[KHR FIC] My Love Is A Man [8018 ft.10069 XS BF 5927]

ลำดับตอนที่ #7 : CT5: ความสุข

At Namimori School

"นี้ยามาโมโตะคุง จริงรึเปล่าที่ว่านายย้ายไปอยู่กับคุณฮิบาริแล้วน่ะ" คำถามจากเพื่อนตัวเล็กผมสีน้ำตาลผู้ครองตำแหน่งรุ่นที่ 10 ของวองโกเล่แฟมิลี่ ทำให้สาวๆในห้องต่างให้ความสนใจ เพราะมันเป็นเรื่องของหนุ่มฮอตของห้องเชียวนะ!!

"อืม ใช่แล้วล่ะ ^^" ตอบด้วยรอยยิ้มใสซื่อเช่นเคย 

"เห็นมั้ยล่ะครับรุ่นที่สิบ ผมบอกแล้วไอ้บ้าเบสบอลมันได้

ตำแหน่งลูกเขยของบ้านฮิบาริไปแล้วล่ะครับ" 

 
"ลูกเขย!!!" ทั้งห้องประสานเสียง 

 
"ฮะๆ ตกใจหมดเลยนะเนี้ย ก็นะ ถึงพ่อแม่ฮิบาริจะยอมรับฉันเป็นลูกเขยก็เถอะ แต่ฉันยังไม่รู้เลยว่าฉันจีบฮิบาริติดรึยังน่ะ ^^" 

พวกเราต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายตกใจ ทำไมยังยิ้มแล้วตอบได้หน้าตาเฉยอีก! << ทั้งห้องคิด 

"เฮ้อ ถ้านายมีความสุขฉันก็ดีใจด้วยนะยามาโมโตะคุง" สึนะได้แต่ถอนหายใจแล้วส่งยิ้มแห้งๆให้กำลังใจเพื่อน ในใจกลับคิดว่า ไม่รู้มาก่อนเลยแหะว่า ยามาโมโตะคุงเป็นพวกมาโซคิสต์ชอบโดนความรุนแรงน่ะ 

"อาจารย์มาแล้วทุกคนไปนั่งที่ของตัวเองได้แล้ว"

ห้องคณะกรรมการรักษากฎระเบียบ

ฮิบารินั่งเซ็นเอกสารกองโตด้วยใบหน้าเบื่อหน่าย ตอนนี้เขาง่วงมากจนเกินบรรยาย แต่เขายังนอนไม่ได้เพราะเอกสารพวกนี้เขาต้องจัดการให้เสร็จเร็วที่สุดตามที่คุซาคาเบะบอกมา
"น้ำชาสักหน่อยมั้ยครับคุณเคียว" ลูกน้องคนสนิทเอ่ยถาม

"อืม" 

"อะ...แย่จริง" ฮิบาริเงยหน้าจากเอกสารมองตามเสียงอุทานของลูกน้อง 

"ชาหมดน่ะครับ เดี๋ยวผมจะรีบไปซื้อมาให้" พูดจบก็รีบบึ่งออกจากห้องไป เพราะกลัวว่าเจ้านายอาจจะอารมณ์เสียขึ้นมาก็ได้

เฮ้อ ทำไมมันน่าเบื่อขนาดนี้นะ อยากจะไปนอนบนดาดฟ้าจัง แต่เขาไม่ใช่คนที่จะละเลยไม่รับผิดชอบงานด้วยสิ ถ้าไอ้เจ้าบ้านั้นอยู่ด้วยห้องนี้คงไม่น่าเบื่อขนาดนี้ เอ๊ย ไม่ ไม่ ไม่ นี้เขาคิดอะไรอยู่เนี้ย มันต้องน่าเบื่อกว่านี้อยู่แล้วสิ เพราะเขาจะต้องรำคาญเวลาที่โดนมันกวนแน่ๆ

ตืด ตืด~

เสียงมือถือสั่นเรียกสติทุกอย่างกลับมา ฮิบาริหยิบขึ้นมาดูถึงกับต้องขมวดคิ้ว

-คิดถึงฉันอยู่อะดิ ฉันสัมผัสได้น้า (>///<)-
'ยามาโมโตะ ทาเคชิ'

รีบพิมพ์ตอบกลับไปอย่างรวดเร็วว่า

-ใครคิดถึงแกกัน ไอ้เจ้าสัตว์กินพืชปัญญาอ่อน-

-ใจร้ายจังเลย นายทำอะไรอยู่หรอ-

-ยุ่ง-

-ฮิบาริอ่า T^T-

-แกไม่เรียนรึไง-

- (แอบถ่ายรูปในชั้นเรียนมาให้) -

-ตั้งใจเรียนไป ฉันจะทำงานแล้ว-

-รับทราบค้าบบบบเดี๋ยวตอนเย็นไปรับนะ-

ตกเย็น

"นี่ๆ ยามาโมโตะคุง ไปคาราโอเกะกันมั้ยได้ยินว่าเปิดใหม่ มีโปรด้วยนะ" เด็กสาวหน้าตาน่ารักเข้ามาถาม
"โทษทีนะ ฉันมีธุระน่ะ" พูดจบก็รีบออกจากห้องไป สองขายาวรีบวิ่งตรงดิ่งไปยังห้องที่มีใครบางคนอยู่ เมื่อมาถึงยามาโมโตะไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร ไม่แม้แต่จะเคาะประตู
แต่เขากลับเปิดประตู้เข้าไปอย่างถือวิสาสะ 

"ฮิบาริ ฉันมารับแล้ว ^^" 

"แกเคาะประตูไม่เป็นรึไง -*- "

"น่าๆ นายทำงานเสร็จรึยัง" 

"ยัง" 

"งั้นฉันนั่งรอตรงนี้นะ ^^"  พูดจบก็หย่อนก้นลงโซฟา 

ฮิบาริได้แต่ส่ายหัวให้กับความดื้อด้านของเจ้าคนตัวสูง แม้จะรีบจัดการเอกสารกองโตตรงหน้า แต่สายตาเจ้ากรรมก็ชอบเหลือบมองเจ้าคนที่ชอบยิ้มทั้งวันอยู่เรื่อย  บ้าจริง นี้เราจะแอบดูมันทำไมเนี้ย -///- 

"นี้ๆ ฮิบาริ"

"อะไร" ตอบกลับไปทั้งที่ยังก้มหน้าเซ็นต์เอกสารต่อ

"แม่ฉันส่งข้อความมาบอกว่าวันนี้จะมาหาที่บ้านนายน่ะ"

"หะ ก็เพิ่งจะกลับไปที่บ้านแกไม่ใช่รึไง"

"เห็นว่าวันนี้พ่อแม่นายชวนมาทานข้าวน่ะ ^^"

"งั้นหรอ"

"งั้นเรารีบกลับบ้านกันเถอะ ^^"

"แต่งาน..." พูดไม่ทันจบก็ถูกร่างสูงลากตัวออกไปซะก่อน 

บ้านฮิบาริ 

"กลับมาแล้วคร้าบ^^ / ครับ" 

"ยินดีต้อนรับกลับบ้านจ่ะ ทั้งสองคน นี้ๆเคียวจัง แม่ซื้อของที่เคียวจังชอบมาเยอะแยะเลยล่ะ ^^"  

"ครับ? เอ่อ น้ารู้ได้ไงครับว่าผมชอบอะไร -_-?" 

"แหม เรียกแม่ดีกว่านะจ๊ะ ^^" 

"อ่าครับ แล้วแม่รู้ได้ไงล่ะครับ"  

"ความลับจ่ะ ^^"  อ่าวรอฟังตั้งนาน 

"ทั้งสองไปเปลี่ยนชุดก่อนเถอะจ่ะ เดี๋ยวเราจะมีปาร์ตี้เล็กๆที่สวนหลังบ้านนะ" คุณแม่ของฮิบาริออกมาบอก ตอนนี้ฝั่งคุณพ่อก็ช่วยกันเตรียมเตาย่างบาร์บีคิว พร้อมกับจัดสถานที่ ส่วนพวกแม่ๆก็ช่วยกันเตรียมวัตถุดิบ อบคุกกี้ กันอย่างสนุก   ดูแล้วเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันจริงๆ 

          พอทั้งสองคนเปลี่ยนชุดเสร็จยามาโมโตะก็ขอตัวออกไปช่วยพวกคุณพ่อ ทิ้งให้ฮิบาริ ต้องมาเตรียมของในครัวช่วยพวกคุณแม่แทน 

"เคียวจัง ช่วยจัดการหอมหัวใหญ่ทีนะจ๊ะ  เดี๋ยวแม่จะจัดการพวกผักเครื่องเคียงเอง อ้อ มิกะซังถ้าคุกกี้อบเสร็จแล้ว จะทำเค้กต่อเลยดีมั้ยคะ" 

"ก็ดีนะคะ งั้นเดี๋ยวทำสลัดผลไม้รวมเสร็จแล้วเดี๋ยวฉันไปช่วยตีครีมเค้กนะคะคุณโฮชิ" 

ฮิบาริได้แต่ยืนงงๆอยู่ในครัว เขารู้สึกได้เลยว่ามันวุ่นวายมากๆ แต่เขาก็ไม่ยักรำคาญแหะ  กลับรู้สึกสนุกไปกับบรรยากาศซะมากกว่า  สงสัยเขาคงเริ่มชินกับมันซะแล้วหล่ะ 

เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน 

"ว้าววววว กลิ่นบาร์บีคิวหอมจังเลยฮิบาริ ^^" 

"อันนี้ได้แล้ว เอาจานมาหน่อย (. .  )"   ร่างบางที่กำลังตั้งอกตั้งใจกับการปิ้งบาร์บีคิว ไม่ได้รู้ตัวเลยว่า กำลังถูกร่างสูงจ้องมองอย่างเอ็นดู  

"นี่ บอกว่าเอาจานมา...อะ"  กำลังหันไปต่อว่า แต่ปลายจมูกกับชนเข้ากับปลายจมูกโด่งของอีกคนที่แอบยืนมองตนอยู่ใกล้ๆ  ดวงตาทั้งสองคู่สบตากันอยู่นาน และไม่มีทีท่าว่าใครจะเป็นฝ่ายผละออกก่อน 

"^\\^" << ยามาโมโตะ 

"-///-" << ฮิบาริ

ยามาโมโตะค่อยๆเนียนยื่นหน้าเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆจนระยะห่างระหว่างริมฝีปากของทั้งสองลดน้อยลงเรื่อยๆ ฮิบาริที่กำลังอึ้งยังคงยืนนิ่งไม่ละสายตาไปจากร่างสูงตรงหน้า  เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กกว่าไม่ได้ขัดขืนอะไร ร่างสูงไม่รอช้าค่อยๆประกบปากลงบนริมฝีปากเล็กช้าๆ 

~จุ๊บ~ 

แชะๆๆๆ!! 

เสียงชัตเตอร์ที่ดังขึ้นรัวๆ ทำให้ฮิบาริได้สติรีบผลักเจ้าจอมเนียนออก  แต่ก็ไม่ทันซะแล้วเพราะพวกผู้ใหญ่ได้รูปถ่ายไปเยอะแล้วล่ะ ! 

"เอ้า สวีทกันพอแล้วก็มาทานได้แล้วเดี๋ยวอาหารก็เย็นชืดหมด ^^"  ยามาโมโตะ สึโยชิ เอ่ยแซว ลูกชาย

"ร้ายเหมือนกันนะเจ้าลูกเขยคนนี้" คราวนี้เป็นว่าที่พ่อตา 

ปาร์ตี้ในครอบครัวครั้งนี้เป็นไปอย่างมีความสุขปนความเขินในเวลาเดียวกัน  ตอนดึกหลังจากปาร์ตี้จบและทุกคนช่วยกันเก็บข้าวของทำความสะอาดเสร็จแล้ว พ่อแม่ของยามาโมโตะก็ขอตัวกลับบ้าน  ส่วนพ่อแม่ของฮิบาริก็เข้านอนแล้ว เหลือแค่พวกเขาสองคน 

"แกนอนด้านล่างเหมือนเดิม -_-" ร่างบางยื่นคำขาดทันทีที่เข้าห้อง 

"งะ พื้นมันแข็งแล้วก็เย็นมากเลยน้าฮิบาริ ฉันปวดหลังไปหมดเลยรู้เปล่า -3-"  

"ช่างแกสิ" ว่าจบก็โยนหมอนให้ร่างสูง ก่อนทิ้งตัวลงนอน 

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง 

"นี่ ฮิบาริหลับยัง ( ' ' )"  

"ยัง -_-"  

"ฉันหนาวอะ ปวดหลังมากๆด้วย" 

"..." เงียบไร้เสียงตอบรับ 

"เฮ้ๆ เฮลโหลว ฮิบาริฟังอยู่รึเปล่า" 

"เออ ฟังอยู่ (- - *)" 

"ก็เห็นนายไม่ตอบก็นึกว่านอนแล้ว นายจะใจร้ายให้ฉัน..."

"จะขึ้นมาก็รีบมาฉันให้เวลา 3 วิ" 

"ฮะ O.O" 

"1"

"เมื่อกี้นายว่าไงนะ"

"2" 

พรึ่บ ก่อนที่ร่างบางจะนับถึง 3 ร่างสูงก็รีบขึ้นไปนอนร่วมเตียงกับร่างบางที่นอนตะแคงหันหลังให้เขาอย่างรวดเร็ว 

"ขอกอดหน่อย"

"ได้คืบจะเอาศอกนะแกน่ะ (-_- )" 

"น่าๆ นิดเดียวเอง"  พูดจบก็สวมกอดคนตัวเล็กจากด้านหลัง ฮิบาริที่ถูกความง่วงเข้าครอบงำไม่ได้ขัดขืนอะไร กับผล็อยหลับไปในอ้อมกอดอุ่นของอีกฝ่าย ท่าทางคืนนี้คงจะฝันดีสุดๆเลยล่ะ ^^ 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

อ่านแล้วสนุกหรือไม่สนุกก็เม้นบอกกันด้วยน้า ^^ อยากให้แก้ไขตรงไหนก็เม้นบอกได้เลยจ้า  ถ้าชอบก็ช่วยกดใจกดชอบให้หน่อยน้า  

ปล.จะพยายามมาอัพบ่อยๆจ้า