เกิลตัวเล็กกะบอยขี้เก๊ก(ชะมัด)

ลำดับตอนที่ #5 : จะได้เจอกันอีกมั๊ย

เอมิ............................................เอมิ............................
ทุกๆวันในตอนเย็น เบคุงก็จะมายืนตะโกน อยู่ริมสระน้ำที่ โรงเรียนทุกวัน
ฉันเหนื่อยแล้วนะ เอมิ เธออยู่ไหน ตอนนี้ฉันก็ขึ้น ม.4แล้ว
แล้วเธอล่ะ เป็นอย่างไรบ้าง ........ เบคุงได้แต่นั่งพูดอยู่คนเดียว
และก็ยังคงทำเช่นเดิม อยู่ทุกๆวัน

ณ โรงเรียนเตชิยาม่า (โรงเรียน ม.ปลาย)
อุ๊ย!!!ขอโทษค่ะ ขอโทษนะคะ เป็นไรบ้างรึป่าวคะ ^^
อยู่ๆก็มีผู้หญิงวิ่งชน เบคุงเข้าอย่างแรง และล้มลง ทั้ง 2คน
เอ่อ ไม่เป็นครับ คุณล่ะ---
ไม่เป็นไรเช่นกันค่ะ เอ่อ ฉันชื่อ ริยาม่า นะ เรียก ริย่าก็ได้"
ครับ ริย่า ผมชื่อ เบคุง ยินดีที่ได้รู้จักครับ""
-ว่าแต่ชื่อของคุณ คล้ายกับชื่อโรงเรียนเลยนะคับ-
ก็แค่บังเอิญน่ะคะ ไม่มีไรมากหรอก อิอิ ** 
ริย่า ผู้สง่าที่สุดในโรงเรียนนี้ เธอทั้งสวย รวย และเก่ง และที่สำคัญ
เธอ เป็นลูกเจ้าของโรงเรียน อันใหญ่โตแห่งนี้
ทั้ง2ก็เดินไปคุยไป เพื่อที่จะเข้าชั้นเรียน ในคาบแรก ของเช้านี้

นี่นายกลับบ้านยังไงเหรอ เบคุง---  ริย่าพูด อย่างอ่อนหวาน
ผมก็เดินกลับเหมือนทุกๆวัน บ้านผมอยู่แค่นี้เองแต่  ก่อนผมกลับบ้าน
ผมต้องไปที่ๆหนึ่งก่อน---
ที่ไหนเหรอ ให้ฉันไปด้วยคนได้มั๊ย ฉันยังไม่อยากกลับบ้าน---
เบคุง ก็พาริย่า ไปที่ ริมสระน้ำ ที่โรงเรียนเก่า และเล่าเรื่องทั้งหมด
ให้ริย่าฟัง
น่าสงสารนายจัง นายรัก เอมิเค้า ใช่มั๊ย **ริย่าถามพลางอมยิ้ม
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมไปรักเค้าตั้งแต่ตอนไหน
มันไม่รู้สึกตัวเลย ผมเพิ่งมารู้ ตอนที่เค้าไม่อยู่แล้ว ผมยังไม่ได้บอกเค้าเลย---
เห้อออ ฉันเชื่อนะ ว่าสักวัน นายต้องเจอเค้า ---
ผมก็เชื่ออย่างนั้น