ตกหลุมรักคุณภรรยากำมะลอ

ลำดับตอนที่ #3 : นัดเจอว่าที่เจ้าสาวกำมะลอ

ตอนที่

3

นัดเจอว่าที่เจ้าสาวกำมะลอ

          ณ มหาวิทยาลัย

          กรชวัลนั่งรอเพื่อนของเธอที่กำลังถือจานอาหารเพื่อมานั่งกินข้าวกลางวันด้วยกัน

          พาฝันเดินมาถึงเธอก็นั่งลงพร้อมกับวางจานอาหารลงบนโต๊ะด้วยสีหน้าที่ดูเหนื่อย ๆ จนกรชวัลนึกเป็นห่วง

            “เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่าพาฝันแกมีเรื่องอะไร ให้ฉันช่วยได้นะ” กรชวัลถามไถ่เพื่อนของเธอด้วยความเป็นห่วง

            “ก็เรื่องเดิมแหละกลอย เรื่องค่ารักษาแม่ที่มันมากจนฉันไม่รู้ว่าจะไปหาเงินจากที่ไหนถึงจะหาได้เร็วขนาดนั้น” พาฝันพูดจบน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาด้วยความกดดันและหลาย ๆ อย่างที่ถาโถมเข้ามาในชีวิตของเธอซึ่งมันหนักสำหรับพาฝัน

            “เอาอย่างนี้มั้ยพาฝัน ฉันพอมีทางที่จะช่วยแกได้เรื่องค่ารักษาและค่าเรียนค่าทุกอย่างเธอไม่ต้องดิ้นรนหาอีกต่อไป” กรชวัลพูดพร้อมกับอมยิ้มอย่างมีเลศนัย

            “ฉันต้องทำอะไรถึงจะได้เงินเยอะแยะขนาดนั้น ถ้าแกจะเอาเงินให้ฉันฉันไม่เอาหรอกนะกลอยใจ ฉันละอายแกใจมากพอแล้วที่รบกวนแกไม่รู้กี่ครั้งแล้ว” พาฝันพูดไปเช็ดน้ำตาไป 

            “เถอะน่า แต่ตอนนี้แกเช็ดน้ำตาแล้วกินข้าวเที่ยงก่อนดีกว่าส่วนเรื่องอื่นเดี๋ยวฉันจัดการเอง”

            หลังจากที่ทั้งสองทานข้าวเที่ยงอิ่มแล้ว กรชวัลจึงชวนพาฝันมานั่งที่ใต้ต้นไม้ขนาดใหญ่ภายในมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นที่นักศึกษาชอบมานั่งเวลาที่พักจากการเรียนเพราะเป็นบริเวณที่เย็นสบาย ร่มรื่น

            “เอาล่ะนะพาฝันเรื่องที่ฉันบอกแกว่าฉันจะช่วยเรื่องค่ารักษาแม่ของแก ฉันเข้าเรื่องเลยนะ คืออย่างนี้นะพี่สาวของฉันโดนแม่บังคับให้แต่งงานกับผู้ชายแต่พี่สาวของฉันไม่อยากแต่งงานกับผู้ชายเขาชอบผู้หญิงซึ่งเขาก็มีแฟนที่เขารักอยู่แล้วแต่พี่เขาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศถ้าเรียนจบจึงจะกลับมาแต่งงานด้วยแล้วพี่สาวของฉันอยากจ้างใครสักคนมาแต่งงานบังหน้าก่อน ฉันเลยนึกถึงแก” เมื่อกรชวัลพูดจบพาฝันก็คิดหนักขึ้นมาทันที

            “แล้วฉันต้องทำอะไรบ้าง”พาฝันถามกรชวัลอย่างหวั่น ๆ ในคำตอบ

            “เรื่องนั้นเธอต้องไปคุยกับพี่สาวของฉันเองว่าเขาจะให้เธอทำอะไรบ้าง ซึ่งถ้าเธอสนใจงานนี้ฉันก็จะนัดพี่สาวให้เราจะได้ไปคุยข้อตกลงกันส่วนเรื่องค่าจ้างตามที่เธอต้องการ

            ร้านอาหารแห่งหนึ่งภายในห้างสรรพสินค้า

          ปาลิกานั่งรอน้องสาวของเธอที่กำลังพาเจ้าสาวกำมะลอของเธอมาให้ดูตัวและคุยข้อตกลงต่าง ๆ ปาลิการู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เจอกับเจ้าสาวกำมะลอของเธอ

            “พี่ขิง กลอยมาถึงแล้วนะคะ ค่ะเดี๋ยวกลอยเข้าไปเดี๋ยวนี้เลย” กรชวัลหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะโทรหาพี่สาวของเธอ

            กรชวัลเดินจับมือของพาฝันเดินเข้าไปหาปาลิกา เมื่อไปถึงพาฝันไม่กล้าแม้จะสบตากับปาลิกาเพราะเธออายที่อยู่ ๆ ก็ต้องมาทำงานเป็นเมียหลอก ๆ ของเธอ

            “นี่ใช่เพื่อนของกลอยที่จะมาเป็นแฟนหลอก ๆ ของพี่ ไหนขอดูหน้าชัด ๆ หน่อยสิ” ปาลิกาพยายามมองแต่พาฝันก็เอาแต่ก้มหน้าแล้วก็พยายามหลบหน้าปาลิกา

            “กลอยใจบอกเพื่อนเราเงยหน้าขึ้นมาให้พี่ดูชัด ๆ ซิ” ปาลิกาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

            “เงยหน้าขึ้นมาสิแกไม่ต้องกลัวหรอกพี่น้ำขิงใจดี” พาฝันเงยหน้าขึ้นมาปาลิกาก็หัวเราะที่พาฝันทำหน้าตานิ่ง ๆ เหมือนเด็ก ๆ ที่กลัวโดนแม่ตี

            “กลอยใจเด็กนี่หรอที่จะมาแต่งงานกับพี่ทำไมดู ๆ แล้วยังเหมือนเด็กที่ยังไม่โตเลยล่ะ” ปาลิกาพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างพอใจ

            “นี่พี่ขิงก็เพื่อนหนูยังเด็กไม่ได้แก่เหมือนพี่ไงคะ รีบ ๆ พูดเรื่องข้อตกลงกันดีกว่ามัวแต่พูดไร้สาระอยู่ได้หรือพี่อยากแต่งงานกับผู้ชายที่แม่เลือกให้ถ้าอย่างนั้นเราก็กลับกันเถอะพาฝัน” กรชวัลทำทีจะดึงแขนของพาฝันให้ลุกขึ้นตามเธอแต่โดนปาลิกาขวางไว้ก่อน

            “อย่าพึ่งสิ ถึงเพื่อนเธอจะไม่โดนสเปกพี่แต่ก็แค่แต่งหลอก ๆ และอีกอย่างพี่ก็ไม่อยากแต่งงานกับผู้ชาย พี่ตกลงรับเพื่อนกลอยมาทำงานก็ได้ ว่าแต่ชื่ออะไรนะ” 

            “ชื่อพาฝันค่ะ” พาฝันทำเสียงเหมือนไม่ค่อยพอใจแต่เธอก็ต้องสงวนท่าทีไว้เพราะเห็นแก่กรชวัลเพื่อนรักของเธอ

            “ว่าแต่เธออยากได้ค่าจ้างเท่าไร” ปาลิกาจ้องหน้าของพาฝันพร้อมกับเริ่มคุยข้อตกลงร่วมกัน

            “เรื่องค่าจ้าง

            “เรื่องค่าจ้างแล้วแต่คุณจะให้เถอะค่ะ” พาฝันอายที่จะต้องบอกว่าขอค่ารักษาของแม่เธอเพราะมันมากเกินกับงานที่เธอจะต้องทำ

            “ไม่ได้นะพาฝัน แม่ของเธอกำลังป่วยต้องการเงินเพื่อไปรักษานะ” กรชวัลกระซิบที่ข้างหูของพาฝัน

            “ฉันไม่กล้าเรียกค่าจ้างมากมายขนาดนั้นหรอก” พาฝันกระซิบข้างหูของกรชวัล

            “เอาอย่างนี้นะคะพี่ขิง เรื่องค่าจ้างเราอย่าพึ่งคุยเลยค่ะ เรามาคุยเรื่องที่ว่าพาฝันต้องทำงานกี่เดือนและต้องทำอะไรบ้างกันดีกว่าค่ะ” กรชวัลพยายามชวนให้ปาลิกาพูดเรื่องรายละเอียดงานก่อน

            “ก็ไม่มีอะไรมากแต่งงานอยู่กับพี่สักสามเดือนแล้วก็นอนที่บ้านพี่ ช่วยงานที่บริษัททุกวันเสาร์ก็พอส่วนวันอาทิตย์ก็ฟรีเดย์ แต่ไม่ต้องคิดเรื่องบนเตียงนะไม่ต้องก็ได้ แค่นี้แหละหน้าที่ ส่วนเรื่องเรียนก็ไปเรียนตามปกติ” ปาลิกาพูดจบก็มองไปที่หน้าของพาฝันที่เอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดไม่จา

            “แต่งงานกันแล้วก็ต้องแสดงให้สมบทบาทให้แม่เชื่อนะ ไม่ใช่มานั่งนิ่ง ๆ อย่างนี้มีหวังแม่จับได้กันพอดี” ปาลิกาพูดพร้อมกับมองไปที่พาฝันอย่างขัดใจ

            “ถ้าอย่างนั้นกลอยขอพูดแทนพาฝันเลยนะคะเรื่องค่าจ้าง” กรชวัลมองหน้าพี่สาวของเธอ

            “เรียกมาเลยพี่พร้อมจ่ายอยู่แล้ว” ปาลิกาเอาขาไขว้ห้างอย่างสบายใจไร้กังวล

            “ค่าจ้างที่พี่จะต้องจ่ายให้พาฝันก็คือ ค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดของแม่พาฝันและค่าใช้จ่ายทั้งหมดเกี่ยวกับการเรียนของพาฝันและอีกอย่างพี่ต้องให้เงินเดือนพาฝันเดือนละสองหมื่นบาทถ้วนและนอกจากนั้นพี่ต้องจ้างคนมาดูแลแม่ของพาฝันอีกสองคนจนกว่าจะหมดสัญญา ถ้าพี่ตกลงก็เซ็นสัญญาที่กลอยได้เตรียมมาเรียบร้อยแล้ว” กรชวัลยื่นเอกสารให้กับปาลิกาเซ็นรับ

            “ที่จริงแล้วมันก็มากเกินไปนะสำหรับค่าจ้างแต่ไม่เป็นไร พี่ตกลง” ปาลิกาพูดจบก็เซ็นทันที

            “แกมันมากไปหรือเปล่า” พาฝันเป็นกังวลใจเกี่ยวกับค่าจ้างเพราะเธอรู้สึกว่ามันมากเกินไป

            “ไม่เป็นไรหรอกแกแค่นี้พี่ขิงสบาย” กรชวัลยิ้มให้เพื่อนสาวของเธอพร้อมกับตบไหล่เบา ๆ เป็นการให้กำลังใจ

            “งานแต่งอีกสองสัปดาห์เตรียมตัวให้พร้อมนะพาฝัน” ปาลิกาพูดจบก็เดินออกไปจากร้านอย่างสบายใจที่เธอไม่ต้องแต่งงานกับผู้ชายอีกต่อไป