ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    FIC. TS8 - hunks' l He's mine ก็นี่อ่ะ ...พี่ชายผม ♥

    ลำดับตอนที่ #9 : mine' ; 9 ละเมอรัก ♥

    • อัปเดตล่าสุด 1 ก.ค. 55


     
     
     
     
    mine’ ; 9 ละเมอรัก
     
    “เฮ้ยต็อป มันจะออกแล้วววววว”
    “เฮ้ยๆ ทำไงดีอ่ะ”
    “กินเข้าไปให้หมดเลยๆ”
    “อ่ะ โอเคๆ”
     
    ผัวะ !
    “ไอ้สองคนนี้ ทำอะไรกันเนี่ยน่าเกลียด” เฮ้ย ใครตบหัววะ -0-
     
    “ก็กินไอติมอ่ะเด่ะ แมกนั่มช็อกโกแลตบางเกิ๊น มันจะร่วงก็เลยบอกให้ต็อปกินเข้าไปทั้งแผ่นเลย คิดอะไรเนี่ยพี่” ผมเบ้ปากใส่พี่ฮั่นก่อนจะหันไปดึงไอติมจากมือสต็อปมากิน มันก็อร่อยดีอยู่หรอก แต่ทำไมช็อกโกแลตต้องบางด้วยยยย
     
    “พอๆ อยากกินเดี๋ยวซื้ออันใหม่ให้ อย่าไปแย่งสต็อป” มือหนาวางพาดบนไหล่น้องแล้วออกแรงดึงให้ออกห่างจากไอติมของสต็อป
     
     .. หรืออาจจะเป็นให้ออกห่างจากสต็อป
     
    “โห่ยยยย ก็กินคนเดียวไม่หมดอ่ะ ถึงได้หารกับต็อปมากินด้วยกันนี่ไง”
    “กินไม่หมดเอามาให้พี่ ไม่ต้องไปแย่งต็อป” พูดจบก็จูงมือน้องลากเข้าเซเว่น อะไรของพี่ครับบบบบ หึงก็บอกมา ไม่ต้องทำอาย -0-
     
    อ้อ เผื่อใครยังไม่รู้ .. ตอนนี้สถานะของผมกับพี่ฮั่นอยู่ในฐานะ ... ไม่รู้
     
    นั่นล่ะ ไม่รู้ -_______- ไม่รู้จริงๆ นะ คือหลังจากวันนั้น พี่ฮั่นก็กลับมาเป็นไอ้พี่เกรียนเหมือนเดิม กลับมาคุยกับผม คอยกวนผม คอยทำตัวติดกับผมเหมือนเดิม อันนั้นมันก็ดีอ่ะนะ แต่มันไม่ดีตรงที่ ... มันเหมือนเดิมอ่ะ เหมือนเดิมมากๆ
     
    คือเข้าใจอารมณ์คนโดนสารภาพรักป่ะ แถมโดนจูบด้วยอ่ะ จูบแล้วหลับอีกต่างหาก อารมณ์เหมือนมีคนซื้อของที่อยากได้มากๆ มาให้ แล้วคุณก็ใจเต้นแรงมากๆ ตอนรู้ว่าคุณกำลังจะได้รับของชิ้นนั้น แต่สุดท้ายเค้าก็เอาคืนไปแล้วบอกว่าไม่ให้ดีกว่า ไรงี้อ่ะ พี่ฮั่นเหมือนเดิมทุกอย่าง ทำตัวเป็นพี่ชายคนเดิม
     
    ทำอย่างกับไม่เคยพูดว่ารักผมออกมางั้นล่ะ ..
     
    จะบอกว่าเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม ... พี่น้องที่ไหนจูบกันอยากจะถาม ?
    จะบอกว่าเป็นแฟนกัน ... เหอะ ยิ่งไม่ใช่เข้าไปใหญ่ พี่ฮั่นไม่เคยขอเป็นแฟนด้วยซ้ำ
     
    แล้วตกลงเราเป็นอะไรกัน ...?
     
    .
    .
    .
     
    “สี่สิบบาทค่ะ อ้าวพี่ฮั่น หายไปไหนมาเนี่ย” ตอนนี้อยู่เซเว่นครับ (- w -)b  พี่ฮั่นพามาซื้อไอติม
    “ก็อยู่นี่แหละ ช่วงนี้ต้องดูแลเด็ก 555555555 โอ๊ยๆ แกง พี่เจ็บบบบ” มือเล็กดึงแก้มพี่แรงๆ จนพี่ชายร้องโอดโอยขึ้นมา
     
    “ว่าใครเด็ก -_______-”
    “เปล่าคร้าบบบ ไม่มีอะไรแล้วครับบบ”
     
    “พี่ฮั่น ใครอ่ะ แฟนเหรอ ?” เสียงหวานจากหญิงสาวหน้าเคาท์เตอร์ เตอร์เรียกความสนใจจากผู้ชายสองคนได้อย่างดี .. คำถามนี้ ผมก็อยากรู้เหมือนกันนะ ..
     
    “อ๋อ น้องรูมเมตน่ะ”
     
    น้องรูมเมต ..
    น้องรูมเมต ..
    น้องรูมเมต ..
     
    โอเค ลึกซึ้ง ...
     
    .
    .
    .
     
    “ภาคเหนือมีฝนตก มีหมอกบางเวลา” เสียงจากจอทีวี ไม่ได้เรียกความสนใจคนที่นั่งอยู่หน้าจอได้เลย ใบหน้าคมมีสีหน้ากระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด นาฬิกาข้อมือถูกยกขึ้นมาดูแทบจะทุกนาที สลับกับประตูห้องที่ยังคงปิดสนิท
     
    ที่มองประตู .. ก็แค่หวังว่าจะเห็นน้องชายเปิดมัน แล้วเดินเข้ามาหา
    ที่มองนาฬิกา .. ก็แค่คิดว่านี่มันกี่โมงแล้ว ทำไมยังไม่กลับมาอีก
     
    วันนี้แกงออกไปเที่ยวกับเพื่อนที่คณะ เห็นว่าไปเที่ยวเล่นอะไรซักอย่าง ผมก็ไม่ได้ถามหรอก ไม่อยากคุยกับน้องมันเยอะ กลัวหวั่นไหว ..
     
    แค่ที่ทำอยู่ตอนนี้มันก็ดูจะมากเกินหน้าที่พี่ชายไปแล้วล่ะ ...
     
    ครืดดดดด ครืดดดดด
    “ฮัลโหลแกง ! อยู่ไหนเนี่ย เมื่อไหร่จะกลับ” มือหนากดรับโทรศัพท์ด้วยความรีบร้อนเมื่อเห็นว่าหน้าจอเป็นชื่อน้องชายที่คุ้นเคย
     
    [ พี่ฮั่นใช่มั้ยครับ ? มารับแกงมันหน่อยสิ มันเมามาก แบกไม่ไหวเลยเนี่ย ]
    “ฮะ แกงเมา ? อ่าครับๆ จะรีบไป”
     
    แกงเมา ? ให้ตายเหอะไอ้เด็กดื้อเอ๊ย คิดว่าตัวเองอายุเท่าไหร่ ทำมาซ่าส์ แล้วไงล่ะ พอเมาแล้วใครลำบาก ? ต้องถ่อไปรับเนี่ย !
     
    ชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อย ...
     
    .
    .
    .
     
    “เอามันกลับไปเลยพี่ ตัวก็หนัก เพื่อนๆ คนอื่นมันก็เมากันหมดผมแบกคนเดียวไม่ไหว”
    “เดี๋ยวพี่จัดการเอง ยังไงก็ขอบคุณน้องมากนะที่อยู่ดูให้”
    “ไม่เป็นไรครับ” ร่างสูงยิ้มตอบรุ่นน้องก่อนจะแบกน้องชายตัวเองขึ้นหลัง
     
    ดั่งภาพในอดีตซ้อนทับ คราวที่แล้วรอจนหลับต้องแบกกลับบ้าน แต่คราวนี้เมาจนหลับ หมดสภาพ L
     
    “อื้อ .. ไอ้พี่ฮั่นบ้า แค่น้องรูมเมตเนี่ยนะ”
    “ฮะ อะไรนะแกง ?” ผมหันหน้าไปหาเมื่อได้ยินเสียงน้อง
     
    “ใครเค้าอยากเป็นน้องพี่กันเล่า ...” อ้าวละเมอ -_____-
    “...”
     
    “อยู่ดีๆ ก็มาจูบ มาบอกรัก แล้วก็หลับไปเนี่ยนะ น่าเกลียดชะมัด ..”
    “...”
     
    “ผมไม่ใช่แค่น้องรูมเมตพี่ซักหน่อย ... ถึงวันนั้นพี่จะแค่ละเมอก็เถอะ ...”
    “...”
     
     
     
     
     
     
     
     
     
    “แต่เอาใจผมไปไม่คิดจะรับผิดชอบเลยรึไง ...” จบคำพูดจากอีกฝ่าย ร่างสูงประกบริมฝีปากลงไปเบาๆ ราวกับกลัวว่าคนตรงหน้าจะตื่นขึ้นมา ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปในปากหวาน อ่อนโยน ถนุถนอม ...
     
     
     
     
     
     
     
    “แล้วใครบอกล่ะว่าพี่ละเมอ J
     
     
     
    ---------------------------------------
    เย้เย มาอัพฟิคแล้ว สั้นอีกต่างหาก .___.
    ไม่ได้มาอาทิตย์นึง ขอโทษเน้ ♥
    มีคนไปทวงเต็มเบยยยยย 55555555555 ชอบอ่ะ555555
     
    ตอนนี้ป่วงมากกกก ปั่นแบบรีบๆ ดูรถโรงเรียนดูนัดกับนัดก็นั่งปั่นฟิคไปด้วย ;____;
    ไว้ถ้าว่างจะมารีไรท์ ♥ แต่ไม่แน่ใจว่าจะรีได้ดีกว่านี้มั้ย 555555555
     
    01.07.2555
    THE★ FARRY
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×