คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : บัณฑิตผู้จบใหม่
หญิงสาวรูปร่างสมส่วน ใบหน้าเรียวงาม ดวงตาที่มีรอยยิ้มตลอดเวลา หันมาตอบเพื่อนสาวด้วยรอยยิ้ม
“นั่นสิซอนเย ฉันดีใจมากๆเลยที่เรียนจบได้ แล้วเธอจะทำอะไรต่อไปล่ะ” ทิฟฟานี่ตอบและถามกลับไป
“ฉันคงจะไปบรรจุที่โรงพยาบาลที่ฉันไปฝึกงานมานั่นแหละ เบื่อเรียนแล้ว อยากทำงานเก็บเงินเป็นของตัวเอง” ซอนเยตอบเพื่อนสาวด้วยสายตาเป็นประกาย
“ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ตอนฝึกงานเราสองคนก็ไปคนละที่กันเลยนะ”
“นั่นน่ะสิ เสียดายจัง เธอรู้ม๊า ตอนที่ฉันฝึกงานน่ะ หมอที่โรงพยาบาลหลายๆคนมาจีบฉันด้วยล่ะ” ซอนเยพูดแจ้วๆอย่างอารมณ์ดี ทำให้ทิฟฟานี่อดขำเพื่อนสาวไม่ได้
“ของฉันนี่ เหมือนต่างคนต่างทำงานมากกว่า ออกแนวเอาจริงเอาจังน่าดูเลยล่ะ” ทิฟฟานี่พูดแล้วทอดสายตามองไปไกล
“ว๊า อย่างนั้นคงไม่สนุกสิ เธอทำไมไม่มาขอบรรจุกับฉันล่ะ จะได้ทำงานด้วยกัน” ซอนเยถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ได้หรอก ฉันน่ะทำเรื่องบรรจุที่นั่นไปแล้ว คงไปที่ไหนไม่ได้หรอก เอาน่ะ อดทนๆ ยังไงตอนฝึกงานยังทนได้เลยนี่”
“เธอแน่ใจนะ ฟานี่ ถ้าไม่ไหวก็บอกฉันนะ เราเป็นเพื่อนกันนะ”
“จ้า เพื่อนรัก” ทั้งคู่หัวเราะ และคุยกันอยู่พักนึงก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
************************************************
ที่บ้านของทิฟฟานี่
“กลับมาแล้วค่ะ”
“กลับมาแล้วเหรอจ๊ะลูก หิวมั๊ย แม่ทำแซนวิสของโปรดไว้ให้ลูกเพียบเลย” แม่ของทิฟฟานี่หันมามองลูกสาว ทิฟฟานี่วางกระเป๋าแล้วเดินไปกอดแม่
“ฟานี่รักแม่จังเลยค่ะ แม่รู้ใจฟานี่จริงๆ”
“ก็ฟานี่เป็นลูกของแม่นี่นา แหนะๆ โตจนเรียนจบแล้วยังจะมาอ้อนแม่อีกนะเรา” แม่ยิ้มแล้วเอามือลูบหัวทิฟฟานี่เบาๆ
“แล้วพ่อล่ะคะ” ทิฟฟานี่ยิ้มแล้วถาม
“อยู่ข้างบนจ้ะ พ่อเค้าบ่นปวดหัว แม่เลยให้พักผ่อน แต่คงยังไม่หลับหรอก รอลูกสาวคนเดียวของเค้านี่นา” แม่บอก ทิฟฟานี่พยักหน้ารับก่อนขึ้นไปข้างบน
“พ่อคะ เป็นยังไงบ้างคะ” ทิฟฟานี่เดินเข้ามาหาพ่อ
“ไม่เป็นไรหรอกลูก พ่อปวดหัวนิดหน่อย คนแก่ก็งี้แหละลูก” พ่อยิ้ม ทิฟฟานี่นั่งลงข้างๆเตียง พ่อลูบหัวทิฟฟานี่ด้วยความรัก
“แล้วลูกจะไปทำงานเมื่อไหร่” พ่อถาม
“เห็นพี่ฮยอนอาบอกว่า จะติดต่อกลับมาอีกทีค่ะ ว่าจะให้เริ่มงานเมื่อไหร่ พ่อไม่ต้องห่วงนะคะ ฟานี่จะทำงานช่วยค่ะ”
“ลูกสาวของพ่อคนนี้ เป็นคนดีจริงๆ” พ่อยิ้ม
“พ่อพักผ่อนนะคะ จะได้หายเร็วๆ ฟานี่รักพ่อนะคะ” ทิฟฟานี่กอดพ่อ แล้วห่มผ้าให้ จากนั้นก็วิ่งลงไปข้างล่าง
“แม่คะ ฟานี่หิวแล้วค่า” ทิฟฟานี่วิ่งลงไปหาแม่ โดยมีสายตาของพ่อมองตามหลังด้วยความเอ็นดู
“เฮ้อ ขนาดโตแล้วนะเนี่ย ยังทำวิ่งเป็นเด็กๆอยู่เลย”
.........................................................................................................................
ความคิดเห็น