คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : CT6: our weddings
ตอนนี้เหล่าสมาชิกวองโกเล่และพันธมิตรได้มารวมตัวกันที่ มหาวิหาร Duomo Di Milano ในเมืองมิลานประเทศอิตาลี เพื่อเป็นสักขีพยานในความรักของผู้เป็นบอสแห่งวาเรีย และ เจ้าชายแห่งวาเรีย แน่นอนว่าที่จริงแล้วมหาวิหารนี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวแลนมาร์คสำคัญของเมืองมิลาน แต่เมื่อมาเฟียต้องการใช้งานแล้วล่ะก็ ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถห้ามหรือปฏิเสธได้
ณ ห้องแต่งตัวเจ้าสาว
“โว้ยยยยยย นี้มันอะไรเนี่ย” ฉลามหนุ่มได้แต่จ้องมองตัวเองในกระจกอย่างไม่เชื่อสายตา ทำไมถึงได้สวยขนาดนี้ !
“สควอลี่จัง ไม่รู้จักเครื่องสำอางรึไงอะ -3-“ เจ๊ใหญ่แห่งวาเรียว่าที่เพื่อนเจ้าสาวทัก
“ฟราน แต่งตัวเสร็จแล้วก็ออกมาสักทีสิครับ จะได้ให้ช่างเขาเก็บรายละเอียดเล็กๆน้อยๆก่อนออกไปที่ห้องพิธี -*-“ มุคุโร่เริ่มจะหมดความอดทนกับเจ้า
ลูกศิษย์ตัวดีที่เอาแต่เขินไม่ยอมออกจากห้องแต่งตัวทั้งที่เข้าไปตั้งนานแล้วจนตอนนี้พิธีก็ใกล้จะเริ่มเต็มที
“ก็ ผมอายนี้ครับ”
“เลิกอายแล้วก็ออกมาสักทีเจ้าสัตว์กินพืชแกทำให้คนอื่นเขาเสียเวลา -*-“ บุคคลที่ไม่น่าเชื่อว่าจะอยู่ในห้องนี้ด้วยอย่างฮิบาริก็หมดความอดทนไปแล้วเรียบร้อย นอกจากจะโมโหเพราะถูกบังคับให้มาเป็นเพื่อนเจ้าสาวทั้งสอง แล้วก็ถูกจับยัดเข้ามาในห้องที่เต็มไปด้วยสัตว์กินพืชสุมหัวกันเต็มไปหมดยิ่งอารมณ์เสียเข้าไปใหญ่ ทำไมเขาต้องมาอยู่ที่นี้ด้วยเนี้ย
“ใจเย็นๆก่อนนะครับคุณฮิบาริ แล้วก็มุคุโร่คุงด้วย ^^;” รุ่นที่สิบแห่งวองโกเล่เริ่มกังวล กลัวว่างานจะพัง
“ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมพวกแกถึงยอมมาตกลงในสภาพแบบนี้ -_-*” ฮิบาริขมวดคิ้วเป็นปม ปกติเขาเป็นคนเงียบขรึมไม่ค่อยคุยกับใคร แต่ครั้งนี้เขารู้สึกอยากจะถามจริง ไม่ใช่อะไรหรอก เริ่มกังวลกับอนาคตตัวเองกลัวว่าจะต้องมาจบลงในสภาพแบบนี้เข้าสักวัน
“บอกไปแล้วไม่ใช่หรอวะว่าท้องน่ะ แกโง่รึไง” สควอโล่ตอบ
“ฉันแค่ไม่อยากเชื่อ”
“เชื่อเถอะจ้า อีก 6-7 เดือนเดี๋ยวก็ได้อุ้มหลานแล้ว พวกเราก็จะกลายเป็นสมาคมแม่บ้านมาเฟียกันหมดแล้วล่ะฮ้าาา”
คำพูดนั้นทำเอามุคุโร่กับฮิบาริวิตกกังวลยิ่งกว่าเดิม
พรึบ
ผ้าม่านห้องลองเสื้อถูกเปิดออก
“ผมคิดว่า ผมพร้อมแล้วล่ะครับถึงยังไงผมก็ต้องแต่งอยู่ดี ขังตัวเองในห้องแต่งตัวไปก็เท่านั้น”
“อ้อ นี้แกเพิ่งคิดได้ -*-“ << ประสานเสียงโดยมุคุโร่กับฮิบาริ
ทางด้านห้องเจ้าบ่าว.
“เฮ่ย ไอ้สวะเบสบอล ตั้งแต่นี้ไปไอ้ฉลามสวะเป็นของฉันคนเดียว แกอย่าได้คิดเข้าใกล้เกินจำเป็น”
“ฮะฮะฮะ ฉันมีฮิบาริแล้วน่า นายไม่ต้องห่วง ^^;”
“ชิชิชิ ว่าแต่ทำไมถึงให้เจ้าไดนาไมต์มาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวอย่างเจ้าชายได้ล่ะเนี้ย เดี๋ยวก็เชือดซะหรอก :P” พูดทั้งที่กำลังเซ็ตผมอยู่ ทำเอาช่างทำผมถึงกับหน้าซีด
“อ่าว. พูดอย่างนี้ก็สวยสิวะ เข้ามาแล้วเดี๋ยวพ่อจะบึ้มเข้าให้” โกคุเดระล้วงระเบิดไดนาไมค์ออกมาตั้งท่าจะสู้
“พวกแกนี้มันลูกผู้ชายจริงๆ ฉันล่ะนับถือ”
“ซาซางาวะ อย่าไปอินกับอะไรที่บ้าระห่ำแบบนั้นสิ อีกเดี๋ยวพิธีก็จะเริ่มแล้วพวกนายคงไม่อยากโผล่ไปด้วยสภาพทุเรศๆหรอกใช่มั้ย” ดีโน่เข้ามาห้าม ท่าทางฝั่งเจ้าบ่าวน่าห่วงกว่าฝั่งเจ้าสาวอีกแฮะ
“แต่ว่าน้า ฉันล่ะอิจฉาพวกนายจริงๆ ฉันก็อยากแต่งบ้างจัง” เบียคุรันเท้าคางมองสองเจ้าบ่าวอย่างอิจฉา
“บอสครับพิธีจะเริ่มแล้ว เชิญที่แท่นพิธีได้เลยครับ เบลด้วย” เลวี่ลูกน้องคนสนิทที่หายหน้าหายตาไปช่วยงานรีบมาบอกเจ้าบ่าวถึงกำหนดการ
@พิธี
ห้องโถงกว้างขวางของโบสถ์ตอนนี้เต็มไปด้วยบรรดาแขกสุดพิเศษที่ได้รับเชิญมาร่วมงานนับร้อย ตอนนี้สองเจ้าบ่าวที่ทั้งหล่อทั้งสง่างามประจำตำแหน่งอยู่ที่แท่นพิธีเรียบร้อย โดยมีบาทหลวงยืนอยู่ระหว่างกลางของทั้งสองคน. เพื่อนเจ้าสาวยืนอยู่ที่ฝั่งซ้าย ส่วนเพื่อนเจ้าบ่าวนั้นยืนอยู่ฝั่งขวา และแขกที่มาร่วมพิธีฝั่งซ้ายจะเป็นญาติเจ้าสาว และ ฝั่งขวาเป็นญาติเจ้าบ่าว
ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออก พร้อมกับสองเจ้าสาวสุดสวย สควอโล่ไม่มีพ่อแม่หรือญาติผู้ใหญ่ที่นับถือ ดังนั้นรุ่นที่ 9 จึงเป็นผู้ทำหน้าที่เดินควงแขนพาเจ้าสาวไปหาเจ้าบ่าว ส่วนฟรานนั้นก็ควงแขนมากับคุณยาย เมื่อเจ้าสาวมาถึง เจ้าบ่าวทั้งสองได้กล่าวขอบคุณผู้ทำหน้าที่มาส่งเจ้าสาว และรับเจ้าสาวมาด้วยมือซ้าย หลังจากนั้นทุกคนในพิธีก็ได้ยืนขึ้นเพื่อให้เกียรติพิธีที่กำลังจะเริ่ม เวลาผ่านไป ในที่สุดก็มาถึงพิธีสมรส บาทหลวงได้กล่าวนำเพื่อให้คู่บ่าวสาวรับคำปฏิญาณการแต่งงาน
“ซันซัสลูกจะรับผู้ชายคนนี้เป็นภรรยาหรือไม่”
“ข้าพเจ้า นาย ซันซัส ขอรับ สเปลบี สควอโล่ เป็นภรรยา และขอสัญญาว่า จะซื่อสัตย์ต่อคุณทั้งในยามสุขและยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสบาย เพื่อรักและยกย่องให้เกียรติคุณจนกว่าชีวิตจะหาไม่” ร่างสูงกล่าวคำปฏิญาณอย่างชัดถ้อยชัดคำ สายตาจริงจังที่จ้องมองเข้าไปในตาสีอ่อนของอีกฝ่าย ทำเอา สควอโล่เขินจนหน้าแดง
“แล้วลูกล่ะสควอโล่จะรับผู้ชายคนนี้เป็นสามีหรือไม่”
“รับครับ และจะซื่อสัตย์ต่อคุณทั้งในยามสุขและยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสบาย เพื่อรักและยกย่องให้เกียรติคุณจนกว่าชีวิตจะหาไม่”
“เบลเฟกอลแล้วลูกล่ะจะรับเด็กผู้ชายคนนี้เป็นภรรยาหรือไม่”
“ข้าพเจ้า นาย เบล เฟกอล ขอรับ ฟราน เป็นภรรยา และขอสัญญาว่า จะซื่อสัตย์ต่อคุณทั้งในยามสุขและยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสบาย เพื่อรักและยกย่องให้เกียรติคุณจนกว่าชีวิตจะหาไม่ครับ”
“ฟรานลูกจะรับผู้ชายคนนี้เป็นสามีหรือไม่”
“รับสิครับ”
“เอาล่ะพ่อขอประกาศให้ทั้งสองคู่เป็นสามีภรรยากัน แลกแหวนได้” เมื่อทั้งสองคู่แลกแหวนเสร็จต่างก็ไม่รอให้บาทหลวงได้ประกาสอะไรต่อไป ซันซัสดึงสควอโล่เข้ามาจูบอย่างเร็ว ส่วนเบลก็จุ๊บริมฝีปากบางบองฟรานเบาๆ
ทำเอาบรรดาแขกที่มาร่วมงานเขินแทนเลยทีเดียว เสียงโห่แซวและแสดงความยินดีดังสนั่น และแล้วก็มาถึงจุดไคลแมกซ์ที่บรรดาเพื่อนเจ้าสาวและแขกร่วมงานเฝ้ารอ แน่นอนว่ายกเว้นฮิบาริและมุคุโร่ สองเจ้าสาวยืนหันหลังเตรียมโยนช่อดอกไม้ช่อโตในมือ เหล่าคนที่รอรับก็พยายามผลักคู่แข่งออก
“จะโยนละนะ 1....2....3” ฟึ่บ ดอกกุหลาบแดงช่อโตถูกโยนขึ้นไปกลางอากาศก่อนจะร่วงลงสู่มือชายเย็นชาอย่างฮิบาริที่ไม่ได้สนใจจะรับช่อดอกไม้นี้ด้วยซ้ำ
“ท่าทางเราจะเป็นคู่ต่อไปที่ได้แต่งงานแหะ^^”.
“แต่งเติงอะไรอย่ามาพูดบ้าๆนะ ไอ้เจ้าบ้า -\\\-“ ถึงปากจะด่าแต่หน้าเริ่มขึ้นสีแล้ว
“ต่อไปตาผมนะครับ 1....2....3”
“เอ๊ะ” ทุกคนงงเป็นไก่ตาแตก หลังจากฟรานเริ่มนับเลขและทำท่าจะโยนช่อดอกไม้แต่กลับเอาไปยัดใส่มือมุคุโร่แทน
ทันใดนั้นผู้ชายร่างสูงในสูทสีขาวสง่างามก็เดินออกมาหยุดอยู่ตรงหน้าหนุ่มตาสองสี ก่อนจะคุกเข่าลงและเปิดกล่องกำมะยี่ออกเผยให้เห็นแหวะเพชรเม็ดสวย.
“มุคุโร่คุง ฉันรู้ว่าฉันทำให้เธอลำบากใจเรื่องเร่งที่จะมีลูกแต่ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากอยากแต่งงานกับเธอมีเธอเป็นภรรยา ดังนั้นแต่งงานกับฉันนะ”
มุคุโร่น้ำตาไหลพรากอย่างไม่รู้ตัว ยกมือขึ้นปิดปากกั้นเสียงสะอื้น ก่อนจะพยักหน้ารับ แล้วโผ่ลงไปกอดชายที่คุกเข่าอยู่กับพื้น
“ครับ ผมจะแต่งครับ ผมรักคุณนะ”
“ฉันก็รักเธอมากๆเลยนะ”
“ชิ ทำเป็นพูดว่าอิจฉา แต่ก็มาแย่งซีนในงานแต่งคนอื่นเนี่ยนะ” บอสใหญ่แห่งวาเรียปรายตามองพร้อมกับโอบไหล่ภรรยาคนสวย
“ฮ่าฮ่าฮ่า ขอโทษทีที่แย่งซีน” เกาหัวแก้เก้อ
“เชื่อเขาเลยแหะ” เบลเองก็เข้ามาร่วมด้วย
“แบบนี้เรายอมไม่ได้ละนะฮิบาริ เดี๋ยวตามคู่อื่นเขาไม่ทัน” ยามาโมโตะหันไปทำหน้าอ้อนๆใส่คนตัวเล็กแต่กลับถูกอีกฝ่ายดันหน้าออก
ส่วนโกคุเดระกับสึนะนั้นได้แต่ยิ้มแห้งๆทั้งที่พวกเขาอยากแต่งกันมาก แต่กลับไม่ได้ดอกไม้เลยสักช่อแถมโดนแย่งซีนไปหมด
……………………………………………………………………………………………………………………
ตอนนี้สั้นหน่อยนะคะ ย่าไรต์ป่วยหนักมากเดี๋ยวถ้าทุกอย่างผ่านไปแล้วจะมาอัพบ่อยๆนะ
ความคิดเห็น