คุณหนูจอมจุ้นกับคุณชายจอมเฮี้ยบ

ลำดับตอนที่ #2 : ออกวิ่ง

      "หาว"    เสียงหาวของฉันดังขึ้นระหว่างกำลังตื่นนอนอย่างง่วงนอน

พร้อมทั้งแม่บ้านที่กำลังใส่ชุดให้

      "ไปเถอะคุณหนู"    แม่บ้านพูด

      "อืมๆ"      ฉันพูด

ฉันรีบวิ่งลงจากห้อง      แล้วก็วิ่งลงจากบ้าน พร้อมทั้งกระเป๋านักเรียน    รองเท้า

แล้วฉันก็วิ่งขึ้นรถ    แล้วฉันก็พูดว่า

      "ออกรถได้"     ฉันพูดกับคนขับรถ

      "ได้ครับ"        คนขับรถพูด

พอสักพักหนึ่ง       รถออกจากบ้านสักประมาณครึ่งทาง        ก็มีเสียงดัง

       "เอี๊ยด"   เสียงของรถที่ได้เบรกกะทันหัน 

ฉันตกใจแทบจะเป็นลม   ๐_๐;     แต่ตอนนี้ฉันได้กลิ้งไปด้านหน้าเรียบร้อยแล้ว

       "คุณหนูครับเป็นอะไรมากไหมครับ"   คนขับรถพูด

       "จะมาถามทำไม   ก็เจ็บละสิ"    ฉันพูดขณะลุกขึ้นมานั่ง

       "แล้วเมื่อกี้ทำไมถึงเบรกรถกะทันหันด้วยละ"      ฉันพูด

       "ก็เมื่อกี้มีสุนัขตัดหน้ารถครับ"      คนขับรถพูด

       "ออกรถได้แล้ว"       ฉันพูดอย่างหน้าบึ้ง

พอคนขับรถสตาร์ทรถ   รถดันไม่ติด    คนขับรถออกไปดูเครื่อง    คนขับรถเลย

บอกฉันว่า     
   
        "รถเสียครับ"

ฉันเลยถามคนขับรถว่า

        "กว่าจะซ่อมเสร็จนานไหม"

คนขับรถจึงพูดว่า

         "อีกนานครับ"

ฉันหมดความทน    ฉันเลยเปิดประตูรถ    ฉันตัดสินใจว่าจะออกวิ่ง!

ฉันวิ่งอย่างสุดขีด     แต่ตอนนี้คนขับรถและคนที่เห็นเหตุการณ์ได้ทำหน้า

อึง!   ทึ้ง!   ตลึง!   ไปแล้ว    0๐0;   (ยังค้างไม่หาย)

         "คุณหนูครับระวังตัวด้วยนะครับ    ผมจะพารถไปซ่อม"  คนขับรถพูด

         "อืม"     ฉันพูดขณะวิ่ง

         "เอี๊ยด!"     "เอ๊ะ!  นั้นอะไรคนมุงดูกันเพียบเลย"   ฉันพูด

ฉันเข้าไปดูที่แท้ก็มีสุนัขตัวหนึ่งถูกรถชนที่ขาแล้วก็มีคนหนุ่มทำแผลให้

         "แต่  เอ๊ะ!  หนุ่มคนนั้นเขาใส่เสื้อเหมือนฉัน  ชุดนั้นมีตราโรงเรียน             

เหมือนฉันเลย   แถมรูปหน้าก็หล่อ   ตาสีม่วงที่สดใส    กับ ทรงผมเท่ๆ

สีออกส้มๆอมน้ำตาล      แถมกับใบหน้าที่งดงาม       หล่อมากๆๆเลยล่ะ

ชั่งหล่อจริงๆๆๆเลย"  >_<   

          "เอ๊ะ  อย่ามาชื่นชมเขาก่อนดีกว่า     แต่ว่าตอนนี้   ๐_๐;  สายแล้วๆๆๆๆ" 

ฉันรีวิ่งไปโรงเรียนสุดชีวิตอย่างเร่งด่วน        ในที่สุดฉันก็มาถึง!   T-T  รอดแล้วเรา