คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : - { r o m a n t i c a v i r u s+ } ★ f i v e (100%)
“ยิ่งนายบอกว่าไม่...แต่หัวใจนายมันพูดว่าใช่...ไม่รู้ตัวเลยหรือยังไง?....”
“....”
“จิ้งจอกน้อย...”
ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจจะแกล้งขู่ให้เจ้าเด็กหัวดื้อรู้สึกกลัวแล้วหันมาตั้งใจพากย์แท้ ๆ แต่ผิวเนียนละเอียดที่อยู่ตรงหน้ามันทำให้ลมหายใจของเขาติดขัด! ชานยอลกระพริบตาถี่ พยายามไล่ความรู้สึกแปลกประหลาดนี้ให้ออกจากความคิด เขาไม่เคยต้องเป็นแบบนี้ ไม่เคยต้องใจสั่นเพราะใคร...และเขาคงจะผละออกไปได้อย่างง่ายดาย ถ้าเพียงแต่...ดวงตาคู่ใสไม่เงยขึ้นมาสบกันอย่างตอนนี้...
“ฮยองนิมก็รู้ว่าผมรัก....เพราะงั้น...อดทนเพื่อผมบ้าง...ได้ไหมฮะ?”
ให้เด็กนั้นไม่พูดอะไรออกมาเลยยังดีซะกว่า...
ดีกว่า...ทำให้หัวใจเขาเต้นแรงอยู่แบบนี้!
ROMANTICA VIRUS+
** เนื้อเรื่อง และตัวละครทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องที่ผู้เขียนจินตนาการขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ
_____________________________
CHANYEOL x BAEKHYUN
LUHAN x SEHUN
KRIS x SUHO
______________________________
{ 5 }
นิ้วเรียวคู่สวยกดแป้นพิมพ์รัวซะจนแทบมองไม่ทัน แสงไฟสีส้มอ่อน ๆ ที่เปิดเอาไว้สร้างบรรยากาศทำให้ใบหน้างดงามดูอ่อนหวานยิ่งขึ้น หากไม่ติดว่าคิ้วคู่นั้นขมวดเป็นปม บวกกับหน้าผากย่น ๆ ที่เกิดจากความเครียดเพราะอินล่ะก็ ทุกอย่างคงจะดูเพอเฟ็คกว่านี้เป็นทวีคูณ
“...โอเซฮุนยิ้มเย้ยหยัน...หึ...ลู่หาน...นายมันก็แค่ลูกคนใช้...นายมันเสนียดจัญไรของบ้านตระกูลโอ!”
ริมฝีปากบางเม้มแน่น ก่อนจะหันไปเคาะปุ่ม Enter เสียงดังด้วยอารมณ์ของคนกำลังอิน... โอโห...ตัวหนังสือในจอคอมกำลังบอกเล่าเรื่องราวอย่างดุเดือดเลือดพล่าน... คุณหนูโอเซฮุนกำลังจะกระชากร่างของลู่หานผู้บอบบางติดกำแพง!! แล้วจากนั้น !!! จากนั้นทั้งคู่ก็......
ติ๊ง!
“โธ่....” ลู่หานอุทานออกมาอย่างหมดอารมณ์ เมื่อเสียงข้อความจากไลน์ดังขึ้นมาขัดจังหวะอารมณ์ที่กำลังพุ่งพล่าน อีกนิดเดียวแท้ๆ...อีกนิดเดียวก็จะเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่แล้ว!! ถอนหายใจออกมาอย่างท้อใจก่อนมือเรียวเอื้อมไปคลิกเม้าน์เปิดดูข้อความที่ดังแจ้งเตือนเมื่อครู่
SweetLuLu
คุณแม่น้องลู่คะ เห็นข่าวอัพเดรตรึยังคะ!!! AM 10:02
แม่ยายคุณชายโอเซ
ข่าวอะไรคะ? AM 10:02
SweetLuLu
ลู่เขยคุณแม่ได้เล่นบทพระรองเรื่องเดียวกับ จงอินนี่ แล้วนะคะ! วงในเพิ่งบอกสวีทมาเมื่อตะกี้! AM 10:04
แม่ยายคุณชายโอเซ
เขาเพิ่งออกไปแคสงานนี้เองไม่ใช่หรอคะ เห็นวงในบอกเรามา ทำไมได้ไวจัง... AM 10:05
SweetLuLu
คุณแม่น้องลู่ไม่รู้อะไร ซีรี่ย์เรื่องนี้ตอนแรกเค้าอยากได้ชานยอลนะคะ แต่เห็นต้นสังกัดบอกว่าชานยอลสุขภาพไม่ค่อยดี เลยส่งเซฮุนมาแคสแทน จริงๆเขาก็กำหนดมาแล้วล่ะค่ะ ว่าอยากให้คนในวง XOXO AM 10:07
ลู่หานกลอกตาไปมา... ชานยอลสุขภาพไม่ดี... สุขภาพไม่ดีกับผีน่ะสิ เมื่อเช้ายังนั่งกินถั่วงอกผัด เติมข้าวอีกสองจาน อ่านหนังสือพิมพ์ นั่งพาดขาเต๊ะท่าอยู่ที่โต๊ะอาหารอยู่เลย แล้วข่าววงในอะไร ยังจะมีวงไหนในเท่า ‘แม่ยายคุณชายโอเซ’ อีกหรอ...มีอีกหรอ..... เขานี่วงในสุดๆ คนในวงเลยด้วยซ้ำ...
ใช่.. ‘แม่ยายคุณชายโอเซ’ ที่เขียนฟิค ‘จำเลยสวาททาสหัวใจ’คู่ฮุนฮานที่ติดท็อปไฟว์หน้าฟิคของเว็บเด็กดอยก็คือเขาเอง ลู่หานคนนี้เอง....ถึงแม้มันจะดูไร้สาระหน่อย ๆ ก็เถอะ แต่สิ่งที่เขาทำลงไปก็เพื่อวงทั้งนั้น อีกอย่างที่เซอร์วิสแฟนคลับอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะเห็นกระแสชอบใจในโซเชียลด้วย....
ไม่มีใครรู้หรอก ว่าเขาต้องเสียสละมากเท่าไหร่ ต้องเป็นผู้อุทิศตนมากแค่ไหนวงถึงของเราถึงเดินมาสู่จุดนี้ได้...
ว่าแต่พูดไปก็เท่านั้น...เซฮุนไม่เคยอ่านฟิคที่เขาเขียนขึ้นมาเลยแม้แต่ครั้งเดียว ส่วนปาร์ค ชานยอล หมอนั่นไม่พูดอะไร นอกจากจะบอกว่า ‘ถ้าจะฮุนฮาน ก็เลิกทำตัวให้คนเขาจิ้นชานลู่ซักที’
พูดถึงฟิคชานลู่แล้วก็ไม่น้อยเลยทีเดียว สูสีตีคู่ขึ้นมากับฮุนฮาน ฟาดฟันกันในหน้าท็อปฟิคเด็กดอยอย่างดุเดือดอยู่ทุกเดือน แต่ยังไงก็เถอะ เขามั่นใจว่าแนวที่ตัวเองเขียน ยังไงคนก็อ่านเยอะอยู่แล้ว ขนาดเขายังชอบเลย ตบจูบ ตบจูบแบบนี้ คนอ่านคงจะจิกหมอนฟินกันตัวแตกไม่ใช่น้อย
ว่าแล้วมือเรียวก็คลิกเข้าหน้าเพจฟิคของเว็บอย่างรวดเร็ว แล้วสิ่งที่ทำให้ปิศาจอย่างเขาถึงกับต้องลุกขึ้นยืน...มันจะเป็นอะไรไปไม่ได้เลยนอกจาก....
“ฟิคตกลงไปอยู่หน้าสอง!!!!!!!!!!”
ลู่หานรวบรวมสติ รีบนั่งลงแล้วคลิกเข้าไปดูหน้าเพจของเรื่องที่มาเบียดอันดับเขาตก เสียงเพลงน่ารักกุ๊กกิ๊กดังขึ้นมาทันทีที่โหลดเสร็จ พร้อมกับรูปคู่ชานลู่สุดแสนจะอบอุ่น ถ้ามองไม่ผิด ในมือของเขาดูเหมือนจะอุ้มเด็กทารกอยู่ด้วย...
ดวงตาคู่หวานรีบกวาดสายตาไปยังคำโปรยทันใด...
‘โซ่ทองที่เกิดขึ้นคล้องหัวใจของคนทั้งคู่เอาไว้ด้วยกัน ชานยอลจะทำยังไง เมื่อเขาต้องกลายมาเป็นคุณพ่อยังหนุ่มทั้ง ๆ ที่มีเซ็กส์กับแฟนผู้ชายของตัวเองไปเพียงครั้งเดียว “นายจะต้องรับผิดชอบลูกของเรา!! ปาร์ค ชานยอล” ลู่หานพูด’
โอ.... ลู่หานฟุบหน้าลงกับมือซ้าย ในขณะที่มือขวาคลิกดูอันดับอื่น ๆ ที่รายล้อม ‘จำเลยสวาททาสหัวใจ’ ของเขาไปด้วย ส่วนมากเป็นฟิคผู้ชายท้องได้ และเป็นคู่เขากับชานยอลแทบจะทั้งหมด!!
แล้วทำไมต้องให้เขาท้องด้วย...เอาจริงๆนะ เคมีเขาดูเข้ากับชานยอลมากขนาดที่จะสร้างครอบครัวด้วยกันได้เลยหรือไง... ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม เขารับไม่ได้ที่ฟิคชั่นของเขาถูกผลักตกไปอยู่หน้าสองแบบนี้!! มันเป็นเรื่องเดียวที่ยอมไม่ได้......
ปาร์คชานยอลจะต้องมีส่วนในการรับผิดชอบ!
_____________________________________________________
“....ยอล......”
“.......”
“....ชานยอล....”
“........”
“คุณชานยอล!”
ดวงตาคมเบิกโพลงทันทีที่เสียงแหบหนุ่มของแบคฮยอนกระชากให้ตื่นจากภวังค์ ริมฝีปากหนาเม้มเข้าหากันแน่น อย่าว่าแต่เอาตัวออกไป จนถึงตอนนี้เขายังไม่สามารถละสายตาจากใบหน้าของเด็กนี่ได้เลย....
“ว...ว่ายังไง”
“ไม่พูดต่อหรอครับ...แบบเมื่อกี้ใช้ได้หรือยัง?...” เด็กแบคฮยอนกำลังเอ่ยถามเขาเสียงเรียบ เหมือนกับว่าไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรด้วยเลยกับการกระทำของตัวเอง ทั้งๆที่เขารู้สึกเสียศูนย์ไปเลยด้วยซ้ำ...แต่เด็กนี่....กลับทำหน้าซื่อแบบนั้น....!!!
“..ย...ยังไม่ดี”
“อ่า...งั้นคงต้องอ่านเพิ่มอีก....” แบคฮยอนพยักหน้า “แล้ว....คุณชานยอลไม่ลุก....?”
ชานยอลแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวพลางกลอกตา เขาพยายามพยุงตัวเองขึ้นจากโซฟา แต่ทว่า! อยู่ๆ มือขวาที่กดน้ำหนักลงบนบุนวมเกิดลื่น! ร่างทั้งร่างของเขาจึงถลาลงไปทาบทับกับร่างบางนั่นแนบชิดยิ่งกว่าเดิม !
ชานยอลกระพริบตาปริบ ๆ มองดวงตาคู่ใสที่โตขึ้นด้วยความตกใจ จมูกของเราชนกันอยู่แต่นั่นไม่ได้ทำให้รู้สึกเจ็บอะไรเท่ากับหน้าอกด้านซ้ายที่บีบแน่นอยู่ตอนนี้!!!
________________________________________________
TBC 55%
“ปาร์ค ชานยอล ! พี่ท้องกับนาย....ดูสิท้องพี่โตขนาดนี้!!! นายต้องรับผิดชอ....”
เรียกว่ามาถูกจังหวะก็เป็นได้! ลู่หานที่เดินอุ้มท้องโตลงมาจากชั้นสองถึงกับต้องอ้าปากค้าง ชายหนุ่มหน้าหวานพูดอะไรไม่ออก ทำได้เพียงรีบดึงผ้าห่มก้อนโตที่ยัดใส่ในเสื้อตัวเองออกเป็นพัลวัน ก่อนจะยิ้มแหยๆ ให้เจ้าของสายตาสองคู่ที่กำลังทาบร่างกันอยู่บนโซฟา
“ขอโทษที่ขัดจังหวะนะ.....ไปก่อนละ”
“ไม่! / เฮ้ย!!”
ชั่วพริบตาเดียวร่างที่เคยแนบสนิทก็ผละออกมาจากกันด้วยความเร็วแสง ชานยอลที่โดนขาเล็กๆคู่นั้นถีบกลิ้งตกลงมาอยู่บนพื้น ตาคมหันไปจ้องคนร่างบางอย่างอาฆาต ส่วนแบคฮยอนก็ยกมือขอโทษขอโพยเสียยกใหญ่ ชานยอลไม่แม้แต่จะรับคำขอโทษ ชายหนุ่มเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว ก่อนจะเปิดขวดน้ำแร่แล้วยกกระดกจนหมดรวดเดียวแทน
“เสียดายแย่เลยนะ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันแท้ๆ” ลู่หานหัวเราะคิกคัก นั่งลงข้างๆเด็กหนุ่มก่อนจะพยักเพยิดหน้าไปทางร่างสูง ที่ทำท่าเป็นกดโทรศัพท์เล่น
“....พวกผม....แค่ซ้อมบท...” แบคฮยอนแก้ตัว หน้าขาวก้มลงมองตักตัวเอง
“แหมมม...อย่าแก้ตัวหน่อยเลย...ซ้อมแบบนี้ทีหลังให้พี่ซ้อมบ้างสิ <3 ” ลู่หานทำเสียงเล็กเสียงน้อย แหย่คนข้างๆให้ก้มหน้ามุดยิ่งกว่าเดิม
“...มันเป็นอุบัติเหตุน่ะครับ...”
“แหมมม...แต่พี่เห็นนายทำหน้าเขินนะ...หรือว่า.....” ลู่หานเขยิบตัวเข้าไปหยอก เอาศอกดันกระเซ้าเด็กหนุ่มข้างๆ แต่เหนือความคาดหมาย อยู่ๆ แบคฮยอนที่เหมือนจะเขินอายก็ทะลึ่งพรวดขึ้นมาจากโซฟา
“แต่ผมไม่ใช่เกย์!! ผมไม่ได้ชอบให้ผู้ชายด้วยกันมาแตะเนื้อต้องตัวเลยด้วยซ้ำ!!!!”
แบคฮยอนตะโกนออกมาสุดเสียง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ชานยอลเดินถือขวดน้ำแร่มาหยุดอยู่ตรงหน้าทีวี เด็กหนุ่มหายใจถี่ หางตาแอบเห็นว่าปาร์ค ชานยอลยืนอยู่ด้วย...ไม่รู้ล่ะ หมอนั่นจะด่าเขาว่าทำตัวงี่เง่ายังไงก็ช่างแต่เขา...
“อุย....โทรศัพท์เข้า” ลู่หานยกมือถือที่กำลังสั่นขึ้นมาโชว์ “มีคนเรียกไปข้างนอก...ไปก่อนละนะ” ร่างผอมเดินหายไปจากบริเวณทันที ทิ้งให้แบคฮยอนต้องยืนเผชิญหน้ากับผู้ชายเจ้าอารมณ์ที่กำลังทำสีหน้าแบบที่เด็กหนุ่มเดาทางไม่ออก
...ไม่ด่าแฮะ
ไม่เพียงแต่ไม่ด่าว่าเขาซักคำ ร่างสูงกลับทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาเดี่ยวตัวเดิม ก่อนจะเอื้อมไปหยิบหนังสือการ์ตูนมาวางข้างตัวสองสามเล่ม กรีดอ่านผ่านตาอย่างเงียบเชียบ ส่วนแบคฮยอนน่ะหรอ? เขาจะทำอะไรนอกจากแสร้งทำเป็นหยิบหนังสือมาอ่าน ลอบมองคนร่างสูงบ้างเป็นพัก ๆ รอว่าเมื่อไหร่อีกฝ่ายจะทำลายความเงียบลงซักที เขาจะได้อธิบายเรื่องที่เผลอโพล่งออกไป....
ไม่สิ...แล้วทำไมเขาต้องแก้ตัวด้วย.... ก็ไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อยไม่ใช่หรอ...
“เอ่อ...คุณชานยอลครับ....”
“อะไร”
“ผมขอเล่มสามได้ไหมครับ” แบคฮยอนคุ้ยหาหนังสือเล่มต่อที่น่าจะอยู่ในกอง แต่ถ้าไม่มีก็คงจะเป็นที่ไหนไปไม่ได้ นอกจากที่ข้างตัวของร่างสูง
“เล่มนี้น่ะหรอ?” ชานยอลยื่นหนังสือไปให้ตรงหน้า แต่ทันทีที่แบคฮยอนเอื้อมมือมา ยังไม่ทันจะได้จับเต็มแรงด้วยซ้ำ แค่ปลายนิ้วสัมผัสกัน ร่างสูงก็กระชากมืออกจากหนังสือทันที
“......”
“.....”
แบคฮยอนมองหนังสือที่หล่นอยู่บนพื้นนิ่ง ขณะเดียวกันกับที่ชานยอลผุดลุกเต็มความสูง ใบหน้านั้นยังคงนิ่ง แต่แบคฮยอนไม่ ดวงตาคู่กลมเคลือบไปด้วยฉงนอย่างเปิดเผย
“ผม..เอ่อ...ขอโทษ” ขอโทษทั้งๆที่ไม่รู้ว่าขอโทษด้วยเรื่องอะไร คิดแต่ว่าจะทำยังไงให้บรรยากาศน่าอึดอัดนึ้คลายลงเสียที ยอมให้ปาร์ค ชานยอลด่าซะยังดีกว่านิ่งเงียบแบบนี้ พอไม่พูดอะไรออกมาแล้วร่างสูงดูน่ากลัวยิ่งกว่าตอนพูดเสียอีก...
“....” แบคฮยอนหลบสายตาคมกริบที่จ้องมานิ่งๆ ชานยอลถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ ก็รู้อยู่เหมือนกันว่าทำตัวให้ชานยอลหงุดหงิดอีกแล้ว แต่แทนที่อีกฝ่ายจะด่า ร่างสูงกลับย่างสามขุมเข้ามา แล้วกำข้อศอกของเขา พร้อมกับออกแรงกระชากให้เดินตามไปที่ประตู
แบคฮยอนเซถลาไปด้านหน้า มองแผ่นหลังของคนร่างสูงอย่างไม่เข้าใจ แต่กว่าจะตั้งสติได้ อีกฝ่ายก็ลากเขาออกมาจนถึงหน้าลิฟท์แล้ว
“เดี๋ยวก่อนครับ....เราจะไปไหนครับ”
“ไปห้องอัด”
“....ก็ไหนวันนี้เรา...”
“ฉันจะไปรับคำขอโทษของนาย” เสียงทุ้มสวนขึ้นมาทั้งๆที่อีกฝ่ายยังไม่ทันจะได้พูดจบ
“....หมายความว่ายังไงครับ?”
ชานยอลมองเด็กหนุ่มตรงหน้านิ่ง กลอกตาพร้อมกับถอนหายใจออกมา
“หมายความว่า....ถ้าอยากจะขอโทษ...”
“......”
“ก็ทำให้มันดีกว่านี้...”
“.....”
“พากย์ให้ดีกว่านี้...ฉันเสียเวลากับนายมามากพอแล้ว”
_____________________________________________________
เสียงปรบมือประสานกับเสียงพูดคุยดังเซ็งแซ่เมื่อร่างโปร่งเงยหน้าขึ้นจากบทปึกหน้า เซฮุนกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ทั้งทีมงาน ผู้กำกับ ผู้จัด และพี่ซูโฮที่ยืนอยู่ด้านหลังต่างก็พยักหน้าพึงพอใจ กับสิ่งที่เขาเพิ่งแสดงออกไปเมื่อครู่ ทั้งๆที่เขารู้สึกว่าแอคติ้งมันออกจะแข็งๆเพราะเขากำลังเกร็งอยู่แท้ๆ แต่แค่นี้ก็พิสูจน์ได้แล้วใช่ไหม ว่าเขาสามารถรับบท ‘ปาร์ค แทซอง’ ได้
“ทำดีมากเลยนะเซฮุน....พี่ลุ้นแทบแย่...”
พี่ซูโฮก้าวออกมารับเขาที่กำลังเดินออกมาจากฉาก ลูบหลังลูบไหล่เอ่ยชมด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะพาให้เขานั่งพักที่ตรงเก้าอี้นักแสดง
“มันแข็งไปไหมครับ...”
ซูโฮมองหน้ามักเน่แห่งวง XOXO ด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะส่ายหน้าออกมา “ไม่เลย ผู้กำกับก็ดูจะชอบนายมาก คิดว่าพรุ่งนี้มะรืนนี้คงได้ฤกษ์แถลงข่าวเปิดตัวนักแสดงแล้ว”
“....แต่ว่า...ผมเห็นคนอื่นที่มาแคส....เล่นได้ดีกว่าผมอีก” เด็กหนุ่มร่างโปร่งขมวดคิ้วเข้าหากัน ก่อนจะเอื้อมมือไปรับแก้วน้ำจากผู้จัดการร่างเล็ก
“ไม่ต้องกังวลหรอกเซฮุน...อ๊ะ...ผู้จัดเรียกพี่...ขอตัวแปบนะ”
เซฮุนมองพี่ซูโฮพยักเพยิดหน้าไปทางโต๊ะผู้จัดที่กำลังกวักมือเรียก ร่างโปร่งพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหันมาสนใจแก้วกระดาษในมือตัวเองต่อ
ไม่ใช่ว่าไม่มั่นใจในทักษะของตัวเองหรอกนะ คลาสแอคติ้ง....ก่อนเข้ามาอยู่วง XOXO เขาก็เคยเรียนมาก่อน แต่การที่อยู่ๆมาแคสงานซีรี่ย์ แล้วได้บทกะทันหัน ทั้งๆที่ก็มีคนเข้ามาแคสบทนี้ตั้งเยอะตั้งแยะ มันจะไม่ให้ประหลาดใจยังไงไหว....
เพราะจากที่เขานั่งดูคนอื่นแสดงบท ‘ปาร์ค แทซอง’ อยู่เมื่อครู่ มีหลายคนที่สามารถเป็นตัวละครนี้ได้ดีกว่าเขามาก แต่การที่ทั้งผู้กำกับและผู้จัดลุกขึ้นปรบมือแสดงความพอใจอย่างออกนอกหน้าในตอนที่เขาออกไปแคสนั้น....มัน....
“ก็เพราะเป็นไอดอลวง XOXO ไง....”
เซฮุนหันขวับไปตามเสียงที่ห่างไปไม่ไกลนัก ที่อดีตดาราเด็ก กับนักแสดงหน้าใหม่ยืนพิงผนังกอดอกคุยกันอยู่
“ผู้จัด ผู้กำกับก็ชื่นชมซะออกนอกหน้ากันขนาดนั้น....แล้วจะเรียกพวกเรามาแคสทำไม” หนึ่งในนั้นพูดออกมา แล้วเสียงค่อยซะที่ไหน...ทำอย่างกับว่ากำลังตั้งใจให้เขาได้ยินบทสนทนานี้อยู่นั่นแหละ
“อ้าว..นายไม่รู้หรอจุนกี...จริงๆแล้วเขาอยากได้ไอดอลวงXOXO มาเล่นให้หรอก...ที่เรียกพวกเรามาก็แค่ทำให้เหมือนกับว่าโลกมันยุติธรรม...ก็แค่นั้นเอง”
“อ๋อ...โลกยุติธรรมมากสินะ..ทั้งๆที่หมอนั่นแสดงแข็งซะขนาดนั้น...คิดว่ากำลังดูหินเล่นละครอยู่ซะอีก ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
ทั้งเสียงหัวเราะ คำพูดเยาะเย้ยต่างๆ นาๆ ลอยเข้าหัว โอเซฮุนทั้งหมด...จริงสินะ ตั้งแต่แรกแล้วที่เขาอยากได้ตัวพี่ชานยอลมาแสดง แต่พอไม่ได้ก็เลยเรียกเขาเข้ามาแคสติ้งแทน... จริงๆแล้วที่ทุกคนดูพอใจ ไม่ใช่เพราะว่าความสามารถของเขาเลยแม้แต่น้อย...แต่มันเป็นเพราะว่าเขาอยู่วง XOXO ต่างหาก
...นายนี่มันน่าสมเพชชะมัดเลย...
โอเซฮุน...
เด็กหนุ่มร่างโปร่งนั่งก้มหน้ามองแก้วกระดาษในมืออย่างรู้สึกเวทนาตัวเอง เสียงพูดเย้ยหยันยังคงดังก้องโสตประสาท และคงจะเป็นอย่างนั้นจนกว่าพี่ซูโฮจะมา ทว่า...
ทุกเสียงเงียบลงทันที ที่มีเงาของใครบางคนทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้าง ๆ หางตาของเซฮุนเห็น แต่ไม่สนใจหันไปมอง นั่นทำให้คนมาใหม่จำเป็นต้องยื่นมือไปหาคนข้างตัว เพื่อแสดงความต้องการที่จะรู้จักเสียก่อน
“ยินดีที่ได้รู้จัก....”
“..........”
ใบหน้าเรียวยาวรูปไข่ก้มลงมองมือหนาของร่างตรงหน้าที่ยื่นออกมา ซุปเปอร์สตาร์ชื่อดังเบอร์หนึ่งของเกาหลีกำลังอมยิ้ม ...แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็เถอะ เขาพอจะได้ยินมาว่า ในวงการณ์นักแสดงมีพวกหน้าเนื้อใจเสือเยอะ โดยเฉพาะพวกที่ต่อหน้าทำเป็นคนดี แต่ลับหลังก็เอาเราไปพูดเสีย ๆ หาย ๆ....
“....เฮ้......หูดับหรอ.....ว่ายังไง ยินดีที่ได้รู้จัก”
“อ...อืม...”
มือเรียวขาวราวหยวกกล้วยเอื้อมมือไปแตะมือหนาคู่นั้น แต่ไม่ทันที่จะได้ดึงมือออก ร่างทั้งร่างก็ถลาเข้าไปใกล้ๆ ร่างโปร่งได้ยินเสียงลมหายใจที่เป่ารดหูตัวเองชัดเจน สัมผัสอุ่น ๆ ชวนจั๊กจี้นั่นทำให้เขาชะงักนิ่ง ....แต่ไม่ถึงเสี้ยวนาที เขาก็รวบรวมความกล้าผลักร่างหนากว่าออกไป ดวงตาคู่สวยจ้องเขม็ง แต่ ‘อนาคต’ เพื่อนร่วมงานกลับไม่มีทีท่าว่าจะกลัวเลยซักนิด กลับหัวเราะเสียงดังออกมาด้วยซ้ำ !
“นายชื่อเซฮุนสินะ” ร่างโปร่งมองคนที่ยิ้มขำราวกับว่าใบหน้าของเขามันมีอะไรที่น่าขันติดอยู่
“...........”
“ฉันชื่อจงอิน.....คิม จงอิน....ยินดีที่ได้รู้จัก”
“....อืม...ยินดีครับ” เซฮุนเม้มริมฝีปาก ก่อนจะหันหน้าไปทางกลุ่มที่กำลังนินทาเขา แต่พวกนั้นเงียบปากไปแล้ว แถมแยกย้ายกันไปคนละทางอีก....
“ไม่ต้องไปสนใจพวกนั้นหรอก....” เสียงนุ่มโพลงขึ้นมา พร้อมกับดันใบหน้าขาวให้หันกลับมาสนใจตนเอง “...ที่นายจะต้องใส่ใจคือฉันต่างหาก...จะเรียกพี่ก็ได้นะ เพราะว่าฉันอายุมากกว่านาย”
เซฮุนมองคนผิวแทนที่กำลังส่งยิ้มมาให้นิ่ง ๆ “พี่จงอิน?”
คิมจงอินพยักหน้ายิ้ม ๆ ก่อนจะทำหน้าสีหน้าครุ่นคิด ชายหนุ่มเงียบอยู่ซักพักถึงได้ดีดนิ้วออกมา “....เปลี่ยนใจดีกว่า...เรียกไคเฉยๆก็แล้วกัน”
“....ไคเฉยๆ?” แค่ทวนคำออกมา สาบานได้เลยว่าเซฮุนไม่ได้ตั้งใจจะกวนตีนคนผิวเข้มแม้แต่น้อย แต่แทนที่อีกฝ่ายจะขมวดคิ้ว คิมจงอินกลับอมยิ้มแล้วเอื้อมแขนมาวางมือไว้บนหัวเขาแทน
“นั่นมุกรึเปล่า....” หัวเราะน้อย ๆ ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจังกว่าเมื่อครู่นิดเดียว....แค่นิดเดียวจริง ๆ “เรื่องที่ผู้จัดเขาอยากได้นายใจจะขาดน่ะของจริง...เรื่องนายแสดงแข็งเป็นหินนั่นก็ของจริง....”
“......” เซฮุนนิ่งเงียบ...ไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะพูดออกมาแบบนี้ บอกตรงๆเลยว่ารู้สึกเสียเซลฟ์ไม่น้อย
“แต่ฉันคิดว่านายน่าจะแสดงเป็นแทซองได้ดีกว่าเด็กพวกนั้นเยอะ....”
รู้สึกเหมือนโดนตบหัว แล้วค่อยๆเอามือมาลูบหลัง เซฮุนขมวดคิ้ว หรี่ตามองคนข้างตัวว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรออกมาอีก
“....”
“เอาเป็นว่าเรามาเป็นพวกเดียวกันดีกว่า....”
“พวกเดียวกัน?” เซฮุนทวนคำ
“ใช่พวกเดียวกัน...” จงอินพยักหน้า
“......”
“มาทำให้คนทั้งโลกเห็น....ว่านายเหมาะสมที่สุดแล้วกับบท ‘ปาร์ค แทซอง’....” จงอินอมยิ้ม ก่อนจะโยกหัวคนร่างโปร่งไปมา “....ฉันจะติวให้นายเอง”
_____________________________________________________
มีบอทแล้วนะคะ ว่างๆแวะไปคุยกับวง XOXO ได้
ฮยองนิม @CYEOLRV_
เด็กขี้หึง @SHUNRV_
แม่ยายคุณชายโอเซ @LHANRV_
จิ้งจอกน้อย @BHYUNRV_
พ่อพระเอกขี่ม้าขาว @KAIRV_
แล้วก็ใครอยากเล่นบอทเมนชั่นมาหาที่ @TheGIFTIM เลยค่า DM คุยได้เลยนะคะ บอทแบคว่าง 555 ชานยอลบอกว่าอยากได้แบคมาข่มขืน เอ้ย ข่มขู่
ว่าจะดราม่าแล้วนะคะ .....แต่ให้โอกาสพี่ลู่เขาหน่อย เขาอุตส่าห์สร้างความบันเทิง
แล้วก็ แท็กให้ชื่นใจหน่อยเร้ววววว #รมตกวร
ความคิดเห็น