ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Epilogue : แล้วทั้งหมดก็อยู่กันอย่างมีความสุขตลอดกาล...
เด็กสาวผมม่วงปิดหนังสือลง เธอลุกขึ้นจากโต๊ะตัวเตี้ยที่ใช้อ่านหนังสือเพื่อไปยังห้องทานอาหารตามกิจวัตรของทุกวัน เวรทำอาหารเย็นวันนี้เป็นของชายหนุ่มเจ้าของคฤหาสน์ทรงญี่ปุ่นหลังนี้—ไม่สิ ตอนนี้เธอกล้าพูดได้อย่างเต็มปากแล้วว่าคฤหาสน์หลังนี้เป็นของพวกเธอ
“มาช้านะ ทำอะไรอยู่?” ฮิบาริซึ่งถอดผ้ากันเปื้อนแขวนเก็บเรียบร้อยและกำลังอยู่ในเชิ้ตขาวประจำโรงเรียนนั่งอยู่ที่โต๊ะเอ่ยขึ้นเมื่อเด็กสาวเข้ามาในห้อง
“อ่านหนังสืออยู่น่ะค่ะ เป็นนิยายที่คุณรีเน่ให้มา” นางิชูปกหนังสือที่ออกสีชาลายกิ่งซากุระและฝูงนกขาว ตัวหนังสือเขียนเอาไว้ว่า ‘KHR : Tale of Love – Reminiscence of the Olden Times [1896]‘
“ชื่อยาวเหยียด คนเขียนให้มาคงจะเป็นเรื่องไร้สาระ หาแก่นสารไม่ได้” ฮิบาริพูดได้...(R:น่าเตะมาก =_=; ...แต่ทำอะไรไม่ได้...)
“เอ๋? แต่ฉันว่าก็สนุกดีนะคะ ชื่อตัวละครเหมือนฉันกับเคียวยะเลย ^ ^” เด็กสาวช่วยแก้ต่างให้ด้วยรอยยิ้มอันสดใส (R:โอ้ว~ ขอบคุณ เธอเป็นคนดีจริงๆ ฮื้อๆ T^T~)
“พอแล้ว รีบมากิน เดี๋ยวจะเย็นซะก่อน” ฮิบาริตัดบท แต่ตัวเองก็ยังไม่ลงมือกิน เพราะรอเด็กสาวอยู่
“ค่ะ!” นางินั่งลงตรงข้ามกับชายหนุ่มที่กอดอกทำท่าเหมือนหงุดหงิด แต่เธอก็รู้ว่าเป็นแค่ท่าทางเท่านั้น
“จะทานล่ะนะคะ!”
“กินเข้าไปเถอะน่า -_-“
เป็นอีกหนึ่งมื้อค่ำในช่วงเวลาอันแสนสุขของคฤหาสน์ฮิบาริ...แห่งเมืองนามิโมริ...
--
R:”เป็นบทส่งท้ายที่ไม่เลวเลยใช่ปะ ทุกโคนนนนนน~”
DX:”ก็คงงั้นมั้ง”
M:”ทำไมฟิคนี้ผมได้ออกจึ๋งเดียวเองล่ะครับ?”
R:”แกนี่ตื๊อจริง ฟิคนี้แกเป็นแค่ตัวประกอบ ไม่มีค่าแม้แต่จะแนะนำตัวละครเฟ้ย”
M:”แล้วทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้ฟิคของตัวเองไปล่ะครับ =[ ]=!?”
Arche:”เอ่อ...ผมเกี่ยวด้วยเหรอครับ o_o?”
R:”นี่แก! ไอ้ภูติสัปปะรด! ห้ามพาดพิงถึงลูกชายสุดเลิฟของฉันนะเฟ้ย!!”
M:”ทำไมคนเป็นพ่อหน้าตาไม่เหมือนลูกเลยล่ะครับ? คุณภาพต่างกันยิ่งกว่าภพทั้งหกที่ผมเคยผ่านมาซะอีก คุฟุฟุฟุ~”
R:”ลูกชายฉันเป็นคนดีก็สมควรจะหน้าตาดีสิฟะ ส่วนฉันถึงหน้าตาจะไม่ดีแต่ทำเรื่องชั่วๆ แล้วสนุกเฟ้ย! เหมือนแกนั่นแหละ!!”
M:”ขอบคุณที่ชมครับ คุฟุฟุฟุ~”
R:”ไร้สาระกันพอละ ได้เวลาระดมสมองคิดพล็อตฟิคต่อไปได้ละ ที่จะแต่งให้อาร์เช่ลูกรักน่ะ ยังหานางเอกไม่ได้เลย -_-^”
A:”ไม่เอานางเอกได้มั้ยครับ ผมไม่ถนัดเรื่องพวกนั้นน่ะ ^ ^”
DX:”ปลงซะเถอะ คนเขียนมันไม่ฟังใครทั้งนั้นแหละ มันเห็นแก่ตัวจะตาย -_-+”
R:”ฟิคนายฉันก็จะแต่งเฟ้ย”
DX:”จริงดิ ขอบคุณมหาศาลเลยท่าน *0*!!”
R:’หางานแล้วไงฉัน แต่เป็นนักเขียนนี่ ช่วยไม่ได้ ต้องเขียนต่อไป...’
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น