ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Yuri] Taxi [wonder girls]

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro

    • อัปเดตล่าสุด 23 เม.ย. 52


    Intro


     

    คืนนี้ชั้นอาจจะไม่กลับ…”

     

    เสียงขาดๆหายๆกรอกลงไปในโทรศัพท์มือถือสีขาวราคาแพง ไม่แน่ใจว่าปลายสายจะได้รับข้อความครบทุกคำหรือไม่ เพราะเสียงดนตรีในผับดังลั่น กลบเสียงทุกอย่างไปหมดสิ้น

     

    คุยกับใครน่ะ เสียงหวานๆของร่างบางที่นั่งเบียดชิดกระซิบถามใกล้ๆหู

     

    เธอไม่จำเป็นต้องรู้ คิมยูบินตะเบ็งเสียง นัยน์ตาเรียวกวาดมองหาเพื่อนร่วมวงที่มาด้วยกัน แต่บัดนี้ไม่รู้หายไปไหนเสียแล้ว เยอึนไปไหน?”

     

    ดูท่าเจ้าหล่อนยังคงเคืองๆที่ถูกตะคอกใส่อยู่ จึงไม่ตอบคำถามแต่สะบัดหน้าไปทางอื่น ทำให้เจ้าของผิวสีแทนสวยต้องง้อให้หายโกรธด้วยการฝังจมูกลงบนแก้มเนียนซึ่งพอกไว้ด้วยรองพื้นและแป้งฝุ่นหนาเตอะ

     

    เมื่อกี้เห็นเดินไปทางบาร์เหล้า ทำหน้าเซ็งๆด้วยล่ะ สาวเจ้าหัวเราะคิกคัก หวังจะโอบคอเข้ามาจูบ แต่ยูบินผลักร่างบางนั้นออกเสียก่อน อยากจะตามไปดูอาการของเพื่อนสนิทมากกว่า

     

    วันนี้ยูบินลากปาร์คเยอึนมาเป็นเพื่อนเที่ยวกลางคืนด้วยกัน เพราะเห็นว่าเยอึนชอบเก็บตัวอยู่คนเดียวเงียบๆ เลยหวังดี จะชวนออกมาหาสีสันให้กับชีวิตอันเคร่งเครียดบ้าง แต่ดูท่าผลที่ได้กลับเป็นตรงกันข้ามซะมากกว่า

     

    เยอึน เป็นไรวะ?” กว่ายูบินจะเบียดฝูงคนเข้ามาหาร่างสูงซึ่งนั่งอยู่ตรงบาร์ได้ก็ทำเอาเสียเวลาไปไม่น้อย ยิ่งดึกคนยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ผับแห่งนี้เป็นผับชื่อดัง ที่มักจะมีคนมีชื่อเสียงมาเที่ยวเสมอ

     

    เจ้าของชื่อหันกลับมามองด้วยดวงตาแดงก่ำเพราะฤทธิ์สุรา พยักหน้าเป็นเชิงให้อีกฝ่ายนั่งเก้าอี้ตัวข้างๆซึ่งว่างอยู่

     

    เฮ้ย ดื่มมากไปมั้ง ตัวแกมีแต่กลิ่นเหล้าหึ่งไปหมดเลย ขนาดคาสโนว่าตัวพ่อยังอดออกปากไม่ได้

     

    นานๆทีน่า ช่างชั้นเหอะ เยอึนพึมพำ กระดกของเหลวสีทองเข้าปากอย่างรวดเร็ว น้องๆ เอาไอ้นี่อีกสิ

     

    บาร์เทนเดอร์หยิบขวดวิสกี้รินใส่แก้วเพียวๆ ยื่นให้เยอึน พลางส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ

     

    ผมว่าพี่เค้าเมามากแล้วนะครับ ล่อวิสกี้เพียวๆไปตั้งหลายชอตแล้ว หันไปบอกยูบินซึ่งยิ้มแห้งๆตอบกลับมา

     

    อืมๆ พอแล้วล่ะค่ะ ยูบินรีบยกมือห้าม เมื่อเพื่อนซี้ทำท่าจะขอเติมอีกแก้ว เยอึน เลิกดื่มได้แล้วน่า ขืนแกดื่มมากกว่านี้ ชั้นไม่มีปัญญาจ่ายค่าเหล้านะเว้ย

     

    ยูบิน~~ ทำไมไม่มาหาชั้นเลยล่ะ คิดถึงจัง แขนเรียวของใครบางคนสอดมาจากทางด้านหลัง ก่อนจะดึงสาวผิวแทนเข้าไปกอด แต่น่าแปลกที่ยูบินไม่โมโห เพราะน้ำเสียงหวานๆแบบนี้ คุ้นเคยกันดีอยู่แล้ว

     

    ลีอา ใจจริงอยากจะดึงคนสวยเจิดจ้าในชุดแซคสีแดงสดมาจูบให้ฉ่ำใจ แต่ติดอยู่ตรงเพื่อนซี้ที่แทบจะหลับคาบาร์อยู่แล้ว รอแปบนะ เดี๋ยวชั้นมา พูดจบก็รีบเข้าไปพยุงร่างสูงพอๆกันของเยอึนออกจากร้านไปทันที

     

    เยอึนเว้ย ชั้นไปส่งแกไม่ได้จริงๆนะ อย่าโกรธกันนะเว้ยคิมยูบินหัวเราะแห้งๆ พยายามโบกแท็กซี่ที่วิ่งไปมา แต่ไม่มีคันไหนจอดรับสักคัน พลันเหลือบไปเห็นแท็กซี่คันนึงซึ่งจอดรออยู่ริมฟุตบาทพอดี

     

    เอาคันนี้ละว่ะ

     

    ลุงๆ ขับไปตามที่อยู่นี่เลยนะ…” สาวผิวแทนวางร่างสูงลงบนเบาะหลังอย่างยากเย็น ทำไมตัวมันหนักยังงี้ว้า ก่อนจะหันไปอธิบายที่อยู่คอนโดของเยอึน เอาเงินนี่ไปนะลุง ควักแบงค์แสนวอนส่งให้อย่างไม่มีการงก

     

    อ่า โอเคครับ งั้นผมไม่รอแล้วนะ ลุงคนขับหันกลับมามองด้วยสายตาเหนื่อยใจ ก่อนจะขับออกไปทันที

     

    รออะไรวะ…” ยูบินเกาหัวแกรกๆด้วยความงง แต่ความคิดนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็ว เพราะเธอต้องรีบกลับเข้าไปหาลีอาคนสวยในร้าน

     

    =============================================

     

    ยังม่ายเมาาาา

     

    เสียงป้อแป้อ้อแอ้จากปากของสาวสวยร่างเล็กในชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อนร้องบอกเพื่อนสาวที่ต้องรับหน้าที่มาคอยช่วยพยุงไม่ให้ล้มพับไปกองลงบนพื้น

     

    เออ  ไม่เมาก็ไม่เมา คิมฮยอนอาถอนหายใจ เริ่มจะหอบนิดๆ เพราะทั้งลากทั้งดึงมาตั้งแต่ในผับยันออกมาหน้าผับแล้ว เพื่อนเธอคนนี้ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเดินตรงๆได้เลย เอาแต่เซไปเซมาตลอด

     

    ฮยอนอาโบกแท็กซี่ได้คันนึงพอดี เธอจับเพื่อนรักโยนลงไปบนเบาะหลังอย่างไม่มีปรานีปราศรัย ก่อนจะหันไปพูดกับโชว์เฟอร์ซึ่งรอคำสั่งอยู่แล้วไปส่งที่….”

     

    อ่า ผมไม่ค่อยรู้จักแถวนั้นครับ คนขับรถยิ้มแห้งๆ ถ้าเป็นไปได้ช่วยเขียนแผนที่ให้ผมได้มั้ย

     

    อ้าว ชั้นไม่มีปากกาด้วย เอางี้ ลุงรอชั้นแปบนึงนะ เดี๋ยวจะมีคนนั่งไปด้วย ฮยอนอาคิดจะไปส่งด้วย เธอรีบวิ่งกลับเข้าไปในร้าน เพราะเธอไม่ได้หยิบอะไรมาสักอย่าง ทั้งกระเป๋าเงิน ทั้งเสื้อคลุม

     

    จังหวะนั้นเอง ที่ร่างสูงสองร่างพยุงกันออกมา สวนกับร่างเล็กที่วิ่งเข้าไปในร้านพอดี

     

    ลุงๆ ขับไปตามที่อยู่นี่เลยนะ…” หนึ่งในนั้นถูกวางแหมะลงบนเบาะหลังพอดี โชว์เฟอร์จึงเข้าใจว่าเป็นคนที่จะนั่งไปด้วยตามที่หญิงสาวผมทรงเห็ดบอก แถมคนนี้ยังอธิบายที่อยู่อย่างละเอียดกว่าคนเมื่อกี้ด้วย ทำให้ลุงพอจะเดาทางได้แล้ว เอาเงินนี่ไปนะลุง แถมยังควักเงินส่งให้ก่อนอีกต่างหาก

     

    อ่า โอเคครับ งั้นผมไม่รอแล้วนะ ลุงแกเลยขับรถออกไปทันที โดยไม่ทันนึกถึงเลยว่า แกกำลังสร้างเรื่องวุ่นวายขึ้นมา

     

    แถมเป็นเรื่องวุ่นวายที่ไม่จบลงง่ายๆซะด้วยสิ

    TBC~

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×