•• ยัยอันตราย♥นายSuperstar ••

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

The  Word  is  that
love ?
I will  this  person want to know it excessively

คำว่ารักคืออะไร

 ฉันคนนี้จะอยากจะรู้จักมันมาก

เหลือเกิน

 

บทนำ

        “โอ๊ย”

 นี่นายกล้าดียังไงมาเดินชนฉันแล้วไม่ขอโทษเนี้ย ฉันได้แต่พึมพำอยู่ในใจเพราะไม่กล้าเอ่ยออกมา ก็แหมถ้าเอ่ยออกมาฉันก็เละสิ

         ตอนนี้ฉันขึ้นมาหาพี่ชายที่ชั้นม.6(ฉันอยู่ม.5) มีแต่รุ่นพี่หน้าโหดๆทั้งนั้นเลยน่ากลัวเป็นบ้า และแล้วก็มาถึงที่หน้าห้องพี่ชายฉันจนได้ ฉันชะเง้อหน้าเข้าไปในห้องมองหาพี่ชายสุดโหล่ของฉัน

         “เฮ้ย ไอ้เบล็คน้องสาวสุดซวยมาหาวะ มาทีไรมีเรื่องต้องซวยทุกที”ดู๊ดู พูดเข้าสิค่ะปากหรือนั่น มันจะน่าโดนเสยด้วยเท้า

         “เออๆ”แล้วพี่ชายผู้แสนดีของฉันก็เดินมาหา แผนรวงสำเร็จแล้ว

         “มีไรเหรอยัยกรีน อุตส่าหอบสังขารเดินมาถึงที่นี่อะ”

ขอบคุณค่ะพูดดีมาก ช่างเป็นการทักทายที่ดีมากๆ 

         “ป้าโทรมาบอกว่าท่านสีนวน (แมวค่ะ) โดนรถชนตายเรียบร้อยแล้วอะ”

         “หา ว่าไงนะ ฮือท่านสีนวนของฉัน”พี่ว่าพลางทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ทุกคนพร้อมใจกันหันมาดูฉันกับพี่อย่างงงๆ

         “งั้นฉันกลับละเลิกเรียนแล้วรีบกลับบ้านแล้วกัน ฉันไปละ”ว่าแล้วฉันก็เดินออกมาอย่างรีบเร่ง แต่ก็มิวายจะเดินชนรุ่นพี่อีกแล้ว ฮือซวยจัง เป็นผู้หญิงซะด้วย

         “ขอโทษค่ะ”ฉันกล่าวขอโทษแล้วรีบเดินหนี แต่มีมืออันแข็งแรงมาดึงแขนฉันเอาไว้

         “ทำผิดแล้วจะมาเดินหนีง่ายๆแบบนี้ได้ไงอ่ะ ง่ายไปหรือเปล่า”อะไรอะ ก็ขอโทษแล้วไง

         “ก็ขอโทษแล้วไงค่ะ”  

         “พูดแบบนี้ อยากโดนตบเหรอ”พูดแบบนี้หมายความว่าไงอ่ะ (โง่จังเธอนี่) ฉันพยายามที่จะเดินหนีแต่กลับโดนจับล็อกตัวไว้วะงั้น

            “นี่ทำอะไรน้องฉันนะยัยดีน่า”และแล้วสวรรค์ก็ส่งพี่ชายผู้น่ารักมาช่วย (รักพี่ขึ้นมาทันทีเลยน่ะ)

“คือยัยนี่เดินเข้ามาชนดีน่าค่ะ เอ๊ะแต่ว่าเมื่อกี้เบล็คว่าไงอ่ะน้องงั้นหรอ” ยัยดีงูนั่นถามพี่เบล็คอย่างงง แล้วยัยนี่รู้จักกับพี่บลูด้วยหรือนี่งงจังเลย

“ใช่ยัยนี่น้องฉันเองชื่อกรีน เออกรีนแล้วนี่ก็เพื่อนของพี่เองชื่อดีน่า”พี่เบล็คไปทางยัยดีงูแล้วแนะนำให้รู้จัก

 “แฟนยะพูดให้เต็มหน่อยสิเบล็ค”ยัยนั่นไม่พูดปล่าว เดินมาเกาะแขนพี่เบล็คแล้วพูดอย่างอ้อร้อ

“เออแฟนก็แฟน”พี่เบล็คหน้าแดงก่อนจะพูดออกมาอย่างอายๆ

“สวัสดีคะฉันชื่อกรีน งั้นฉันกลับห้องละเดี๋ยวโดนดุอะ”ฉันก้มหัวสวัสดีก่อนจะขอกลับ

เฮ้อ..ยัยกรีนนะยัยกรีนทำไมเป็นคนซุ่มซ่ามแบบนี้นะ หลังจากเดินออกมาจากตรงนั้นได้ฉันก็รีบเดินออกมาอย่างทันที เพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรบ้าๆขึ้นอีก

เลิกเรียนแล้วฉันก็รีบกลับบ้านทันทีเพราะต้องไปดูยัยสีนวลเพื่อนรัก พอมาถึงป้ายรถเมล์แล้วก็เหลือบไปเห็นรุ่นพี่กลุ่มหนึ่งเดินถืออาวุธครบมือ ทำอย่างกับว่าจะยกพวกตีกันอย่างนั้นแหละ เอ๊ะแต่เดี๋ยวนะตีกันหรอ อาจจะเป็นไปได้นะ ไม่ได้การแล้วต้องไปดูซะหน่อยแล้ว

ฉันค่อยๆเดินตามพวกนั้นไป โห..นี่มันมาตีกันหรือว่ามาเดินห้างฟะ มาซะเยอะเชียว การต่อสู้แบ่งเป็นสามฝ่าย ดูจากหน้าตาแล้วมีอยู่สองพวกที่หน้าตาดูโหดมากๆ ส่วนอีกฝ่ายเป็นพวกหน้าตาดีโดยเฉพาะสองคนที่ยืนอยู่ตรงกลางนี่สิหล่อมากเป็นพิเศษ

“เฮ้ยนี่ไอ้แทมินแน่ใจแล้วเหรือว่าไม่มีตำรวจตามมาจริงๆอะ”ชายคนหนึ่งในกลุ่มหน้าโหดพูดขึ้นมาเสียงเข้ม

“เออ...ไม่มีแน่นอน” ชายพวกหน้าตาดีที่ยืนอยู่ตรงกลางพูดขึ้น วาว...ผู้ชายคนนั้นชื่อแทมินนี่เอง สมกับหน้าตามากเลยค่ะ

“ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มได้เลยแล้วกัน คู่แรกไอ้ทึกกี้กับแกโชเอก่อนแล้วกัน ใครชนะก็ค่อยมาสู้กับพวกฉันต่อ”แทมินพูดพลางเดินหลบไปอีกทางอย่างเยือกเย็น