ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : feel good : -- after the rainny day
ในวันที่ฝนตกปรอยๆ อากาศกำลังดี
มีแมวน้อยตัวหนึ่งหลบฝนอยู่ในโพรงใต้ต้นไม้ด้วยหน้าตาเศร้าสร้อย
แต่แล้วก็มีกระต่ายตัวนึง กระโดดโลดเต้นเล่นน้ำฝนผ่านมาพอดี
"เฮ้ ! นายน่ะ จะนอนอยู่ในนั้นทำไม!" กระต่ายตะโกนถามแมวน้อย
"ฉันเกลียดฝน นายจะเล่นน้ำฝนก็เล่นไปเถอะ" คำตอบของแมวน้อยทำให้กระต่าย กระโดดเข้ามาหาเค้า
"ฝน......ฝนดีจะตายไป" กระต่ายพูดแล้วขมวดคิ้ว
"ก็บอกว่าไม่ชอบฝนไงล่ะ"
"เพราะอะไรล่ะ?" คำพูดของกระต่ายทำให้แมวน้อยรำลึกถึงเรื่องบางเรื่องได้อย่างแม่นยำ เหมือนกับมันเกิดขึ้นเมื่อวาน
"แม่ชั้นตายเพราะฝน" แมวน้อยตอบเสียงเศร้า
"หะ จริงดิ" กระต่ายทำตาโตและกระโดดมาใกล้ๆแมวน้อย
"อย่า...อย่าเข้ามานะดูตัวนายสิเปื้อนโคลนเต็มเลย ตัวก็เปียก ขนก็เปื้อน ดำปี๋เลย" แมวน้อยขู่เสียงฟ่อ
"อ่าๆ โอเค งั้นชั้นจะยืนอยู่ที่นี่ก็ได้" กระต่ายถอยออกมาอยู่ในร่มเงาของ'ฝน' แทน
"นายชอบฝนขนาดนั้นเลยหรอ"แมวน้อยเห็นอาการของกระต่ายที่ทำหน้าระรื่น แม้จะอยู่ในที่ๆมีโคลนเต็มไปหมด และน้ำฝนก็กระหน่ำลงใส่ตัวอย่างไม่หยุดไม่หย่อน
"ก็เพราะว่าฝน เป็นพรของพระเจ้าไง" กระต่ายยิ้มโชว์ฟันสวย
"พรของพระเจ้าที่ทำให้แม่ชั้นตายเนี่ยนะ"
"ตายซะที่ไหนล่ะ" กระต่ายยิ้มอีก
"เอ๋ แม่ชั้นไม่ตายหรอ" รอยยิ้มฉายลงที่ปากของแมวน้อย แต่ก็ได้ทำหน้าเศร้าอีก หลังจากกระต่ายพูดต่อ
"แม่นายไปทำหน้าที่รับใช้พระเจ้าต่างหาก"
"นิทานหลอกเด็กชัดๆ" แมวน้อยพูด ปิดหูและหลับตา ไม่อยากฟังเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับฝนอีกแล้ว ฉันเกลียดฝน เพราะฝนมันทำให้แม่ต้องตาย เพราะฝน ทำให้แม่ต้องจากไป ถ้าวันนั้น ชั้นไม่ปล่อยให้แม่ ต้องออกไปหาผลไม้ในตอนฝนตก ที่มันหนาวและมืดอย่างนั้น...
'ซู่!!!!!' กระต่ายใช้ขาหลังเตะน้ำใส่หน้าแมวน้อย
"ถ้าแม่นายเห็นนายในสภาพแบบนี้ต้องร้องไห้แน่" กระต่ายทำหน้าบึ้ง
"แม่ไม่ร้องไห้หรอก เราร้องไห้อาลัยแม่ แม่ต้องดีใจ เพราะเราเสียใจกับการที่แม่จากไป"
"แม่นายเสียใจเพราะนาย น่ะถูกแล้ว!"
"ก็บอกว่าไม่ใช่ไงล่ะ!"
"นายคิดดีๆ ถ้านายเกลียดฝน นายก็ต้องเกลียดแม่นาย เพราะการที่ฝนตกแต่ละครั้ง มันจะเป็นเหมือนการรำลึกสิ่งที่ผ่านมา และผ่านไป ฝนตก 1 ครั้ง เท่ากับแม่นายมาเยี่ยมนาย 1 ครั้ง ถ้านายคิดในแง่ดีอะไรมันก็ดีไปหมด ฝนเป็นการเริ่มต้นของทุกอย่าง ทุกคนต้องการฝน ต้นไม้ในป่าต้องการฝน ดินแห้งต้องการฝน ท้องนาต้องการฝน มันอาจจะเปียก มันอาจจะแฉะ มันอาจจะเปื้อน ก่อนตกอาจจะร้อน ฟ้าอาจจะมืด ตอนฝนตกมันอาจจะหนาว บางทีก็รู้สึกอยากเศร้าขึ้นมา แต่ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ นายรู้จักสายรุ้งมั้ย สายรุ้งที่ทอสีสวยงามหลังฝนหยุด นายเห็นใช่มั้ยว่า ฝนมันดีขนาดไหน ถ้านายลองระลึกถึงแม่ แม่นายต้องดีใจแน่ ถ้าแม่นายรู้ว่านายดีใจกับแม่นายขนาดไหนในการมาเยือนซักครั้งนึง ซึ่งมันอาจจะไม่บ่อยก็ตาม" แมวน้อยได้ฟังกระต่ายแล้วก็หลับตาลง
"แม่ .... เห็นแม่แล้ว แม่กำลังยิ้ม ... ผมขอโทษครับที่เข้าใจผิดไป ว่าแต่ละครั้งที่ฝนตก มันคือการเสียใจของแม่ ตอนนี้ ผมรู้แล้ว" แมวน้อยพูด น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด
"อย่าเสียใจเลย ฝนกำลังให้พรแก่พวกเรา ไปกันเถอะ!"
และแล้ว ในทุกครั้งที่ฝนตก แมวน้อยและกระต่ายก็จะออกไปรับพรจากฝนด้วยกันทุกครั้ง จะไม่มีแมวน้อยที่กลัวฝนอีกแล้ว
'มันอาจจะเปียก มันอาจจะแฉะ มันอาจจะเปื้อน แต่ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ......'
มีแมวน้อยตัวหนึ่งหลบฝนอยู่ในโพรงใต้ต้นไม้ด้วยหน้าตาเศร้าสร้อย
แต่แล้วก็มีกระต่ายตัวนึง กระโดดโลดเต้นเล่นน้ำฝนผ่านมาพอดี
"เฮ้ ! นายน่ะ จะนอนอยู่ในนั้นทำไม!" กระต่ายตะโกนถามแมวน้อย
"ฉันเกลียดฝน นายจะเล่นน้ำฝนก็เล่นไปเถอะ" คำตอบของแมวน้อยทำให้กระต่าย กระโดดเข้ามาหาเค้า
"ฝน......ฝนดีจะตายไป" กระต่ายพูดแล้วขมวดคิ้ว
"ก็บอกว่าไม่ชอบฝนไงล่ะ"
"เพราะอะไรล่ะ?" คำพูดของกระต่ายทำให้แมวน้อยรำลึกถึงเรื่องบางเรื่องได้อย่างแม่นยำ เหมือนกับมันเกิดขึ้นเมื่อวาน
"แม่ชั้นตายเพราะฝน" แมวน้อยตอบเสียงเศร้า
"หะ จริงดิ" กระต่ายทำตาโตและกระโดดมาใกล้ๆแมวน้อย
"อย่า...อย่าเข้ามานะดูตัวนายสิเปื้อนโคลนเต็มเลย ตัวก็เปียก ขนก็เปื้อน ดำปี๋เลย" แมวน้อยขู่เสียงฟ่อ
"อ่าๆ โอเค งั้นชั้นจะยืนอยู่ที่นี่ก็ได้" กระต่ายถอยออกมาอยู่ในร่มเงาของ'ฝน' แทน
"นายชอบฝนขนาดนั้นเลยหรอ"แมวน้อยเห็นอาการของกระต่ายที่ทำหน้าระรื่น แม้จะอยู่ในที่ๆมีโคลนเต็มไปหมด และน้ำฝนก็กระหน่ำลงใส่ตัวอย่างไม่หยุดไม่หย่อน
"ก็เพราะว่าฝน เป็นพรของพระเจ้าไง" กระต่ายยิ้มโชว์ฟันสวย
"พรของพระเจ้าที่ทำให้แม่ชั้นตายเนี่ยนะ"
"ตายซะที่ไหนล่ะ" กระต่ายยิ้มอีก
"เอ๋ แม่ชั้นไม่ตายหรอ" รอยยิ้มฉายลงที่ปากของแมวน้อย แต่ก็ได้ทำหน้าเศร้าอีก หลังจากกระต่ายพูดต่อ
"แม่นายไปทำหน้าที่รับใช้พระเจ้าต่างหาก"
"นิทานหลอกเด็กชัดๆ" แมวน้อยพูด ปิดหูและหลับตา ไม่อยากฟังเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับฝนอีกแล้ว ฉันเกลียดฝน เพราะฝนมันทำให้แม่ต้องตาย เพราะฝน ทำให้แม่ต้องจากไป ถ้าวันนั้น ชั้นไม่ปล่อยให้แม่ ต้องออกไปหาผลไม้ในตอนฝนตก ที่มันหนาวและมืดอย่างนั้น...
'ซู่!!!!!' กระต่ายใช้ขาหลังเตะน้ำใส่หน้าแมวน้อย
"ถ้าแม่นายเห็นนายในสภาพแบบนี้ต้องร้องไห้แน่" กระต่ายทำหน้าบึ้ง
"แม่ไม่ร้องไห้หรอก เราร้องไห้อาลัยแม่ แม่ต้องดีใจ เพราะเราเสียใจกับการที่แม่จากไป"
"แม่นายเสียใจเพราะนาย น่ะถูกแล้ว!"
"ก็บอกว่าไม่ใช่ไงล่ะ!"
"นายคิดดีๆ ถ้านายเกลียดฝน นายก็ต้องเกลียดแม่นาย เพราะการที่ฝนตกแต่ละครั้ง มันจะเป็นเหมือนการรำลึกสิ่งที่ผ่านมา และผ่านไป ฝนตก 1 ครั้ง เท่ากับแม่นายมาเยี่ยมนาย 1 ครั้ง ถ้านายคิดในแง่ดีอะไรมันก็ดีไปหมด ฝนเป็นการเริ่มต้นของทุกอย่าง ทุกคนต้องการฝน ต้นไม้ในป่าต้องการฝน ดินแห้งต้องการฝน ท้องนาต้องการฝน มันอาจจะเปียก มันอาจจะแฉะ มันอาจจะเปื้อน ก่อนตกอาจจะร้อน ฟ้าอาจจะมืด ตอนฝนตกมันอาจจะหนาว บางทีก็รู้สึกอยากเศร้าขึ้นมา แต่ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ นายรู้จักสายรุ้งมั้ย สายรุ้งที่ทอสีสวยงามหลังฝนหยุด นายเห็นใช่มั้ยว่า ฝนมันดีขนาดไหน ถ้านายลองระลึกถึงแม่ แม่นายต้องดีใจแน่ ถ้าแม่นายรู้ว่านายดีใจกับแม่นายขนาดไหนในการมาเยือนซักครั้งนึง ซึ่งมันอาจจะไม่บ่อยก็ตาม" แมวน้อยได้ฟังกระต่ายแล้วก็หลับตาลง
"แม่ .... เห็นแม่แล้ว แม่กำลังยิ้ม ... ผมขอโทษครับที่เข้าใจผิดไป ว่าแต่ละครั้งที่ฝนตก มันคือการเสียใจของแม่ ตอนนี้ ผมรู้แล้ว" แมวน้อยพูด น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด
"อย่าเสียใจเลย ฝนกำลังให้พรแก่พวกเรา ไปกันเถอะ!"
และแล้ว ในทุกครั้งที่ฝนตก แมวน้อยและกระต่ายก็จะออกไปรับพรจากฝนด้วยกันทุกครั้ง จะไม่มีแมวน้อยที่กลัวฝนอีกแล้ว
'มันอาจจะเปียก มันอาจจะแฉะ มันอาจจะเปื้อน แต่ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ......'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น