คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : - { r o m a n t i c a v i r u s+ } ★ e i g h t (100%)
ร่างสูงยืนพิงตัวเองกับเสาต้นใหญ่ที่ชั้นล่างของบริษัทอยู่เกือบสองชั่วโมงแล้ว นาฬิกาข้อมือถูกยกขึ้นมาจับจ้องเป็นครั้งที่ร้อยเห็นจะได้ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าคนที่เขาเฝ้ารอจะโผล่หัวมาให้เห็นเสียที ในใจก็คิดแต่ว่าเจ้าเด็กนั่นไม่มีทางหนีไปไหนหรอก คิดเข้าข้างตัวเองว่าแบคฮยอนอาจจะแค่หอบกระเป๋าเสื้อผ้า หนีมาอยู่ที่บริษัทเหมือนอย่างที่เคยทำ....
ทั้งๆที่คิดเข้าข้างเด็กนั่นเต็มที่...ว่ายังไงก็ไม่มีทางทิ้งงานไปกลางคันแท้ๆ....
ทั้งๆที่คิดแบบนั้นแล้วแท้ๆ...
“ชานยอล.....”
เสียงทุ้มจากคนมาทีหลังเรียกให้คนร่างสูงตื่นจากภวังค์ ชานยอลพลิกตัวหันมามองอาของตนเองที่กำลังเดินออกมากจากประตู สีหน้าของอี้ฟานดูประหลาดใจเมื่อเห็นว่าเขายังยืนรอใครบางคนอยู่ตรงนี้ ทั้งๆที่ผ่านมาเขาไม่เคยแม้แต่จะใส่ใจคนที่ถอดใจไปแล้วด้วยซ้ำ....
อี้ฟานเดินมาหยุดลงข้างๆคนที่มีศักดิ์เป็นหลาน เขาไม่เคยเห็นชานยอลกระวนกระวายใจขนาดนี้ ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นระหว่างที่เด็กสองคนอาศัยอยู่ในที่พักเดียวกันบ้าง แต่บางอย่างทำให้เขาแน่ใจ ว่าอย่างน้อยๆเด็กหนุ่มร่างบางก็สามารถทำให้หลานชายของเขามีพัฒนาการด้านอารมณ์ขึ้นมานอกจากหงุดหงิดอารมณ์เสีย หรือเฉยเมยไม่สนใจโลก
“แบคฮยอนคงไม่มาที่นี่หรอก”
ชานยอลไม่อยากแม้แต่จะฟัง ไม่คิดกรองคำพูดของอาให้เข้าหัวหรือผ่านสมองด้วยซ้ำ เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าที่เวลานี้หม่นไปด้วยสีเทาเพราะพายุกำลังจะเข้า เอาแต่คิดว่าเด็กนั่นจะไปอยู่ที่ไหน ใครจะรู้ดีเท่ากับเขาว่าเด็กนั่นมีสมบัติบ้าอะไรติดตัวมาด้วย เงินก็ไม่ค่อยจะมีแล้วยังจะกล้าหนีไปอีก...
“ให้อาหาคนใหม่เลยไหม” อี้ฟานถามย้ำอีกครั้ง ไม่ได้ต้องการคำตอบ แต่ต้องการบอกชานยอลว่าแบคฮยอนอาจจะไม่กลับมาแล้ว ที่ผ่านมาน้อยคนนัก ยิ่งโดยเฉพาะมือสมัครเล่นที่จะทำงานร่วมกับชานยอลได้ อันที่จริงเขาก็ทำใจเอาไว้แล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าจะเร็วอย่างนี้
ชานยอลหลุบตาต่ำลง ถอนหายใจออกมาเบา ๆ เขารู้ว่าเด็กนั่นไม่มีทางไปไหนได้ไกลจากบริเวณนี้แน่ๆ บ้านนอกขนาดนั้น รถราแถวนี้จะขึ้นถูกสายหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ แล้วยังที่พักราคาถูก จะหาได้จากที่ไหนอีก...
ไม่พูดพร่ำทำเพลง ร่างสูงก็ผละตัวเองออกจากเสาต้นนั้นทันที ชานยอลก้าวอาดๆผ่านไหล่คนเป็นอาเข้าไปในตึก ก้าวขาอย่างเร็ว ไม่สนใจพนักงานในบริษัทที่กำลังก้มโค้งทำความเคารพตนด้วยซ้ำ ลำบากคนเป็นอาต้องรีบวิ่งตามมาอีก
“...ชานยอล จะไปไหน!” อี้ฟานสาวเท้ามาจนถึงข้างตัวชานยอล แทรกตัวผ่านประตูลิฟท์ที่กำลังจะปิดลงอยู่รอมร่อ ตาคมมองนิ้วมือของหลานชายที่กำลังกดลิฟท์ไปชั้นสตูดิโออย่างไม่เข้าใจ
“ผมจะไปเอารถ” ชานยอลหันมาพูดกับอาของเขา อี้ฟานขมวดหัวคิ้วเป็นเชิงถาม “แบคฮยอนจะต้องกลับมาทำงานนี้ให้เสร็จ....”
“........”
“ผมจะไปตามเขากลับมา”
ROMANTICA VIRUS+
** เนื้อเรื่อง และตัวละครทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องที่ผู้เขียนจินตนาการขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ
_____________________________
CHANYEOL x BAEKHYUN
LUHAN x SEHUN
KRIS x SUHO
______________________________
{ 8 }
ยานพาหนะประจำวง XOXO ที่ปกติจะถูกใช้แค่ในเวลางาน ตอนนี้กำลังขับฝ่าฝนบนถนนย่านอัพกุจอง จุนมยอนจำได้ว่าเขาขับวนผ่านตรงหัวมุมถนนตรงหน้าเป็นรอบที่สาม หลังจากสองรอบแล้วพวกเขาลุยเข้าไปในย่านร้านค้าต่างๆแล้ว
ดวงหน้าขาวหันไปมองน้องชายร่างสูงที่กำลังเหม่อมองออกไปที่ด้านนอก เขาไม่รู้ว่าชานยอลกำลังคิดอะไรอยู่ถึงเอาแต่จ้องหยาดฝนที่โปรยลงมาไม่ขาดสายโดยที่ไม่เอ่ยอะไรออกมาซักคำ ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา ยอมรับว่านี่เป็นครั้งแรก ที่ชานยอลทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังอย่างวันนี้
‘พี่จะไปด้วย’
ถ้าไม่เพราะคำพูดของเขาที่โพล่งออกไป บางทีเขาอาจจะไม่ได้มาอยู่ตรงนี้ มันเป็นความรู้สึกที่ว่าไม่อยากปล่อยให้ชานยอลออกมาเอง ถ้าเดาใจน้องชายไม่ผิด หากปล่อยให้มาคนเดียว บางทีชานยอลอาจจะจอดรถไปลุยฝนจนตัวเปียกไปแล้วก็ได้... เหมือนกับที่เขาห้ามเอาไว้ตั้งแต่ครั้งที่ขับผ่านหัวมุมถนนเป็นรอบแรก....
“ชานยอล...พี่ว่าเรากลับกันไหม....แล้วค่อยมาหาต่อวันอื่น”
ชานยอลหันกลับมาจ้องที่หน้าปัดรถถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะยกมือเรียวยาวขึ้นบีบขมับตัวเอง “ครับ...กลับเลยก็ได้...”
......เขาพยายามแล้ว พยายามมองหาเด็กคนนั้น แต่เพราะสภาพอากาศที่ย่ำแย่ มันทำให้เขาทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านั่งร้อนใจอยู่บนรถนี่ เป็นครั้งแรกที่ทั้งรู้สึกแย่ อึดอัด รู้สึกผิดขนาดนี้....
ทุกอย่างรวมกันอยู่ในวันเดียว...
รวมถึง...อยากขอโทษ ด้วย...
_____________________________________________________
แบคฮยอนที่รู้สึกว่า ‘เมืองหลวง’ ไม่ใช่อารยะที่น่าพิสมัยเลยแม้แต่น้อย....
ถ้าถามว่าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่แบคฮยอนคงต้องตอบว่าเขากำลัง ‘เดินขาลาก’ ขาลากจริงๆไม่ได้อิงนิยายแต่อย่างใด.... เขากำลังลากขาที่ปวดหนึบ ร้าวไปยันกระดูกไปตามฟุตบาท อากาศก็ไม่ค่อยจะดี พยากรณ์อากาศที่ร้านทีวีเมื่อกี้ก็บอกว่ามีเมฆมาก แถมฝนกำลังจะตก แต่ตอนนี้เขายังย่ำต๊อก วนไปมาอยู่แถวๆคอนโดของวง XOXO อยู่เลย...
ถ้าบอกว่าหลง....คงจะเป็นคำจำกัดความที่ดีที่สุด...
แบคฮยอนไม่เคยต้องมาใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวงแบบนี้คนเดียว เพื่อนในกรุงก็ไม่มีซักคน ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครที่ไหนได้อีก รู้นะว่าไม่ควรออกมาอย่างนี้...แต่มันทนไม่ไหวแล้ว แค่คิดว่าจะต้องอยู่ฟังคำพูดโหดร้ายของคนร่างสูงก็นึกอยากจะกระโดดเตะก้านคอหมอนั่นไปซะทุกที
.....หมดยุคของตัวเอกเจ้าน้ำตาแล้ว
เขากำลังอยู่ในอารยะขัดขืน!!
เด็กหนุ่มพาตัวเองมาจนสุดทางเดินของตรอกเล็กๆตรอกหนึ่ง เงยหน้ามองจากสภาพแล้ว ก็คิดว่านี่คงเป็นสิ่งที่ฟ้าประทานมาให้ หลังจากห่าฝนเม็ดใหญ่ตกกระหน่ำลงมา... แบคฮยอนรีบลากสัมภาระทั้งหมดของตนเองมาอยู่ใต้ร่มบังแดดของร้านซาวน่าเก่า ๆ ที่เขาติดสินใจแล้วว่าจะให้ที่นี่เป็นที่พักชั่วคราว
เด็กหนุ่มเปิดประตูเข้าไปในร้านซาวน่า มีฉากหลังเป็นท้องฟ้าอึมครึม กับห่าฝนที่เทลงมาไม่ลืมหูลืมตา.... คุณยายที่นั่งเฝ้าหน้าเคาน์เตอร์เก็บเงินเงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์ พร้อมกับพยักหน้าให้เขาน้อย ๆ และรอยยิ้มท่าทางใจดีนั่นทำให้เด็กหนุ่มรีบตรงดิ่งเข้าไป! ไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้ว!!
“คุณยายครับ! ผมขอพักที่นี่หนึ่งอาทิตย์! ...คิดเท่าไหร่ว่ามาเลยครับ!”
_____________________________________________________
ห้องทั้งห้องตกอยู่ในมืด จะมีก็แต่เสียงฝนกับเสียงฟ้าที่ดังเข้ามาจากด้านนอก แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ร่างที่นอนฟุบอยู่บนโต๊ะกินข้าวสะดุ้งสะเทือนซักเท่าไหร่ คนร่างผอมยังคงเอาหน้าแนบกับแผ่นไม้อยู่อย่างนั้น ถึงแม้จะเป็นเวลาอันดีในการอัพฟิคก็ตาม....
ลู่หานชอบเขียนฟิคเวลาฝนตก.... ชอบมองเวลาเม็ดฝนหล่นลงมาจากฟากฟ้า ยิ่งเป็นเวลาที่ได้พักผ่อนอย่างช่วงนี้แล้วด้วย ทั้งๆที่ควรจะมีอารมณ์บรรเจิดแล้วแท้ๆ แต่กลับมีบางสิ่งที่ขัดอารมณ์ไม่ให้เขาได้ไปต่อ....
นั่นคือเซฮุน...
“เฮ่อ.....” ถอนหายใจออกมาเสียงดัง ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบองุ่นมานั่งกินบนโต๊ะตัวเดิม ความหวานจากผลไม้ที่เขาชื่นชอบไม่ได้ทำให้อารมณ์ดีขึ้นเลย แค่คิดถึงตอนที่เซฮุนอมยิ้มออกมา โดยที่เจ้าของรอยยิ้มนั้นไม่ใช่เขาแล้วก็ยิ่งแย่....
เพราะไอ้นักแสดงนั่นแท้ๆ....
ใช่....เพราะคิมจงอินคนเดียว
พอคิดได้อย่างนั้นร่างผอมก็วิ่งขึ้นห้องตัวเองไปหยิบโน้ตบุ๊คตัวโปรดลงมากดเปิดเครื่องทันที และเมื่อสัญญาณอินเตอร์เน็ตเชื่อมกับคอมพ์ของเขา ลู่หานก็รีบคลิกเข้าไปในเว็บบอร์ดที่เขาชอบเข้าไปแอบส่องกระทู้เกี่ยวกับวงของตัวเองทันที
หัวข้อกระทู้ : กรี๊ดดดดด เซฮุนกับจงอินรับเล่นซีรี่ย์เรื่องเดียวกัน !!!
หัวข้อกระทู้ : สาวใสหนุ่มซ่าตามล่าหารัก-เวอร์ชั่นซีรี่ย์ นำแสดงโดยคิมจงอิน,โอเซฮุน,ชองอึนจี!
หัวข้อกระทู้ : มีฟินอะค่ะ รอมานานแล้วเซฮุนรับเล่นซีรี่ย์แล้ว!! ฟิน!!
ดวงตากลมกวาดไล่หัวข้อกระทู้ของวันที่เต็มไปด้วยชื่อคนที่เขาไม่อยากเห็น... คนในบอร์ดแลดูตื่นเต้นดีอกดีใจที่เซฮุนรับเล่นละคร แต่ทำไมต้องมีชื่อจงอินโผล่ขึ้นมาด้วย! ลู่หานไม่เข้าใจ หงุดหงิด อารมณ์เสีย น้อยใจ สุดๆ!!
นึกไปถึงวันนี้ที่เซฮุนเมินตัวเองทั้งวันแล้วมันยิ่งอยากจะพาล!!
นิ้วเรียวลงมือรัวคีย์บอร์ดไม่ยั้ง! ใช้ชื่อที่คนในบอร์ดคุ้นเคยกันเป็นประจำว่าเป็นแม่ยก ‘ฮุนฮาน’ เหมือนสนับสนุนทั้งคู่ตั้งแต่ลืมตาดูโลก พิมพ์ทุกอย่างที่ใจคิดลงไปในกระทู้....
หัวข้อกระทู้ : ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องจงอิน
เนื้อหา : ไม่อยากให้เซฮุนเล่นละครคู่กับจงอินเลยค่ะ อยากให้เซฮุนเล่นกับคนอื่นมากกว่า แต่จริงๆงานเซฮุนก็เยอะมากแล้วไม่เข้าใจว่าทำไมต้องรับ แล้วดูเหมือนทั้งคู่จะตัวติดกันมากด้วย ทำไมไม่นึกถึงใจลู่หานบ้างคะ บอกตรงนี้เลยนะคะว่าไม่ชอบจงอิน ตัวดำ ไม่ชอบ!!!
ผู้เขียน : แม่ยายคุณชายโอเซ
ละเลงความพาลลงไปในกระทู้เสร็จก็คลิกปุ่มกดส่งกระทู้ทันที ก่อนจะกลับมานอนหมดอาลัยตายอยาก ฟุบหน้ากับโต๊ะกินข้าวเหมือนเดิม....
ตึ๊ง!!!
เสียงเตือนว่ามีคนตอบกระทู้ดังขึ้น หน้าหวานทะลึ่งขึ้นมากดคลิกเข้ากระทู้แทบจะในทันที อาจจะเป็นเพราะชื่อในบอร์ดของลู่หานก็ดังพอสมควร เพราะงั้นจึงทำให้เสียงเตือนความเห็นดังขึ้นรัว ๆ หลังจากเพิ่งลงกระทู้ไปได้ไม่ถึงห้านาที
ความคิดเห็นที่ 1 : จริงด้วยเราไม่ชอบจงอินเหมือนกัน
ความคิดเห็นที่ 2 : ไม่อยากให้เซฮุนคู่กับอึนจีเลยเราไม่ชอบ
ความคิดเห็นที่ 3 : ทำไมไม่รับซีรี่ย์ yaoi บ้างน้า....
ลู่หานอมยิ้ม อารมณ์ดีขึ้นมาทันที เมื่อรับรู้ว่ามีคนเห็นด้วยกับตัวเองตั้งสามคน แต่พอเลื่อนหน้าเว็บลงไปเจอความเห็นที่สี่เท่านั้นแหละ
ความคิดเห็นที่ 4 : จขกท. เป็นอะไรมากปะค่ะ ไหวป้ะ....จงอินเค้าไปทำอะไรให้หรอ
ความคิดเห็นที่ 5 : นี่ติ่งเกินรึเปล่า จขกท. เราว่าจงอินก็แสดงดีนะ น่าเป็นห่วงเซฮุนมากกว่า
ความคิดเห็นที่ 6 : จขกท.ไม่อยากเห็นเซฮุนก้าวหน้าในอาชีพการงานหรอคะถึงพูดจาแบบนี้ ถ้าไม่ชอบใจมากก็อย่าดูสินะ กดปิดเปลี่ยนช่องไปเลย ไม่มีใครบังคับให้ดู
ความคิดเห็นที่ 7 : ใจกว้างหน่อยเหอะ จะให้เซฮุนถูกมองว่าเป็นเกย์อย่างเดียวเลยหรือไง เรื่องคู่จิ้นก็ขี้มโนกันไปเองไม่ใช่รึไง ยังไงเค้าก็เป็นผู้ชายนะ ขอโอกาสให้เซฮุนทำอย่างอื่นบ้างเหอะ!!!
คอมเม้นดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และภาพที่เขาเห็นตรงหน้าก็คือ ‘แม่ยายคุณชายโอเซ’ ถูกสับเละเทะไม่มีชิ้นดี หลังจากสามความเห็นแรกก็ดูเหมือนจะเป็นความเห็นด้านลบทั้งนั้น ยิ่งอ่านแล้วก็ยิ่งโมโห โมโหจงอิน ไอ้ตัวดำปากเป็ด ไอ้นักแสดงขี้เก๊ก....
มันทำให้เขาโดนด่า....
ลู่หานเอื้อมมือไปพับหน้าจอโน้ตบุ๊คลงทันที ชายหนุ่มหงุดหงิดอารมณ์เสียซะจนไม่อยากเห็นมันแล้ว! เพราะงั้นถึงได้ย้ายตัวเองไปนอนเปิดทีวีดูบนโซฟาแทน....
‘แถลงข่าวนิยายรักวัยรุ่นสุดฮิต สาวใสหนุ่มซ่าตามล่าหารัก...ได้นักแสดงนำเป็นคิมจง..........”
ตรู๊ด!
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ร่างผอมกดรีโมททีวีปิดแทบจะในทันที แล้วโยนมันออกห่างตัวราวกับเป็นของร้อน ก่อนดิ้นขลุกขลัก เขวี้ยงหมอน ปาทุกอย่างที่อยู่รอบข้างตัวเพื่อระบายอารมณ์
นี่มันวันบ้าอะไรวะเนี่ย หนีจากคอมก็มาเจอในทีวี แถมภาพในทีวี เซฮุนกับจงอินยังนั่งคุยกันหัวเราะคิกคักอีก แบบนี้มันยิ่งตอกย้ำคำว่าแพ้ ให้ฝังอยู่บนหน้าผากของเขาอย่างไม่มีข้อแม้....
ทำอะไรไม่ได้เลย....ทำอะไรไม่ได้จริงๆ....
“ทำอะไรน่ะ...”
ด้วยอารมณ์หงุดหงิดที่ทำให้พาลทุกสิ่งจนไม่ได้ยินเสียงอะไร จึงทำให้ลู่หานไม่รู้ตัวว่าชานยอลเดินมาหยุดอยู่ที่หลังโซฟาตั้งนานแล้ว ชายหนุ่มกระเด้งตัวลุกขึ้นมานั่งบนโซฟาดีๆ ดวงหน้าหวานหันไปอีกทาง ก่อนจะเบะปากแล้วยกมือขึ้นเท้าคางตัวเอง
“กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ตั้งแต่เริ่มปาข้าวของนั่นแหละ” ชานยอลนิ่งมอง ก่อนจะเดินไปหยิบข้าวของที่ถูกเหวี่ยงลงบนพื้นขึ้นมาวางไว้ที่เดิม
“เจอแบคฮยอนไหม...แล้วพี่ซูโฮล่ะ” ลู่หานชะเง้อคอมองชานยอลที่เดินอ้อมหน้าทีวีทำท่าเตรียมจะขึ้นไปพักผ่อนบนห้องตนเอง
“พี่ซูโฮรีบไปเฝ้าเซฮุน....ส่วนหมอนั่น....ไม่เจอ”
“....อืม...ขอให้เจอไวๆนะ”
ชานยอลก้าวขึ้นบันไดไปได้สองก้าว แล้วก็ต้องชะงัก คนร่างสูงทอดมองลงมายังคนที่นั่งหน้าหงอยอยู่บนโซฟา ถอนลมหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยปากบ้าง
“พวกนายก็เหมือนกัน....คืนดีกันไวๆ”
“ขอบใจ”
ชานยอลยกขึ้นโบกมือปัดๆเชิงว่าไม่เป็นไร ก่อนจะยกเป้ขึ้นพาดไหล่แล้วสาวเท้าขึ้นบันได ร่างสูงเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูห้อง กำลังจะยกมือขึ้นบิดลูกบิดประตูแล้วเชียว แต่หางตาดันปรายไปเจอกระดาษโพสอิทแผ่นเล็กๆ ที่ถูกแปะเอาไว้ในระดับอกซะก่อน
‘ถึง คุณชานยอล
ผมขอโทษที่เป็นตัวถ่วงของคุณ
ขอโทษที่ทำให้ต้องอดทนมาตลอด
ผมควรจะไปทำสิ่งที่เหมาะกับตัวเองมากกว่านี้
ผมขอลาออก’
กวาดสายตาอ่านจนจบก็ถึงกับต้องกระชากมันออกให้พ้นจนสายตา มือเรียวยาวขยำกระดาษโพสอิสแผ่นเล็กปาทิ้งลงพื้นแทบจะทันที ตัวถ่วง? อดทน? อะไรที่เหมาะว่า? อย่างนั้นหรอ....คิดได้แค่นี้ใช่ไหมบยอน แบคฮยอน!
ร่างสูงทิ้งตัวลงบนที่นอน หันไปเห็นสมุดโน้ตเล่มเล็กที่อุตส่าห์เขียนไว้ก็ยิ่งโมโห หยิบมันขึ้นมาปาไปทางอื่นเพื่อระบายอารมณ์โกรธ.... พอแล้ว เขาจะเลิกตามหาเด็กนั่น! ถ้าคิดได้แค่นี้เขาก็จะปล่อยมือแล้ว จะไม่มีการเว้นที่ให้อะไรอีก!
_____________________________________________________
ฝนหยุดตกนานแล้ว...แถมท้องฟ้าด้านนอกยังแจ่มใสเหมือนไม่เคยมีพายุลงมาก่อน นั่นทำให้คนที่ออกไปลุยฝนหางานพิเศษทำอย่างแบคฮยอนแอบเซ็งไม่ใช่น้อย พอกลับเข้าซาวน่ามาทั้งเนื้อตัวเปียกโชกฟ้าก็ใสทันที ยังกับสวรรค์แกล้งกันอย่างนั้นแหละ
เด็กหนุ่มลดมือตัวเองลงจากหน้าผาก ก่อนจะลุกขึ้นมาถอดผ้าขนหนูที่โพกหัวเอวไว้ นั่งตอกไข่ต้มที่ซื้อจากคุณป้าหน้าเคาน์เตอร์กิน ดูดน้ำแร่ไปอีกสองสามอึกก็รู้สึกอิ่มท้อง ดีนะที่เขาเป็นคนกินง่ายอยู่ง่าย อยู่ที่ไหนก็เลยไม่ค่อยลำบากเท่าไหร่ ลองนึกๆดูถ้าเป็นยัยโบยองป่านนี้คงบ่นกระปอดระแปดไปแล้ว
พอนึกถึงคนที่บ้าน...ก็พาลให้นึกถึงการกระทำโง่ๆของตัวเอง ยังไงก็แล้วแต่ เขาจะต้องทำงานพิเศษเพื่อหาเงินกลับไปคืนแม่ให้ได้ สารภาพผิดซะ! แล้วเรื่องราวทุกอย่างก็จะจบลงเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น
เรื่องที่ได้เข้ามารู้จักกับวง XOXO ทั้งลู่หาน เซฮุน พี่ซูโฮ แล้วก็ปาร์คชานยอลเหมือนกัน.... หลังจากนี้เขาจะลืมมันให้หมด ลืมความฝันโง่ๆ ละทิ้งมันไปให้หมด....
‘พยายาม? พยายามอะไร.... รู้มั้ยว่าตอนนี้นายมันเป็นตัวถ่วงของทีม!’
พอเถอะ เลิกคิดเรื่องนี้ได้แล้ว! ยังมีเวลาให้นอนเอาแรงอีกสองสามชั่วโมงก่อนที่จะเข้าไปเริ่มทำงานในร้านซุปหางวัวที่ไปสมัครเอาไว้ แล้วเลิกคิดถึงคำพูดของปาร์คชานยอลซักที! จากนี้ต้องตั้งใจทำงานแล้ว ทำให้หนัก จะได้รีบๆลืม...
ทั้งๆที่บอกจะลืมไปแล้วแท้ๆ แต่พอคิดถึง ใบหน้าคม ร่างกายสูงใหญ่ และน้ำเสียงดุดันที่คอยแต่จะด่าว่าก็ดังขึ้นมาอีก...นี่ฝนตกในซาวน่าหรอ....ถ้าไม่ใช่ แล้วทำไมมีอะไรมันไหลออกมาจากตา....
นี่เขาร้องไห้หรอ..? ร้องไห้ทำไมกันแบคฮยอน แกมันทำอะไรไม่ได้เลย เขาด่าแค่นี้อาจจะน้อยไปด้วยซ้ำ ถึงอยากจะกลับไปแค่ไหน แต่ก็รู้แก่ใจอยู่แล้วว่าเขาไม่ต้องการ...
_____________________________________________________
TBC – 9
โอ้ยยย เหนื่อยจิตใจชานยอลช่างซับซ้อนยิ่งนัก
ขอบคุณนะคะที่ยังรอฟิคเรื่องนี้ ขอบคุณมากๆ รักทุกคอมเม้นเลย
อ่านทุกคอมเม้น มีกำลังใจมากๆ
จะไม่ขอให้คอมเม้นนะคะ เพราะบางทีเราเข้าใจว่าอ่านแล้วนึกอะไรไม่ออก 555
แต่ขอให้ติดตามกันแบบนี้เรื่อยๆไปนะ รัก<3
ฝากบอทด้วยนะคะ ว่างๆแวะไปคุยกับวง XOXO ได้
ฮยองนิม @CYEOLRV_
เด็กขี้หึง @SHUNRV_
แม่ยายคุณชายโอเซ @LHANRV_
จิ้งจอกน้อย @BHYUNRV_
พ่อพระเอกขี่ม้าขาว @KAIRV_
คุณอาอี้ฟาน @YFANRV_
พี่ชายใจดี @SUHORV_
ว่างๆ พูดถึงฟิคเรื่องนี้ในทวิต ก็อย่าลืมติดแท็กนะคะ #รมตกวร
ความคิดเห็น