คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 : จุดเริ่มต้น...และคุณหมอคนใหม่
“RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR!!!”
เสียงโทรศัพท์ของทิฟฟานี่ดังขึ้นในเช้าวันใหม่ สาวสวยที่กำลังหลับอยู่งัวเงียขึ้นมารับ
“ฮัลโหลค่ะ ฟานี่พูดค่ะ” กรอกเสียงลงไปด้วยอาการงัวเงียสุดขีด
“ฟานี่ พี่เองนะ ฮยอนอาไง” เสียงตอบกลับมา
“ค่ะพี่ ว่าไงคะ”
“พี่จะบอกว่า วันนี้ให้ฟานี่มาเริ่มงานในช่วงบ่ายนะ แล้วฟานี่อยู่วอร์ดสูตินารี ทำได้ใช่มั๊ย”
“ทำได้สิคะพี่ แหม ฟานี่จบพยาบาล เรียนมาทุกด้าน ทำไม่ได้ก็คงต้องกลับไปเรียนใหม่แล้วล่ะค่ะ” หัวเราะแล้วพูดเสียงใส
“แหม ตะกี้ยังเสียงหงอยๆ ง่วงๆอยู่เลยนะจ๊ะ พอได้ยินว่ามีงานล่ะเสียงใสเชียว เอาเป็นว่า ตกลงนะ บ่ายนี้เจอกัน”
“ได้ค่ะพี่ แล้วเจอกันค่ะ” ทันทีที่วางสาย สาวตายิ้มรีบลุกเก็บที่นอน แล้วเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันทันที ก่อนจะเดินลงไปหาพ่อกับแม่ด้านล่างเพื่อบอกข่าวด้วยความดีใจ
..........................................................................................
ที่โรงพยาบาล
“นั่นใช่คุณหมอคนใหม่หรือเปล่าอ่ะเธอ” เสียงพยาบาลสองคนกำลังคุยกัน
“คงใช่มั๊ง ดูจากยูนิฟอร์มที่ใส่ คงเป็นคุณหมอคนใหม่แหง”
บุคคลที่พยาบาลสาวทั้งสองกำลังพูดถึง เป็นหญิงสาวร่างเล็ก เกล้าผมหางม้า สวมเสื้อกาวน์สีขาว ใบหน้าที่ออกแนวดูอ่อนวัยทำให้หลายๆคนคิดว่าเป็นแพทย์ฝึกงานซะมากกว่าจะเป็นแพทย์ที่บรรจุแล้วซะอีก
“คุณหมอแทยอน สวัสดีค่ะ” ฮยอนอาโค้งทักทายเมื่อเห็นหมอร่างเล็กเดินมาถึง
“สวัสดีค่ะ ที่นี่วอร์ดสูตินารีใช่มั๊ยคะ” แทยอนโค้งตอบ ก่อนจะถามกลับ
“ใช่ค่ะ คุณหมอรับทราบข้อมูลต่างๆของวอร์ดนี้แล้วใช่มั๊ยคะ ดิฉันเตรียมเอกสารสำรองไว้ให้กันผิดพลาดค่ะ คุณหมอลองอ่านดูได้นะคะ” ฮยอนอายื่นแฟ้มประวัติให้
“ขอบคุณค่ะ” แทยอนรับแฟ้มก่อนจะเปิดอ่านคร่าวๆ
“คุณหมอมีอะไรก็เรียกได้นะคะ ดิฉันขอไปดุความเรียบร้อยของห้องทำคลอดก่อน เวรคุณหมอช่วงบ่ายนะคะ”
“ทราบแล้วค่ะ” ฮยอนอาเดินออกไป แทยอนจึงเดินไปนั่งที่โต๊ะ ก่อนจะเปิดแฟ้มอ่าน
......................................................................
ทิฟฟานี่เดินทางมาถึงโรงพยาบาลในช่วงบ่าย เห็นฮยอนอากำลังเดินออกมาจากวอร์ดอายุรกรรม จึงเดินเข้าไปหาทันที
“พี่ฮยอนอา ฟานี่มาแล้วค่ะ” ฮยอนอาหันมามองรุ่นน้องทันที
“อ้าว มาถึงแล้วเหรอ พอดีเลยเดี๋ยวไปพบคุณหมอแทยอน เป็นคุณหมอคนใหม่น่ะ”
“เอ่อ แล้วคุณหมออยู่ที่ไหนคะ”
“อยู่ที่โต๊ะทำงาน ตึก A เดี๋ยวไปพร้อมพี่ พอดีเลยจะมีคนมาตรวจครรภ์ด้วยตอน 2 โมง เธอต้องอยู่เวรกับคุณหมอจนถึงเที่ยงคืนนะ”
“ค่ะพี่ แล้วตารางเวลาของฟานี่ล่ะคะ”
“พี่ทำไว้ให้แล้ว เดี๋ยวค่อยเอา ตอนนี้ไปหาคุณหมอก่อนดีกว่า”
“ค่ะ” สองสาวเดินไปที่ตึก A
……………………………………………………………………………
แทยอนกำลังอ่านแฟ้มอย่างละเอียด
“เท่าที่ดู ก็เหมือนไม่มีอะไรยากแฮะ ทำคลอด สรุปยอดงานประจำวัน ตรวจครรภ์ คล้ายๆกับโรงพยาบาลเก่าเลย”
แอ๊ดดดดดดดด..........
‘ใครมาเปิดประตูนะ ไม่มีมารยาทเลย จะเคาะหน่อยก็ไม่ได้’ บ่นในใจ เมื่อเห็นประตูแง้มออกเล็กน้อย
“เชิญค่ะ”
ปัง!!!!!!!!!!!!!! ประตูที่แง้มอยู่กลับปิดเข้ามาเสียงดัง แทยอนสะดุ้ง
“ใครน่ะ มีอะไรทำไมไม่เข้ามาคุยกันดีๆ” เดินไปที่ประตู หมุนลูกบิด แต่!... กลับหมุนไม่ได้ ประตูเปิดไม่ออก
‘เกิดอะไรขึ้น ทำไมเปิดไม่ออก!!!’
เพล้ง!!!!!!!!!!!!!! แก้วน้ำที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ สั่นและตกลงมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“ว๊ายยยยยยยยย!!” แทยอนสะดุ้ง หันกลับไปมอง แก้วน้ำกระจายเต็มพื้น ฉับพลัน!! ไฟในห้องก็ดับลง
“ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย!!” แทยอนทุบประตู พลางหมุนลูกบิด แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แทยอนหวาดผวา เธอจึงพยายามควานมือออกไปในความมืด เพื่อหาทางออกทางอื่น
‘มันเกิดอะไรขึ้น ใครก็ได้ช่วยฉันที’
สายตาที่พยายามเพ่งออกไปในความมืด ผ่านเลนส์แว่น เธอมองเห็นอะไรบางอย่างอยู่ที่มุมห้อง
ผู้หญิงท้องแก่!!!!!!!!!!!!
แทยอนพยายามจะตะโกนด้วยความตกใจ แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างมาจุกที่ลำคอ ทำให้เธอส่งเสียงไม่ออก ดวงตาเบิกโพลง ผู้หญิงท้องแก่คนนั้นที่มุมห้องกำลังนั่งกอดเข่าตัวสั่น……..
ฮือออออออ................. เสียงร้องไห้ครวญครางที่ฟังแล้วเย็นจับจิต แทยอนนั่งตัวแข็งทื่อ ดวงตาที่จ้องมองร่างนั้น ผู้หญิงคนนั้นกำลังลุกขึ้นยืนช้าๆ ผมเผ้าที่ยาวจนปิดหน้า ทำให้แทยอนมองไม่เห็นใบหน้าของหล่อน
ทันใดนั้น!!!!!!! ผู้หญิงคนนั้นก็พุ่งเข้ามาหาแทยอน ใบหน้าที่เน่าเฟะ ดวงตาที่แดงก่ำ จ้องมองแทยอนราวกับอาฆาตแค้นอย่างหนัก ยืนจังก้าต่อหน้าแทยอน แล้วใช้มือสองข้างแหวกท้องของตัวเองออก
แควกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก.............!!!!!!!!!!!!!
เลือดสดๆที่ไหลทะลักออกมา และเด็กทารกตัวอ่อนๆสีแดงติดคาวเลือดกลิ้งออกมาต่อหน้าแทยอน เด็กทารกนั้นลืมตาขึ้น แล้วกระโจนเข้ามาจนติดใบหน้าของเธอ แสยะยิ้มอย่างน่ากลัว ฟันซี่เล็กๆนั้นมีแต่เลือด แทยอนตกตะลึง!!! ตัดสินใจรวบรวมลมหายใจทั้งหมดส่งเสียงกรีดร้องออกมา
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!”
.............................................................................................................................
ความคิดเห็น