บันทึก (เกือบลับ) ฉบับยัยตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องเล่า ในห้องเรียน

* * *  *


หวัดดีค่ะ

ก่อนอื่นคงต้องแนะนำตัวกันก่อน ( หรือว่าไม่ต้องนะ ) เอาเป็นว่า เอาหน่อยเหอะ เดี๋ยวจะมาว่ากันอ่ะว่าไม่มีมารยาท

อืม . . . เราขอแทนชื่อเราด้วย  ข้าวตัง  หล่ะกัน เพราะความชอบส่วนตัว ไม่มีเหตุผลอื่นเลย และ เรื่องที่จะได้อ่านกันต่อไปเนี๊ย มันเขียนมาจากชีวิตเราจริง ๆ ถึงบางทีมันอาจจะดูเหมือนละครหลังข่าวไปบ้างก็เหอะ แต่ขอยืนยันด้วยเกียรติของผู้หญิงไทยเลยอ่ะ ว่า จริง 100 % 

สาบาน 

ว่ากันมาพอแล้ว ไปอ่านกันเลยนะ > > >

                      ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตอน  น้องหลับ

เริ่มที่คงต้องถามเพื่อน ๆ กันก่อนนะค่ะ ว่าเคยเรื่อง ชั้นอนุบาล กันม่ะ คงเคยเหมือนกันหมดนั้นแหล่ะ เราก็เคยนะ

แล้วต้องนอนกลางวันกันม่ะ 

คำตอบก็คือ นอน  เราก็เหมือนกัน ( แล้วจะถามทำไมเนี๊ย ไม่เข้าใจตัวเองเล๊ย )

แต่เรื่องที่กล่าวมาเนี๊ย มันเป็นสาเหตุของเรื่องที่จะเล่าต่อไปต่างหาก ก็เพราะไอ้เรื่องนอนกลางวันเนี๊ยหล่ะ ทำให้เรามีนิสัยที่ติดตัวมาก็คือ   หลับกลางวัน  โดยเฉพาะในห้องเรื่อง เป็นแบบอาการหนักซะด้วย คือ เหมือนมันเป็นสันดานกันเลย  60 % คือการนอนค่ะ แล้วเป็นอะไรไม่รู้ ต้องเฉพาะในห้องเรียนด้วยนะ จะหลับสบายมาก เป็นมาตั้งแต่สมัยประถมกันเลยทีเดียว และ เป็นมาตลอด มาเลิกก็ตอนทำงานแล้วเนี๊ยหล่ะ เพราะถ้าหลับในเวลางาน อาจได้ตกงานได้ เพราะเจ้านายคงไม่เหมือนอาจารย์ ตอนแรก ๆ ครู อาจารย์ ก็พยายามจะปลุกนะ แต่ว่าในกาลต่อมา ท่านก็เลิกที่จะพยายาม ไม่ใช่ไม่ตื่นนะ ถ้าปลุกก็ตื่น แต่พอตื่นขึ้นมา มันก็ชวนเพื่อนคุย ( ถ้านั่งเฉย ๆ ก็หลับอ่ะดิ ) ท่านก็เลยว่า เสียคนเดียว ดีกว่าปลุกให้มันตื่น เดี๋ยวเสียหลายคน  เฮ้ย . . . เอากะมันซิ

แต่ถ้าเจออาจารย์ที่โหดจริง ๆ ก็ไม่นอนนะ ยังพอจะมีความคิดอยู่บ้างเหมือนกัน ไม่งั้นคงไม่รอดมาถึงป่านนี้หร๊อก

แต่ถึงเราจะหลับตลอดศก ก็ไม่ได้หมายความว่า การเรื่องจะไม่ดีนะ เข้าขั้นเยี่ยมเลยทีเดียว ( ชมตัวเองซะงั้น ) เพือน ๆ เลยพากันสงสัยว่ามันทำได้ยังไง  คำตอบของเราก็คือ " เรียนทางผิวหนังไง " งงไปตาม ๆ กัน  

เหตุการณ์สำคัญที่มีเหตุผลมาจากการหลับในห้องก็คือ 

หลับในห้องสอบ ! ! !

ใช่แล้ว อ่านกันไม่ผิดหรอกค่ะ มันหลับจริง ๆ แต่ . . . มันมีเหตุผลนะ ไม่ใช่ว่าเพราะขี้เกียจนะ

เรื่องเนี๊ยมันเกิดขึ้นตอน ม.2  ด้วยความที่เรียนโรงเรียนประจำ ( ไฮโซซะ ) แล้วมันก็เป็นประจำแบบสหศึกษาซะด้วย แต่ออกจะเป็นประเภทคงแก่เรียนกันซะหน่อยนะ เวลาสอบเนี๊ยก็จะเครียด ถึง เครียดมาก เพื่อน ๆ พี่ ๆ ร่วมหอนอนเนี๊ยเขาจะอ่านหนังสือกันดึกเลยหล่ะ แล้วมันเป็นหอนอนรวม ( เหมือนเรื่อง เด็กหอ อ่ะ ของเราเป็นเวอร์ชั่น เตียงสองชั้น ) ตลอดทั้งหอเตียงจะว่างเปล่า ยกเว้นเตียงเรา ก็มันง่วง มันก็นอน ในขณะที่ชาวบ้านเขาอ่านหนังสือกัน ดูแปลกแยก ยังไงไม่รู้ พอการสอบของวันที่สอง มันก็เลยอยากเหมือนชาวบ้านเขาบ้าง  ก็เอาหนังสือมาอ่านค่ะ จนถึงประมาณ ตี 2 กว่าเห็นจะได้ ก็นอน เพราะต้องตื่นแต่เช้า ผลปรากฏว่า

มันหลับในห้องสอบ

มันเป็นการสอบคณิตด้วยนะ ชั่วโมงแรกเลย คือ ได้ ข้อสอบมาไม่ถึงสิบนาที ก็ฝันเลย แล้วมันไม่นอนอย่างเดียว น้ำลายไหลด้วย . . .     พูดถึงแล้วอายเหมือนกันนะเนี๊ย  

แบบ . . . น้ำลายไหลเต็มข้อสอบเลยอ่ะ เปียกไปครึ่งหนึ่งได้มั้ง แล้วอาจารย์ก็ไม่ปลุกนะ ปล่อยให้นอน 

นอนอย่างเดียวไม่พอ มันฝันด้วย  ฝันว่าเดินลงบันได้แล้วตกบันได ( อันเนี๊ยจำได้สนิทใจเลย ) ตกใจค่ะ ก็เลย ตกใจตื่น ! ! ! สะดุ้งแบบสุดตัวเลยอ่ะ กระดาษคำตอบอ่ะ กระเด็นตกโต๊ะไปเลย แต่ข้อสอบยังอยู่บนโต๊ะ เพราะมันเปียก เหอ เหอ ไม่งั้นมันคงไปด้วยกันแล้วหล่ะ แล้วเหตุการณ์ต่อมาคือ ขำก๊ากกันทั้งห้อง ( ห้องอื่นคงสงสัย มันสอบกันภาษาอะไรฟ่ะ เสียงดังขนาดเนี๊ย ) อายซิครับท่าน อายมากด้วย แต่อายนานไม่ได้ เพราะมันเหลือเวลาอีกประมาณครึ่งชั่วโมง ก็เลยทำเป็นเฉย ๆ แล้วรีบทำข้อสอบให้เสร็จ ( คะแนนตอนนั้นอ่ะเหรอ เกือบตกอ่ะ รอดมาแบบเส้นยาแดงผ่าแปดเลยหล่ะ) แล้วส่งไปแบบเปียก ๆ อย่างงั้นแหล่ะ ( ขอบอกว่าเปียกมาก ๆ ด้วเกือบครึ่งแผ่นแน๊ะ ) แอบเห็นอาจารย์ทำหน้ารังเกียจเต็มที แต่ก็ต้องจำใจรับไป

แล้วเรื่องเนี๊ย ก็โดนเพื่อน ๆ ล้อเป็นอาทิตย์เลยทีเดียว  ทำไปได้ แล้วตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เคยคิดที่จะอ่านหนังสือก่อนสอบแบบดึก ๆ อีกเลย เข็ดจนตาย . . . 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------