ตกหลุมรักคุณภรรยากำมะลอ

ลำดับตอนที่ #8 : เที่ยวจนเช้าอีกวัน

ตอนที่

8

เที่ยวจนเช้าอีกวัน

          พาฝันไปเรียนด้วยจิตใจที่ไม่สดชื่นแจ่มใสเหมือนที่เคยผ่านมา เธอจึงโดนอาจารย์ดุเพราะเธอตอบคำถามไม่ได้ เป็นเพราะเธอคิดเรื่องต่างๆ ที่เข้ามาทำให้เธอขาดสมาธิ จนกรชวัลต้องคอยปลอบเธอ

          “อย่าคิดมากเลยนะพาฝัน แม่ฉันก็เป็นอย่างนี้แหละอย่าไปสนใจเลย” 

            “ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกแก เพียงแต่ตอนนี้ชีวิตของฉันดูยุ่ง ๆ จนฉันเหนื่อยเท่านั้นเอง แต่ก่อนฉันเหนื่อยกายแต่ตอนนี้ฉันเหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจแต่ถึงยังไงฉันก็ต้องสู้ให้ถึงที่สุด” พาฝันพูดกับกรชวัล

            “ไม่เป็นไรนะแก ฉันจะอยู่ข้าง ๆ แกตลอดไปนะ” 

            เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนกรชวัลกับพาฝันก็ได้กลับบ้านมาด้วยกันตามปกติเพราะพาฝันไม่อยากมีปัญหากับใครอีกแล้ว เมื่อมาถึงบ้านพาฝันก็ของตัวขึ้นไปนอนทันทีด้วยความเหนื่อย

            “ฉันขึ้นไปนอนก่อนนะกลอย วันนี้ฉันเหนื่อยมาก ๆ เลยแล้วก็เพลียมาก ๆ ด้วย” 

            “ตามสบายเลยแก ฉันก็เหนื่อย ๆ เหมือนกันก็ว่าจะขึ้นไปนอนเหมือนกัน” 

            “แค่ไปเรียนจะเหนื่อยอะไรนักหนา” พิมพาพูดขึ้นมาลอย ๆ ไม่ได้เจาะจงว่าเธอว่าให้ใครแต่ฟังแล้วก็น่าจะเป็นพาฝันอย่างแน่นอน

            “กิจกรรมมันเยอะอ่ะแม่วันนี้พวกเราเลยค่อนข้างเหนื่อย” กรชวัลพูดแทนพาฝันหมดทุกอย่าง

            “ขอตัวนะคะ” พาฝันพูดจบก็เดินขึ้นห้องไปทันที

            “มาอยู่บ้านคนอื่นทำตัวเป็นคุณนายเชียวนะ วัน ๆ ไม่ทำอะไรกินแล้วก็นอน” 

            “แม่จะให้ฝันทำอะไรล่ะคะ ฝันเข้ามาในฐานะลูกสะใภ้แม่ไม่ใช่คนรับใช้สักหน่อยและอีกอย่างพาฝันก็ไปเรียนทั้งวันจะให้ทำอะไรอีกล่ะแม่ก็ หนูก็ขอตัวเหมือนกันนะคะ เหนื่อยมากวันนี้” พิมพาพูดไม่ทันลูกสาวของเธอได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น

            เมื่อพาฝันขึ้นไปบนห้องก็เห็นปาลิกากำลังแต่งตัวเหมือนกำลังจะออกไปเที่ยว พาฝันไม่ได้พูดทักทายเธอเหมือนทุกวันเพราะเธอไม่รู้จะพูดอะไรกับปาลิกา

            “วันนี้ไม่ไปหาแม่อีกหรอถึงได้รีบกลับขนาดนี้” ปาลิกาพูดประชดพาฝันอย่างเห็นได้ชัด

            พาฝันเลือกที่จะไม่ตอบโต้ปาลิกา เธอเดินไปอาบน้ำทันทีเพราะเธอเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว

            “นี่พี่พูดด้วยทำไมไม่พูดกับพี่” ปาลิการู้สึกไม่พอใจที่พาฝันเฉยชากับเธออย่างนี้แต่พาฝันก็ไม่มีท่าทีจะพูดกับเธออยู่ดี ปาลิกาตัดสินใกระชากพาฝันทำให้ทั้งคู่ล้มลงบนเตียงด้วยกันโดยที่พาฝันทับบนตัวของปาลิกาทำให้ใบหน้าของทั้งคู่ชิดติดกันจนริมฝีปากประกบไปที่ปากของอีกฝ่าย

            ทั้งสองตกใจมากที่ริมฝีปากแตะกัน พาฝันรีบดีดตัวลุกขึ้นทันทีที่ได้สติ พาฝันหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัดพาฝันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันทีด้วยความเขินอายส่วนปาลิกานั้นนอนอึ้งอยู่อย่างนั้น

            “นี่ทำไมหัวใจของเราถึงได้เต้นเร็วอย่างนี้นะ เราไม่ได้ชอบเด็กนั้นสักหน่อย ท่าทางเชย ๆ อย่างนั้นไม่ใช่สเปกซักนิด” ปาลิกาพูดกับตัวเองก่อนจะเดินไปเขียนโน้ตไว้ที่หัวเตียงข้อความประมาณว่า “ถ้าเธอไม่อยากพูดกับพี่ พี่ก็จะไปเที่ยวจนเช้าถึงจะกลับนะ” ปาลิกาเขียนโน๊ตเสร็จก็แปะไว้ที่หัวเตียงก่อนจะเดินออกไปทันที

            “นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ยทำไมหน้าถึงได้หน้าแดงอย่างนี้ ฉันไม่ได้หลงรักคนอย่างนั้นแน่นอน ไม่มีทาง ฉันไม่รักคนใจดำอย่างนั้นแน่นอน

            พาฝันอาบน้ำจนเสร็จเธอเดินออกมาก็ไม่เห็นปาลิกาแล้ว เธอจึงเดินไปที่เตียงเพื่อที่จะนอนพักผ่อนเพราะวันนี้เธอทำกิจกรรมที่มหาวิทยาลัยจนเหนื่อยมาทั้งวัน

            “ไปไหนของเขาเนี่ย” พาฝันพูดคนเดียวด้วยความสงสัยว่าปาลิกาหายไปไหนแต่แล้วเธอมองไปที่หัวเตียงจึงเห็นแผ่นโน๊ตใบเล็ก ๆ สีเขียวอ่อนที่ติดไว้ที่หัวเตียงตรงที่เธอนอน

            “ที่แท้ก็หาเรื่องออกไปเที่ยวแล้วมาว่าเราไม่พูดด้วย คนอะไรไม่รู้น่าเบื่อชะมัด” พาฝันพูดจบเธอก็เอนกายลงนอน เธอใช้เวลาไม่นานเธอก็หลับไปด้วยความเหนื่อยล้า

            ทางด้านของปาลิกานั้นตอนนี้กำลังนั่งดื่มกับเพื่อน ๆ หลายคนที่งานวันเกิดของเพื่อนในกลุ่มคนหนึ่ง แต่ข้างกายของปาลิกามีสาวสวยที่แอบหลงรักปาลิกามานานแล้วซึ่งก็เป็นเพื่อนของเพื่อนอีกทีแต่ทั้งสองเคยเจอและได้ดื่มด้วยกันอยู่หลายครั้ง หญิงสาวมีชื่อว่า ‘พิชญาภรณ์’ หรือ นุ่น 

            นุ่นเป็นหญิงสาวหน้าตาดี รูปร่างเซ็กซี่ หน้าอกหน้าใจของเธอก็ใหญ่เกินตัวแต่ดูแล้วน่าจะมาจากมีดหมอซะมากกว่าแม่ให้มา เธอแอบรักปาลิกามานานแสนนานแต่ปาลิกามีแฟนที่เธอรักมากอยู่แล้วทำให้นุ่นไม่เคยอยู่ในสายตาของเธอเลย แต่วันนี้ปาลิกากลับเรียกให้เธอมานั่งใกล้ ๆ ทำให้พิชญาภรณ์คิดไปไกลว่าปาลิกามีใจให้กับเธอ

            “ขิงคะ ดื่มน้ำที่นุ่นชงมาให้ดูมั้ยคะ อร่อยนะ” พิชญาภรณ์ยื่นเครื่องดื่มสีทองที่เธอเดินไปชงให้ปาลิกาเองกับมือ

            “ขอบใจนะ แต่ตอนนี้เราไม่อยากดื่มแล้ว อยากกินอย่างอื่นมากกว่า” ปาลิกาเหมือนพยายามรุกเร้าพิชญาภรณ์เพื่อจุดประสงค์อะไรบางอย่าง

            “กินอะไรล่ะอย่างอื่น” พิชญาภรณ์ขยับร่างกายของเธอให้ชิดกับปาลิกามากขึ้น

            “ถ้าอยากรู้ต้องไปกับเราโอเคมั้ย” ปาลิกาพูดจบแค่นั้นก็ลุกเดินไปที่รถของเธอทันทีและเป็นอย่างที่ปาลิกาต้องการนั่นก็คือพิชญาภรณ์เดินตามเธอไปที่รถแล้วทั้งสองก็ออกไปด้วยกัน

            ปาลิกาขับรถมาจอที่คอนโดมิเนียมแห่งหนึ่งซึ่งเป็นคอนโดส่วนตัวของเธอ ทั้งสองขึ้นไปบนห้องด้วยกัน

            “ขิงคะ คุณแต่งงานแล้วไม่ใช่หรอคะทำไมถึงไม่นอนอยู่บ้านกับภรรยาล่ะคะ” ปาลิกาไม่ตอบเธอแต่ปาลิกาหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาโทรหาใครคนหนึ่งแล้วไม่นานเธอก็รับสาย

            “ค่ะ พี่ขิงมีอะไรหรือเปล่าคะ” พาฝันที่นอนหลับ ๆ อยู่ต้องลุกมารับสายในสภาพที่นอนครึ่งหลับครึ่งตื่น

            “พูดได้แล้วหรอทีนี้ วันนี้ฉันไม่กลับบ้านนะถึงเช้า” ปาลิกาที่มีความเมาอยู่ไม่น้อย

            “แล้วมาบอกทำไม จะมาตอนไหนก็สิทธิ์ของพี่เลยค่ะ” พาฝันที่เริ่มตาสว่างแล้วมองไปที่หน้าจอมือถือก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนัวเนียปาลิกาอยู่ไม่ห่าง

            “ถ้าอย่างนั้นขอให้สนุกนะคะแค่นี้แหละ” พาฝันกดวางสายไปด้วยความโมโห

            “จะโทรมาบอกทำไม รำคาญ” พาฝันมีอาการหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยทำให้เธอไม่สามารถข่มตานอนหลับได้ลงอีก ไม่รู้ว่ารำคาญหรืออะไรกันแน่

            ทางด้านปาลิกาก็หัวเราะชอบใจที่เห็นพาฝันโมโหจนกดวางสายไปไม่รู้ว่าทำไมปาลิกาถึงต้องทำอย่างนั้นอาจด้วยความเมาที่นึกอยากแกล้งพาฝันกลางดึกก็เป็นได้

            “น้ำขิงคะ เรามาทำอะไรสนุก ๆ กันดีมั้ยคะ” พิชญาภรณ์ที่คิดว่าปาลิกาจะพาเธอมาขึ้นสวรรค์แน่ ๆ กลับไม่เป็นอย่างที่ใจเธอคิด

            “ได้ข่าวว่าเธอทำอาหารอร่อยใช่มั้ย ทำต้มยำกุ้งให้กินหน่อยสิขอแซบ ๆ นะ” พิชญาภรณ์ได้ยินอย่างนั้นก็เกือบปรี๊ดแตกเพราะเธอไม่คิดว่าจะต้องมาทำอาหาร แต่เธอก็ทำเพราะเธอก็หลงรักปาลิกาอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

            เมื่อพิชญาภรณ์ทำต้มยำกุ้งเสร็จแบ้วปาลิกาก็ทานอย่างเอร็ดอร่อย ปาลิกาก็ขับรถไปส่งพิชญาภรณ์ที่บ้านเพื่อนที่กำลังจัดปาร์ตี้อย่างสนุกสนานแล้วเธอก็ทิ้งหญิงสาวไว้ที่งานตามเดิมส่วนตัวของปาลิกาก็ขับรถกลับคอนโดแล้วก็นอนหลับจนถึงเช้าวันใหม่