ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Review Anime&Game

    ลำดับตอนที่ #4 : ✎Ⓐnime :: Kanon 2006

    • อัปเดตล่าสุด 6 พ.ค. 54


             
     
     

    ~ Kanon 2006 ~

    Kanon 2006 เดิมทีเป็น อนิเมะเก่าตั้งแต่ปี2002 ที่ถูกทำขึ้นใหม่ในปี2006 โดยใส่เนื้อหาของแต่ละตัวละครลงไป จาก12ตอนเป็น24ตอน เพื่อที่ผู้ชมจะได้รับความเศร้าซึ้งได้อย่างเต็มที่

     

    เมื่อเวลาผ่านไป7ปี...เขาได้หวนกลับมาอีกครั้ง ณ ที่แห่งนี้

    ....พร้อมกับความทรงจำอันเลือนลาง

     

    ไอซาว่า ยูอิจิ ชาย ที่เคยอาศัยอยู่ในเมืองแห่งนี้มาก่อนเมื่อ7ปีก่อน ได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง พร้อมกับความทรงจำที่ขาดหายไปเพราะกาลเวลา เขาได้พบกับผู้คนมากมาย ทั้งญาติ เพื่อนสมัยเด็ก เด็กผู้หญิงแปลกๆ และแล้วความทรงจำที่เลือนรางก็ค่อยๆปรากฏเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ...พร้อมกับความ เจ็บปวดอันแสนสาหัส และ

    ...คำมั่นสัญญา...

    ได้เวลาแล้วที่เขาจะเผชิญหน้ากับสิ่งที่โหดร้ายที่สุด ...สิ่งที่เรียกว่า "ความจริง"

     

    CHARACTER

       

    ไอซาว่า ยูอิจิ

    ตัว หลักของเรื่อง เป็นผู้ชายที่มีควาอดทนค่อนข้างสูง ส่วนตัวคิดว่าเจ้ายูอิจิเนี่ย เป็นพระเอกที่สุดยอดมากค่ะ เพราะเขามีความเข้มแข็งที่จะเผชิญหน้ากับ "ความจริง" โดยไม่หนี แม้ว่าจะเศร้าสักแค่ไหน เขาก็ยังคงเดินหน้าต่อไป

     

      

    ซาวาตาริ มาโคโตะ

    "เจอจนได้!"

    เด็ก ผู้หญิงแปลกๆที่เข้ามาปองร้ายยูอิจิตั้งแต่แรกพบ เธอไม่มีความทรงจำ สิ่งที่คิดอยู่ในสมองก็คือ 'ต้องล้างแค้นยูอิจิให้ได้' ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงมีความคิดแบบนี้ ต่อมาได้เข้ามาอยู่ในบ้านมินาเสะด้วยความแม่พระของอากิโกะ เธอเอาแต่ใจตัวเอง ชอบสร้างปัญหาให้ยูอิจิบ่อยๆ แต่ลึกๆแล้วก็รักยูอิจิอยู่ไม่น้อย

     

      

    อามาโนะ มิชิโอะ

    สาวปริศนาที่จะมีบทบาทในเนื้อเรื่องของมาโคโตะ เป็นคนบอกต้นเหตุที่ทำให้มาโคโตะ...ไม่มีความทรงจำ

     

      

    มินาเสะ นายูกิ

    "ยังจำชื่อของฉันได้รึเปล่า?"

    เด็ก สาวที่เป็นญาติห่างๆของยูอิจิ รู้จักกับยูอิจิมาตั้งแต่เด็กๆ และยูอิจิได้พักพิงอาศัยอยู่ในบ้านของเธอ เธอเป็นคนที่มีนิสัยร่าเริง แม่พระ เฉื่อยๆ ออกแนวเปิ่นๆเล็กน้อย ตื่นนอนยากมาก ขนาดตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้เป็นสิบๆเครื่อง คุณเธอก็ยังไม่ตื่น ทำให้ยูอิจิต้องมาปลุกเป็นประจำ เธอเป็นหัวหน้าชมรมกรีฑา(เห็นเฉื่อยแบบนี้แต่วิ่งเร็วสุดๆ) มีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกับยูอิจิ แต่...เขาลืมไปแล้วจริงๆหรอ...เรื่องที่เขาทำกับเธอไว้เมื่อ7ปีก่อนน่ะ...

     
                   

    มินาเสะ อากิโกะ

    "ถ้าเหนื่อยล่ะก็ พักก่อนก็ได้นะจ้ะ"

    คุณ แม่ของนายูกิ เธอเป็นคนที่อ่อนโยน ใจดี คอยดูแลนายูกิและยูอิจิอย่างใกล้ชิด เธอเป็นคนที่อณุญาตให้มาโคโตะเข้ามาอยู่ในบ้าน(แม่พระทั้งแม่ทั้งลูก=w=) เธอมีความสำคัญกับนายูกิมาก และดูเหมือนจะรู้เรื่องบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่ยูอิจิหลงลืมไป

     

       

    คาวาสุมิ ไม

    "ฉันวางดาบลงไม่ได้..."

    รุ่น พี่ของยูอิจิ เธอเป็นคนเงียบๆ ออกแนวเย็นชา แต่พอยูอิจิสนิทกับเธอก็รู้ว่าเธอไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด สิ่งที่พกติดตัวอยู่ตลอดก็คือดาบ และเธอมักจะมาทำอะไรที่โรงเรียนตอนกลางคืนบ่อยๆ มีพลังพิเศษ สามารถสัมผัสถึงสิ่งที่คนอื่นสัมผัสไม่ได้ และดูเหมือนว่า เธอจะเคยอยู่ในความทรงจำของยูอิจิเมื่อนานแสนนานมาแล้ว....

     

       

    คุราตะ ซายูริ

    "คนที่ถูกช่วยเหลือคือฉันต่างหากค่ะ"

    รุ่น พี่ของยูอิจิ เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของไม เป็นคนใจดี มีมนุษย์สัมพันธ์จัดอยู่ในขั้นดีมาก เธอมักจะคอยดูแลไมอยู่บ่อยๆ และไมก็รักซายูริมาก(แต่ไม่แสดงออก) ในอดีตเธอเคยมีน้องชายคนหนึ่ง...

     

      

    มิซากะ  คาโอริ

    "เธอจะเกิดมาเพื่ออะไรกัน"

    เพื่อน สนิทของนายูกิที่พึ่งมารู้จักกับยูอิจิ ดูเหมือนว่าเธอจะพยายามหลบลี้หนีหน้าคนในครอบครัวคนหนึ่งอยู่ เหตุผลก็เพราะ...ไม่อยากเผชิญหน้ากับความจริงที่จะต้องเกิดในอีกไม่ช้า

     

       

    มิซากะ ชิโอริ

    "โรคไข้หวัดน่ะค่ะ"

    เด็ก สาวปริศนา ที่ยูอิจิสังเกตเห็นที่โรงเรียนบ่อยๆ ทั้งๆที่เธอไม่ได้ใส่ชุดนักเรียน แต่กลับมาอยู่ที่โรงเรียนแทบจะทุกวัน เมื่อได้พบกับยูอิจิและสนิทกันมากขึ้น เธอก็รักยูอิจิเสมือนกับพี่ชายคนหนึ่ง เธอมีร่างกายอ่อนแอ เคยบอกกับยูอิจิว่าเธอเป็น 'โรคไข้หวัด' แต่แท้จริงแล้วมันไม่ใช่โรคธรรมดาๆแบบนั้นหรอก... เอ๊ะ...นามสกุลของเธอเหมือนกับใครบางคนเลยนะ...

     

       

    สึคิมิยะ อายุ

    "สัญญานะ...ว่าจะมาเล่นกับเราอีก"

    เด็ก ผู้หญิงตัวเล็กที่รู้จักกับยูอิจิมาตั้งแต่เด็กๆ มีคำพูดประจำตัวคือ 'อุกู๊~' ชอบกินไทยากิ(ขนมรูปปลาญี่ปุ่น)เป็นชีวิตจิตใจ อายุกำลังตามหาของบางอย่างอยู่ ซึ่งของสิ่งนั้นสำคัญกับเธอมากๆ แต่กลับจำไม่ได้ว่ามันคืออะไรนี่สิ ครั้งหนึ่งยูอิจิสงสัยว่าอายุไม่ไปโรงเรียนหรอ ซึ่งเธอก็บอกว่าไป เป็นโรงเรียนที่อยู่กลางป่า มีอาหารกลางวันเป็นไทยากิ ไม่มีกฎเกณฑ์ จะไปหรือไม่ไปก็ได้ จนกระทั่งวันหนึ่ง......ความจริงทุกอย่างก็ได้ปรากฏขึ้นต่อหน้ายูอิจิ...







    ท่ามกลางความโศกเศร้า...เธอคนนั้นได้เดินเข้ามาด้วยหัวใจที่เต้นตึกตัก



    ความเสียใจที่อัดอั้นมามากกว่า7ปี...ได้พังทลายอย่างง่ายดาย

     

    เขาได้มอบให้แล้ว...ของขวัญที่เปี่ยมไปด้วยความทรงจำ

     
     

    คำมั่นสัญญาของเรา...ที่ได้ลืมเลือนไป

     
     

    ท่ามกลางความมืดมนที่น่ากลัว...ก็สามารถอุ่นใจได้ เมื่อมีเขาอยู่เคียงข้าง

      

    เมื่อได้มาพบกันอีกครั้ง...ความสุขก็แทบจะล้นหัวใจออกมา

     
     

    คำสารภาพรักของเรา...ทำให้คิดไปไกลว่าจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป...

     

    แต่สุดท้าย...

     

    ก็มิอาจ...




     


    ....หนีความจริงพ้น...


    "ต่อจากนี้...เราคงจะไม่ได้พบกันอีกแล้วล่ะ"

     



    ~OP[Full]~





    Kanon2006 OP

    Last Regrets (Ayana)



    Arigatou Iwanaiyo Zutto Shimatteoku Sayonara wa Kagerinai

    จะไม่กล่าวคำขอบคุณในตอนที่ต้องจากกัน จะเก็บมันเอาไว้ในใจเพื่อไม่ให้กลายเป็นความเศร้าหมอง

    Yume no Ato Shizukani Oritatsu

    จะคิดว่ามันเป็นเพียงความฝันที่เริ่มขึ้นและจบลงอย่างเงียบๆ

    Ryoute ni wa Furisosogu Kakera wo Itsumademo Itsumademo Daite

    จะรองรับเศษเสี้ยวที่ตกลงมาด้วยสองมือนี้ และโอบกอดมันไว้เสมอๆ

    Saigo made Waratteru Tsuyosa wo Mou Shitteita

    รู้ดีอยู่แล้วว่าต้องเข้มแข็งขึ้น...เพื่อที่จะยิ้มได้ในวินาทีสุดท้าย


    Ohayou Mezame wa Mabushikute Kanashii

    ลืมตาขึ้น ทักทายอรุณ ช่างสว่างเจิดจ้าและเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง

    Sayonara Yurusenai

    เพราะการจากลานั้น ไม่ยกโทษให้ใคร

    Bokutachi no Yowasa ga Yokatta

    โชคดีจริงๆที่ความอ่อนแอของพวกเรา ทำให้เราไม่กล้าบอกลากัน

    Futari niwa Arifureta Yasashisa Hana no youni Koi no youni Utsurou

    สองเรา ที่อ่อนโยนต่อกันเสมอมา เสมือนดั่งความรัก เสมือนดั่งดอกไม้ ที่จะเบ่งบานและเปล่งประกายต่อไป

    Hikui Kumo Kaze wo Matsu Shizukesa Mou Kikoenai

    เมฆเคลื่อนตัวต่ำ ความเงียบงันได้แต่รอคอยการพัดมาของสายลม...จนไม่อาจได้ยินเสียงใดๆอีก

     

    Ryouteniwa Furisosogu Kakera wo Itsumademo Itsumademo Daite

    จะรองรับเศษเสี้ยวที่ตกลงมาด้วยสองมือนี้ จะโอบกอดมันไว้เสมอๆ

    Saigo made Waratteru Tsuyosa wo Mou Shitteita

    รู้ดีอยู่แล้วว่าต้องเข้มแข็งขึ้น...เพื่อที่จะยิ้มได้ในจุดสุดท้าย


    Mou Nakanai Mou Nakanai Nakanai

    จะไม่ร้องให้ จะไม่ร้องให้ จะไม่ร้องไห้อีก









    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×