คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บท4-ฉันไปส่งเธอได้! (100%)
4
ฉันไปส่งเธอได้!
ปึง!
พอผมคุยโทรศัพท์เสร็จก็หันหลังกะจะเดินเข้าห้องไปแต่ประตูห้องน้ำก็เปิดขึ้นมาพอดี...ผมยืนนิ่งค้างอยู่ที่ระเบียง ส่วนมิโนริก็เดินออกมาด้วยผมเปียกๆ..เธอใส่ชุดนอนสีฟ้าเป็นกระโปรงยาวถึงเข่าแล้วก็เป็นเสื้อแขนสั้น..สะสวยอ่ะ =[]=
"-*-" แต่พอร่างบางเงยหน้ามาสบตาผมและขมวดคิ้ว..สีหน้าแสดงความหงุดหงิดเต็มที่ ผมก็รีบหันไปมองทางอื่นก่อนจะเปิดประตูกระจกเดินเข้ามาในบ้านด้วยสีหน้าเรียบๆไม่แสดงอารมณ์อะไรเลย..ที่ไม่ยิ้มหรือทำอะไรเพราะผมอาย..ผมไม่กล้า ผม..ไม่ได้กากนะ!
[บันทึกพิเศษ by มิโนริ]
ฉันส่ายหน้ากับตัวเองก่อนจะลากกระเป๋าใบใหญ่ออกมาจากห้องน้ำ...อยากย้ายออกไปไวๆจัง รู้สึกไม่ถูกกับหมอนี้อย่างแรง -*- สงสัยเราทั้งคู่คงจะเป็นพวกปากหนักแล้วก็แค้นนานเหมือนกันมั้ง -^-
จิ๊กซอว์ชิ้นที่เหมือนกันน่ะ...มันเข้ากันไม่ได้หรอกนะ รู้มั้ย?
ฉันนั่งลงบนพื้นและเก็บเสื้อผ้าที่ใส่แล้วใส่กระเป๋าอย่างเหนื่อยๆ เฮ้อ...ใจจริงฉันอยากจะถามหมอนั้นจังเลยว่าฝากซักเสื้อผ้าฉันไปด้วยได้มั้ย? แต่ก็นะ..ไม่เอาดีกว่า...เดี๋ยวฉันเก็บไปฝากยัยริทสีซักดีกว่า -_-; อนาถจัง!
ฉันถอนหายใจยาวพรืด -3- เฮ้อ.... อยากไปอยู่คอนโดกับพ่อแล้วอ่า! เมื่อไหร่พ่อจะเคลียร์งานเสร็จ TT^TT
ปึง!
อยู่ๆประตูห้องนอนก็เปิดขึ้น...โคดากะเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่(พยายามจะ)นิ่ง..ก่อนจะก้มลงมองฉันที่กำลังพับเสื้อผ้าใส่กระเป๋าแวบหนึ่ง...ปากเขาขยับเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็เงียบไป ฉันละสายตาจากเขามาจัดกระเป๋าต่อแต่ก็ได้ยินเสียงเขาพูดขึ้น
"มิ..มิโนริจัง -_-//" คำพูดประหลาดๆนั้นที่ปกติเขาไม่พูดกับฉันทำเอาฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปสบตาเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้..อะไรฟะนั้น!
"ว่าไง?"
"เอ่อ...เสื้อผ้าน่ะ เธอเอาไปใส่ตระก้าแยกไว้ละกันนะ เดี๋ยวจะมีคนมาเอาไปซักทุกเช้า..ฉันจะบอกให้ว่าซักแล้วเอามาแยกไว้ให้เธอ..โอเคมั้ย?" โคดากะพูดโดยที่ไม่ได้สบตาฉัน เขาทำเป็นมองรอบๆห้องเรื่อยๆ
"อือ โอเค นายจะอาบน้ำรึป่าว?" ฉันถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆก่อนจะลุกขึ้นพร้อมเสื้อผ้าที่ใส่แล้วกะจะเดินออกจากห้องไป
"อืม กำลังจะอาบน้ำ" โคดากะตอบ
"งั้นฉันไปอยู่ข้างนอกละกัน" ฉันพูดจบก็เดินออกมาทันที...ส่วนโคดากะก็ยินนิ่งเหมือนงงสักพัก แต่สุดท้ายเขาก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าที่ตู้เสื้อผ้าและหายเข้าไปในห้องน้ำ...
ระหว่างรอให้หมอนั้นอาบน้ำเสร็จฉันก็เอาโน๊ตบุ๊คเครื่องโปรดออกมาเล่นรอ...ได้เข้าบล็อกหมอนี้ไปเช็คด้วย...ที่ฉันชอบบล็อกของโคดากะมากก็เพราะเขาอัพทุกวันแล้วข้อมูลก็ดีจริงๆด้วย จะว่าไป..ตั้งแต่เข้ามาฉันสังเกตเห็นเครื่องดนตรีร็อคเพียบเลยนะ ห้องก็ตกแต่งสไตล์มืดๆเหมือนพวกร็อคเกอร์จริงๆด้วย เท่ชมัด!
ปึง!
อยู่ๆประตูห้องน้ำก็เปิดขึ้น..ฉันเลยรีบเปลี่ยนแท๊ปจากบล็อกของโคดากะเป็นYoutubeเพลงร็อคตำนานเพลงหนึ่งทันที โคดากะโยนเสื้อผ้าลงใส่ตระก้าอีกใบก่อนจะเดินเข้ามานั่งที่โซฟาอีกตัว..เขาหยิบMacbookของตัวเองออกมาจากโต๊ะและกดๆอยู่สักพัก
"..."
"..."
ห้องตอนนี้เงียบมาก..ไม่มีใครพูดอะไรเลย เราทั้งคู่ต่างใส่หูฟังและไม่แม้แต่จะมองหน้ากัน -_-; อึกอัดแหะ..ฉันเหลือบมองโคดากะเป็นระยะๆอยู่อ่าแหละ
"โคดากะซัง" ฉันพูดขึ้นก่อน โคดากะจึงเงยหน้าขึ้นมามองฉันและเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามว่ามีอะไร
"-_-^"
"มีเบสกับAmpป่ะ?"
"มีสิ จะใช้มั้ยล่ะ?" โคดากะยิ้มที่มุมปากอย่างท้าทาย สงสัยเขาจะนึกถึงเรื่องที่ฉันเคยคุยกับโคดากะที่ลานจอดรถของห้องก็ต้องยิ้มอย่างนึกสนุก..ฮ่ะๆ เขายังจะได้สินะ
"อืม เอามาสิ" ฉันยักคิ้วให้โคดากะ ก่อนที่เขาจะเดินไปที่ห้องอีกห้องหนึ่งและกระดิกนิ้วเรียกฉันให้เดินตามมา..ไม่รู้อะไรทำให้ฉันลุกขึ้นเดินตามเขาไปทันที พอฉันเดินเข้าไปก็ต้องอ้าปากค้าง -0-
"-0-"
ห้องนี้ร็อควะ! ร็อคมากด้วย! มีทุกอย่างที่ใช้ในการแสดงดนตรีร็อค เบส กีต้าร์ กลองเซ็ต Amp คีย์บอร์ด...โปสเตอร์ เครื่องมือทุกอย่างเพียบไปเลย ฉันยืนอ้าปากค้างด้วยความตกใจ ส่วนโคดากะกดปลุ่มตรงกำแพงห้องทำให้ห้องสว่างขึ้นและเย็นขึ้นก่อนที่เขาจะดันหลังฉันเบาๆให้เดินเข้ามาและปิดประตูห้อง..ตอนนี้บรรยากาศห้องมันเหมือนเวทีนักแสดงร็อคสุดๆเลยล่ะ!
"อ่ะ เบส" โคดากะยื่นเบสราคาแพงอันหนึ่งมาให้ฉํนก่อนที่เขาจะหยิบสายต่อAMPมาต่อไว้ให้ -_-; ฉันมองมันด้วยความทึ้ง -__- อีเบสอันนี้กุตั้งใจเก็บเงินซื้อยู่ทักวันนี้แทบตาย..เมิงให้กุเล่นฟรีๆเลยนี่น่า
"ขอบใจ -_-; แล้วก็..ห้องนายโคระร็อคอ่ะ" ฉันยกนิ้วโป้งให้โคดากะที่มีสีหน้าพึงพอใจอยู่
ระหว่างที่ฉันกำลังทดลองเบสราคาหูฉี่อยู่...ก็ได้ยินเสียงคนเทสไมโครโฟนพอเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นโคดากะกำลังเทสไมโครโฟนอยู่ เขาพูดขึ้น
"สนใจเล่นกันมะ?" เขาพูดขึ้นก่อนจะเสียบไมโครโฟนไว้ตรงแท่น ฉํนพยักหน้าก่อนจะยืนขึ้น.. "เพลงไรล่ะ?" ฉันถาม
"Bright Road..เล่นเป็นป่าว?" โคดากะเลิกคิ้วถามขึ้น..Bright Roadหรอ...ฉันเงียบไปแป๊ปหนึ่งเพื่อทวนทำนองเพลงก่อนจะนึกได้ว่าเป็นเพลงที่หมอนี้ลงเบสCoverไปไม่นานมานี่นี่น่า..ฉันรีบพยักหน้าก่อนที่โคดากะจะหยิบกีต้าร์ขึ้นมาเพื่อเริ่มเล่นคอร์ดก่อน
"We'll slip out of this useless party.
So, Baby? Let's go!
Cast off things like this useless reality,
and I'll rock you to the world that's just for us two!
Why is it? I've been wandering around this maze called 'the real world'
I just believe your smile, absolutely...
In the darkness, my heart was saved by the warm light
Words like 'bonds' cause an awful lots of fuss...
If I was your lover... if that'd come true...
I want to hold you close for eternity!
And then, I finally understood what you meant!
When you say to 'believe'!
Let's become like the bright road to the future!
Leaving behind a lingering warmth!
We've connected together, my heartbeat's song
I'll send it to you!!"
6:56 a.m
"หาวว!" ฉันลืทตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนโซฟาที่ใช่เล่นดนตรีกับโคดากะเมื่อคืน มองไปรอบๆก็เห็นโคดากะนอนอยู่บนโซฟาอีกตัว..ข้างๆฉันมีเบสราคาแพงอันนั้นวางอยู่ด้วยแหละ ส่วนในมือโคดากะก็มีไมโครโฟนที่เขาใช้ร้องเพลงเมื่อคืน
เมื่อคืนหลังจากเล่นเพลงBright Roadจนจบเราก็เริ่มสนุก...เราเลยไล่เล่นไปทุกเพลงที่รู้จัก บางเพลงฉันก็ได้โคดากะสอนเท็กนิคเจ๋งๆเพียบเลยแหละ! พึ่งรู้ว่านี้เป็นอย่างหนึ่งที่ทำให้ฉันกับโคดากะสนิทกัน
((Cause when a heartbreak no it don't break even... no....))
"ฮัลโหล" อยู่ๆริงโทนของฉํนก็ดังขึ้นทำให้ฉันต้องมารับสายทั้งๆที่พึ่งจะตื่น
((ฮัลโหลมิโนริจัง))
"O_O หะ? อิคกิคุง!" ฉันโพล่งขึ้นอย่างตกใจ
((โอ๊ย! เอาอีกล่ะ! จะตกใจอะไรนักหนา กะอีแค่ฉันโทรมาเนี่ย!)) อิคกิโวยวายทันที
"เออๆ โทษทีๆ มีไรหรออิคกิ?"
((โว้ย! นี่เธอรู้บ้างมั้ยเนี่ย! วันนี้ไปMCMFกันไง! จะไปป่าวเนี่ยสรุป! ไม่ใช่ริทจังไม่ไปเธอก็ไม่ไปนะ?)) อิคกิถามขึ้น
"เฮ้ยๆ ไปสิๆ...ต้องไปถึงกี่โมงวะ?"
((ก็..ประมาณเลยเที่ยงไปหน่อยน่ะ..ให้ฉันไปรับเธอที่บ้านป่ะ?))
"-_- ไอ้บ้า..ฉันย้ายออกมาแล้ว -0-"
((เออเนอะ ที่ไหนอ่ะ? ให้ไปรับป่าว?))
"เอ..ไม่ต้องก็ได้มั้ง ฉันกะว่าจะไปเองนะ ^^; พอดีจะแวะไปหาพ่อก่อนน่ะ..โทษทีๆ"
((อ่าวหรอ งั้นไม่เป็นไรๆ ถึงแล้วโทรมาละกัน! -0- ฉันจะนัดที่เจอกันกับพวกคนอื่นๆไว้ก่อนนะ บาย!)) ติ๊ด!
ในที่สุดสายก็ตัดไป...ฉันลุกขึ้นบิดขี้เกียจก่อนจะหันหน้าไปมองโคดากะที่คงจะ...
เฮ้ย!
ตื่นเมื่อไหร่เนี่ย! -0-; ฉันสะดุ้งเมื่อเห็นโคดากะนั่งจ้องฉันอยู่
"อ่าวตื่นแล้วหรอ?" เขาทักฉันก่อน..
"อ่าหะ เมื่อวานหนุกมาก ^^" ฉันยิ้มบางๆให้เขาก่อนจะเดินไปที่ประตูเพื่อออกไปอาบน้ำแต่งตัว
"เดี๋ยว!" โคดากะวิ่งมาคว้าข้อมือฉันไว้ก่อนที่ฉันจะเดินออกไป
"หืม?"
"เอ่อ..วันนี้เธอจะไปMCMFใช่มั้ย?" โคดากะถามพลางลูบคอตัวเองอย่างไม่มั่นใจ
"อือ ใช่"
"มีคนไปส่งยัง?"
"ฉันว่าจะไปเอง"
"ฉันไปส่งเธอได้นะ!" อยู่ๆโคดากะก็พูดขึ้นมา เขาสบตาฉันด้วยสีหน้าจริงจัง ฉันเลยถอยหนีเขาไปก้าวหนึ่งก่อนจะพยักหน้าลงในที่สุด
"อะอืม (-_-)(_ _)(-_-)"
"เค..งั้นไปเตรียมตัวละกัน..ฉันจะไปถึงที่นั้นประมาณเที่ยงนะ" โคดากะพูดจบก็เดินออกมาจากห้องก่อน ส่วนฉันก็เดินตามออกมาทีหลัง
"โคดากะจัง! อุ๊ปส์! ใครน่ะ? ผู้หญิงซะด้วย!" ฉันกับโคดากะสะดุ้งขึ้นพร้อมกับเมื่อทันทีที่เปิดประตูออกมาก็เจอชายหนุ่มผมสีน้ำตาลยาวจนถึงประมาณคอกำลังวางถุงอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะลงบนโต๊ะกินข้าว
มีผู้ชายอีกสองคนเดินตามหลังเขามา ทั้งสองมองเราด้วยสีหน้าทั้งงงทั้งมึน ส่วนคนผมสีทองยาวๆที่ดูมีมาดเจ้าชายผู้เย็นชาสุดๆยักยิ้มที่มุมปากเหมือนเจอของสนุก แต่ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มๆที่ดูหน้าตาหล่อสไตล์น่ารักๆแต่ก็เท่ๆหน่อยๆมองฉันสลับกับโคดากะด้วยสีหน้านิ่งๆแต่แฝงแววมึนๆ
"อ๋อ...ก็...ลูกสาวของรุ่นพี่ฉันน่ะ -_- เขาฝากให้ฉันให้เธอมาอยู่ด้วยช่วงหนึ่ง" โคดากะตอบด้วยสีหน้าที่พยายามจะนิ่งอีกแล้ว ส่วนเพื่อนๆคนอื่นเขากลับกลั้นขำกัน จะว่าไป..อีกสามคนนี้มัน...พวกPrincesนี่หว่า! ครบเลย! =[]=
เมื่อรู้ว่าผู้ชายทั้งสี่คนนี้คือกลุ่มPrincesที่ฉันกำลังจะไปดูฉันก็รีบเดินเข้าห้องนอนไปเพื่อหยิบเสื้อไปแต่งตัว...เมื่อกี้ฉันใส่เสื้อผ้าอย่างทุเรศอ่ะ T^T น่าอายจัง!
พอเข้ามาในห้องน้ำฉันก็ได้ยินเสียงคนข้างนอกคุยกันแต่ไม่ค่อยได้ยินว่าคุยเรื่องอะไรกันหรอกรู้แต่ว่าโคดากะตะโกนโวยวาย ส่วนคนอื่นๆก็หัวเราะกัน -_-; ฉันมีลางสังหรณ์ไม่ดีเลยอ่ะ! -*-
ไหนๆวันนี้ก็จะไปMCMF มันคงจะร้อนแล้วก็คนเยอะมากๆ ฉันเลยเลือกใส่เสื้อยืดสีฟ้า(อีกแล้ว)กับกางเกงสีส่วนสีน้ำตาลอ่อนๆ -_- รู้สึกว่าตัวเองแต่งตัวดูทอมๆไงก็ไม่รู้แหะ
แอ๊ด!
ฉันเปิดประตูออกมาและมองไปรอบๆก่อนเพื่อเช็คความปลอดภัย...ข้างนอกมีแค่ผู้ชาย2คนนั่งอยู่ตรงโต๊ะกินข้าว พวกเขาเองก็เงยหน้าขึ้นมามองฉันเช่นกัน
ในห้องครัวก็มีคนที่ชื่อเรย์จิกำลังทำกับข้าวอยู่..แต่โคดากะหายไปแหะ?? -_-
"โคดากะซังไปเก็บห้องดนตรีของเขาน่ะ" อยู่ๆชายหนุ่มผมน้ำตาลก็พูดขึ้น...เขาเงยหน้าสบตาฉันนิดหน่อยก่อนจะ ละสายตามามองเกมPSPในมือเขาต่อ ผู้ชายคนนี้ฉันรู้จักเขาดี..โชตะไงล่ะ คนนี้อ่ะฉันชอบสุดในPrinces น่ารักมากๆ ดูจะเหมือนบนเวทีเป๊ะเลยแหะ! แปลว่าพวกนี้ไม่ใช่พวกเสแสร้งนี่น่า! สุดยอด!
"นั่งด้วยกันก่อนก็ได้" คราวนี้ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนๆยาวๆเอ่ยขึ้น คนนี้...อุเคียวแน่เลย! ฉันนั่งลงตามที่เขาพูด ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมากดเล่น
"เธอชื่ออะไรหรอ?" โชตะถามขึ้น
"คาวาชิม่า มิโนริ"
"อ๋อ" โชตะพยักหน้านิดหน่อยก่อนจะก้มหน้าเล่นเกมต่อ
ปึง!
ประตูห้องดนตรีถูกเปิดขึ้นอย่างแรง...โคดากะเดินออกมาด้วยสีหน้าหงุดหงิดเต็มที่ เขาเลื่อนสายตามามองฉันแป๊ปหนึ่งและขยับปากเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เพราะประตูห้องครัวเปิดขึ้นก่อนเขาเลยส่ายหน้าก่อนจะเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำทันที
"มาแล้ววววว~" เรย์จิพูดพร้อมยิ้มร่าก่อนจะดึงแขนโชตะให้มาช่วยยกข้าวเข้ามา โชตะทำเสียงจิ๊ปากแต่ก็วางPSPไว้บนโต๊ะกินข้าวและเดินไปช่วยเรย์จิแต่โดยดี
ตอนนี้ในตรงโต๊ะกินข้าวเลยเหลือแต่ฉันกับอุเคียวซัง -_-; เขาดูเจ้าชายผู้เย็นชา(และขี้เก๊ก)มากอ่ะ -3- ฉันเหลือบมองเขาเป็นระยะจนเขาถามขึ้น
"มีอะไรรึป่าว?"
"ป่าว"
"แล้วมองหน้าฉันทำไม?"
"ป่าว ไม่ได้มองหน้านิ" ฉันตอบหน้าตายก่อนจะเอนหลังพิงเก้าอี้ด้วยความเหนื่อยล้า
"หึ"
"-*-" อะไรของหมอนี้เนี่ย! ทั้งหลงตัวเองทั้งหยิ่งอ่ะ! แต่ฉันก็รู้สึกว่าเขาเป็นคนประมาณนี้ตั้งแต่เห็นตอนร้องเพลงและเต้นบนเวทีแล้วแหละ -_- ดีที่เขาไม่ได้สร้างภาพอ่ะ
Let's Talk
[4/10/2013]
เป็นไงล่ะะะ เจอPrinces ครบทุกคนแล้ว ฮ่าๆ อยากได้เรื่องไรต่อเม้นมาเลยนะค่ะ ^^ สำหรับคนที่มีเรื่องสงสัยเกี่ยวกับนิยายของไอ...ก็เม้นถามได้เช่นกัน ^^ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน แม้ยอดViewsจะเพิ่มขึ้นแค่ขี้ปะติ๋ว...แต่ก็จะยังอัพต่อไปค่ะ สู้!
PS>ติชมได้นะค่ะ เม้นโลดๆ
[3/10/2013]
ดีจ้าาา เมื่อวานไอยุ่งมากๆ การบ้านเยอะฝุดๆ วันนี้ไอก็ขอมาต่อเรื่องที่เปิดค้างไว้เมื่อสองวันก่อน ^^ โคดากะซังเจ๋งมั้ยล่ะค่ะ โฮะๆ มีการร้องเพลงกันด้วย คู่นี้น่ารักสุดๆ...ขอเช็คหน่อยอีกรอบว่ามีใครอยากได้คู่ไหนต่อเป็นพิเศษมั้ย? ไอจะได้เริ่มเขียนเลย...เดี๋ยวจะมาอัพช้ายืดยาด..คนที่ยังอ่านอยู่ก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นหรอกใช่มั้ยล่ะค่ะ เพราะงั้นเม้นกันนะค่ะๆ พลีสสส ><
PS> เพลงที่โคดากะซัง้องไม่ใช่เพลงจริงนะค่ะ..เป็นเพลงแปลมาจากเพลงอนิเมะญี่ปุ่น..
Cr. Bright Road, Anime Song From Uta No Prince Sama
[1/10/2013]
เมื่อเราได้เข้าสู่เดือนใหม่...ไอก็ตัดสินใจเปิดตอนใหม่...แต่เอาให้นิดเดียว 555 ก็แหม...เรื่องนี้ไอยังต้องปั่นต่ออยู่เลยค่ะ -0-ขอเร่งมือเขียนแป๊ปนึง ตอน4เขียนจะจบแล้วล่ะค่ะ...ขอเช็คหน่อยได้มั้ยค่ะว่ายอดviewsเพิ่มขึ้นป่าว -___- วันนี้ไม่เพิ่มขึ้นเลย แฟนคลับก็มี2คนเท่าเดิม อ้อ! คอมเม้นต์มีเพิ่มขึ้นแล้วแหละ...ขอบคุณนะค่ะที่คอมเม้นต์ ^^ อยากได้เรื่องของโชตะซังก็ไม่บอกก ><~ คนนี้ไอปลื้มเป็นพิเศษ หุๆ คนที่ดู Uta No Prince Sama จะพอเดาได้ว่าเขาคือใครนะค่ะ -_-;;
ความคิดเห็น