ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ตกหลุมรักคุณภรรยากำมะลอ

    ลำดับตอนที่ #10 : อย่าลืมว่าเธอแต่งงานแล้ว

    • อัปเดตล่าสุด 29 มิ.ย. 65


    ตอนที่

    10

    อย่าลืม ! ว่าเธอแต่งงานแล้ว

     

              ภาวิดากับพาฝันนั่งทานข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย ทั้งสองนั่งพูดคุยกันถึงเรื่องราวในชีวิตของกันและกันจึงทำให้ภาวิดารู้ว่าพาฝันเป็นคนที่น่าสงสารมาก ๆ พาฝันเล่าทุกเรื่องแต่เธอไม่ได้เล่าเรื่องที่เธอต้องไปทำงานเป็นภรรยาหลอก ๆ เธอบอกแค่ว่าเธอไปทำงานที่บ้านหลังนั้น

              “พาฝันอิ่มแล้วใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้นพี่ว่าพี่ต้องไปส่งพาฝันกลับบ้านแล้วล่ะ” ภาวิดายกมือขึ้นมาเพื่อเรียกพนักงานมาเก็บเงินค่าอาหาร

                “คุณภาวิดาคะ ให้ดิฉันเก็บเงินตามปกติใช่มั้ยคะ” พนักงานทำหน้าสงสัย

                “ก็เก็บตามปกติสิคะ พี่ก็เป็นลูกค้าเหมือนกันนะคะ” ภาวิดาพูดพร้อมกับหันมายิ้มให้พาฝันซึ่งพาฝันก็รู้สึกแปลก ๆ ที่พนักงานคนนั้นพูดอย่างนั้น

                “ก็เห็นพี่คนนั้นบอกว่าพี่เป็นเจ้าของร้านนึกว่าไม่ต้องคิดตังค์คุณไงคะ” พนักงานพูดไปตามสิ่งที่เธอรู้มา พาฝันทำหน้ามึนงงเธอจ้องมองภาวิดาตาไม่กระพริบ

                “นี่พี่เป็นเจ้าของร้านนี้หรือคะ” พาฝันถามออกไปด้วยความอยากรู้

                “ใช่จ๊ะ พี่เป็นเจ้าของร้านนี้” ภาวิดาพูดออกไปอย่างกลัว ๆ ว่าพาฝันจะโกรธที่เธอไม่ได้บอกพาฝันมาก่อน พนักงานเดินกลับไปเพื่อคิดค่าอาหารและค่าเครื่องดื่มอย่างงง ๆ 

                “ถ้าอย่างนั้นที่ผ่านมาพี่เป็นคนที่มีบุญคุณกับฝันมาก ๆ เลยนะคะ พี่เคยหักเงินฝันเลยและอีกอย่างพี่ให้เงินเดือนพาฝันเยอะอีกด้วย” พาฝันรู้สึกตกใจ ประหลาดใจมาก ๆ แต่เธอก็รู้สึกขอบคุณที่ภาวิดาช่วยเหลือเธอมานานหลายปีด้วยการให้เธอทำงานที่นี่ เธอมาสายก็ไม่เคยหักเงิน ให้เงินเดือนที่สูงกว่าร้านอื่น ๆ 

                “ไม่เป็นไรหรอกพี่เห็นพาฝันตั้งใจและขยันทำงานพี่เลยอยากสนับสนุน พี่ว่ากลับกันดีกว่าฝันไปรอพี่ที่รถนะคะ พี่เคลียร์ค่าอาหารสักครู่นะ” พาฝันทำตามที่ภาวิดาบอกอย่างว่าง่าย พาฝันเดินไปรอที่รถด้วยอาการที่ยังไม่หายตื้นตันใจที่ได้รู้ว่าคนที่ช่วยเหลือเธอมานานหลายปีเป็นหญิงสาวที่เธอแอบปลื้มตั้งแต่วันแรกที่เห็นหน้า

                ภาวิดาขับรถมาส่งพาฝันที่บ้านของปาลิกา “พาฝันให้พี่เดินไปส่งในบ้านมั้ย เผื่อว่าเจ้านายจะต่อว่าที่พี่พากลับบ้านมืด” ภาวิดานึกเป็นห่วงพาฝันกลัวโดนดุ

                “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พาฝันบอกเจ้านายไว้เรียบร้อยแล้วค่ะและอีกอย่างบ้านหลังนี้เป็นบ้านของกลอยใจด้วยค่ะ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”

                “ถ้าอย่างนั้น ขอบคุณมากนะที่ไปทานข้าวกับพี่ไว้เจอกันอีกนะคะ” ภาวิดาพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้พาฝันที่ยืนอยู่ข้างประตูรถ

                “ฝันก็ขอบคุณสำหรับอาหารแสนอร่อยวันนี้นะคะ และฝันขอบคุณสำหรับที่ผ่านมาด้วยนะคะ” 

                “ไม่เป็นไรจ๊ะ พี่กลับก่อนนะคะ” ภาวิดาพูดจบก็เหยียบรถออกไป ส่วนพาฝันก็เดินเข้าบ้านอย่างอารมณ์ดี

                “ไปไหนมา ไปกลับใคร ทำไมถึงกลับบ้านมืดค่ำอย่างนี้” ไม่ทันที่พาฝันจะเดินถึงประตูบ้านก็มีเสียงใครบางคนที่เธอเริ่มคุ้นเคยแม้ว่าเธอจะไม่อยากคุ้นเคยก็ตาม

                “ไปกินข้าวกับรุ่นพี่ที่ชมรมค่ะ” พาฝันพูดจบเธอกำลังจะเดินเข้าบ้านแต่มันไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิดเพราะปาลิกาพยายามที่จะหาเรื่องเธอจึงไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ 

                “แล้วทำไมต้องไปกินข้าวกันแค่สองคน” ปาลิกาที่กำลังจับแขนของเธอไว้แน่นถามออกมาอย่างจับผิดเพราะในข้อตกลงพาฝันไม่สามารถมีแฟนได้ในขณะที่ยังทำงานเป็นภรรยาหลอก ๆ ของปาลิกา

                “ไม่ได้ตั้งใจไปกันแค่สองคนนะคะ มีกลอยใจจะไปด้วยแต่กลอยใจติดธุระก่อนเลยได้ไปแค่สองคนค่ะ” พาฝันพยายามสะบัดข้อมือให้หลุดพ้นจากปาลิกาแต่ทำอย่างไรก็ไม่หลุดสักทีจนตอนนี้เธอเริ่มที่จะเจ็บข้อมือแล้ว

                “อย่าให้ฉันรู้นะว่าเธอมีชู้ อย่าลืม ! ว่าเธอแต่งงานแล้ว จำไว้ให้ดี ๆ ด้วย และอีกอย่างถ้าพ่อกับแม่ของฉันมาเห็นแล้วความลับของฉันหลุดเธอจะต้องรับผิดชอบ” ปาลิกาตะคอกพาฝันเสียงดังจนพาฝันเริ่มไม่พอใจที่ปาลิกามีนิสัยอย่างนี้

                “ค่ะ” พาฝันพูดสั้น ๆ เพราะเวลาที่พาฝันไม่พอใจอะไรเธอจะไม่ต่อปากต่อคำด้วยเธอจะพูดแค่สั้น ๆ ว่าค่ะเท่านั้นซึ่งมันคือสัญญาณอันตรายว่าพาฝันพร้อมที่จะแตกหักได้ทุกเมื่อ

                “มีเรื่องอะไรกันเสียงดังเอะอะโวยวายไปจนถึงในบ้าน” พิมพาเดินออกมาถามลูกสาวและลูกสะใภ้ของเธอด้วยความอยากรู้เพราะเธอยืนดูทั้งสองมาพักใหญ่ ๆ แล้ว

                “ไม่มีอะไรหรอกแม่ ขิงแค่หยอกเมียสุดที่รักของขิงเท่านั้นเองค่ะ จริงมั้ยที่รัก เราเข้าบ้านกันดีกว่านี่ก็มืดแล้วเดี๋ยวน้ำหมอกโดนจะไม่สบายเอาได้นะ” ปาลิกาทำเหมือนรักพาฝันปานจะกลืนกิน

                “สองคนนี้นี่มันยังไง ทำตัวแปลก ๆ” พิมพาเริ่มจะสงสัยในพฤติกรรมของทั้งสองคนเพราะบางทีก็ดูเหมือนไม่ได้รักกัน

                เมื่อเข้ามาในบ้านทั้งสองก็เข้าห้องก่อนที่ปาลิกาจะเป็นฝ่ายหาเรื่องพาฝันต่อ “เธอเห็นหรือยังว่าแม่ของฉันจ้องจับผิดเราอยู่เธอก็ชอบทำตัวให้แม่สงสัย ต่อจากนี้ไป จะไปไหนมาไหนต้องขออนุญาตฉันทุกครั้งเข้าใจมั้ย” 

                “มันไม่มีในสัญญาไม่ใช่หรือไงแล้วอีกอย่างทีพี่ออกไปเที่ยวจนเช้าฝันก็ไม่ได้ว่าอะไรเลย” พาฝันเริ่มไม่พอใจที่ปาลิกาบังคับเธอไปเสียทุกเรื่องทั้ง ๆ ที่ปาลิกาออกไปเที่ยวจนเช้าได้โดยไม่มีข้อแม้อะไร

                “นั่น มันสิทธิ์ของฉันส่วนเธอไม่มีสิทธิ์ แต่ถ้าเธออยากฉีกสัญญาทิ้งก็ได้นะแค่โดนปรับ 10 เท่าแค่นั้นเอง” พาฝันได้ยินอย่างนั้นก็ไม่อยากต่อปากกับปาลิกาจึงอาบน้ำแล้วนอนหลับไปโดยที่ไม่พูดอะไรกับปาลิกาเลย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×