คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : - { r o m a n t i c a v i r u s+ } ★ t e n (50%)
แบคฮยอนกำลังอึดอัด....
รู้สึกเหมือนกลายเป็นนักโทษที่ถูกคุมขังโดยมีผู้คุมเป็นไอด้องสมาชิกวง XOXO ถึงสองคน...
ROMANTICA VIRUS+
** เนื้อเรื่อง และตัวละครทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องที่ผู้เขียนจินตนาการขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ
_____________________________
CHANYEOL x BAEKHYUN
LUHAN x SEHUN
KRIS x SUHO
______________________________
{ 10 }
เสียงโทรทัศน์ที่กำลังฉายซีรี่ย์เรื่องดังทางช่อง TVN ยังคงดำเนินต่อไป แม้บรรยากาศในโซนห้องนั่งเล่นของบ้านจะไม่ค่อยเป็นปกติเท่าไหร่ แต่ก็ยังไม่มีใครคิดจะลุกไปทำอะไรอย่างอื่น นอกจากนั่งจับตามองคนที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้อาศัย ที่เพิ่งจะก่อเรื่องให้หัวหน้าวงของพวกเขาต้องวุ่นวายหัวใจไปหมาดๆ
“เซฮุน...ขอพี่หนุนตักหน่อยได้ไหม <3” น้ำเสียงออดอ้อนจากรุ่นพี่ชาวจีนทำให้ร่างโปร่งที่แสร้งทำเป็นอ่านหนังสือจำต้องลดอุปกรณ์ประกอบฉากลง พอเห็นอย่างนั้นแล้วลู่หานจึงรีบระริกระรี้เข้าไปวางศีรษะของตนบนตักของมักเน่วง XOXO แทบจะในทันที....
แบคฮยอนบอกตัวเองให้พยายามชินกับภาพสวีทหวานแหววของสมาชิกวง XOXO สองคนตรงหน้า แต่ที่ยากยิ่งกว่า คือต้องทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นสายตาที่จับจ้องมายังตนเอง
“....เอ่อ....พี่ลู่หาน...กับคุณเซฮุน....พวกคุณมีอะไรจะถามผมรึเปล่าครับ” เด็กหนุ่มกลั้นใจถามออกไปเสียงเรียบ ทนไม่ไหวกับท่าที่อยากได้ใคร่รู่ของคนสองคนที่ทำเหมือนไม่มีอะไรแต่ในใจมันคิดเต็มๆ!!!
“แค่ก ๆๆๆ” ดูเหมือนคนทีมีปฏิกิริยามากกว่าลู่หานจะเป็นเซฮุนที่เพิ่งจะยกแก้วน้ำขึ้นจรดริมฝีปาก เด็กหนุ่มร่างโปร่งโก่งคอไอเพราะแรงสำลักจนหน้าแดง ลำบากรุ่นพี่ร่างผอมต้องลุกจากตักขึ้นมานั่งลูบหลังลูบไหล่ ปลอบประโลมกันยกใหญ่....
“....คือพวกเราแค่อยากรู้น่ะ...” ลู่หานที่ละสายตาจากแผ่นหลังของร่างโปร่งหันมาสบตากับแบคฮยอน “.... ว่าชานยอลมันพูดง้อแบคฮยอนอิท่าไหนเราถึงได้เปลี่ยนใจกลับมา”
พอได้ฟังสิ่งที่ทำให้พี่ลู่หานกับคุณเซฮุนกลายเป็นเจ้าหนูจำไมแล้ว แบคฮยอนก็ถึงกับสำลักน้ำลายที่เพิ่งจะกลืนลงไป ร่างบางโก่งคอไอเหมือนที่เซฮุนเพิ่งจะเป็นในไม่กี่วินาทีที่แล้วเป๊ะ แล้วแม้จะเห็นว่าเขายังสำลักน้ำลายไม่เสร็จดี แต่พี่ลู่หานก็ยังยื่นหน้าเข้ามาหา “ว่ายังไงล่ะแบคฮยอน”
“แล้วจะอยากรู้กันไปทำไมไม่ทราบ”
วาจาเชือดเฉือดจิตใจจากเสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้น ก่อนร่างสูงจะแทรกตัวผ่านประตูบ้านบานใหญ่เข้ามาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบโต สีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างเห็นได้ชัดของปาร์คชานยอลทำให้ทุกคนในห้องถึงกับติดสตั๊น...โดยเฉพาะพี่ลู่หานที่ค่อย ๆ เอนตัวลงนอนบนตักของคุณเซฮุนอีกรอบ
นี่คงจะอยู่ฟังมาตั้งแต่แรกสินะ...ถึงได้ทำหน้าเหมือนกับกินรังแตนมาอย่างนั้น....
“ก็....เปล๊า....” พี่ลู่หานนอนยักไหล่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “แค่ไม่เคยเห็นคนอย่างปาร์คชานยอลง้อใคร....ก็เลยสงสัย...เนอะเซฮุน”
ท่าทางน่าหมั่นไส้ของลู่หานทำให้ชานยอลนึกอยากให้ทั้งคู่แตกคอกันอีกซักรอบ เฮอะ! เมื่อวานยังเหี่ยวเป็นต้นไม้ไม่ได้รดน้ำอยู่เลย พอดีกันแล้วก็มาทำหน้าระริกระรี้เหมือนปลากระดี่ได้น้ำ ไม่หนำใจยังมาซ่อกแซ่กเรื่องของเขาอีก.... แบบนี้มันน่าแช่งไหมล่ะ!
ร่างสูงกลอกตาไปมาขี้เกียจจะเสวนากับทั้งสองคนแล้วถึงได้หันขวับไปหาร่างบางที่นั่งจ้องเขาอยู่นานสองนาน ขายาวก้าวฉับไปหยุดอยู่ตรงหน้าเด็กดื้อที่ตอนนี้ยังคงเงยหน้าจ้องเขาตาค้าง จนกลายเป็นเขาที่ต้องเบือนหน้าหลบไปอีกทางเอง
“...อื้ม....นายจะนั่งตรงนี้อีกนานไหม...” กระแอมไอเบา ๆ ก่อนจะเปิดประเด็น
“ไม่ให้นั่งตรงนี้แล้วคุณชานยอลจะให้ผมอยู่ตรงไหนล่ะครับ....อ่า...กระเป๋าพวกนั้นขอบคุณมากนะครับ” เด็กหนุ่มลุกขึ้นเดินสวนผ่านหน้าเขาไปยืนลูบๆคลำๆกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ทันทีที่พูดจบ แบคฮยอนยืนอยู่ตรงนั้นเม้มปากอยู่ซักพัก แล้วก็ส่งยิ้มรูปสี่เหลี่ยมมาให้....
ยิ้มรูปสี่เหลี่ยมที่ไม่ว่ามองยังไงก็น่าหงุดหงิดสำหรับปาร์คชานยอลคนนี้
“...ค...คุณชานยอล?”
ในเมื่อหงุดหงิดก็เลยต้องระบายความหงุดหงิดด้วยการลงมือทำอะไรซักอย่าง อันที่จริงก็เห็นสีหน้าตื่นตกใจของเด็กแบคฮยอนอยู่เหมือนกัน แต่ว่าไอ้กระเป๋าบ้านี่มันหนักเกินกว่าที่เขาจะนึกงัดคำพูดอะไรออกมาได้อีก ยกเว้น....
“ตามฉันขึ้นมาบนห้อง...เดี๋ยวนี้!”
แบคฮยอนยืนอึ้ง มองปาร์คชานยอลที่ก้าวอาดๆตรงมาหาเขาแล้วฉกกระเป๋าเดินทางขึ้นบันไดไปเมื่อครู่ หูของเด็กหนุ่มได้ยินเสียงปิดประตูดังโครม เป็นสัญญาณเตือนว่าถ้าไม่รีบตามขึ้นไปอาจจะมีระเบิดลงในอีกไม่ช้า
“งงหรอ....พวกพี่ก็งง แต่ว่าแนะนำให้รีบตามขึ้นไปดีกว่ายืนอยู่ตรงนี้นะครับแบคฮยอน” พี่ลู่หานพยักเพยิดหน้าไปทางชั้นสองทันทีที่เขาหันหน้ามาสบตา พอมองไปที่เซฮุน รายนั้นก็พยักหน้านิ่งๆอย่างเห็นด้วย
“โอเคโอเค”
อะไรอีกล่ะ....เด็กหนุ่มสบถงึมงำในลำคอ ถึงจะงงกับพฤติกรรมแปลกๆของคุณปาร์คชานยอล แต่ก็วิ่งขึ้นบันไดตามไปอย่างเร็ว จนตอนนี้ตัวเองมายืนหอบอยู่หน้าห้องนอนส่วนตัวของคนร่างสูงแล้ว ยืนสูดลมหายใจเข้าปอดอยู่พักนึง ถึงได้ยื่นมือไปเคาะประตูเบาๆสามที
“ช้า”
ประตูเปิดออกพร้อมใบหน้าติดจะหงุดหงิดของคนร่างสูง น้ำเสียงดุๆนั่นทำให้แบคฮยอนรู้สึกลังเล แทนที่จะเดินเข้าไปในห้อง ตอนนี้ถึงได้ยืนเจียมเนื้อเจียมตัวมองเท้าตัวเองอยู่ที่หน้าประตู
“เอ่อ...คุณชานยอลมีอะไรรึเปล่าครับ แล้วกระเป๋าผม?....” จะยกขึ้นมาทำไมถึงบนห้องนี้ละวะเนี่ย นี่คือสิ่งที่ใจคิดแต่ไม่กล้าพูดออกไป เด็กหนุ่มได้แต่มองตาละห้อยไปที่กระเป๋าใบหนาที่จุสัมภาระในการดำรงชีวิตแทบจะทั้งหมดของตนเอาไว้ และตอนนี้มันกำลังนอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียงของปาร์คชานยอล
“เข้ามาข้างใน....บอกให้เข้าก็เข้าสิ”
แบคฮยอนมองคนที่เพิ่งจะทรุดตัวลงนั่งบนเตียง ปาร์คชานยอลที่นั่งจ้องหน้าเขาผ่านแว่นกรอบหน้านิ่งๆ ดูน่ากลัวยิ่งกว่าตอนตวาดตะคอกซะอีก เพราะงั้นเพื่อรักษาสวัสดิภาพของตัวเองเขาถึงรีบแทรกตัวเข้ามาในห้องแล้วหันไปปิดประตูให้เสียงเบาที่สุด
“เอ่อ....คุณชานยอลมีอะไรจะพูดกับผมสองต่อสองหรอครับ” ขอใช้สิทธิ์คำว่า ‘สองต่อสอง’ ในนะครับ เพราะว่านอกจากเสียงแอร์แล้ว ไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่นในห้องที่จะลุกขึ้นมาเป็นพยานได้เลย ถ้าหากว่าปาร์คชานยอลลุกขึ้นมาฆ่ารัดคอเขาตายตอนนี้...
“ไปอาบน้ำ..”
แบคฮยอนขมวดคิ้ว “ห๊ะ?...อ...อะไรนะครับ”
“บอกว่าให้ไปอาบน้ำไง...”
“เดี๋ยวครับ อาบน้ำ?...หมายถึงในห้องนี้หรอครับ?” เด็กหนุ่มยกมือขึ้นกอดตัวเองอัตโนมัติ ยังตึ๊บกับประโยคที่คนร่างสูงสั่งออกมาไม่หาย เดี๋ยวนะ...งงไปหมด...นึกยังไงให้เขามาอาบน้ำในห้องตัวเองวะเนี่ย
“ใช่...เอาของใช้ส่วนตัวของนายไปวางในห้องน้ำให้เป็นระเบียบด้วย แยกของฉันไว้ฝั่งซ้าย ของนายไว้ฝั่งขวา”
โอ....พูดออกมาชัดเจนขนาดนี้แล้ว แต่ขออนุญาตขอทดลองโง่อีกนิดนะครับคุณปาร์คชานยอล “หมายความว่า??...”
“หมายความว่าตั้งแต่วันนี้ไป นายต้องนอนในห้องนี้กับฉัน ฉันจะไม่ปล่อยให้นายนอนคนเดียว ทำอะไรคนเดียว นายจะต้องตัวติดฉัน กินข้าวกับฉัน ไปทำงานกับฉัน.....”
“.........”
“แล้วถ้านายเกิดขี้ขลาดคิดจะหนีไปอีกรอบ......”
“........”
“นายตายแน่.....บยอนแบคฮยอน”
____________________________ 50%
คือ...เกิดเหตุการณ์พี่คริสแล้ว
เราก็ไม่รู้จะบำบัดตัวเองยังไงดี
เราว่าเราไม่ควรเขียนฟิคนะ แต่เรานึกทางไม่ออกเลย
เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ เราจะต้องผ่านมันไปได้
ฝากบอทด้วยนะคะ ว่างๆแวะไปคุยกับวง XOXO ได้
ฮยองนิม @CYEOLRV_
เด็กขี้หึง @SHUNRV_
แม่ยายคุณชายโอเซ @LHANRV_
จิ้งจอกน้อย @BHYUNRV_
พ่อพระเอกขี่ม้าขาว @KAIRV_
คุณอาอี้ฟาน @YFANRV_
พี่ชายใจดี @SUHORV_
ว่างๆ พูดถึงฟิคเรื่องนี้ในทวิต ก็อย่าลืมติดแท็กนะคะ #รมตกวร
ความคิดเห็น