คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 ::ชวนให้คิด::
“ตายๆๆๆๆๆ!!!!~~”
อึนจองเดินเร่งรีบออกมาจากห้องน้ำ เธอหยุดยืนอยู่ข้างเสา ก่อนจะหันหลังไปมองว่าจียอนตามมาหรือเปล่า แล้วชะเง้อมองหน้าพวกพี่ๆ ของเธอ แล้วอึนจองก็รีบเดินไปทันที
“ฉันกลับก่อนนะ จียอนอยู่ในร้านนี้!”
อึนจองไม่พูดอะไรต่อ เธอหยิบกระเป๋าสะพายตัวเอง ก่อนจะเดินออกจากร้าน ปล่อยให้ทุกคนนั่งงงกันเป็นแถว
“จียอนอยู่ร้านนี้จริงๆ!”
โบรัมชี้ไปที่จียอน ที่เพิ่งเดินออกมาจากทางที่ไปห้องน้ำ
“หวังว่าคงไม่เห็นพวกเรานะ”
โซยอนพูดเบาๆ ก่อนจะพยายามก้มหน้าก้มตาไม่ให้จียอนหันมาเห็น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ทางด้านจียอน ที่เดินด้วยท่าทางมั่นใจในตัวเองเธอเหลือบไปเห็นพวกโซยอนกำลังนั่งหน้าเกร็งอยู่
“.....?”
จียอนยืนแอบมองอย่างงงๆ
“บังเอิญไปหรือเปล่า”
จียอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป ก่อนจะยิ้มเบาๆ แล้วเดินไปที่โต๊ะของตัวเอง
“เข้าห้องน้ำนานจัง”
แบมแบมถามขึ้น หลังจากจียอนเดินมานั่งที่โต๊ะ
“เจอเพื่อน เลยคุยนาน”
“หือ...?? นอกจากพี่ฮโยมิน พี่มีเพื่อนคนอื่นอีกด้วยอ่อ”
“ก็เพิ่งมีเนี่ยแหละ”
“....”
~เรื่องราวมันชักจะแปลกๆ แล้วล่ะ....~
วันเริ่มฝึกงาน....
“เร็วๆๆ ตรวจเช็คให้เรียบร้อยเลยนะ ว่ามีอะไรตกค้างหรือเปล่า เกิดจียอนเห็นเอกสารเกี่ยวกับบริษัทเรา เธอต้องสงสัยแน่ๆ”
โซยอนเร่งมือบอกทุกคนให้เก็บบริษัททำให้ทุกอย่างดูเป็นบริษัทเขียนโปรแกรมให้ได้มากที่สุด
“อีกยี่สิบนาที บริษัทจะเปิดแล้ว เรามาประชุมกันเล็กน้อยดีมั้ย?”
โบรัมเสนอ
“ดีๆๆ อึนจอง เธอจบเขียนโปรแกรมมานี่”
โซยอนหันไปบอกอึนจอง
“แต่ก็ไมได้เก่งอะไรมากมาย”
“เออนั่นแหละน่า ก็ถูๆ ไถๆ ไปแล้วกัน ทำให้ดูเหมือนเด็กมหาลัยให้ได้มากที่สุด ถึงแม้หน้าเธอจะไปไกลแล้วก็ตาม”
“....!!”
“ตามนี้นะ เธอออกไปข้างนอกได้แล้ว รอให้จียอนมา แล้วเธอค่อยเข้ามา โอเค๊?”
“อืมมมมม”
อึนจองรับคำนิ่งๆ ก่อนจะหยิบอุปกรณ์ของตัวเอง
“อึนจอง”
“....”
คิวริเรียกก่อนที่อึนจองจะเปิดประตู
“ลำบากใจหรอ”
“....นิดหน่อย ฉันไม่ค่อยอยากทำเท่าไหร่”
“ฉันรู้ แล้วฉันก็รู้ว่าเธอต้องทำได้ดีด้วย อย่าคิดมากนะ”
คิวริเข้าไปกอดอึนจองปลอบใจ อึนจองยิ้ม ก่อนจะเดินต่อ
.
.
.
.
.
.
.
.
~ติ๊ง หน่อง~~~~
“มาแล้วชัวร์ๆ!”
โบรัมตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด โซยอนจับเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่ ก่อนจะเดินไปเปิดประตู
“หวัดดีจ่ะ ^^”
เธอยิ้มให้จียอนกับฮโยมิน จียอนเข้ามา ก่อนจะเดินมองไปรอบๆ บริษัท
“บริษัทพวกพี่เล็กจังนะคะ”
“...”
โซยอนโบรัมคิวริหันมามองหน้ากัน
“เอ่อ...บริษัทพวกพี่เป็นองค์กรเล็กๆ จ่ะ เรามีหน้าที่สร้างโปแกรมให้กับทางบริษัท”
“อ่อ...แล้วพวกพี่ทำงานกันแค่นี้หรอคะ?”
ฮโยมินถามขึ้น
“ใช่จ่ะ คนเยอะงานก็วุ่นวาย คนน้อยจัดระเบียบง่ายดีจ่ะ”
โซยอนตอบไปเรื่อย
“....มีคนมาฝึกงานแค่เราสองคนหรอคะ”
จียอนหันมาถาม หลังจากมองไปรอบๆ แล้วไม่เห็นอึนจอง
“มาสายไปหรือเปล่าคะ!”
อึนจองเปิดประตูเข้ามาด้วยท่าทางเร่งรีบ พร้อมกับผมที่ยุ่งเหยิง
“มะ...ไม่จ่ะ สองคนนี้ก็เพิ่งมาเหมืนกัน”
“...”
อึนจองเดินหอบ มายืนข้างฮโยมิน
“เอาล่ะ มากันครบแล้ว เดี๋ยวพี่จะอธิบายงานทุกอย่างให้พวกเราฟังนะ”
ระหว่างที่โซยอนอธิบายการทำงานต่างๆ พาเดินไปดูห้องนู้นห้องนี้ แต่ระหว่างทาง จียอนก็เอาแต่มองอึนจองไม่ละสายตา จนอึนจองรู้สึกได้ว่าเธอกำลังถูกจับตามองอยู่
“เอ่อ...ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
อึนจองบอก ก่อนจะรีบเดินไปเข้าห้องน้ำ จียอนมองตาม แต่ก็ไม่ได้เดินตามเข้าไป คิวริมองตามอึนจอง ก่อนจะตัดสินใจเดินตามอึนจองไป
.
..
.
.
.
.
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ฉันรู้สึกได้ว่าจียอนมองฉันตลอดเวลา หรือว่าจียอนกำลังสงสัยอะไรหรือเปล่า”
อึนจองทำหน้าเครียด เธอยืนก้มมองอ่างล้างหน้า ก่อนจะกำมือแน่น
“ถ้ามันลำบากใจ เธอเลิกทำก็ได้นะ ฉันจะไปบอกโซยอนเอง”
“ไม่ได้หรอก ฉันตัดสินใจที่จะทำมันแล้ว”
อึนจองกัดปากแน่น
“แล้วจะทำยังไงล่ะ เธอดูอึดอัดขนาดนี้ ฉันก็ทนดูไม่ได้หรอกนะ”
“...”
คิวริกลืนน้ำลาย
“ฉันจะเข้มแข็งมากกว่านี้”
อึนจองพูดอย่างจริงจัง
“เธอเป็นคนอ่อนโยนนะอึนจอง”
คิวริมองหน้าอึนจอง ก่อนจะลูบหัว
“....?”
ทั้งคู่หันไปมอง หลังจากเห็นคนเดินเข้ามาในประตูห้องน้ำ พวกเธอเห็นฮโยมินเดินเข้ามา ฮโยมินก็นิ่งไปซักพัก หลังจากเห็นคิวริลูบหัวอึนจอง
“อ่อ...ฉันมาเข้าห้องน้ำค่ะ”
ฮโยมินยิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ทั้งอึนจองและคิวริ ต่างทำหน้าโล่งอก ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องน้ำ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“วันนี้ตามสบายกันเลยนะจ๊ะ ช่วงแรกๆ พวกพี่คงไม่มีอะไรให้ทำ จะกลับบ้านเลยก็ได้นะ”
โซยอนบอกจียอน
“ฉันมาฝึกงานนะคะ จะกลับได้ไง พี่โซยอนอยากใช้อะไรฉันกับฮโยมินก็บอกมาเลย”
“...”
โซยอนกับโบรัมหันมามองหน้ากัน โปรแกรมอะไรพวกเธอก็ไม่รู้เรื่องเลยซักอย่าง
“เอ่อ...คือว่า ช่วงแรกๆ พี่อยากจะให้เธอสบายๆ ก่อนน่ะ ไม่อยากให้เครียด เดี๋ยวฝึกไปนานๆ ก็มีงานเยอะแยะจนไม่มีเวลาเลยล่ะ เหอะๆ”
โซยอนทำหน้าลำบากใจ ผ่านไปไม่นาน อึนจองกับคิวริก็เดินมาพอดี จียอนหันไปมองนิ่งๆ
“เอ้อ! อึนจองมานี่เร็ว”
“...”
อึนจองรีบเดินมา โดยไม่สบตากับจียอนซักนิด
“เดี๋ยวเธอพาจียอนกับฮโยมินไปหาอะไรกินข้างนอกหน่อยนะ บ้านเธออยู่แถวนี้ใช่มั้ย”
“...”
อึนจองยืนนิ่งไม่ตอบอะไร เธอได้แต่มองหน้าโซยอนเชิงว่าในใจ
“บ้านเธออยู่แถวนี้หรอ”
จียอนหันมาถามอึนจอง
“อืมมมม...ใช่”
“แล้วทำไมมาช้ากว่าฉันล่ะ”
“...”
ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา
“ก็...ฉันคิดว่าอยู่ใกล้ไง เลยมาช้า แต่วันหลังฉันจะมาให้เร็วกว่านี้ ขอโทษพวกพี่ด้วยนะคะ ที่ฉันมาช้า”
อึนจองหันไปคำนับพวกโซยอน
“อ่าๆๆ ไม่เป็นไรหรอกน่า คิดซะว่าเราเป็นพี่น้องร่วมงานกัน ไม่ต้องมีพิธีอะไรมาก ป่ะ! พาจียอนกับฮโยมินออกไปข้างนอกหน่อย”
“แต่ฮโยมินยังเข้าห้องน้ำอยู่เลยนะ”
โบรัมเอ่ยขึ้น
“นั่นสิ”
คิวริพูด
“งั้นฉันไปกับเธอสองคนก็ได้ ฮโยมินเข้าห้องน้ำนาน เห็นบอกท้องเสีย”
“...ไปสิ”
อึนจองอมยิ้มให้จียอน ก่อนจะเดินนำเธอไป ส่วนที่เหลือก็ยืนมองจนอึนจองกับจียอนเดินลับตาไป
“ฉันคิดว่าเราควรทำให้เนียนกว่านี้”
โซยอนพูด แต่สายตาเธอยังคงมองออกไปข้างนอก
“เพิ่งรู้หรอ?”
คิวริหันมาพูด
“เราต้องกันตัวฮโยมินไว้นะ”
“....?”
ทุกคนหันไปมองหน้าโบรัม
“อ้าว! ทำหน้าเหรอหราอะไรกัน ก็เพื่อให้อึนจองสืบง่ายๆ ไง ว่าจียอนมีรสนิยมแบบไหน”
“อ่อออออออ....เอออออออ~~ พี่ฉลาดขึ้นตอนไหน?”
โซยอนทำหน้าแปลกใจ
“เพิ่งฉลาดกว่าเธอเมื่อกี๊นี้”
“...”
โซยอนกลืนน้ำลาย ก่อนจะชะเง้อมองอึนจองกับจียอนต่อ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“หิวมั้ย?”
อึนจองถามขึ้น ระหว่างเดินไปข้างหน้า
“มีอะไรอร่อยบ้างล่ะ”
จียอนตอบ ก่อนจะชำเลืองมองอึนจองเบาๆ
“เธอชอบกินอะไรล่ะ ฉันจะได้พาไปถูก”
อึนจองหันมามองหน้าจียอน
“อืมมมมม...ราเมง”
“....??”
อึนจองทำหน้างง
“ทำไมอ่ะ แปลกตรงไหน”
“เธอเนี่ยนะชอบกินราเมง คนฐานะดีอย่างเธอไม่น่าจะเคยกินของพวกนี้ด้วยซ้ำ”
อึนจองพูด ก่อนจะเดินต่อ จียอนได้แต่ทำคิ้วขมวด ก่อนจะเดินตาม
“เธอรู้ได้ไงว่าฐานะฉันเป็นยังไง”
“...”
อึนจองเลียปาก ก่อนจะทำหน้าตกใจ
“ก็...ดูจากผิวพรรณเธอแล้ว น่าจะเป็นแบบนั้น”
“ไม่เกี่ยวกันหรือเปล่า เธอก็ขาว แล้วเธอฐานะเป็นไงล่ะ”
จียอนเดินมายืนตรงหน้าอึนจอง ก่อนจะหรี่ตามองอึนจองอย่างจับผิด
“ฉัน..ฉันหิวแล้วอ่ะ ไปหาไรกินกัน”
อึนจองทำเป็นไม่สนใจ เธอใช้มือทั้งสองข้างดันตัวจียอนให้หันไปทางข้างหน้า ก่อนจะเดินเกาะไหล่จียอนไปตลอดทาง แล้วเธอก็พาจียอนมาซุปเปอร์มาร์ทแถวบ้านเธอ
“รสนี้อร่อย”
อึนจองยื่นราเมงรสโปรดของเธอให้จียอน จียอนรับมา ก่อนจะยืนมอง
“ไม่เคยกินล่ะสิ”
“...”
จียอนยิ้ม ก่อนจะยักไหล่ แล้วไปกดน้ำร้อนมาใส่
“เธอน่ารักดีนะ ไม่มีแฟนหรือไง”
อึนจองเคี้ยวราเมงหมดปาก ก่อนจะเอ่ยถามจียอน ตอนนี้เธอทั้งคู่นั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าร้านซุปเปอร์มาร์ท
“ทำไมล่ะ”
จียอนเหมือนจะตักราเมงเข้าปากอย่างลำบาก ราเมงกระเด็นโดนเสื้อเธอ
“มานี่ ฉันทำให้”
อึนจองจับตะเกียบของจียอน ก่อนจะจัดการราเมงเส้นเหนียวนุ่มนั้นไว้ในตะเกียบอย่างแนบแน่นแล้วยื่นให้
จียอน
“ฉันแค่อยากรู้”
จียอนรับมา ก่อนจะเงยมองหน้าอึนจอง
“คิดว่าฉันมีหรือยัง?”
จียอนจ้องหน้าอึนจอง
“ก็...ไม่มั้ง เหอะๆ”
อึนจองรีบหลบสายตา ก่อนจะก้มลงกินราเมงต่อ
“เธอไม่ชอบฉันหรอ”
“...!”
คำถามจียอนทำเอาอึนจองอมราเมงคาไว้ในปาก จนจียอนต้องหยุดพยายามที่จะกินของตัวเอง แล้วหันมามองหน้าอึนจองแทน
“ฮ่าๆๆ ทำไม แปลกตรงไหน”
“...”
“ผู้หญิงที่มหาลัยก็ชอบฉันเยอะแยะ บอกว่าฉันน่ารัก แล้วเธอไม่ชอบฉันบ้างหรอ ก็เธอบอกว่าฉันน่ารัก”
“...ชอบแบบไหน”
จียอนอมยิ้ม ก่อนจะเอามือข้างขวามาท้าวคางตัวเอง แล้วสบตากับอึนจอง
“เธอคิดว่าแบบไหนล่ะ”
อึนจองคิ้วขมวดเล็กๆ เธอไม่รู้ว่าจียอนแกล้งหรือทำจริงๆ กันแน่ เธอต้องเก็บรายละเอียดทั้งหมดที่คุยกับจียอน ไปประมวลผลเพื่อรายงานพฤติกรรมให้ฮีมานกับจูฮานรู้
“ก็...แบบไหนก็ได้”
“เธอมันเอ๋อจริงๆ อึนจอง ฉันอิ่มและ เจอกันที่บริษัทนะ”
จียอนยิ้ม ก่อนจะลุกออกไป อึนจองหันตามจียอน สายตาเธอเหลือบไปมองก้นจียอนอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“เฮ้ย!”
อึนจองสะบัดหัวไปมา ก่อนจะหันกลับมาที่เดิม
“....คำพูดมันชวนให้คิดจริงๆ”
อึนจองกัดปาก ก่อนจะรีบกินราเมงให้หมดอย่างรวดเร็ว
__________________________________________________________
ไรท์กลับมาแล้วววววววววววววว!!!! ยังอยู่กันมั้ยคะ เพิ่งเคลียร์งานทุกอย่างเสร็จ ขอโทษนะคะที่หายไปนานแล้วกลับมาต่อนิดเดียว สัญญาว่าจะแต่งต่อก็แต่งแน่นอนนนน~~~ ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ TooT
ความคิดเห็น