คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : CT7: สงกรานต์ in Thailand
หลังจากผ่านพ้นงานแต่งงานสุดหรูไปได้เพียง 1 อาทิตย์ ตอนนี้เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวของวองโกเล่และวาเรียกำลังมุ่งตรงไปยังประเทศที่ร้อนระอุราวกับอยู่ในนรก -*-
ใช่แล้ว พวกเขากำลังจะไป ประเทศไทย!!!
ทำไมถึงมาน่ะหรอ ย้อนกลับไปเมื่อวาน
“นี่พวกนาย เคยได้ยินเทศกาลที่ผู้คนออกมาเล่นน้ำ สาดน้ำกันทั้งวันทั้งคืนรึเปล่า” ท่ามกลางห้องประชุมขนาดใหญ่ รีบอร์นได้เป็นผู้เปิดประเด็นถึงเรื่องที่เรียกมารวมตัวกันในวันนี้
“เทศกาลบ้าอะไรล่ะนั้น”
“ก็เทศกาลสงกรานต์ไงล่ะเจ้าทึ่มสึนะ :P” โดนด่าไป 1 ดอก
“อ้อ เทศกาลที่ผู้คนออกมาคลายร้อนกันทุกๆปีของประเทศไทยน่ะหรอครับคุณรีบอร์น”
“ใช่แล้วล่ะ ไหนๆก็ว่างกันแล้ว ไปเที่ยวสักหน่อยมั้ย”
“หาาา!!!”
“ไม่หงไม่หาแล้วรุ่นที่ 9 เตรียมข้าวของให้พวกนายทุกคนแล้ว พรุ่งนี้มาก่อน 7 โมงล่ะ ใครไม่มาฉันจะไปตามถึงบ้าน”
กลับมาปัจจุบัน
เหล่ามาเฟียสุดหล่อเข้าเช็คอินโรงแรมที่หรูที่สุดในเชียงใหม่ พร้อมกับติดตั้งอุปกรณ์สุดไฮเทคที่ฝั่งไว้ในร่างกายทำให้พวกเค้าสามารถสื่อสารกับคนได้ทั่วโลก ล้ำมั้ยล่ะ
“สควอโล่กับฟรานต้องระวังตัวมากๆนะ มันอันตราย” สึนะเตือนด้วยความห่วง
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า สามีแบบฉันจะดูแลเอง” เบลตบอกตัวเองอย่างภูมิใจ
Hibari say
พอพ้นจากเขตโรงแรมพวกเราเหมือนได้เจออีกโลกหนึ่ง โลกที่ร้อนระอุแต่มีผู้คนเดินกันเต็มถนนพร้อมถือขันน้ำ ปืนฉีดน้ำ บางคนถือสายยางอยู่หน้าบ้านตัวเอง พระเจ้าคนพวกนี้จะเสียค่าน้ำหลังจากนี้เท่าไหร่นะ
“ฮิบาริทาครีมกันแดดยัง” ไม่ต้องบอกก็คงจะรู้กันนะว่าเสียงใคร
“ทาแล้ว”
“แล้วทำไมไม่ใส่หมวกล่ะ เดี๋ยวหน้าก็ไหม้แดดหมด ☹️“ ไอ้หมอนี้ไม่ได้แค่บ่นแต่ถอดหมวกบนหัวตัวเองออกมาสวมหัวผมแทน ชิ ไอ้บ้านี้ ตอนแรกทำตัวเหมือนแฟน ตอนนี้ทำตัวเหมือนพ่อ -_-
“แหม แฟนดูแลดีจังเลยนะครับ” เสียงกวนประสาทจากไอ้หัวสัปปะรดข้างๆนี้น่ารำคาญละมัด
“แฟนแกไม่ดูแลแบบนี้บ้างล่ะสิ”
“ปากร้ายจังนะครับ = =“
“ฮ่าฮ่าฮ่า ก็มุคุโร่คุงไปแซวเคียวยะก่อนนี้นา มานี้เดี๋ยวฉันทาครีมกันแดดให้” แหมไอ้หัวเผือกนี้รีบเข้ามาทำแต้มเชียวนะ
“เอ้าๆมาเอาปืนฉีดน้ำแล้วออกไปสนุกกันได้แล้ว” เจ้าหนูประกาศผ่านไมค์ลอยที่ไปเอามาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้.
ตอนนี้พวกเราทุกคนอาวุธ(ปืนฉีดน้ำ)ครบมือ พร้อมลุย พวกเราเดินไปตามทางที่คนท้องถิ่นเรียกว่าคูเมือง เอาจริงๆคือเปียกทั้งตัวตั้งแต่ก้าวแรก แถมยังได้รับความสนใจจากบรรดาผู้หญิงที่มาเล่นแถวนี้อย่างล้นหลาม
“เอ่อ....ขอปะแป้งหน่อยได้มั้ยคะ (. . )” หน็อยขอต่อหน้าต่อตาแฟนอย่างผมเลยนะ เอ๊ะ เดี๋ยว แล้วไปยอมรับเป็นแฟนไอ้ปัญญาอ่อนนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“ได้สิ ^^” ไอ้นี้ก็ยอมอีก
“เฮ้ย หล่อนน่ะ อย่ามาลวนลามเมียฉันให้มาก ผัวเขายืนหัวโด่อยู่นี้ยังจะพยายามล้วงอีก -*-” ไม่พูดเปล่า แซนซัสยังฉีดน้ำจากปืนฉีดน้ำใส่หน้าผู้หญิงคนนั้น อีกด้วย แม่โว้ยยย เครื่องสำอางค์ไหลเยิ้มเลยทีเดียว
“หน็อยไอ้เด็กเวรนี้วิ่งชนเมียฉันแล้วไม่ขอโทษหรอห๊ะ -_-^” เบลวิ่งไล่ยิง(ฉีดน้ำ)เด็กที่บังอาจมาชนเมียสุดรัก
“โกคุเดระคุง ฉันไม่แน่ใจแล้วล่ะว่าพวกเรามาสนุกหรือมาทำสงคราม”
“ผมก็ว่างั้นล่ะครับรุ่นที่สิบ = =;”
ซ่าาาาา~
น้ำเย็นเจี๊ยบกระทบหน้าผมอย่างแรงจนหน้าผมหันไปตามแรงกระแทก. หน็อย สาดขนาดนี้ไม่ปาขันมาด้วยเลยล่ะไอ้เวรพวกนี้ -_-^
“นี่ๆ ดูแก๊งนั้นสิ หล่อทุกคนเลยเนอะ”
“ถ้าฉันไปขอปะแป้งเขาจะให้มั้ยนะ”
ถ้าจะซุบซิบนินทาดังขนาดนี้ก็เดินมาพูดต่อหน้าเลยเถอะแม่คุณ
“สนุกมั้ยฮิบาริ ^^” เจ้าสัตว์กินพืชตัวโตเข้ามาถามหลังจากไปให้สาวๆกลุ่มนั้นปะแป้งจนหนำใจพวกหล่อนแล้ว แหม ยิ้มหน้าแป้นมาเลยนะ หงุดหงิดโว้ย -__-^
“แกสนุกอยู่คนเดียวน่ะสิ -*-”
“ฮิบาริโมโหอะไรอะ -_-;” เริ่มเหงื่อตกเพราะไม่รู้ว่าทำอะไรผิดรึเปล่า
“ฉันหิว…มาก” โกหกไปงั้นแหละขืนบอกว่าหงุดหงิดที่เจ้าร่างยักษ์นี้มัวแต่ไปสนุกกับผู้หญิงพวกนั้นผมคงโดนแซวไปจนตายแน่ๆ
“โธ่แล้วก็ไม่บอก นี่ทุกคน มีฮิบาริหิวแล้วมีใครหิวบ้างมั้ย”
“ฉัน (. . )/“ ฟรานรีบยกมือ
“จะว่าไปพวกเรายังไม่ได้กินอะไรกันเลยนี่ งั้นไปหาอะไรกินกันก่อนมั้ย” เบียคุรันเสนอ
สุดท้ายทุกคนก็มาหาอะไรกินด้วยกันหมด พวกเราเหมารถแดง(รถโดยสารสุดคลาสสิคของที่นี้)ไปห้างเมญ่าแถมยังเข้ามานั่งในร้านชาบูทั้งที่ตัวเปียกเลอะเทอะอย่างหน้าด้านๆ ให้ตายสิ ผมไม่เคยต้องมาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่คนเยอะขนาดนี้มาก่อน แต่หลังจากเปียกมาพอได้กินของร้อนๆแล้วรู้สึกดีชะมัด แต่ความจริงมาไทยทั้งทีก็อยากกินอาหารไทยบ้างอะ
“ลงไปเล่นตรงลานข้างหน้านี้มั้ย ดึกๆเหมือนจะมีคอนเสิร์ตด้วยนะ” มุคุโร่เสนอ
“ก็ดีนะ ฉันเห็นมีปาร์ตี้โฟมด้วย” คราวนี้เจ้าทูน่าที่น่าสมเพชที่สุดออกความเห็นบ้าง
“รุ่นที่สิบว่าไงผมก็ว่างั้นครับ”
เอาล่ะความจริงผมไม่มีปัญหาหรอกนะว่าใครอยากจะเล่นอะไรตรงไหนยังไง แต่ปัญหามันอยู่ตรงที่ผมโดนลากมาด้วยเนี่ยสิ ร้อน อยากกลับไปนอนห้องแอร์ใจจะขาด -*-
ตู้มมมม!!
ตัวผมเซตามแรงกระแทกจากด้านข้างไปชนเข้ากับแพงอกแน่นของคนตัวโตที่ยืนเล่นน้ำอยู่ไม่ไกล แซนซัสก้มมองผมอย่างไม่สบอารมณ์ที่จู่ๆเขาก็ถูกชนอย่างแรง
“เข่าอ่อนรึไงถึงได้พุงมาชนแรงขนาดนี้ไอ้สวะ -__-^” หน็อยไอ่หน้าตาขมวดคิ้วนั้นมันยังไง อยากด่ามาก็ไปด่าไอ้คนสาดน้ำนั้นเซ่ ขันดีๆมีไม่ใช้ ใช้ถัง มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
“คิดว่าฉันอยากจะพุงมาชนแกมากนักรึไง (- -^)”
“เอาน่าทั้งสองคนใจเย็นๆก่อน ^^;” ยามาโมโตะเห็นท่าไม่ค่อยดีจึงรีบเข้ามาห้าม
“มาสนุกทั้งทีอย่าเอาทะเลาะกันสิวะ” สควอโล่เองก็เข้ามาห้ามสามีทันที
“ชิ”
ทั้งผมทั้งแซนซัสต่างแยกย้ายไปคนละทาง. หน็อยไอ้พวกที่สาดน้ำใส่ผมแรงๆเดี๋ยวพ่อจะเอาคืนให้หมดเลยคอยดู ผมเอาปืนฉีดน้ำไล่ยิงคนแถวนั้นอย่างบ้าระห่ำโดยมียามาโมโตะกับคนอื่นๆตามมาสมทบ ใจจริงอยากจะซัดให้หมอบไปเลยถ้าไม่ติดตรงที่โดนยึดอาวุธคู่กายไปแล้วล่ะก็นะ
“เอ่อ คือว่า ขอไลน์หน่อยได้มั้ยคะ” ผู้หญิงตัวเล็กมัดแกละสองข้าง หน้าตาจิ้มลิ้ม ยื่นโทรศัพท์ของเธอมาตรงหน้าผม เพียงแค่ปรายตามองก็ทำให้หน้าร้อนวูบวาบขึ้นมาทันที พระเจ้า ยัยนี้ใส่ชุดได้ล่อแหลมมาก บิกินีสีส้มสดใส่คู่กับกางเกงยีนส์ขาสั้นติดขอบ ที่สะดือมีจิวขนาดใหญ่พอจะสะท้อนแสงให้ตาบอดได้ถ้าจ้องไปนานๆ แถมยังใส่เหล็กดัดฟันสีเขียวสะท้อนแสงอีกด้วย -*-
“อย่าเอาแต่จ้องสิ เราเขินนะ” ขนาดนี้แล้วยังเขินอีกหรอแม่คุณ แถมยังพยายามยัดเยียดโทรศัพท์ใส่มือผมอีก
“ไม่หะ…”.
“ต้องขอโทษด้วยนะคงให้ไม่ได้หรอก คนนี่แฟนผมนะ ^^” กำลังจะบอกว่าไม่ให้แต่เจ้าบ้านี้ดันโผล่มาด้านหลัง เอาแขนล่ำๆนั้นกอดคอผมไว้ แล้วก็ประกาศตัวอย่างยิ่งใหญ่เสียงดังฟังชัดว่าผมเป็นแฟนมัน บ้าเอ๊ย หน้าร้อนไปหมดแล้ว T///T
“ห๊ะ แฟน O_O?” แสดงออกชัดเจนว่าทั้งงงทั้งตกใจ
“ใช่ครับแฟน แถมเรารักกันมากๆเลยด้วย เนอะที่รัก ^^” ไม่ใช่แค่จ้ากวนประสาทหรือยิ้มยั่วอย่างเดียวแต่ยังเอาสันจมูกโด่งนั้นกดลงตรงแก้มผมสูดหายใจเข้าไปเน้นๆ ไอ้บ้าเอ๊ย แค่นี้ก็อายจะแย่แล้วยังมาหอมแก้มโชว์อีก
“พอได้แล้วน่ะ ไม่อายบ้างรึไงแกน่ะ -\\\-“ ดันไอ้ใบหน้าหล่อนี้ให้ออกไปห่างๆ
“นี้พวกเธอเป็นแฟนกันจริงหรอ”
“ขนาดนี้แล้วยังไม่เชื่ออีกหรอ มาเถอะฮิบาริจูบโชว์ไปเลย ^3^” ยามาโมโตะทำปากจู๋ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมแบบไม่ทันตั้งตัว ดีนะที่ผมยังมีสติเลยเอามือดันออกทัน ไอ้เจ้าบ้าเบสบอลนี้ไม่มียางอายเลยรึไงนะ
“พอแล้วๆฉันเชื่อแล้ว” อีกฝ่ายยกมือยอมแพ้แล้วเดินหนีไปอีกทาง คราวนี้เจ้าหล่อนพุ่งตรงไปหาไอ้หัวเผือก ที่กำลังสาดน้ำอย่างสนุก
“นี่ เธอเราขอ…” เอ่ยปากขอยังไม่ทันจบประโยค มุคุโร่ที่โผล่มาจากทางไหนก็ไม่รู้เข้ามายืนกอดอกแทรกกลางระหว่างยัยชะนีน้อยกับไอ้เผือกเบียคุรัน
“ไม่ให้ครับ นี้คู่หมั้นของผม - -^” ใบหน้าไม่สบอารมณ์สุดๆ เบียคุรันได้ยินจึงหันมามองว่าเกิดอะไรขึ้น
“เกิดอะไรชี้นหรอมุคุโร่คุง”
“ก็ผู้หญิงคนนี้จะมาขอไลน์คุณน่ะสิครับ เมื่อกี้ผมก็เห็นเขาไปขอของเคียวยะจนยามาโมโตะต้องเข้ามาขัด”
“อ้อ ฮะฮะ ต้องขอโทษด้วยนะ อีกหน่อยจะแต่งแล้วล่ะ ^^” ว่าจบก็ยกมือซ้ายขึ้นโชว์แหวนหมั้นของทั้งคู่. ยัยนั้นหน้าเสียเป็นครั้งที่สอง
“นี้ทางนี้ก็ผัวฉันเพิ่งแต่งกันไปอย่ามายุ่งล่ะ”. สควอโล่รีบตะโกนบอก ผมเพิ่งรู้ตัวว่าพวกเรากำลังตกเป็นเป้าสายตาคนแถวนี้
“ใช่ๆ นี้ก็สามีฉันอย่าเข้ามาใกล้นะ” ฟรานเองก็ดูหวงเบลสุดๆกอดแขนเบลไว้ซะแน่น
“เฮ้ยยัยผู้หญิงไม่สวย อย่าได้คิดจะเข้าใกล้รุ่นที่สิบของฉันเชียว”
ยัยผมแกละหน้าแดงด้วยความอับอายที่ได้รับต่อหน้าคนนับร้อย
“กรี๊ดดดดดดด นี้มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย” กรีดร้องเสร็จวิ่งหนีหายไปในฝูงชน สงสารชะมัด
“ไปเล่นตรงนู้นกันมั้ย” คนตัวสูงข้างๆชวน
“ไม่ -^-“
“อ่าว ฮิบาริโกรธอะไรอีกอะ”
“แกบอกว่าเป็นแฟนฉันแต่แกก็ไปให้พวกผู้หญิงโรคจิตปะแป้งลูบคลำตัวแกเนี่ยนะ”. ยิ่งคิดถึงยิ่งโมโห
“อ๋อ ^^”
“ยิ้มทำไม”
“เปล่านิ ^^”
“แกยิ้มอยู่ -__-^”
“ก็นายหึงฉัน ^^”
“หะ…หา พูดบ้าอะไร ใครจะหึงแก -\\\-“
“นายไง ^^”
“ไม่ได้หึง”
“นายหึง ^^”
“ไม่ได้หึง!”
“นายหึง^^”
“ไม่ได้หึงโว้ยยยยย T///T” บ้าเอ๊ย
ความคิดเห็น