ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [KHR FIC] My Love Is A Man [8018 ft.10069 XS BF 5927]

    ลำดับตอนที่ #11 : CT8: ยั่วยุ

    • อัปเดตล่าสุด 13 พ.ค. 62


    เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานทำผมมีความสุขสุดๆเลยล่ะ เพราะ อะไรน่ะหรอ เพราะ ฮิบาริหึงผมน่ะสิ ^^ ใช่แล้วพวกคุณได้ยินไม่ผิดหรอกครับ เขาหึงผมจริงๆ แต่ผมมันก็ได้ใจเกินไปเผลอแซวคนขี้อายคนนั้นหนักไปหน่อย เลยต้องนอนบนพรมข้างเตียงแทนไม่งั้นจะโดนขย่ำเอา ^^; และวันนี้พวกเราทุกคนมีแพลนจะไปเข้าวัดทำบุญหาของกินอร่อยๆกิน ไปเที่ยวข้างคืนที่อื่นสักวันสองวัน ค่อยกลับญี่ปุ่น เอ๊ะจะว่าไป เมื่อกี้ตอนผมตื่นมาก็ไม่เห็นฮิบาริแล้วนี้น่า ออกไปไหนของเขานะ

    แกร็ก

    เสียงประตูห้องถูกเปิดออก ฮิบาริเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับมุคุโร่ ผมเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามุคุโร่มาทำไมที่ห้องของเรา แต่กลับได้สายตาอำมหิตเป็นเชิงไล่ให้ออกไปแทน

    “คุณยามาโมโตะครับ. คุณช่วยออกไปก่อนสักพักได้มั้ยครับ”.

    “โอ๊ะ โอ้ได้สิ” ช่วยไม่ได้แหะ ถึงจะยังงงๆ แต่ก็คงต้องออกไปก่อนล่ะนะ

    “เดี๋ยว”

    “หืม มีอะไรหรอฮิบาริ^^” หันกลับไปส่งยิ้มหล่อบาดใจ ฮิบาริต้องคิดว่าผมเท่ห์มากแน่ๆ

    “ตอนกลับมา ซื้อโกโก้ปั่นมาด้วย” ท่าทางจะติดใจหลังจากได้ลองเมื่อวาน

    “ของผมขอเป็นนมคาราเมลนะครับ”

    “ได้เลยๆ”


    @ล็อปบี้โรงแรม 


    พอประตูลิฟต์เปิดออกผมก็จ๊ะเอ๋เข้ากับเบียคุรันกับแซนซัสพอดี เหมือนพวกเขาจะออกไปข้างนอกเหมือนกันแหะ


    “อ่าวจะไปไหนกันหรอ” 


    “ไปธุระน่ะ นายไปด้วยกันมั้ย” เบียคุรันชวน


    “ก็ดีนะ แล้วเบลล่ะ” 


    “ติดเมีย” แซนซัสตอบหน้าเหนื่อย ทำไมวันนี้เขาดูไม่โหดเหมือนทุกทีนี้เลยอะ แปลกใจ (. .?) 


    “แล้วโกคุเดระล่ะ ทุกทีเห็นพวกนายอยู่ด้วยกันบ่อยๆหนิ” 


    “อ้อ รายนั้นส่งข้อความมาตั้งแต่เช้าแล้วล่ะว่าลุกไม่ไหว เมื่อคืนทำการบ้านหนักไปหน่อย ^^” 


    “อ๋อ” เบียคุรันพนักหน้ารับ  


    ผมเดินตามทั้งสองคนไปโรงจอดรถของโรงแรม  แปลกใจหน่อยๆว่าทำไมถึงเดินมาทางนี้กัน  แต่พอมาถึงโซนที่จอดรถหรูก็เข้าใจแจ่มแจ้ง  รถราคาแพงจอดเรียงกันอยู่สี่ห้าคัน ทุกคันถูกประทับด้วยตราของวองโกเล่   ให้ตายเถอะวอง

    โกเล่นี้มันวองโกเล่จริงๆ



    ฝั่งสาวๆ(?) 


    “นี่ มาแอบอยู่กันสองคนที่นี้นี่เอง” สควอโล่ถือวิสาสะเปิดประตูห้องเขามาโดยไม่ขออนุญาต ไร้มารยาทชะมัด -*- 

    เจ้าหัวสัปปะรดที่นั่งอยู่ตรงหน้าผมตกใจกับที่ไอ้ฉลามบ้ากับกบติ๊งต๊องพรวดพราดเข้ามาในห้องแบบถือวิสาสะรีบคว้าเอาผ้าห่มมาคลุมท่อนบนที่เปลือยอยู่


    “พวกคุณทำอะไรกันอยู่ครับเนี่ย -_-?” ไม่แปลกใจที่จะถูกถามแบบนี้เลย ก็สภาพของผมกับไอ้สัปปะรดเน่านี้มัน

    ล่อแหลมสุดๆไปเลย คนนึงโป๊ท่อนบนอยู่บนเตียงอีกคนก็นั่งซ้อนอยู่ด้านหลัง


    “อาจารย์แกจัดหนักกับไอ้หงอกนั้นแล้วมาลำบากฉันไง -_-^” 


    “แล้วเบลล่ะ เมื่อกี้เห็นอยู่ด้วยกันนี้” มุคุโร่ถาม


    “หลับ  ว่าแต่แกกับไอ้เจ้าเบียคุรันทำอีท่าไหนถึงได้มีรอยคิสมาร์กเต็มหลังเลยล่ะเนี้ย” สควอโล่นั่งลงข้างๆมุคุโร่  มือก็ช่วยผมโบกรองพื้นกับคอนซิลเลอร์  จัดหนักกันแล้วมาลำบากคนนี้แย่ชะมัด 


    “อย่าถามสิครับ มันออกจะน่าอาย -///-”


    “ตอนมาขอให้ฉันช่วยกลบรอยไม่น่าอายเลยสินะ -_-“


    “แหม เคียวยะละก็” 


    “แต่ว่านะคุณฮิบาริ เหลือแต่คุณแล้วนะครับ”  ฟรานนั่งไขว้ห้างเปิดหนังสือผ่านตาเร็วๆจงใจทำเป็นพูดลอยๆ


    “อะไร -*-“


    “ก็คุณยังไม่เคยมีอะไรกับคุณยามาโมโตะสินะ”. หน็อยไอ้เด็กเวรนี้ -*-


    “แล้วมันทำไม”


    “ก็มันแปลกน่ะสิ พวกแกอยู่บ้านเดียวกัน นอนห้องเดียวกันแต่ไม่เคยมีอะไรกันเลยเนี้ยนะ นี้ถามจริง ไอ้ลูกศิษย์ของฉันมันไม่เร้าใจรึไง”   เร้าใจมั้ยน่ะหรอ? แน่นอนว่าไอ้หมดนั้นมันมีหุ่นที่ดีเร้าใจสไตล์นักกีฬาน่ะนะ แถมสูงมากๆ เวลายิ้มก็ดูมีเสน่ห์ เฮ้ย ไม่ใช่สิ  นี้เราคิดบ้าอะไรอยู่เนี่ย


    “แล้วทำไมจู่ๆมันวนมาที่เรื่องของฉันได้ล่ะห๊ะ -_-^”


    “ไม่ต้องมาเฉไฉทำโกรธกลบเกลื่อนเลยน่า จริงๆแล้วคุณก็แค่อายเท่านั้นแหละ ใช่มั้ยครับเคียวยะ ^^” ไอ้สัปปะรดนี้ รู้มากจริง


    “ว่าก็ว่าน้า แบบนี้ทำกับนายเป็นคนขี้แพ้แล้วหละนะ” สควอโล่เองก็พูดจี้จุดนิสัยเกลียดการพ่ายแพ้ของเข้าอย่างจัง หน็อยยยย ไอ้พวกนี้


    “เออ ได้! เดี๋ยวเราได้เห็นดีกัน -*-” 


    “จะรอดูนะ ^^” 




    บนรถขณะเดินทางไปยังรีสอร์ตที่จองไว้


    “ฮิบาริเป็นอะไรอะ” ไอ้ตัวก่อปัญหาที่นั่งข้างเอ่ยถาม คงเพราะว่าผมน้่งหน้าบึ้งสินะ  บ้าเอ้ยดันไปท้าเจ้าพวกขี้ยุนั้นไว้แล้วตอนนี้กลับมานั่งเครียดซะเอง ทำไมตอนนั้นถึงโดนยั่วง่ายขนาดนั้นนะ  ทำเอาตอนนี้โมโหตัวเองสุดๆ แถมไอ้พวกคู่รักสัตว์ทะเล(สึนะกับโกคุ)ที่นั่งอยู่ด้านหน้านี้ก็เอาแต่จู๋จี๋กันอยู่ได้น่ารำคาญชะมัด  


    “เปล่า”


    “ขอโทษนะที่ต้องให้มานั่งรถตู้แบบนี้ เบียคุรันบอกว่ามันได้อารมณ์การเที่ยวเป็นกลุ่มดีอะ แต่นายคงจะอึดอัดสินะ”


    “ช่างมันเถอะ…นี่ฉันดูน่าเร้าใจมั้ย”


    “หะ…หา ถามอะไรเนี้ยฮิบาริ นี้นายกำลังยั่วฉันรึไง” 


    “มั้ง ตอบมาสักทีสิ -///-“ ตอนถามฉันก็เขินนะเว้ย


    “กะ ก็เร้าใจอยู่นะ แต่เวลาเปียกหรือเพิ่งตื่นนอนหรือเพิ่งอาบน้ำเสร็จดูเร้าอารมณ์มากเลยอะ (•\\•)” 


    “หรอ” บ้าเอ๊ยตอนนี้หัวใจผมเต้นแรงจนจะทะลุออกมาจากหน้าออกอยู่แล้วให้ตายสิ 


    “นี่ จูบฉันสิ -///-“ 


    “อะไรนะ! นายไม่สบายรึเปล่าฮิบาริ O///O” 


    “บอก ให้ทำก็ทำเถอะน่า -//////////-“ 


    “อะ…โอเคๆ”   ยามาโมโตะค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆจนผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของหมอนั้น ตอนนี้ผมตื่นเต้นจนมือเปียกหมดแล้ว อยากจะกรี๊ดจริงๆเลยโว้ย 


    “ทั้งสองคนทำอะไรกันน่ะครับ (. .)” 


    ผลัก 


    ด้วยความตกใจผมรีบยกมือขึ้นยันหน้าของยามาโมโตะไว้ พอหันไปมองเจ้าของเสียงที่ขัดจังหวะ ก็เจอฟรานแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ด้วยความสะใจที่ขัดจังหวะได้ 


    “ฮ่าฮ่าฮ่า พลาดแล้วล่ะ เอ้า พยายามขึ้นอีกหน่อยนะคุณผู้พิทักษ์เมฆา” สควอโล่เองก็เยาะเย้ยผมเสียงดังลั่น 



    ได้ จะเล่นแบบนี้ใช่มั้ย ได้ คืนนี้แหละจะเผด็จศึกให้ดู -_-* 












    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×