ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    •• ยัยอันตราย♥นายSuperstar ••

    ลำดับตอนที่ #5 : นายอีกแล้วเหรอ

    • อัปเดตล่าสุด 27 มิ.ย. 52


    ในที่สุดก็ได้ไปทะเลเสียที ทั้งที่ไม่เต็มใจมาแต่ก็ต้องมา มาเพื่อเป็นก้าง หน้าภูมิใจชะมัดเลย ตั้งแต่มายัยนั่นไม่ยิ้มเลย เอาแต่ทำหน้าเหมือนกำลังอม....(ที่ออกมาจากก้น)อิอิ สะใจเป็นบ้า
    มาถึงสักทีทะเลจ๋า........ฉันมาหาแล้ว ฉันวิ่งหน้าตาตื่นไปหาทะเล แต่ว่าไม่ได้เล่นหลอก คลื่นมันแรง เกิดมันซัดฉันหายไปในทะเลละ คนยิ่งว่ายน้ำไม่เป็นซะด้วยอะ มาทะเลแต่ก็ไม่ได้เล่น เหมือนลิงได้แก้วเลย
    หลังจากที่มาก็ไม่ได้ออกไปไหนเลย โปรดอย่าคิดว่าฉันถูกขัง ฉันแค่นั่งดูทีวี (พูดซะเวอร์เลย) แหมก็มันมีเกมส์โชว์เกาหลีให้ดูด้วยนี่นา อ้าวจบซะแล้วนี่มันก็เย็นแล้ว ฉันมองออกไปที่หน้าต่างเห็นพระอาทิตย์ กำลังบอกลาด้วยแสงสีส้มที่ค่อยๆจางหายไป สวยจังอดไม่ได้ที่จะออกมาเดินเล่นริมน้ำ
     อ้อลืมบอกฉันพักอยู่ที่โรงแรมหน้าหาด โรงแรมสวยมาก และก็สบายมากด้วย ที่นี่เป็นโรงแรมของยัยดีน่า แต่ในเวลานี้เธอกำลังเรียนเลยให้ญาติมาดูแลแทน ยัยนี่เลยมาเมื่อไรก็ได้ พักห้องไหนก็ได ฉันเลยพลอยสะดวกสบายไปด้วย ได้พักห้องที่สวยที่สุด ฉันเลยเริ่มรักยัยนี่ขึ้นมาแล้วละ แต่ยังไงยัยนั่นก็ยังเป็นนมบูดที่กินไม่ลงอยู่ดีอิอิ
    ทะเลยามเย็นชั่งสวยเหลือเกิน ท้าเดินจูงมือกับคู่รักจะดีกว่านี้
    “น้องกรีน”เอะ เสียงใครนะเรียกซะหวานเลย
    “พี่เองพี่ดีน่าไงจ๊ะ มาเดินทำอะไรตรงนี้ เย็นแล้วน่ะออกมาเดินแบบนี้ เดี๋ยวก็ไม่สบายเอาได้นะ” อ๋อ....ยัยนี่เองเหรอ จะมาไม่ไหนอีกเนี้ย ทำตัวแบบนี้น่ากลัวชะมัดเลย
    “ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วง ว่าแต่พี่ดีน่ามีอะไรกับกรีนหรือปล่าวค่ะ ที่มาตามแบบนี้”
    “อ๋อไม่มีอะไรมากหรอกน่ะ พี่แค่จะมาบอกว่า เดี๋ยวเราจะมีการจัดปาร์ตี้เล็กๆ แล้วก็จะเปิดตัวน้องชายของพี่ด้วย อย่าลืมลงมาร่วมงานนะ เดี๋ยวจะแนะนำ ใครบางคนให้รู้จัก”ยัยนมบูดเข้ามากระสิบข้างหูฉันเบาๆ แต่ว่าจั๊กจี๋เป็นบ้า
    พอพูดจบยัยนั่ก็เดินหน้าตาชื่นบานออกไป ราวกับว่าเข้ามาระบายอารมณ์อย่างนั้นแหละ
    งานปาร์ตี้?เปิดตัวน้องชาย? แนะนำ ใครบางคนให้รู้จัก? นี่มันอะไรกัน แล้วมาบอกฉันทำไมฟะ ชั่งมันเถอะ ระหว่างที่ฉันเดินคิดอาลัย ให้กับตัวเองอยู่นั้นก็มีชายคนนึงวิ่งมาชนกับฉันอย่างจัง จนล้มลงแนบกับพื้นทรายนั่น แต่ทว่าผู้ชายคนนั้นกำลังนอนทับตัวฉันอยู่ นักจังเลย ไม่ใช่แค่ทับแต่กำลังหอมแก้มของฉันด้วย มันเป็นใครฟะ บังอาจมากเลยที่มาทำกับฉันแบบนี้ ฉันรีบพลักเขาออกทันที แล้วกระโดดโหยงลุกขึ้นมาตั้งท่าจะด่า แต่..........หน้าอีตานี่คุ้นๆจังเลย
    “เธอออออ นี่เธออีกแล้วเหรอยัยบ๋อง”อ๋อออเริ่มตะหงิดๆแล้วละว่าอีตานี่เป็นใคร
    “นาย....อีตาหื่นคีย์ ฉันจำนายได้ นี่นายมาทำอะไรที่นี่นะ”
    “ยัยบ๋องบอกแล้วไงว่าฉันนะชื่อคีย์อย่างเดียว อ้อแล้วอีกอย่างฉันต่างหากที่ควรพูดคำๆนั้น”
    “ฉันก็มาเที่ยวไง แล้วนายมายุ่งอะไรกับฉันเนี้ย”
    “เธอต่างหากที่มายุ่งกับฉันก่อนนะ ฟังให้ดีนะ ฉัน เป็น เจ้า ของ ที่ นี่ ชัดยังละ”
    “นายโกหกแน่ๆ ใช่ไหมฉันไม่มีวันเชื่อนายหลอกอีตาหื่น”ฉันว่าพลางทำหน้ากวนประสาท
    “ว่าฉันหื่นอีกแล้วนะสาวน้อย ถ้าเธอยังพูดคำนั้นอีกฉันก็.....”
    “ก็อะไรยะ”
    “ก็จะทำเหมือนวันนั้นไง”ว่ายังไม่สะใจยังจะยื่นหน้าเข้ามาอีก หื่นเป็นบ้าเลย
    “นี่นายจะทำอะไรนะ ฉันจะบอกอะไรไหนนะ เรื่องวันนั้นนะ มันจะไม่มีครั้งที่สอง แล้วก็ครั้งต่อๆไปจำไว้ด้วยยยยยยยยยยย”ไม่รอช้าว่าจบฉันก็รีบวิ่งออกมา ก่อนที่นายนั่นจะทำบ้าๆกับฉันอีก เฮ้ออออออคิดแล้วก็เจ็บใจเป็นบ้า คนอะไรหน้าตาก็พอได้แต่นิสัยไม่ดีเลย
     
    ค่ำของวันนี้ฉันเดินออกมาจากลิฟต์เพื่อที่จะไปงานปาร์ตี้ ที่ยัยพี่นมบูดว่า
    ว้าววววนี่มันงานอะไรกันแน่เนี้ย มีแต่พวกสาวๆแต่งตัวโป๋กันทั้งนั้นเลย แถมยังขึ้นไปดิ้นเป็นไส้เดือนอยู่บนรถอีกต่างหาก เพลงก็ดังจนหนูแทบแตก ว่าแต่นี่เราแต่งตัวเชยไปไหมงะ ช่างมันปะไรใครจะว่าอะไรอย่าไปฟัง
    “ยัยกรีน” ฉันหันไปทางต้นเสียงที่ดังมา เห็นพี่เบล็คกำลังตะโกนและโบกมือเรียกจนเสียงดัง แต่ทว่าเสียงดนตรีกลบจนแทบไม่ได้ยิน ดีนะที่ฉันเห็นท่าทางแปลกๆเลยรู้ได้ทันทีว่าเป็นพี่ชายของตัวเอง นึกจบฉันก็เดินเข้าไปทางนั้นทันที ชนิดว่าไม่มองทางจนเดินไปชนคนนู้นทีคนนี้ที
    “กว่าจะเสด็จนะขอรับคุณน้องสาววว”
    “ก็คนมันเยอะนี่นา ไม่กล้าลงมางะ”แต่ที่จริงไม่อยากมาเลยต่างหาก สงสารพี่นะเนี่ยถึงได้มางะ
    “นี่น้องฉันกลายเป็นโรคกลัวคนตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย”
    “ช่างมันเถอะ ว่าแต่งานเริ่มยัง ง่วงจะตายอยู่แล้วนี่มันก็สามทุ่มแล้ว”ฉันหันไปถามยัยนมบูดที่กำลังโยกย้ายตามจังหวะเพลงอย่างเมามัน
    “หาว่างายนา”
    “ฉันถามว่างานเริ่มหรือยัง”
    “เออใช่ลืมไปเลย”ยัยนั่นชะงักพร้อมหยุดเต้นอย่างรวดเร็ว
    “งั้นถ้ายังฉันไปนอนก่อนนะค่ะ ถ้าเริ่มแล้วไปตามหนูด้วยน่ะ หนูง่วงแล้วค่ะ”ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกมาจากงานอย่างเบลอๆ ก็เดินไปชนกันอะไรบางอย่าง เจ็บชะมัดเลยฉันเงยหน้าขึ้นไปมองของสิ่งนั้นอย่างโมโห แต่ปรากฏว่าสิ่งนั้น มะ มันก็คือหลอดไฟที่กำลังจะหล่อนลงมาใส่หัวฉัน
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×