คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - { r o m a n t i c a v i r u s+ } ★ i n t r o
เคยมีความฝันกันไหมครับ ?
ผมเชื่อว่าทุกคนน่ะ มีความใฝ่ฝันเป็นของตัวเอง.... ผมก็มีเหมือนกัน...
พอมีความฝันแล้วก็ต้องวิ่งไล่ตามมันใช่ไหมครับ ?
จะเหนื่อยจะท้อ แต่ก็มีความสุข....
ผมวิ่งไล่มันมาจนถึงแล้วล่ะครับ.....
ยินดีกับผมหน่อยนะครับ....
เพราะผมไม่ค่อยรู้สึกยินดีกับตัวเองเท่าไหร่เลย..... (ร้องไห้)
นี่มัน ฝันสลายชัด ๆ !!!!!! (อีโมร้องไห้โฮ)
ROMANTICA VIRUS+
** เนื้อเรื่อง และตัวละครทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องที่ผู้เขียนจินตนาการขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ
_____________________________
CHANYEOL x BAEKHYUN
HUN x HAN x KRIS
______________________________
{ INTRO }
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก !
“เฮ้ ! โบยองเปิดประตูให้พี่หน่อย ! “
“........”
“.....ยัยโบยอง!”
“.......”
“บยอนโบยอง! ถ้าเธอไม่เปิด พี่จะพังประตูห้องเธอเข้าไปเดี๋ยวนี้นะ!!!”
คนตะโกนพูดเสียงดังอย่างมีน้ำโห สองมือตั้งการ์ดเตรียมกระโดดถีบประตูห้องทันทีที่นับเลขในใจได้ถึงสิบ และตอนนี้แบคฮยอนนับได้ถึงแปดแล้ว เท้าขวาของเขาเริ่มทำท่าขยี้มดเหมือนในรายการสอนเต้นแอโรบิคตอนเช้า ขยับไปมาวอร์มร่างกายเต็มที่ ก่อนจะ....
“กรี๊ดดดดด !!!”
บยอน โบยองน้องสาวบังเกิดเกล้าของเขาเปิดประตูออกมา พร้อมกับอุดหูกรี๊ดเสียงดัง เล่นเอาคนที่อยู่ในท่าไม้ตายถึงกับหน้าคะมำ แต่ก็ยังดีที่ยั้งเท้าเอาไว้ได้ทัน...
“พี่จะฆ่าฉันหรอ !!!!!!!!!!!!!!!!!”
“พี่ก็แค่จะพังประตู.....” แบคฮยอนลุกขึ้นมานั่ง เกาท้ายทอยอย่างหัวเสีย “มาเรียกอยู่หน้าห้องตั้งนานแล้ว ทำอะไรกันนักกันหนาน่ะห๊ะ ? ทำไมถึงไม่ได้ยิน”
“ก็........” บยอนโบยองหลบสายตากันอย่างเห็นได้ชัด แถมหล่อนยังเอานิ้วชี้สองข้างจิ้มกันไปมาอีกต่างหาก ! นี่มันส่อพิรุธชัด ๆ เลยนี่หว่า !!!
แบคฮยอนทะลึ่งพรวดขึ้นมาจากพึ้น ชะโงกหน้าเข้าไปในห้องน้องสาวอย่างถือวิสาสะ ซึ่งเจ้าหล่อนก็ไม่ยอมง่าย ๆ บยอนโบยองกางปีกปกป้องห้องตัวเองจนถึงที่สุด ! แต่ก็พลาดจนได้... เพราะแบค ฮยอนใช้ท่าไม้ตายค้อมหัว มุดลงไปใต้ท้องแขนน้องสาว....
ชนะใสใส....
“โอ้โห................”
ไม่รู้จะอุทานเป็นภาษาอะไร เมื่อสายตาของเขาไปหยุดอยู่ที่หน้าจอ 27 นิ้วที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้อง ภาพชายสองคนกำลังแนบชิดกัน เชื่อมต่อกันด้วยริมฝีปาก แถมสายตาก็ดูดดื่มซะไม่มี แต่ก็ไม่น่าฉงนใจเท่าไหร่ เพราะชายสองคนในจอภาพนั้นเขารู้จักดี....
ปาร์ค ชานยอล กับ ลู่หาน....
บอยแบรนด์สุดฮอต สมาชิกวง XOXO....
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด”ยัยตัวยุ่งวิ่งมาปิดตาเขาจากด้านหลัง ด้วยส่วนสูงที่ไม่ทิ้งกันไปเท่าไหร่ ทำให้มือนิ่ม ๆ นั่นบังลูกกะตาเขามิด “แบคฮยอนห้ามดูนะ !!”
“โอเคๆๆๆ ไม่ดูแล้วก็ได้ ปล่อยมือซักทียัยตัวยุ่ง !” โบยองลดตัวลงมาจากการเขย่ง เบะปากใส่พี่ชายหน้าใสอย่างโกรธ ๆ
“รูปนี้มันประเจิดประเจ้อไปรึเปล่าโบยอง...คราวที่แล้วยังแค่กอด...ทำไมคราวนี้มันรุนแรงนักล่ะ” คิ้วคู่สวยขมวดหากัน ดวงตาหรี่มองไปทางน้าจอคอม ถ้าแค่กอด...ก็คงพอจะรับได้หรอกนะ แต่ให้มามองผู้ชายจูจุ๊บกันนาน ๆ แบคฮยอนรู้สึกเหมือนตัวเองจะทนไม่ไหวยังไงไม่ทราบ....
รู้สึกเหมือนโดนคุกคามทางเพศแปลกๆ ...
“พี่อะ !!! ห้ามว่าชานลู่ของเค้านะ !!! ”
แบคฮยอนพยักหน้าไปด้วย ถอนหายใจไปด้วย “โอเค โอเค...” มือเรียวสองข้างยกขึ้น ทำท่ายอมแพ้
“แล้วแบคฮยอนมีอะไรรึเปล่า ?” ดูเหมือนยัยตัวยุ่งจะเพิ่งนึกออก ถึงได้เพิ่งถามสาเหตุที่เขามายืนอยู่ตรงนี้
“มีพัสดุถึงเธอ....เกี่ยวกับฟิคชั่นวง XOXO....” โบยองตาโต มือสองข้างทึ้งหัวตัวเองเหมือนจะกรี๊ดออกมา วิ่งลนลานไปทางประตู ก่อนจะหันมากำชับสิ่งสำคัญแล้วทิ้งให้พี่ชายที่แสนดีนั่งเดียวดายอยู่บนเก้าอี้ทำงานตัวโปรด
“ฝากปิดคอมด้วยนะแบคฮยอน! ห้ามบอกแม่ด้วย ! เรื่องนี้ฉันยอมให้พี่รู้แค่คนเดียวนะ !!!”
แบคฮยอนพยักหน้ารับรู้ พลางปัดมือไล่ยัยตัวยุ่งให้รีบลงไปเซ็นต์รับพัสดุ ก่อนที่แม่จะเป็นคนแรกที่ได้เปิดมัน แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นขึ้นมาจริง ๆ ล่ะ ก็.... เขาคงจะได้เห็นน้องสาวชะตาขาดก็วันนี้
เรื่องการเป็นสาววายของโบยองน่ะ สำหรับเขาที่เป็นพี่ชายที่แสนดีก็ไม่ได้ติดใจอะไรนักหรอก ถึงแม้ว่าการที่เธอได้เป็นสต๊าฟบ้านชานลู่ จะทำให้ชีวิตดูยุ่งเหยิงไปนิด แต่เขาก็เห็นเธอมีความสุขดี....กับอะไรที่เธอเรียกมันว่า โอพีวี แล้วก็ ฟิคชั่น อะไรนั่นน่ะ
“นี่อะไรเนี่ย....”
ก็ไม่ได้ตั้งใจจะถือวิสาสะเปิดโน่นเปิดนี่ตามใจชอบหรอกนะ แต่ตอนที่กำลังเซฟรูปดันเผลอไปเห็น ‘XXX’ ชื่อโฟลเดอร์น่าฉงนสงสัย แถมถูกซ่อนไว้อย่างดีแบบถ้าเจ้าของไม่เปิดเอาไว้ก็ไม่มีวันหาเจอ เพราะงั้นถึงได้คลิกเข้าไปดู.....
เอาเป็นว่า ถ้าเจ้าตัวยุ่งเกิดรู้ขึ้นมาว่าเขาแอบเปิดมัน....
ซื้อโคอาล่ามาร์ชอันยักษ์มาปลอบใจก็คงหายล่ะมั้ง....
มือเรียวเลื่อนเม้าท์ไปคลิกที่ไฟล์ mp3 ชื่อว่า ‘นอนด้วยกันเถอะ’ เป็นคลิปแรก... ก่อนจะเปิดลำโพงดังซะสุดเสียง....
“อะ.....อา......อย่า ตรงนั้น....”
“อืม....ดีมาก...ฉันเข้ามาลึกที่สุด....ลึกที่สุดในตัวนา.....”
“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
ร่างบางแทบจะตกเก้าอี้ ทันทีที่จุดไคล์แมกซ์มาถึง อะไรวะ! เมื่อกี้ยังคุยกันดี ๆ อยู่เลย !! นี่มันคลิปบ้าอะไรกันวะเนี่ย !!
แบคฮยอนเลื่อนเม้าท์ไปปิดคลิปแทบไม่ทัน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ายัยโบยองจะแอ๊ดวานซ์ขนาดมีคลิปเสียงลามก ๆ อะไรพวกนี้อยู่ในเครื่องด้วย ! แล้วให้ตายเถอะ สาบานได้ว่าเขาได้ยินเสียงผู้ชายสองคนกำลัง....XXX กัน....เสียงซ่วบซาบ จ๊วบจ๊าบ ฟังดูลามกยังคงก้องอยู่ในหู....
ถ้าได้เป็นนักพากย์ล่ะก็ ! ให้ตายยังไงเขาก็จะไม่มีทางรับงานพากย์อะไรแบบนี้แน่นอน....!!!
ว่าแต่ เดโมเสียงที่ส่งไปหาบริษัทที่รับแคสเรื่อง Attack on Titan เมื่อเดือนก่อนมันจะผ่านไหมหนอ....จะว่าไป เขาหวังกับบริษัทนี้อยู่มาก เพราะอาจารย์อี้ชิงที่ปรึกษาชมรมนักพากย์ บอกว่าให้ลองไป แคสติ้งดู....
ฟังแล้วยังตกใจไม่หาย.... อาจารย์ไปเป็นเพื่อนกับท่านประธานอู๋ เจ้าของบริษัท EXO MEDIA ได้ยังไงกันล่ะเนี่ย !!!
ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น นึกไปถึงอาชีพสุดที่รัก ที่ใฝ่ฝันว่าจะได้ทำ.... ก่อนจะปิดคอมพ์ของยัยตัวยุ่ง พร้อมกับเก็บกองถุงขนมที่หมักหมมไว้ตั้งแต่ชาติที่แล้วให้สะอาดเอี่ยม ปิดไฟ เช็คความเรียบร้อยให้เสร็จสรรพ แต่ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวออกจากห้องด้วยซ้ำ เสียงของแม่ก็ตะโกนเรียกเขา ดังจนได้ยินขึ้นมาถึงชั้นสอง...
“แบคฮยอน ลงมารับโทรศัพท์!!! บริษัท เอ็กโซอะไรซักอย่างโทรมาหา !!”
_____________________________________________
‘ถึงคุณอี้ฟาน
หมู่นี้ผมมักจะฝันประหลาด ๆ บ่อยครั้ง และเริ่มไม่เข้าใจตัวเอง ว่าตกลงตัวเองเป็นอะไรกันแน่.... ผมมักจะตื่นขึ้นมากลางดึก และ....ที่น่ารังเกียจที่สุด ที่นอนผมเปียก.. ผมอยากจะเป็นบ้า เมื่อพบว่าคนในฝันที่ผมเจอด้วยบ่อย ๆ คือชานยอล...
เสียงครางของเขาจะไม่มีวันออกไปจากหัวผม...ให้ตายเถอะ ผมจะไม่เป็น และไม่เป็นแน่ๆ เพราะงั้นเรื่องชายรักชายอะไรนั่นผมควรจะพอ... หมายถึงผมขอลาออกครับ... ให้ผมไปเถอะ... ผมยังมีเมียกับลูกอีกสองที่ต้องดูแล...
ดงอุน’
มือหนาขยำกระดาษเน่า ๆ กำมันแน่น อัดเข้าหากันจนแทบไม่มีที่ว่างให้อากาศแทรก ก่อนจะเหวี่ยงมันหมายมั่นจะให้ลงถังขยะ แต่โชคร้ายเหลือเกินที่มันไม่ได้ลงถัง แต่กลับกลิ้งลุน ๆ ไปหยุดอยู่ข้างรองเท้ากีฬายี่ห้อดัง ของคนที่เพิ่งเปิดประตูก้าวขาเข้ามาในห้องได้เพียงแค่สองก้าว
ร่างสูงชะรูดเพียงแค่กระชับกระเป๋าเป้ที่สะพายอยู่บนบ่า แล้วก้มหน้าลงไปเก็บเศษขยะ ที่ชายบนโต๊ะประชุมไม่ได้ตั้งใจปามาให้โดนเขา อู๋อี้ฟานผู้มีศักดิ์เป็นอา ดูเหมือนจะลำล่ำละลักพูดอะไรเกี่ยวกับก้อนกระดาษในมือเขา แต่ก็สายไป เพราะเขาคลี่มันออกมา แล้วกวาดสายตาอ่านมันตั้งแต่ต้น...จนจบ...
“นี่มันเรื่องอะไรกัน.....”
ปาร์ค ชานยอล หนึ่งในสมาชิกบอยแบรนด์วง XOXO ที่กำลังดังที่สุด ฮอตที่สุด เป็นกระแสที่สุด ในเวลานี้ถามออกมาเสียงแข็ง เจ้าตัวที่ยืนขมวดคิ้ว กำกระดาษอยู่หน้าประตูห้องประชุม ทำสีหน้าไม่สบอารมณ์ สีหน้าแบบนั้นนั่นแหล่ะ ที่ทำให้ ‘อา’ อย่างอี้ฟานรู้สึกเหมือนมีมือที่มองไม่เห็น แหวกอากาศมาซัดขมับเขาอย่างแรงจนปวดตึ๊บ
“ก็อย่างที่เราเห็นนั่นแหละ... ดงอุนขอลาออก”
“แล้วจะทำยังไงกับโปรเจ็คนี้.....นี่มันโปรเจ็คใหญ่ที่เราอุตส่าห์ประมูลมาได้นะ”
น้ำเสียงกึ่งตวาดของหลานอารมณ์ร้ายทำเอาคนเป็นอาถึงกับต้องกำหมัดสกัดอารมณ์ ชานยอลเดินลงมาทิ้งตัวนั่งข้าง ๆ เขาแล้วตอนนี้ และมันก็คงจะไม่ดีนัก ถ้าหากชานยอลโมโห แล้วเขาจะโมโหตามไปด้วย ก็เข้าใจว่าหลานชายของเขามันทุ่มกับโปรเจ็คนี้มาก ด้วยเงินที่มันกับเขาการครึ่งกัน ตัดสินใจประมูลการ์ตูนบอยเลิฟเรื่องนี้มาก็มากอยู่ แถมถ้าทำดี ๆ การ์ตูนเรื่องนี้ก็มีสิทธิ์ดังเป็นพลุแตก คนพากย์เป็นพระเอก-นายเอกเอง จะต้องเป็นที่จับตามองอย่างไม่ต้องสงสัย....
สามารถลบคำครหาของใครต่อใครที่มีต่อ ปาร์ค ชานยอล ได้อย่างที่เจ้าตัวต้องการ....
“จ๊ะเอ๋.....เกิดอะไรขึ้น ทำไมหน้าเครียดกันไปหมด”
ลู่หาน กับ เซฮุน สมาชิกที่เหลือของวง XOXO เดินตามเข้ามาในห้องด้วยอารมณ์งง ๆ แต่ที่ดูจะอยากรู้เรื่องเกินกว่าเหตุก็คงจะเป็นลู่หานล่ะมั้ง ใบหน้าน่ารัก ยื่นเข้ามาแทรกกลางระหว่างชานยอลกับอี้ฟานที่ดูจะตึงเครียดกันไปซะหมด
“ดงอุน...คนที่พากย์เป็นนายเอกมาขอลาออกน่ะ” อี้ฟานตอบ
“เหตุผลบ้าๆ....ทำแบบนี้แล้วคนอื่นเค้าจะทำงานต่อกันยังไง” จนตรอกขนาดนี้ ปาร์คชานยอลยังไม่วายปากร้าย มือหนายกมือขึ้นกุมขมับตัวเอง ส่วนลู่หานกับเซฮุนก็ได้แต่พยักหน้ารับฟังปัญหาของเพื่อนร่วมวงที่มีจ๊อบพิเศษ พากย์เป็นพระเอกการ์ตูนเกย์.....
ก็เข้าใจไอ้คนที่ลาออกไปหรอกนะ ขนาดพวกเขาที่มานั่งเฝ้ามันพากย์เสียงทุกวัน ได้ยินเสียงครางกระเส่าจนเอียนแทบอ้วก ยังเก็บเอาไปฝันได้ แล้วนี่ประสาอะไรกับผู้ชายทั้งแท่งที่มีลูกมีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วกันล่ะ เค้าคงจะห่วงสวัสดิภาพทางก้นของตัวเองอยู่ล่ะมั้ง ถึงได้ตัดใจเนรเทศตัวเองออกไปให้ไกลจากบริษัทนี้ ทั้ง ๆ ที่ก็รู้เต็มอก ว่าถ้าเกิดการ์ตูนมันดังขึ้นมา ผลที่ได้ก็มีแต่จะได้ กับได้...
“แล้วจะเอาไง....จะยุบโปรเจ็คหรอครับพี่อี้ฟาน” เป็นลู่หานที่ถามออกมา แทนที่จะเป็นชานยอลเจ้าของโปรเจคนี้อีกคน
“ไม่ยุบง่าย ๆ หรอก...ตอนนี้บริษัทคู่แข่งเริ่มไหวตัวแล้วด้วย ถึงกับไปผูกขาดภาคสองกับอาจารย์คนเขียนมาเมื่อกลางวัน.....” อี้ฟานลูบคางตัวเองก่อนจะหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าด้านในของสูทตัวเก่ง
“ปัญหาน่ะมันมีทางแก้...มันอยู่ที่ว่า นายต้องทำใจยอมรับให้ ‘มือสมัครเล่น’ เข้าทีม....”
“ไม่มีทาง” สวนขึ้นมาทันทีโดยที่ไม่ต้องคิด “ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่ยอมรับมือสมัครเล่นเข้าทีมแน่ๆ...”
“ไม่ว่ายังไงก็อยากให้นายลองฟังเสียงของเด็กคนนี้ดู....” อี้ฟานยกมือขึ้นกอดอก “แต่ก็อยากให้รู้ ว่าเด็กคนนี้เป็นทางออกสุดท้ายของเราแล้ว....”
ชานยอลมองมือหนาของผู้เป็นอา ที่เลื่อนแผ่นซีดีกับรูปภาพของใครบางคนมาหยุดอยู่ตรงหน้า แต่ไม่ทันที่เขาจะได้หยิบมันขึ้นมาดู กลับกลายเป็นสมาชิกผู้ร่าเริงอีกคนของวงทีคว้ามันขึ้นมาดูก่อนใคร
“ว้าว...น่ารักใช้ได้เลยว่ะพี่อี้ฟาน” ลู่หานอุทานออกมาทันทีที่พลิกรูปขึ้นมาดู แม้แต่เซฮุนก็มีท่าทีสนใจ ถึงแม้ใบหน้านั้นติดจะเอือม ๆ ก็ตาม ส่วนชานยอลที่หันหน้าไปอีกฝั่งทำเป็นไม่สนใจรูปที่อยู่ในมือเพื่อนน่ะหรอ.... สุดท้ายก็แพ้ใจตัวเอง คว้ามันมาดูบ้างอยู่ดี....
มองหน้าเพื่อนในวงที่ดูกระดี้กระด้าจนเกินหน้าเกินตา ก่อนริมฝีปากหนาสบถออกมาเบา ๆ
“เหอะ....รสนิยมต่ำเป็นบ้า”
ใบหน้าขาว กับ รอยยิ้มสดใสของคนในภาพทำเอาชานยอลรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเสียดื้อ ๆ ไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น...จะเรียกว่าอย่างงั้นก็ได้.... ไม่ชอบเลยมนุษย์ที่หน้าตาดูจืดชืดไร้พิษสงอะไรแบบนี้ แถมยังเป็นมือสมัครเล่นอีก ถ้าเรียกมาเข้าทีม งานของเขาอาจจะเดินช้ากว่าที่เป็นอยู่ก็ได้....
ไล่สายตาไปยังที่มุมบนด้านขวาของภาพ มีรอยปากกาดำเขียนชื่อเจ้าของรอยยิ้มนี้กำกับเอาไว้
บยอน แบคฮยอน
นี่น่ะหรอ...ทางออกสุดท้ายของอู๋อี้ฟาน....
ฆ่าตัวตายชัด ๆ ...
_____________________________________
TBC
ฮิ้ววววว ฟิคใหม่ ที่ไม่ใหม่
อะไรกัน ถ้าชอบก็อย่าลืมกดติดตามเด้อ
ถ้าจะคุยในทวิต รบกวนติดแท็ก #รมตกวร
ให้เราด้วยน้า -/- เผื่อจะแอบไปส่อง แฮร่ๆๆๆ
ความคิดเห็น