู่ของฉันเป็นคนคิดขึ้นมาเองเลยนะ>_<!"
มันยืนขวดยาใสๆที่ข้างในเป็นน้ำขุ่นๆสีดำสนิทไม่น่ากินเลยสักนิดมาให้ฉัน 'ยาลบเลือนความทรงจำ' มียาแบบนี้อยู่บนโลกใบนี้ด้วยหรอเนี่ย!!
"อะไรของแกเนี่ยแหวน ยาลบเลือนความทรงจำอะไรเนี่ย บ้าไปใหญ่แล้ว"
ฉันโยนขวดยาลงบนเตียงด้วยความตกใจปนรู้สึกไร้สาระนิดๆ นี่ฉันเสียเวลามาทำอะไรอยู่เนี่ย-O-
"แกรู้หรือเปล่าว่าปู่ของฉันคิดยาชิ้นนี้ขึ้นมาเป็นเวลานานถึงสามสิบปีเชียวนะ>O<"
"อะไรดลใจให้ปู่ของแกคิดยาประหลาดๆแบบนี้เนี่ย=_="
ฉันถามขึ้นลอยๆ ไม่ได้สนใจอยากจะฟังนัก แต่แหวนกับทำหน้าจริงจังขึ้นมาอีกครั้ง
"ย่าของฉันจากปู่ไปตลอดกาล ปู่ทำใจไม่ได้เลยพยายามทดลองหาสมุนไพรที่ทำให้ความจำลบเลือนมาเป็นเวลายาวนาน แต่ก็ทำไม่สำเร็จเสียที จนในที่สุดปู่ก็ทำสำเร็จ ตอนนี้ยาชนิดนี้ได้รับการทดลองแล้วว่าสามารถลบเลือนความทรงจำได้จริงๆ แต่ก็มีผลข้างเคียงคือไม่สามารถเรียกความทรงจำนั้นกลับมาได้อีก หรืออาจต้องใช้เวลานานมากๆ..."
"..." ฉันยังคงนอนฟังมันพูดอย่างใจจดใจจ่อ
"และฉันก็อยากให้แกลืมผู้ชายคนนั้นไปซะ ฉันเคยใช้ลืมแฟนเก่าของฉันคนหนึ่ง ฉันจำอะไรเกี่ยวกับมันไม่ได้เลยสักนิด นั่นแหละที่ทำให้ฉันเริงร่าทุกครั้งที่โดนบอกเลิกยังไงล่ะ^O^"
เออ จริงของมัน! ทุกครั้งที่มันโดนบอกเลิกมันจะเจ็บช้ำทุรนทุรายมาก แต่วันรุ่งขึ้นมันก็จะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมพอฉันถามมัน มันยังทำหน้างงๆเหมือนไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด ฉันยังเคยคิดเลยว่าทำไมแหวนถึงได้จิตใจเข้มแข็งขนาดนี้=O=
"ฉันยังไม่อยากลืมเขาเลยแหวน ยังไงบนความทรงจำที่เลวร้าย ก็ยังคงมีความทรงจำดีๆแอบซ่อนอยู่"
"สรุปคือแกจะทนเศร้าแบบนี้ต่อไปงั้นหรอ?"
แหวนถามฉันก่อนจะกระโดดมานอนที่เตียงข้างๆ ฉันหลับตาลงคิดถึงหน้ากายส์อีกครั้ง ไม่แน่เขาอาจจะกลับมา แต่... ถ้าเขาจะกลับมาเขาก็น่าจะบอกอะไรฉันไว้สักนิดสิ! นี่เขาหายเงียบไปเป็นอาทิตย์ติดต่อก็ไม่ได้ แถมยังไม่รู้อีกต่างหากว่าเขาอยู่ส่วนไหนของโลก!!
"เพลง... แกร้องไห้งั้นหรอ"
ฉันปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มอีกครั้ง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันเผลอร้องไห้ แต่นี่เป็นครั้งที่ร้อยแล้วต่างหาก!! ฉันร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงกายส์ ฉันเรียนหนังสือไม่รู้เรื่องเพราะมัวแต่คิดถึงกายส์ แถมบางทีอยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลออกมาเอง...
"ฉันขอยืมยานั้นได้มั้ย"
"ได้ๆๆ เอาไปเถอะฉันมีอีกเยอะ ถ้าแกอยากจะใช้ฉันก็ยกให้เลย"
"ขอบใจนะ แกเป็นเพื่อนรักของฉันจริงๆT^T"
ฉันเดินคอตกกลับบ้านด้วยความรู้สึกเหงาๆ ทุกครั้งที่ฉันเดินผ่านหน้าบ้านของกายส์ ความรู้สึกเก่าๆมันก็ฟุ้งซ่านขึ้นมาอีกครั้ง เฮ้อ... นี่ฉันกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้าแล้วจะคิดไปทำไม ยังไงเขาก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว ฉันรีบเดินผ่านบ้านกายส์ให้ไวที่สุดก่อนที่จะถึงบ้านของฉัน
"วันนี้กลับบ้านช้าจังเลยนะลูก^^"
"ไปทำรายงานมาคะ" บาปTOT "วันนี้เพลงขอตัวไปนอนก่อนนะคะ ง่วงมากเลย"
"จ๊ะ..."
ฉันรีบวิ่งเข้าห้องนอนอย่างรวดเร็วก่อนจะนอนแผ่หลาบนเตียง ถ้าฉันกินยานี่เข้าไปจะทำให้ฉันลืมกายส์จริงๆหรือเปล่า? ฉันถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าก่อนจะเผลอหลับไป…
'แหม จะเอาไปให้สาวนี่ไหนยะ>O<'
ฉันเอ่ยปากแซวผู้ชายตัวสูงโย่งที่กำลังยืนถือดอกกุหลาบสีแดงอยู่ วันนี้วันวาเลนไทน์นี่นา เฮ้อ... ปีนี้ฉันคงไม่ได้ดอกไม้จากใครเหมือนเคยนั่นแหละT^T
'ให้สาวโก๊ะๆที่ยืนอยู่ตรงหน้าเนี่ยแหละ'
พรึ่บ!!
เขาโยนดอกกุหลาบพวกนั้นมาให้ฉัน!! โชคดีนะที่ฉันรับมันไว้ทันพอดี-_-; ไม่มีความโรแมนติกเลยสักกะนิด!
'ที่แท้นายก็แอบชอบฉันอยู่นี่เอง>///<'
หว่า กะจะแซวนายนั่นเล่นๆแต่ทำไมฉันต้องหน้าแดงซะเองด้วยเนี่ย
'เออ เพิ่งรู้หรอ'
คำพูดตรงๆของเขาทำเอาหัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ กายส์ยักไหล่ไม่สนใจสิ่งที่ตัวเองพูดออกมาเลยสักนิดก่อนจะดึงมือฉันเข้าไปใกล้ๆ ตอนนี้หน้าของฉันคงแดงเป็นตำลึงสุกแล้วYOY
'เธอล่ะ รู้สึกยังไงกับฉัน'
คำถามของกายส์ทำให้ฉันเเข็งทื่อ จะตอบว่ายังไงดีละเนี่ยTOT
'ไม่...'
'เธอไม่ได้รักฉันเหมือนที่ฉันรักเธอหรอกหรอ ว้า แย่จัง'
เขาทำหน้ามุ้ยเหมือนเด็กๆ ทำไมเขาถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ>O<
'ฉัน...'
'ฮ่ะๆๆ แกล้งเธอนี่สนุกจริงๆยัยบ๊อง'
อ้าว นี่สรุปเขาแกล้งฉันงั้นหรอTT^TT โชคดีนะเนี่ยที่ฉันยังไม่ได้เผลอบอกความในใจกับเขาไปน่ะ ไม่อย่างงั้นฉันซวยแหงๆ ก็อย่างว่า ผู้ชายหน้าตาดีระดับกายส์เนี่ยนะจะมาแอบชอบผู้หญิงโก๊ะๆอย่างฉัน
'นี่นาย! แกล้งกันแรงเกินไปแล้วนะ อย่าอยู่เลย'
ผัวะๆๆ
ฉันตีหน้าอกเขารัวๆอย่างโมโหสุดขีด ทำไมเขาถึงได้ทำให้ฉันใจเต้นแรงได้ขนาดนี้นะ>///<
'เจ็บนะยัยบ้า! มานี่เลย'
หมับ!!
เขาคว้าข้อมือของฉันไว้ แต่เพราะฉันยังคงออกแรงตีเขาอยู่นั่นเลยทำให้เราทั้งคู่ล้มลงไปพร้อมๆกัน โอ้ย เจ็บชะมัด แต่โชคดีที่ฉันอยู่ข้างบน^O^
'ตัวหนักชะมัดเลย'
ฉันพยายามยันตัวเองขึ้นเพราะกลัวเขาจะแบนตายเพราะตัวฉันหนักT^T แต่ระหว่างที่ฉันกำลังยันตัวขึ้นนั้น มือหนาๆของเขาก็โอบรอบเอวของฉันไว้ นั่นเลยทำให้ฉันล้มลงไปทับเขาอีกรอบ
'โอ้ย!! ทำบ้าอะไรของนายน่ะ'
'ที่ฉันพูดเมื่อกี้เรื่องจริงนะ'
'พูดตอนไหนยะ ฉันลืมไปหมดแล้ว'
อย่าเพิ่งพูดนะ ฉันยังไม่พร้อมที่จะฟัง>O<//
'ฉันชอบเธอมาตั้งนานแล้ว'
คำสารภาพรักตรงๆของกายส์ทำให้ฉันตัวแข็งทื่ออีกรอบ หน้าของกายส์ค่อยๆใกล้ขึ้นๆจนฉันรู้สึกได้ แต่ฉันกลับไม่คิดที่จะขยับตัวเลยสักนิด จนในที่สุดริมฝีปากบางเฉียบของกายส์ก็ครอบครองริมฝีปากเย็นๆของฉันช้าๆ สัมผัสที่ริมฝีปากแทบจะดูดกลืนความรู้สึกของฉันให้เขารับรู้ เขาค่อยๆเลื่อนริมฝีปากขึ้นจุมพิตที่หน้าผากเบาๆก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ฉัน
เมื่อกี้เขาทำอะไรลงไปTOT//
'ตกลงว่า เธอรู้สึกยังไงกับฉันกันแน่'
'ฉันไม่ได้ชอบนาย>O<//'
ขนาดปากบอกว่าไม่ได้ชอบ แต่หัวใจมันเต้นตุ้มๆๆๆเป็นจังหวะว่าโกหกๆๆๆT^T ฉันยังไม่อยากให้เขารู้นี่นาว่าฉันแอบชอบเขาอ่ะ
'เธอชอบฉัน เสียงหัวใจเธอมันบอก'
'ก็ได้! ฉันชอบนาย พอใจหรือยัง'
'ฮ่ะๆๆ ก็แค่นั้นแหละ ยัยบ๊องของฉัน^^'
ฉันยันตัวเองขึ้นอีกครั้ง คราวนี้กายส์ปล่อยให้ฉันเป็นอิสระก่อนที่ฉันจะรีบวิ่งเข้าบ้านไป ฮึ่ยๆๆ ไม่น่าเผลอตัวไปเล่นกับอีตาบ้านั่นเลยT^T ในที่สุดเขาก็รู้ความลับของฉันแล้ว
แต่สิ่งหนึ่งที่เป็นเสมือนผลตอบแทนก็คือ... ฉันเพิ่งรู้ว่าเขาก็ชอบฉัน!!!
เฮือก!!!
ฉันตื่นขึ้นมาจากความฝันทั้งๆที่หัวใจยังคงเต้นแรงอยู่ นี่ฉันฝันถึงเรื่องในอดีตอีกแล้วหรอเนี่ย!!
ฉันหยิบนาฬิกาข้างเตียงขึ้นมาดู ...เที่ยงคืนสี่สิบ นี่ฉันเผลอหลับไปนานขนาดนี้เลยหรอเนี่ย เฮ้อ... ฉันคิดถึงกายส์ชะมัด
แกร๊กๆ
เสียงแก้วกระทบกับพื้นไม้ในห้องนอนฉันดังขึ้นเบาๆ 'ยาลบเลือนความทรงจำ' ฉันหยิบมันขึ้นมาจากพื้น สงสัยมันจะหล่นลงไปตอนที่ฉันหลับแหงๆ
น้ำขุ่นๆสีดำสนิทชั่งน่ากลัวเสียเหลือเกิน แต่สิ่งที่ฉันกลัวกว่าคือผลตอบแทนหลังจากที่ฉันดื่มมันเข้าไป
ถ้าความทรงจำของฉันเกี่ยวกับกายส์หายไปจะทำให้ฉันมีความสุขมากกว่านี้หรือเปล่า...
ช่วงเวลาเลวร้ายทั้งหมดจะผ่านพ้นไปด้วยดี…
ฉันจะได้เลิกคิดถึงเขาเสียที!!!
ขวับ!!
ฉันเปิดฝาออก กลิ่นของมันชวนลิ้มลองเหลือเกิน เสมือนเป็นยาพิษชั้นดีที่ทำให้คนที่ได้ดมเป็นต้องอยากที่จะกินมันเข้าไป
'วิธีใช้ ก่อนที่จะใช้ให้นึกถึงคนที่ตัวเองอยากลืม อย่าจิตใจฟุ่งซ่าน ตั้งสมาธิให้ดีแล้วคิดถึงแค่คนๆเดียว ไม่อย่างนั้นผลจะตรงกันข้ามกัน คุณจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณคิดเมื่อดื่มยา'
ฉันไม่จำเป็นต้องตั้งสมาธิเลยสักนิด เพราะทุกเวลาคนที่ฉันคิดถึงมีเพียงกายส์คนเดียว
อึก อึก อึก~
ฉันดื่มมันเข้าไปแล้ว...
.....................................
อ่านแล้วฝากคอมเม้นเกี่ยวกับนิยายหน่อยนะคะT^T
ขอบคุณมากมายมหาศาลค่า
ความคิดเห็น