ตกหลุมรักคุณภรรยากำมะลอ

ลำดับตอนที่ #7 : ทะเลาะ

ตอนที่

7

ทะเลาะ

          ปาลิกาหลังจากทำงานเสร็จเธอตั้งใจไปรับพาฝันกลับจากมหาวิทยาลัยอย่างอารมณ์ดี แต่เมื่อเธอไปถึงมหาวิทยาลัยแล้วเธอกดเบอร์โทรหาพาฝันแต่โทรไปหลายครั้งก็ไม่ทีท่าว่าพาฝันจะรับสายเธอ ทำให้ปาลิกาเกิดความไม่พอใจที่พาฝันไปไหนมาไหนไม่บอกเธอ

          เมื่อปาลิกากลับมาที่บ้านเห็นกรชวัลนั่งทำงานอยู่หน้าทีวีจึงถามเธอว่าพาฝันไปไหนทำไมถึงไม่รับสายเธอและยังไม่เห็นกลับมาที่บ้าน

            “เพื่อนของแกไปไหนกลอยใจ ทำไมพี่โทรไปตั้งหลายทีไม่เห็นรับสายพี่ พี่ตั้งใจไปรับที่มหาวิทยาลัยไปไหนทำมาไม่เห็นบอกพี่เลย” ปาลิกานั่งลงข้างกรชวัลอย่างอารมณ์เสีย

            “อ๋อ ! พอดีพาฝันกลับบ้านไปเยี่ยมแม่น่ะพี่ ไม่เห็นต้องโกรธขนาดนี้เลย พี่กับพาฝันก็ไม่ได้เป็นอะไรกันจริง ๆ สักหน่อย” กรชวัลพูดจบหันไปเห็นหน้าของปาลิกาที่เหมือนไม่พอใจที่เธอเผลอพูดออกมาเธอจึงรีบขอทาปาลิกาทันที

            “กลอยขอโทษนะคะ” กรชวัลไหว้พี่สาวของเธอเป็นการขอโทษที่แสดงออกมาด้วยความจริงใจ

            “ไม่เป็นไรแต่ก็ระวัง ๆ หน่อยนะถ้าแม่รู้เรื่องนี้มีหวังพี่ได้แต่งงานกับผู้ชายจริง ๆ แน่” 

            “คุยอะไรกันสองสาวแม่ได้ยินว่าแม่รู้เรื่องอะไรนะ” พิมพาเดินเข้ามาได้ยินที่ทั้งสองคุยกันแต่ก็ไม่ได้ยินทั้งหมดได้ยินแค่ตอนท้าย ๆ แต่ก็ได้ยินไม่ถนัด

            “เปล่าคะแม่ กลอยแค่กลัวแม่ว่าที่เกรดหนูได้น้อยกว่าเทอมที่แล้ว” กรชวัลพูดแก้ต่างแทนพี่สาวของเธอเพื่อเป็นการตอบแทนที่เป็นคนเผลอพูดเรื่องแต่งงานปลอม ๆ ขึ้นมา

            “ก็ตั้งใจให้มาก ๆ สิลูกเกรดจะได้เยอะ ๆ แล้วนี่แม่ลูกสะใภ้ของฉันไปไหนล่ะเนี่ยไม่เห็นเลย” พิมพาถามหาพาฝันทันที

            “พอดีพาฝันออกไปซื้อของข้างนอกค่ะแม่” ปาลิกาได้ยินอย่างนี้ก็ลุกเดินหนีจากตรงนั้นทันที

            “แล้วนี่น้ำขิงเป็นอะไรทำไมทำหน้าบึ้ง ๆ” พิมพาพูดกับปาลิกาแต่เธอไม่สนใจใครทั้งนั้นในตอนนี้เพราะเธอไม่พอใจมากที่พาฝันไปไหนไม่บอกเธอก่อนและอีกอย่างไม่ยอมรับสายของเธอด้วย

            พาฝันกลับมาถึงบ้านตอนสองทุ่ม เมื่อเธอเดินเข้ามาในบ้านก็เจอเข้ากับพิมพาที่กำลังนั่งพับดอกบัวเพื่อใส่บาตรตอนเช้า

            “ให้หนูช่วยพับมั้ยคะคุณแม่” พาฝันพยายามทำตัวให้พิมพาพอใจแต่กลับไม่ได้ผล

            “ไม่ต้องฉันทำเองได้และอีกอย่างใครเป็นแม่ของเธอ แล้วนี่กลับบ้านมืด ๆ ค่ำ ๆ ไม่ห่วงตัวเองก็หัดกลับบ้านให้เร็วหน่อยนะ น้ำขิงเขารอเธอกลับบ้านหน้าหงิกตั้งแต่เย็น ๆ จนป่านนี้ยังไม่ลงมาทานข้าว เธอมันไม่เหมาะสมกับลูกสาวของฉันจริง ๆ” พิมพาพูดจบก็เดินออกไปจากตรงนั้นปล่อยให้พาฝันยืนสั่นด้วยความเสียใจทั้ง ๆ ที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิด

            พาฝันเดินขึ้นไปบนห้องเมื่อเธอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นปาลิกานอนหลับอยู่บนเตียงโดยที่ยังไม่รู้ว่าเธอกลับมาถึงห้องแล้ว พาฝันกำลังจะไปอาบน้ำแต่แล้วเธอก็ตกใจเพราะอยู่ ๆ ปาลิกาก็ตะคอกเธอเสียงดัง

            “ไปไหนทำไมเธอไม่บอกฉันก่อน เธออย่าคิดนะว่าเป็นเมียฉันแล้วจะทำอะไรก็ได้ อย่าลืมนะว่าตัวปลอมอย่างเธอไม่มีสิทธิ์ทำอะไรทั้งนั้นถ้าฉันไม่สั่งแต่นี่เธอไปไหนมาไหนไม่แจ้งฉัน รู้มั้ยฉันไปรอเธอที่มหาลัยเป็นชั่วโมงและอีกอย่างฉันโทรหาเธอตั้งหลายสายแต่เธอไม่คิดจะรับสายฉันเลยสักนิด” ปาลิกาพูดด้วยอารมณ์ที่โมโหมามาก ๆ 

            “ขอโทษค่ะ ฝันไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ฝันแค่ไปเยี่ยมแม่ก็เท่านั้นและอีกอย่างฝันลืมโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าซึ่งกระเป๋าน่าจะหายตอนที่ฝันเป็นลมตอนอยู่มหาวิทยาลัย ฝันเลยไม่ได้รับสายค่ะ” พาฝันพูดจบเธอกำลังจะเดินไปอาบน้ำแต่โดนปาลิกาเดินไปดักไว้พร้อมกับพูดเบา ๆ ว่า “ถ้าเธอทำให้ฉันอีกครั้งเดียวรับรองแม่ของเธอได้ตายจริง ๆแน่เพราะฉันจะถือว่าทุกอย่างเป็นโมฆะและเธอต้องชดใช้เงินทั้งหมดที่ฉันใช้จัดงานและเงินทุกอย่างที่ฉันเสียให้เธอกับแม่ไป จำไว้” ปาลิกาบีบแขนของพาฝันแน่นจนเธอเจ็บ

            “ค่ะ” พาฝันพูดแค่นั้นเธอก็เดินเข้าห้องน้ำไปทันที

            “นี่พาฝันพี่พูดด้วยทำไมพูดแค่นี้ ถ้าอย่างนั้นต่อจากนี้ไปก็ไม่ต้องพูดกันอีกก็ได้นะ” ปาลิกาพูดพร้อมกับเดินลงไปข้างล่างก่อนจะขับรถออกไปโดยไม่พูดไม่จากับใครทั้งนั้น

            “นี่ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องอย่างนี้ด้วย” พาฝันอาบน้ำไปร้องไห้ไป เธอน้อยใจในโชคชะตาชีวิตเพราะเรื่องราวของเธอมีแต่เรื่องหนัก ๆ ทั้งนั้น

            พาฝันร้องไห้อย่างหนักจนเผลอนอนหลับไปอีกคืน ส่วนปาลิกาตอนนี้เธอได้ออกไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ จนลืมไปว่าเธอได้แต่งงานแล้วแม้จะแต่งหลอก ๆ ก็ตาม

            เช้าวันใหม่

          พาฝันตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าปาลิกายังไม่กลับมานอนตั้งแต่เมื่อคืน เธอจึงลงไปข้างล่างก็เห็นแต่แม่บ้านกับพิมพากำลังเตรียมของไปใส่บาตร 

            “คุณป้าคะ ฝันขอใส่บาตรด้วยได้มั้ยคะ” พาฝันเดินไปหาพิมพาแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือการกระทำแย่ ๆ ของแม่สามี

            “ไม่ต้อง ฉันไม่อยากทำบุญร่วมกับเธอ” พาฝันได้ยินอย่างนั้นเธอจึงเดินเข้าไปในครัวแทน เธอลงมือทำอาหารเช้าด้วยตัวเอง เมื่อเธอทำเสร็จเธอจึงขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะลงมาทานข้าวเช้าพร้อมกับทุกคน พิมพาไม่ยอมทานอาหารที่เธอทำมีแต่กรชวัลเท่านั้นที่ทานแล้วบอกว่าอร่อยมาก 

            “นี่ฝันเธอทำเองหรอเนี่ย อร่อยมาก ๆ เลย” กรชวัลพูดพร้อมกับหยิบปาท่องโก๋มากินกับโจ๊กกุ้งร้อน ๆ รวมไปถึงน้ำเต้าหู้ร้อน ๆ ที่พาฝันทำขึ้นมาดื่มอีกด้วย

            “แล้วนี่ทำไมน้ำขิงยังไม่ลงมาทานข้าวเช้าอีกเนี่ย นี่ก็ใกล้เวลาทำงานแล้วนะ” พิมพาพูดจบปาลิกาก็เดินเข้ามาในบ้านด้วยอาการที่ค่อนข้างเมา

            “นี่น้ำขิงไปเมามาจากไหนเนี่ย แล้วเธอทำไมไม่ดูแลน้ำขิงให้ดี ๆ เนี่ย เป็นเพราะเธอลูกสาวฉันถึงต้องออกไปกินเหล้าจนเมามายขนาดนี้” พิมพาพูดจบก็เดินไปหาปาลิกาพร้อมกับบอกคนรับใช้ให้พาปาลิกาขึ้นไปบนบ้าน

            พาฝันเห็นอย่างนั้นเธอกำลังจะเดินขึ้นไปดูแลปาลิกาแต่โดนพิมพาห้ามไว้

            “ไม่ต้องตามขึ้นมาเลยนะ”

            “ช่างเถอะ พาฝันเราไปเรียนกันดีกว่าเดี๋ยวสายนะ” 

            พาฝันจึงทำตามอย่างที่กรชวัลบอก พาฝันรู้สึกว่าเธอไม่มีความสุขเลยที่เข้ามาอยู่ที่นี่แต่เธอก็ต้องอดทนให้ผ่านไปให้ได้