เกิลตัวเล็กกะบอยขี้เก๊ก(ชะมัด)

ลำดับตอนที่ #4 : ก็เริ่มรักแล้วอ่ะดิ

ด้วยความที่ทั้ง2ต้องกลับบ้านพร้อมกันอยู่บ่อยๆ
เอมิ กับ เบคุง ก็เริ่มสนิทกันเรื่อยๆ
-เราว่า เธอน่ะ คบไปนานๆ ก็นิสัยดีเหมือนกันนะ-
OOไรนะ นายพูดอีกครั้งซิ ชั้นไม่ได้หูฝาดไปใช่มั๊ย..เอมิตะโกนสุดเสียง
ในขณะที่เบคุง หน้าแดงกล่ำ^^
นายหลงรักฉันเข้าแล้วล่ะจิ **  จะบ้าเหรอ ยัยบื้อ คิดอะไร
นิ่  คัยรักเธอ ก็บ้าแล้ว --- เบคุงพูด พลาง อมยิ้ม เล็กน้อย
เห้อ...ฉันว่านายก็นิสัยดีเหมือนกันนะ แบบว่า พอเข้ากะคนดีๆ อย่างชั้นได้อ่ะนะ
แหว่ะ !! เราตะหาก ที่ต้องยอม ลดตัวไปคบกะเธอเนี่ย // เบคุงสวนกลับ เอมิทันที
นี่นาย
นี่เธอ
นี่นาย
นี่เธอ!! เบคุงและเอมิ ก็เดินทะเลาะ กลับบ้านด้วยกันอย่างนี้ทุกวัน

จนเวลาผ่านไป 3ปี ทั้ง2ก็ ต้องแยกจากกัน เพราะ ต้องไปเรียนต่อ มอปลาย
ว้า ทำไมเวลา ช่างผ่านไปเร็วอย่างนี้---เอมิ ถอนหายใจ ขณะที่นั่งคุยกะเบคุง
ริมสระน้ำ ที่โรงเรียน ในวันรับผลสอบ
นั่นน่ะสิ เราไม่อยาก ไปจากโรงเรียนนี้เลย --เบคุงพูด ทำหน้าเศร้าหงอย
ไม่อยากไปจากโรงเรียน หรือ ไม่อยากไปจากชั้นกันแน่ หะ ^^
นี่ยัย เอมิ อย่าพูดเข้าข้างตัวเองนักเลย เราอ่ะ รักที่นี่จิงๆ --เบคุงพูดอย่างจิงจัง
กริ๊งๆ!!!!!!!!!!! กริ๊งๆ!!!!!!!!!!!!!
เสียงออดดังลั่น เพื่อให้นักเรียนเข้าห้อง และรับผลสอบ
นั้น เราว่า เมื่อได้ผลสอบแล้ว เรามาเจอกันตรงนี้นะ---เบคุงพูดพร้อมกับรีบวิ่งไปห้องอย่างเร็ว
เวลาผ่านไป  จนแทบจะไม่มีนักเรียนเหลือ อยู่ในโรงเรียนเลย
นี่เธออยู่ใหนนะ ยัย เอมิ ฉันมารอตรงนี้นานแล้วนะ ---เบคุงบ่น พึมพำ
และเสียใจมาก ที่เอมิไม่มาตามนัด
ไม่ว่ายัง เธออยู่ไหน เธอเป็นอะไร ฉันจะรอเธออยู่ตรงนี้ นะ ยัย เอมิๆๆๆๆๆๆๆ---
เบคุงยืนขึ้น ตะโกน อยู่ทีริมสระน้ำ แล้วก็กลับบ้านอย่างเศร้า ทั้งๆที่ตัวเบคุงเองสอบได้ที่ 1 ของห้อง แต่กลับไม่ดีใจเลยสักนิด.........